Alþýðublaðið - 24.06.1958, Side 7

Þriðjudagur 24. júní 1958.
Alþýðublaðið
1
Leiðir allra, sem ætla að
kaupa eða selja
BÍL
liggja til okkar
Bílðsala a
Klapparstíg 37. Sími 19032
önnumst allskonar vatns-
og kitalagnir.
Hltaiagnlr s.f.
Símar: 33712 og 12899.
HúsnæSIs-
miðlunin,
Vitastlg 8 A.
Sími 16205.
Sparið auglýslngar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafið húsnæði til
leigu eða ef yöur vantar
húsnseði.
KAUPUP
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta verði.
Alafoss,
Þíngholtstræti 2.
SKINFAXl h.f.
Klapparstíg 30
Sími 1-8484.
Tokum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og- við
geöir á öllum heimilis—-
tækjum.
Áki Jakobsson
•f
hsestaréttar- og héraðs
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningagerðir, fasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
SamúBarkort
Slysavarnafélag Islands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
1 Reykjavík í Hannjcðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavamafé
lagið. — Það bregst ekki. —
Mlnn!nga|spjö!4
Ss
lásrt hjá Happdrættl DAS,
Vestrirveri, sími 17737 —-
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
EÍmi 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegl 52, sími 14784 — Bóka
■yerad. Fróða, Leifsgötu 4,
EÍmi 12037 — ölaíi Jóhanns
Byní, Ratiðagerði 15, sími
33606 — Nesbúð, Nesvegi 29
---Guðm. Andréssyni gull
smiS, Laugavegi 50, sími
13789 — 1 Hafnarfiröi í P6*t
feAetBU, Bimi 69267.
Þorvaldur ári Arason, htil.
lögmannsskrifstofa
Skól»vör5u»tig 38 --
c/o Pill lóh. Þorlcifsson h.l - Póslh. Síl
Umor 11416 og 11417 - Slmnr/tláí Alá
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
J, Magnús BJarnasons
Eiríkur Hansson
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
Ég byggði húsið í lítilli öldu
og ræktaði hlynvið í kringum
það, til þess að skýla því fyrir
stormum á vetrum og hafa þar
forsælu á sumrum. Sámmt frá
rann lítil á í ótal bugðum, en út
frá var ekki að sjá nema hús á
stangli á hinni nær takmarka-
lausu grassléttu.
Svo liðu níu ár frá því að við
Aðalheiður fórum frá Nýja
Skotlandi. Alltaf við og við
hafði Aðalheiður fengið bréf
frá frú Hamilton, og alltaf
höfðu bréf farið á milli okkar
og Löllu. Nú var móðir Löllu
dáin, — södd lífdaga. Og Lalla
var líka orðin ekkja. Drykkju
skapurinn hafði orðið Alfonsó
manni hennar að bana. Hann
var frá náttúrunnar hendi ekki
vondur maður, en hann var á
vissan hátt illa upp alinn, og
tilhneigingin til þess að drekka
áfenga drykki hafði gengið til
hans að erf'ðum frá afa og lang
afa hans. En hann var nú dá-
inn, og hann hafði sinn dóm
með sér.
Og Lalla var orðin ekkja með
tvö börn, stúlku á tólfta ári og
dreng áta ára gamlan. Hún var
fátæk og átti fáa að. Temgda
foreldrar hennar voru líka fá-
tækir á efra aldri, og áttu
fullt í “fangi með að sjó fyrir
sér. Ég skrifaði því Löllu og
bauð henni að koma vestur til
okkar Aðalheiðar með börnin
sín, og ég sendi henni peninga
til fararinnar.
Og um vorið, níu árum eftir
að ég fór frá Nýja Skotlandi,
þegar sléttan var að verða
græn og páskablómið að
springa út og hveitið og hafr-
arnir og byggið var að gægjast
upp á ökrunum, og litlu fugl-
arnir voru farnir að syngja, þá
var það einn morgun, að vagnr
Kaffi
brennt og malað daglega
Molasykur (pólskur)
Strásykur
(Hvítur Guba sykur)
Indriðabúð
var ekið heim að framdyrum
hússins. Aðalheiður hljójp und
ir eins út, því að, hún vissi,
hver k-omin var, en ég beið inni
í setustofunni. Að fáum augna-
blikum liðnum kom dálítill
drengur inn í herbergið til mín.
„Eiríkur frændi“, sagði
drengurinn, „ég er kpminn“,
„Yertu velkominn“ sagði ég
og tók drenginn f fang mér og
kyssti hann.
„Ég heiti Eiríkur“, sagði
dengurinn. Mamma og Júlla
eru frammi að tala við frænku.
Við höfum farið alla þessa óra
leið bara til þess að sjá þig,
Eiríkur frændi“.
„Og mér þykir svo vænt um,
að þið komuð“, sagði ég.
„En veiztu hvað?“ sagði
drengurinn, „ég var nærri dott
inn út um glugga á lestinni, en
mamma náði í mig. — Hún
er svo væn og dugleg, hún
mamma, skal ég segja þér“.
„Það var gott, að hún náði í
þig í tæka tíð“, sagði ég og
kyssti drenginn á ný.
í þessu kom lítil og falleg
stúlka inn í herbergið. Hún
staðnæmdist fyrir innan þrep
skjöldinn, leit sem snöggvast
til mín og horfði svo niður á
gólfið, — Hvað hún var feim-
in!
„Vertu velkomin, Júlíet
m:n“, sagði ég, „komdu hingað
til mín, elskan“.
Júlíet litla hljóp nú í fangið
á mér, lagði elskulegu, litlu
hendurnar sínar um hálsinn á
mér og grúfði sig undir vanga
minn.
„Eiríkur frændi!“ sagði Júlí
et litla.
„Guð blessi þig, litla stúlkan
mín“, ,sagði ég og kyssti þetta
elskulega og saklausa barn.
Svo komu tár í augu mín,
þegar ég leit á Löllu, og ætlaði
varla að þekkja hana. svo var
hún umbreytt, svo var hún dap
urleg, mögur og föl. Mótlætið
hafði sett merki sitt svo maka
laust skýrt á hið tígulega and
lit hennar. Allur æskuhlóminn
var nú horfinn þaðan. en í hans
stað var þar ör við ör eftir
baráttu, böl og harm. Þannig
geta iífskjörin breytt andlitinu
á stuttum tíma. Að sönnu
mýkir og græðir tíminn öll sár,
en örin verða þó æfinlega eftii',
— þau afmáir tíminn aldrei.
Ég stóð upp af stólnum, seni
ég hafði setið á, gekk fram að
dyrunum, tók Löllu £ fang mér,
þrýsti henni að barmi mínuHs,
og kyssti hana heitt og inni-
lega, — ^yssti hana og felidii
tár. Og hun grét upp við bam:
minn. i
„Elsku systir“, sagði ég,
„vertu velkomin til okkar með
blessuð litlu börnin þín“.
„Elskulegi bróðir minn“,
sagði Lalla.
„Þetta hús skal vera heim-
ili þitt og barnanna þinna, eins
lengi og þú vilt“, sagði ég,
„Já, eins lengi og þú vilt“,
sagði Aðalheiður.
„Ég þakka ykkur, — bróðii”
minn, — systir mín“, sagði
Lalla.
Þetta var stór hátíðisdagur
fyrir okkur öll. Aldrei höfðum
við verið glaðari á ævi okkar,
— aldrei sælli. Lalla og börnin.
hennar færðu með sér ljós og
yl, frið og ánægju inn í hús okk
ar Aðalheiðar. Aldrei hafði
húsið okkar verið eins fallegt
í okkar augum og einmitt nú„
og hlynviðurinn aldrei eins
tígulegur, né akrarnir eins
breiðir, né sléttan eins græn
og þennan dag. Og aldrei höfðu.
litlu fuglamir sungið þar eins
glatt né páskablómin verið eirís
mörg þar á sléttunni, né vor-
golan verið eins hressandi, né
himinn eins heiðríkur og skír,
né sólin skinið eins björt og
einmitt nú.
„Hér vil ég una“, sagði Lalla
nokkrum dögum síðar, ,,hér yil
ég una alla mína daga“.
Nú eru tvö ár liðin, síðan
Lalla og höm hennar komu í
hús okkar Aðalheiðar. Við er
um öll glöð og ánægð. En uni
nokkur ár hefur mig langað til
að fara heim til íslands til að
sjá aftur bernskustöðvar mín-
ar. Við erum öll að hugsa um
að fara þangað einhverntíma.
Lalla er farin að lesa og skilja
íslenzku dável, og hún talar
hana furðu vel, og margir af
þeim íslendingum, sem heim
sækja okkur, vita ekki annað
en að hún sé íslenzk, og að hún
sé í raun og veru systir mín.
Um nokkur undanfarin kvöld
hefi ég verið að lesa þeim Að
alheiði og Löllu þessa sögu
rríína, og þær segja ,að ég hafi
sagt rétt frá öllu, sem ég hafi
á annað borð getið um, þeim
viðvíkjandi, en þær segja líka,
að ég hafi sleppt úr sögunríi’
einu mjög áríðandi atriði. Ég
viðurkenni það og segist ætiá
að rita um það sérstaklega. Þa
brosa þær.
Endir.
Þingholtsstræti 15.
Sími 17283.
NauðungaruppboS
sem auglýst var í 27., 28. og 29. tbl. Lögbirtinga- 'i|
blaðsins 1958 á húseigninni nr. 26 við Nýlendu- ;
götu, hér í bænum, talin eign h.f. Seguls, fer fram
eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík, bæjargjald-
kerans í Reykjavík og Veðdeildar Landsbankans, ;
á eigninni sjálfri fimmtudaginn 26. júní 1958, kl.
2,30 síðdegis.
BORGARFÓGETINN í REYKJAVÍK.
•J2 ■
Föðursystir mín
ÁSTA VON JADEN baronsfrú
Fæst í öllum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.00 J
lést á heimili sínu í Wien 12. þ. m.
Fyriir hönd vandamanna
T|
Anna Pjeturss.