Morgunblaðið - 17.08.1940, Qupperneq 8

8
Laugardagur 17. ágúst 194(L
2£iA&ruxz&L
ÍBÚÐ ÓSKAST
2—3 herbergi, 1. okt., sem næst
Miðbænum. Uppl. í síma 5053.
1—2 HERBERGI
©g eldhús óskast 1. okt. Uppl. í
síma 5472, frá kl. 7—9 í kvöld.
MATSÖLU
opna jeg á Vesturgötu 10, 1.
sept. Til viðtals kl. 1—6. Laila
Jörgensen. (
VIKTORlU BAUNIR
f pökkum nýkomnar. Þorsteins-
búð. Grundarstíg 12, sími 3247
Hringbraut 61, sími 2803.
RABARBARI
nýupptekinn, rauður og falleg-
ur. Þorsteinsbúð, Grundarstíg
12, sími 3247. Hringbraut 61,
sími 2803.
KAUPI RABARBARA
Símar 3387 og 5930.
Ferð til Kanaríeyja
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
FRAKKAR og SVAGGERAR
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Guðm. Guðmundsson, klæð-
skeri. Kirkjuhvoli.
11. dagur
ynju. Hún hafði ráðist á og drep-
ið þrjá gæslumenn, stóð í aug-
lýsingunum. En að lokum gerði
hún okkur Bob þann illa grikk
að drepast. Það var einhver fjár-
inn úr apahúsinu, sem komst í
matinn hennar. Og þá var úti um
cirkusinn“. Hann varp öndinni og
stakk þumalfingrinum í handar-
krikan. „Jeg get sagt yður það,
að það var sorgardagur, þegar jeg
kvaddi Bob“.
Harvey sneri sjer óþolinmóður
í kojunni.
„Jeg vildi óska að þjer kvedd-
uð mig“.
„Jeg er að fara, jeg er að fara.
Jeg sje að yður líður ékki sem
best. Mig Iangaði að kynna mig
og láta yður vita að þjer getið
reitt yður á mína hjálp. Dæmið
ekki eftir ytra útliti, drengur
minn. Það sjest víst utan á mjer
að hamingjan er mjer ekki hlið
holl núna. Þetta er aðeins um
stundarsakir. Jeg er á leiðinni
upp á við, með prófessornum, þjer
skiljið. Jeg held að góðvinur yð
ar, Jimmy, sje á leiðinni að verða
auðugur“.
Hann hætti með svo mikilli
festu að Harvey neyddist til þess
að líta upp, þar sem Jimmy stóð
með brosi, sem sló hann alveg út
af laginu. Hann hikaði. Það var
eitthvað við þennan gamla ævin-
týramann sem hindraði illyrðin frá
að koma fram á varir lians. ■
Nokkur augnablik störðu þeir
hvor á annan.
„Bless á meðan“, sagði hann og
stóð upp. „Og gleymið ekkj hvað
jeg hefi verið að segja ýður um
gamla manninn. Aðeins eitt orð
og jeg er yðar skítpliktugi þjen-
ari“.
Hann kipti hattinum framar og
lallaði út. ITann var með ánægjn
svip eins og sá sem hefir gert
skyldu gagnvart sjálfum' s,jer og
nágranna sínum. Hann leitaði um
þilfarið að móðurHenningway. Það
var einmitt tími, að því er virtist,

Eflir A. J. CRONIN
NÝJA FORNSALAN
Aðalstræti 4, kaupir allskonar
húsgögn og karlmannafatnað
gegn staðgreiðslu.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Bækjum. Opið allan daginn.
SPARTA-DRE N G J AFÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan saltfisk.
Bími 3448.
Best að auglýsa
i í Morgunblaðinu.
REYKHÚSIÐ,
Grettisgötu 50 B tekur Lax,
fitk og aðrar vörur til reyking-
ar eins og að undanförnu.
'&ii&ifnnbngav
K. F. U. M.
Almenn samkoma annað
kvöld kl. 8,30. Tveir ræðumenn.
Allir velkomnir.
flllir fapenn'
þurfa að ná sambandi við
fjöldann. Auðveldasta ráðið
til þess er að setja smá til-
kynningu í Starfskrá Morg-
unblaðsins. Hún kostar lítið
en gerir ótrúlega mikið gagn.
Starfskráin birtist á sunnu-
dögum. Tryggið yður rúm í
henni tímanlega. —
Starfskráin er fyrir
alla fagmenn.
fyrir eitt portvínsglas og spil áð-
ur en miðdegisverðurinu yrði
framreiddur.
Harvey þrýsti höfðinu að köld-
um grindunum í koju sinni.
Hvernig — hugsaði hann — gat
jeg haldið út þessa tilraun á mann
kærleika. íri, auðvitað, þeir
þrengja vináttu sinni inn á alla.
Þetta ástand mátti kalla brjál-
æði og hann óskaði af heilum
hug að sofna.
í meira en klukkutíma var hanu
einsamall. Þá kom Trout inn með
fulla könnu af heitu vatni og
hræðslan skein út úr svip hans.
„Á jeg að taka upp fötin yðar,
herra?“ spurði hann.
Harvey opnaði ekki augun og
án þess að hreyfa höfuðið, muldr-
aði hann: „Nei“.
„Á jeg að koma með miðdegis-
verð handa yður ?“
„Nei“.
„Er það ekkert sem jeg get
gert fvrir yðurf‘
I næsta klefa glumdi í hávær-
um grammófón í tíunda skiftið:
„Kystu mig alla kossa þína“.
Hann gat ekki afborið að heyra
það oftar og kallaði upp yfir sig:
„Höfuðið á mjer er að springa.
Biðjið fólkið fyrir alla muni að
hætta að spila á grammófóninn“.
Það varð skyndileg þögn og eins
og hendi þrifi nálina af plötunni.
Að lokum sagði Trout skjálfandi:
„Þilið er þunt, herra minni.. Það
heyrist hvert orð til yðar ef þjer
æpið svona“.
Trout fór út en, fimm mínútum
síðar kom hann aftur með bakka.
Á bakkanum var skál með sjóð-
andi heitri súpu og auk þess rör
með nokkrum hvítum töflum.
„Dálitla súpu?“ bað Trout eins
og hann væri að bæta fyrir synd-
ir sínar. „Hún er nærandi. Skip-
stjórinn ljet mig færa yður hana.
Þegar lafði Fielding frjetti að
þjer hefðuð höfuðverk bað hún
mig að spyrja hvort þjer vilduð
ekki fá aspirín“.
Harvey stirðnaði upp. Hann
langaði mest til að æpa, bölva og
gráta í einu.
„Skiljið það eftir hjá rúrninu",
sagði hann í hálfnm hljóðum.
Hann lagðist útaf og lokaði aug-
unum, hlustaði á marrið í skip-
inu, sem klauf myrkrið fyrir utan.
Og honum fanst eins og ókunnug-
ar raddir utan frá væru að hvísla
einhverju að honum.
7. kapítuli.
Þau höfðu siglt í þjá daga, vind-
staðan var enn hagkvæm af suð-
vestan og Cape Finisterra lá nú
bakborða í fjarska. Sólin gægð-
ist við og við fram úr skýjaflók-
unum og hitaskúrir höfðu lægt
hafið.
Fótatak lieyrðist af þilfarinu
stjórnborðsmegin, niður í borðsal-
inn, þar sem Robert Tranter og
systir hans sátu fyrir framan opið
orgel.
„Þetta er ágætt lag, Robbie“,
sagði hún liugsandi og fletti nót-
unum. „Og þú syngur það prýði-
lega“.
„Já, það er ljett yfir Glory“.
Hann sneri öðru eyranu að þil-
farsglugganum eins og til að
hlusta eftir fótatakinu frá þilfar-
inu. „Finst þjer ekki að við ætt-
um að hætta að æfa okkur núna,
Sue? Sólin skín“,
Hún sneri sjer hægt að honum.
„En við erum rjett nýbyrjuð,
Rob. Töluðum við ekki um klukku
tíma? Og það finst mjer vera
besta stund dagsins, þegar við er-
um hjer tvö ein í kyrðinni".
„Yíst sögðum við það, Sue“,
sagði hann hálfhlæjandi. „Það er
sennilega af því að jeg er svo
eirðarlaus — þú þekkir þá til-
finningu — þegar jeg er kominn
á skipsf jöl“.
Hún horfði rannsakandi á hann
og leit svo undan.
„Jeg umgengst ekki mildð fólk-
ið hjer um borð“, sagði hún alt í
einu upp úr þurru. „Mjer geðjast
hreint ekki að þessari frú Bayn—
ham“.
Hann athugaði vandlega skyrtu-
líningar sínar og gullhnappana.
„Æ, Sue, jeg er viss um að þú;
hefir rangt fyrir þjer. Jeg finn
það á mjer að hún er ágæt — að
hún er ágætis manneskja inst við;
hjartaræturnar“.
„Ilún gerir lítið úr okkur.. Hún
hæðist að öllu jafnvel — jafnvel.
lGuði“.
Hann studdi hendinni á öxl'
henni og sagði;
„Talið ekki illa um það góða-
sem í yður býr. Jeg býst ekki
við, Susan, að við getum dæmt:
einn eða neinn“.
„Jeg finn það á mjer að þú erfe.
hrifinn af henni“.
Hann mótmælti ekki.
„Jeg skal játa að jeg er dálítið
hrifinn af henni“, sagði hann og'
horfði í augu hennar rólega. „En
það er vegna þess að hún hefir
sál, sem hægt er að bjarga. Jeg
hefi orðið að umgangast margfe
kvenfólk áður. Hefi jeg nokkru,
sinni gefið þjer ástæðu til þess að
efast um mig?“
Það var sannleikur. Margt kven
fólk hafði orðið á vegi hans, sent
hreifst með honum í guðsdýrkun-
inni og hann fann það að það
voru áhrif frá honum. En aldreí
hafði hann komið á móti þeim með>'
nokkrar þær tilfinningar í brjósti,
sem hægt var að álasa honum fyr-
ir. Ást hans snerist aðeins unc-
hann sjálfan, um Guð og ura»
Susan. —-
Framhi
Þeir, sem þurfa að ná
til blaðlesenda í sveitums
landsins og smærrl
kpuptúnum, auglýsa S
ísafold og Verði.
'vrulxJ j
Hinn frægi rithöfundur Moliére
var einhverju sinni spurður,
var eitt sinn spurður, hverju það
sætti að í sumum ríkjum væri
jronungum leyfilegt að taka við
ríkisstjórn 14 ára gömlum, en
mættu ekki giftast fyr en 18 ára.
„Þetta kemur af því“, sagði Moli-
ere, „að það er meiri vandi að
stjórna konu en konungsríki“.
★
Kona: Af hverju gengurðu á
höndunum, drengur minn?
Drengurinn: Axlaböndin mín
eru slitin.
★
Kennarinn: Jeg sagði þjer að
teikna tjald og mann.
Nemandinn; Jeg gerði það.
Kennarinn: Hvar er maðurinn?
Nemandinn: Hann liggur stein-
sofandi inni í tjaldinu.
★
Fvlgdarmaðurinn: Hafið þjer
nokkurn tíma sjeð eins mikilfeng-
lega sjón eins og þetta eldfjall?
Ameríkaninn: Eldfjöllin ykkar
eru ágæt, en við höfum fossa sem
gætu slökt í þeim á fimm mín-
útum.
★
Fær giraffi liálsbólgu ef hann
vöknar í fæturna?
Já, en ekki fyr en viku seinna.
★
' Negri (á sjúkrahúsi) : Heyrið
þjer, læknir, haldið þjer að jeg
fái glóðarauga?
★
Kennarinn: Hver var hryggur
við heimkomu týnda sonaríns ?
Nemandinn: Feiti kálfurinn.
★
Það er eitt sem altaf er rangt.
Hvað er það?
Rangt auðvitað.
★
Liðþjálfinn (við nýliðann):
,Næst þegar þjer rakið yður,
,stamlið þá nær rakhnífnum.
★
Nonni: Heyrðu Mundi, er latína
dautt mál?
Mundi: Já.
Nonni; Því er það þá ekki jarð-
að ? —
Jón: ITvar hefi jeg sjeð þetta.-
andlit áður?
Guðmundur: Á sama stað og
þjer sjáið það nú.
★
Maðurinn (sem hefir dottið of—
an á eggjakassa): Jeg vona a&
jeg hafi ekki brotið neitt?
Afgreiðslumaður (hæðinn) : Nei„
nei, þau hafa aðeins bögglast.
★
I írskum rjetti var maður, seœi
áður hafði gert ýmislegt af sjer,.
dæmdur fyrir drykkjuskap og
götuóspektir.-
„Tíu shillingar eða hálfsmána5-
ar inníseta“.
„En jeg á því miður ekki til
nema tvo shillinga í eigu minni“„,
sagði sökudólgurinn.
„Þá verðurðu að fara í tukt-
hiisið. Ef þii hefðir ekki eytt pen-
ingunum í vín, hefðirðu getað
borgað sektina".
★
Kennari: Hvað er þijgn?
Nemani; Það er það sem þjer
ekki heyrið, þegar þjer hlustið.
/