Morgunblaðið - 08.09.1940, Blaðsíða 6

6
Sunnudagur 8. sept. 1940-
MORGUNBLAÐIÐ
Verkamennirnir
slysatrygðir
hjá Bretum
'
Frá Tryggingarstofnun rík-
isins hefir Mbl. borist eftir-
farandi:
amkomulag hefir nú komist á
milli Tryggingarstofnunar
ríkisins og yfirstjórnar breska
setuliðsins hjer, þess efnis, að all-
ir verkamenn, sem vinna í þjón-
ustu setuliðsins hjer á landi og
verða fyrir slysum við vinnuna,
skuli fá bætur í samræmi við ís-
lensk lög beint frá breska setu-
liðinu, í stað þess að vera slysa-
trygðir á venjulegan hátt.
Slysatryggingardeild Trygging-
arstofnunarinnar mun kynna sjer
allar kröfur um slysabætur á
hendur breska setuliðinu og fylgj-
ast með því, að þær verði af-
greiddar í samræmi við alþýðu-
tryggingalögin.
Samkomulag þetta var undirrit-
að síðastliðinn föstudag, 6. þ. m.,
af forstjóra Tryggingarstofnunar
ríkisins, sem ráðuneytið fól. að
ganga frá samningunum, og Col-
onel E. Temple, fyrir hönd breska
setuliðsins. Akvæði samkomulags-
ins taka og til slysa, sem orðið
hafa á tímabilinu frá 4. júlí s.l.,
en þá hófst vinnan hjá setuliðinu.
Sýningin fekk
ekkl ffeð
PRAMH. AP ÞRIÐJU SÍÐU.
og er nú formaður sýningar-
ráðs og spurði hann hvað hæft
væri í þessari frásögn Tímans.
HARALDUR svaraði því, að
Vilhjálmur Þór hafi aldrei ver-
ið nema að hálfu leyti í þjón-
ustu sýningarinnar og fengið
ákveðna þóknun fyrir. Hvað
Vilhjálmur vann þar fyrir ut-
an, var sýningunni með öllu ó-
viðkomandi. Hann var þar frjáls
sinna gerða og sýningunni kom
það ekkert við, hvað hann vann
sjer inn á þann hátt. Af því
leiðir, að sýningin átti ekkert
tilkall til þess fjár, er Vilhjálm-
ur vann sjer inn sem prívat
kaupsýslumaður, og fekk held-
ur ekki, svo jeg viti, neitt af
því fje.
Þannig sagðist Haraldi Áma-
syni frá.
EN HVÍ er Tíminn þá að skýra
lesendum sínum frá því, að alt
það fje, sem Vilhjálmur hafi
fengið fyrir unnin störf, hafi
gengið til sýningarinnar ? Vill
ekki Tíminn skýra þetta nán-
ar? Vafalaust kæmi það sjer
vel fyrir sýninguna, að eiga
von á 40 þús. krónum frá V.
Þór, fyrir síldarsölu í fyrra. En
þetta fje hefir ekki enn komið
í hendur sýningarinnar og for-
stöðumenn hennar telja sig
ekki eiga neitt tilkall til fjár-
ins. Hvaða skýringu gefur Tím-
inn á þessu?
Skreyli klsfur
fyrir jarðarfarir.
Anna Markúsdóttir.
Sími 4774.
Vinna Höjgaard
& Schultz
PRAMH. AP ÞRIÐJU SÍÐU.
og, firma okkar, og síðan var ákveðið
að málið skyldi athugað nánar með
símastjórum Oslo og Hafnar. Því næst
voru gerðar verkteikningar og áætlun
og tilboð í Höfn og þegar firmað
sendi hingað skip í mars með sement,
var sement sent með til að framkvæma
þetta verk.
Vegna hinna stjómmálalegu atburða
í apríl og maí komst fyrst samband á
í júlí milli aðalskrifstofu okkar í
Höfn og deildarinnar hjer í Reykja-
vík, og í ágúst voru samningar teknir
upp að nýju milli okkar og Landsím-
ans og frá þeim gengið, um jarðsíma-
pípukerfið. Hjer er um aö ræða áætl-
unargerð og framkvæmd sem ekki var
hægt að hjóða út“.
Því næst er talað um Tjamarbrúna,
en bæjarstjóm hafði samþykt að fe! a
firmanu það verk samkv. tillögu bæj-
arverkfræðings, svo ekki er ástæða tií
að orðlengja um það.
Næst er talað um verk firmans fyrir
hreska setuliðið. Þar segir ,.vo:
,,í ágúst fengum við tilmæli frá ,,C.
R. E. British Army“ um að gera tilboð
í nokkur vömgevmsluhús í Rejkjavík
eg nágrenni. Sama dag fengum við
tilmæli um það frá h.f. Stálsmiðjunhi,
er einnig hafði veriS beðin um tilboð,
að við hefðum samvinnu í þessu máli,
þannig að firma okkar vrði undirverk-
taki Stálsmiðjunnar. Þannig, að við
tækjum að okkur mokstur og múrvinn-
ima og seldum efni fyrir dagsverð en
Stálsmiðjan gerði stálvinnuna.
Verkbjóðendur tiltóku mjög stuttan
tíma til verksins, og við leyfum okkur
að fullyrða, að Stálsmiðjan hafi valið
rjetta leið, að leita samvinnu við okk-
ur, með að vinna þetta verk, þar eð
við höfðum aðstöðu og efni til þess.
Þessi þrjú verk, höfum við þó öll
tekið að okkur samkv. tilmælum verk-
bjóðenda, án tilmæla frá okkar hendi,
og því ekki verið um samkepni að
ræða við íslensk firmu, en þvert á móti,
eins og síðasta dæmið sýnir, leitað
samvinnu við þau“.
Þá er í skýrslunni talað um viðskifti
firmans við h.f. Hamar .En þar eð það
verk hefir ekki vakið sjerstakt umtal,
er þeim kafla slept hjer.
Að lokum er að því vikið, að bæjar-
stjóm muni að fengnum þessum upp-
lýsingum komast að raun um, að
ályktunin sem um ræðir hafi verið
bygð á misskilningi og stafa af ó-
fullnægjandi vitneskju um málin. Er
eBnfremur að því vikið, að firmað
telji það vafalaust, að bæjarstjómin
muni ekkert hafa við það að athuga,
að firmað hvorki geti eða vilji hveifa
frá rjetti sínum til að taka að sjer
hjer önnur verk en Hitaveitu Reykja-
víkur.
REYKJAVÍKURBRJEF
FRAMH. AP. FIMTU SÍÐU.
íslendingar að átta sig á því,
að ófrelsi á aldrei skylt við fram-
farir eða framþróun. Sá landi vor,
sem lítur þannig á, ætti um leið
að vera þannig skapi farinn, að
hann harmaði það, að íslenska
þjóðin skyldi nokkurntíma hafa
orðið til. Að forfeður hans ljetu
ekki svínbeygjast undir ofríki
Haraldar lúfu úti í Noregi.
Sú þjóð, sem fædd er af frels-
isþrá og hefir lifað öllu sínu and-
lega lífi við eldkyndil frelsishug-
sjóna, hefir ekkert til þeirra
manna að sækja, sem telja það
framför að steypa sjer um þús-
und ár aftúr í tímann.
Verslunarmaður í Reykjavík
fyrir 50 árum
Afgreiðslustörf frá kl. 6 á
morgnana til kl. 11 á kvöldin
Allir barnfæddir Reykvík-
ingar, sem komnir eru á
íullorðins aldur þekkja Árna
Einarsson kaupmann. Hann er
altaf sama ljúfmennið við hvern
sem er. Hann á 70 ára afmæli á
morgun.
Tíðindamaður blaðsins hafði
nýlega tal af Árna og heyrði
hjá honum hitt og annað um
æfi hans og starf.
■— Eruð þjer fæddur í Reykja
vík? spurði jeg Árna.
— Nei. Jeg er fæddur inn í
Sundum sagði hann, og þótti
mjer það einkennilega til orða
tékið því það var eins og fæð-
ingarstaður hans hefði verið á
sjó. En „inni í sundum“ var
bygð kölluð, sem nú er ékki
lengur og tilheyrði Kjalarnesi.
Þar var Niðurkot, einn bær, þar
fæddist hann. En kom til bæj-
arins kornungur og hefir verið
hjer síðan, lengst af við versl-
unarstörf.
— Jeg byrjaði fyrst, segir
hann, að vinna við „ensku versl-
unina“ hjá Paterson konsúl.
Hann keypti biskupshúsið á
horni Pósthússtrætis og Austur-
strætis, þar sem var Goodthaab
Thor Jensens og nú Reykjavíkur
Apótek. Það ,eru um 50 ár síð-
an'. Næst var jeg hjá Fischer og
svo hjá Gunnari Einarssyni. Það
var ágætt. Við opnuðum búð-
ina í þá daga kl. 6 eða 6V2 og
lokuðum kl. 11 á kvöldin, en
kaupið 75—100 kr. á mánuði.
—- Var vinnutíminn altaf svo
langur?
— Nei. Það var misjafnt. En
hann var a. m. k. svo langur
um „lestirnar“. Þá var mikið
að gera. Hjá Gunnari var jeg í
mörg ár og um tíma verslunar-
stjóri. en Gunnar var oft lang-
dvölum erlendis. Við höfðum
margt á okkar könnu hjá Gunn-
ari, sláturhús í portinu í Kirkju
stræti 4 og vindlaverksmiðju
upp á hæstalofti.
Næst kom jeg í nýjan kapítula,
Þá var Páll Einarsson hjer borg-
arstjóri. Þá varð jeg heilbrigðis-
ög fátækrafulltrúi hjer í bænum.
Það var oft erfitt að fá því fram-
gengt sem gera þurfti. En verstir
voru fátækraflutningarnir, sem
lögboðnir voru, er flytja átti
þurfamenn nauðuga á sinn hrepp.
Jeg man eftir því einu sinni, að
jeg sendi mann með vagn og
tveim hestum fyrir til að flytja
konu með tvö börn suður að
Auðnum á Vatnsleysuströnd. Er
hann hafði skamt farið af heim-
leiðinni stansaði hann á bæ til að
fá hey handa hestunum. Er þeir
höfðu fengið þann viðurgerning
!
!
%
i
t
i
SkiftafuKidur
í þrotabúi Þórarins Arnórs-
sönar, bónda að Jökulheim-
um hjer í bæ, verður haldinn
í hæjarþingstofunni mánu-
daginn»9. þ. m. kl. 2 e. h. til
þess að taka ákvörðun um
meðferð eigna búsins.
Lögmaðurinn í Reykjavík,
6. september 1940.
Björn Þórðarson.
Árni Einarsson.
sem þeir þurftu hjelt sendimað-
urinn áfram. En þegar hann kom
inn í Strauma ók hann fram a
kvenmann á veginum. Hver var
þar ein á ferð ? Engin önnur en
konan, sem hann hafði verið að
flytja að Auðnum. Hún var kom-
in þetta áleiðis á undan honum
til baka til Reykjavíkur. En börn-
in hafði hún skilið eftir þar syðra.
Jeg var heilbrigðisfulltrúi í 8
ár, og amstraðist í að bæta hrein-
læti í húðum og sjá um þrifnað
í bænum. Það var ekki altaf vel
sjeð.
Síðan fór jeg að versla á Lauga-
veg 28. Borgarabrjef mitt er frá
öldinni sem leið. En versluninni
hætti jeg fyrir rúmlega 10 árum.
Síðan fórum við að tala um
Verslunarmannafjelag Reykjavík-
ur, en Árni gekk í það fjelag er
það var nýstofnað 1891, og hefir
verið meðal þeirra er lengst og
best hafa starfað í þeim fjelags-
skap. Hann var t. d. í áratugi
altaf í forstöðunefnd hátíðahald-
anna, sem haldin voru þjóðhátíð-
ardaginn 2. ágúst, fyrst á Landa-
kotstúni, síðar á Rauðarártúni, í
Kópavogi, að Árbæ. Staðurinn
færður fjær bænum smátt og
smátt, en gat aldrei verið langt
í burtu, því verslunarmennimir
urðu að ganga þangað í skrúð-
göngu frá Lækjartorgi með lúðra-
sveit í broddi fylkingar.
Þegar fólkið var að koma heim
frá hátíðinni að Árbæ komu jarð-
skjálftarnir miklu 1897. Jörðin
gekk í bylgjum undir fótum
manna.
Og eins kann að vera að líf
Árna þessi 70 ár hafi verið með
sínum öldutoppum og bylgjudöl-
um. En hann hefir aldrei breyst
að skapgerð nje ráðvendni og
kostgæfni við hvert starf. M. a.
þess vegna er hann í miklum
metum hjá fjelögum og starfs-
bræðrum í verslunarstjett. .
íMX,’*MXM*MX**t*****«*4X**«***t*XH«4*W*Cf4*H»****4W
Tilkynning
frá Reykjavíkurhöfn.
Hjer með tilkynnist, að vegna hernaðarað-
gerða Breta verður hafnarmynninu lokað
með duflagirðingu frá því í kvöld kl. '8 til kl.
6 árd. á morgun, og verður lokun þessi fram-
kvæmd á sama tíma sólarhringsins fyrst um
sinn, þar til öðruvísi verður ákveðið.
Hafnarstjóri.
Tilkyoning.
Þeir verkamenn, sem vinna í þjónustu breska setu-
liðsins og verða, eða hafa eftir 4. júlí s.l. orðið, fyrir
slysum við vinnuna, skulu snúa sjer til skrifstofu setu-
liðsins, Civilian Labour Office, Laugavegi 13, sem, sam-
kvæmt samkomulagi gerðu í dag, greiðir bætur í sam-
ræmi við íslensk lög. Nánari upplýsingar geta menn feng-
ið hjá Tryggingarstofnun ríkisins, slysatryggingardeild-
mm.
Reykjavík, 6. september 1940.
TRYGGINGARSTOFNUN RÍKISINS.