Morgunblaðið - 27.05.1941, Blaðsíða 8

»
8
'&BmpnáapMp
VENUS-RÆSTIDUFT
Nauösynlegt á hverju heimili.
drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
HÚSGÖGNIN YÐAR
mundu gljáa ennþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
húsgagnagljáa.
GARDÍNUEFNI,
Silkisokkar,
Satín,
Kápuefni.
Versl. Ingibjargar Johnson.
FERMINGARKORT
©g skrautrituð heillaskeyti fást
á Njálsgötu 10.
NÝ KÁPA
til sölu Til sýnis í Hanskagerð-
inni, Austurstræti 5.
NOTUÐ SAUMAVJEL,
stigin, í góðu standi, óskast til
kaups. Uppl. í síma 3888.
KAUPUM
j»Ufckonar húsgögn og karl-
mannafatnað Staðgreiðsla. —
Nýa fornsaían, Aðalstræti 4.
Sími 5605.
RYKKSUGA
óskast keypt. Borðstofuborð til
sölu. Sími 1754,
VANTAR 2—3 KOLA-
ELDAVJELAR
Upplýsingar í síma 4433.
KJÓLAR
I miklu úrvali. Sumarkjólar frá
25 kr. Saumastofa Guðrúnar
Arngrímsdóttir, Bankastræti 11
— sími 2725.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ln& og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
atérar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Bekjum. Opið allan daginn.
KAUPUM FLÖSKUR og GLÖS
háu verði. Sækjum samstundis.
Bíml 5333. Flöskuversl. Kalk-
ofnsvegi við Vörubílastöðina.
SALTFISK
þurkaðan og pressaðan fáið
þjer bestan hjá Harðfisksöl-
unni, Þverholt 11. Sími 3448.
ÞAÐ ER ÓDÝRARA
að lita heima. — Litin<t selur
Hjörtur Hjartarson, Bræðra-
borgarstíg 1. Sími 4256.
Hafnarfjörður:
KAUPUM FLÖSKUR.
Baupum heilflöskur, hálfflösk-
íur, whiskypela, soyuglös og
öropaglös. Sækjum. — Efna-
gerð Hafnarfjarðar, Hafnar-
flröi. Sími 9189.
^apxiS-fundií
GI.ERAUGU
í svartri umgjörð fundust á
Freyjugötunni s. I. fimtudag.
Vitjist á Haðar>tíg 4.
AUGLÝSING er gulls ígildi,
, sje hún á rjettum stað.
IBðvsiittUaitt
Þriðjudagur 27. maí 1941-
FORNIN
EFTIR MAUREEN
HEELEY
19. dagur
Margot gekk hægt og þreytu-
lega þegar hún kom heim af skrif-
stofunni á mánudagskvöldið.
Hún hafði sofið illa um nóttina
og haft afleitan höfuðverk allan
daginn. En í huganum sá hún
sífelt raunalegt andlitið á Eric
— og það kvaldi hana. Hún fann
að hún átti meðfram sökina á því
hvaða horf málið var nú lromið í.
Hún hafði að vísu látið hann vita,
að hún vildi ekki vera hans, með
þeim skilmálnm, sem hann hafði
nefnt. En samt hafði hún haldið
áfram að umgangast hann og við
það hafði hann auðvitað orðið
vonbetri og haldið að hún myndi
láta undan að lokum. Margot var
jafnan hreinskilin við sjálfa sig
og viðurkendi, að hún hefði átt
að skilja við hann eftir fyrri sam-
fundi þeirra. En hún hafði verið
hugfangin af honum og hlust-
að á það, sem hann sagði. Það
hafði verið gaman að kynnast lifn-
aðarháttum miljónamæringa. Og
svo hafði þetta farið svona, en
loks var það búið. Ef hann kæmi
aftur þá mátti lu'm ekki hvika
frá ásetningi sínum.
Það hafði verið mikið að gera
á skrifstofunni og hún hafði ekkf
haft list á að borða í matarhlje-
inu. svo hún var bæði svöng og
þreytt. Hún fór inn í sölutnrninn,
ÁRMENNINGAR.
Farið verður á Eyafjallajökul
um Hvítasunnuna, væntanleg-
ir þátttakendur fararinnar gefi
sig fram á skrifstofu Ármanns í
kvcld kl. 8—9.
I. O. G. T.
ST. VERÐANDI NR. 9.
Fundur í kvöld kl. 8. Inntaka
— Skýrslur fulltrúa og nefnda
— Till. um breytingu á fundar-
tíma. — Erindi. Freymóður
Jóhannesson: Frá Danmörku.
— N. N. flytur erindi.

LÍTIÐ HERBERGI
við miðbæ'inn óskast nú þegar.
Upplýsingar í síma 1988.
BÚÐ TIL LEIGU
við Miðbæinn Sími 1754.
Y>

HREINGERNINGARMENN
Guðjón og Baldvin, sími 2597,
kl. 9—10 árd. og 6—7 síðd.
HREINGERNINGAR.
Pantið í tíma. Guðni og Þráinn.
Sími 5571.
OTTO B. ARNAR
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
en þar var enginn af fjölskyld-
unni. í skonsunni á bak við, þar
sem þau voru vön að borða, sat
pabbi með hendurnar fyrir and-
litinu. Hann leit dauflega til
hennar þegar hún kom inn.
★
„Gott kvöld, pabbi!“, sagði hún
og reyndi að brosa, því að henni
hafði altaf þótt vænna um þennan
hægláta mann en móður sína með
allan bægslaganginn. „Er eitthvað
að þjer“.
„Að mjer? Nei, hvað ætti að
vera að mjer?“ stamaði hann. „Jeg
er bara með svo slæman höfuð-
verk. Það er alt og sumt“.
„Það er jeg líka. Það breytir
sennilega um veður. En nú skal
jeg hita te handa okkur, það
hressir, sannaðu til. Hvar er
mammaf1, spurði hún. Það var
svo hljótt í húsinu, að hún þóttist
viss um að hún væri ekki heima.
„Hún fór út með manni' í fínni
bifreið, og jeg veit ekki hvenær
hún kemur“.
„Manni í bifreið?“
„Já, uppstroknum manni í stórri
blárri bifreið. Hann kom víst
hjerna í gær líka, meðan þú varst
ekki heima. En svo talaði hanu
við mömmu þína. — Þau töluðu
lengi, en jeg vissi ekki livað þau
sögðu, því að þau lokuðu að sjer.
Hún vildi ekki segja mjer hvað
þau hefðu talað um. Hann kom
aftur snemma í dag. Jeg held að
þau hafi ætlað á nónsýningu, en
jeg skil bara ekkert í hvaðan
mamma þekkir þennan mann.
Nema hann hafi verið vintir þinn“.
„Nei, hann er ekki vinur“. svar-
aði Margot áhyggjufull. „Það
hlýtur að hafa verið Mr. Warwick,
sem jeg hitti í sitmarleyfinu. Jeg
vildi óska að jeg hefði aldrei hitt
hann!“ sagði hún áköf. „Jeg
kvaddi hann á laugardagskvöldið
— og nú kemur hann og býður
mömfflu með sjer út. Mjer þykir
það leiðinlegt“.
„Mjer líka“, sagði pabbi og
reyndi að gera sig byrstan. „Jeg
skal svei mjer lesa henni textann
þesar hún kemur heim“.
„Nei, það þarftu ekki að gera“,
sagði Margot, sem vissi hve lítið
stóryrði hans þýddu í raun og
veru. „Jeg skal sjá um þetta sjálf.
Nú ætla jeg að hita te. Hvar er
Jovee ?“
„Húh var víst að fara upp, og
ef jeg hefi hevrt rjett, þá kom
Goral heim rjett áðan líka“.
★
Margot fór fram í eldhúsið. Hún
var með tárvot augu, en kvaldi
sig til að láta sem ekkert væri,
þegar hún kom inn aftur með teið
lianda föður sínum og systrum.
Þau voru að enda AÚð að drekka
teið, þegar maddaman kom loks-
ins, rjóð og kampakát, með hatt-
inn alveg úti í öðrum vanganum.
„Jæja, það var rjett af ykkur
að bíða ekki eftir mjer“, sagði
hún og reyndi að toga af sjer
hanskana. Hún naut þess að sjá
spurningarsvipinn á þeim og heift-
ina í augum Margot.
„Hr'ar hefirðu verið ? Þú ert
eins og skreyttur bolluvöndur",
sagði Joyce, sem hafði spurt
pabba í þaula um það sem hann
vissi.
„Jeg var í leikhúsinu og svo
drakk jeg te á eftir með Mr.
Warwiek“.
„Warwick! Hver er l>að?“,
spurði Coral forvitin.
„Það er einn af kunningjum
Margot þarna frá Wawercombe“,
sagði mamma og leit ánægjulega
til Margot. „Ljómandi viðfeldinn
maður — og svo á hann mikla
peninga“.
Joyce og Coral liorfðu spyrj-
andi á Margot, en hún Ijet sein
henni kæmi þetta ekki .við og
hjelt áfram að borða. Hún var
reið og hrygg yfir því að War-
wick liafði svikið loforð sitt, og
farið á bak við hana. Það var
skammarlegt að reyna að hafa á-
hrif á móður hennar og fá hana
til að telja Margot hughcmrf. Það
lá við að him hataði Erie.
„Þetta er ljómandi maður“, hjelt
mamma áfram, allháva;r. „Þetta
minnir mig á gamla daga, þegar
jeg var stofuþerna lijá Flaving-
ton. Þá sá maður nóg af höfðingj-
um. Vinir lady Rowena voru allir
ríkismenn, ungir menn sem kunnu
að brúka peninga alveg eins og
Warwick“.
„Hvað gaf hann þjer, mamma,
úr því að þú ert svona gleið?“,
spurði Joyce.
„Já, hvað haldið þið?“ Mamma
stóð upp og tók fram böggul, sem
hún liafði komið með. „T\7ær
kampavínsflöskur! Og stóra öskju
með súkkulaði".
„En Iivað er þetta sem glampar
á úlfliðnum á þjer?“ spurði
Joyce hvöss.
„Skiftu þjer ekkert af því,
telpa. Þú tekur of vel eftir“. Hún
flýtti sjer að draga ermina fram
yfir armbandsúr, úr platínu og
alsett demöntum. Hún Arar hrifin
af þessari gjöf, en þó dálítið
sneypt um leið, — að hafa tekið
við henni af bráðókunnugum
manni.
★
Svo hjelt hiin áfram með sömu
hrifningunni: „Jæja, eigum við
ekki að smakka á þessu? Kant þú
að opna flösku, pabbi?“
„Mjer er ekkert um þetta“,
sagði pabbi, og roðnaði af sinni
eigin dirfsku. „Menn eins og þessi
miljónamæringur A'ilja hafa eitt-
hvað fyrir snúð sinn. Og Margot
leist ekki á hann“.
„Þá er Margot fífl“, svaraði
mamma og fór að eiga við kampa-
vínsflöskuna sjálf.
„•Tá, jeg vildi liA7orki opna hana
nje drekka úr henni“, skrækti
pabbi nú. Hann var svo æstur að
liann skalf. „Jeg var að segja að
Margot vildi ekkert hafa með hann
að gera. Þú hefir engan rjett til
að þiggja af honum gjafir og
gefa honum undir fótinn í sam-
bandi við hana“.
Það voru mörg ár síðan þær
höfðu heyrt pabba komast svona
djarflega að orði og þær störðu,
allar á hann forviða. Jafnvel
mamma hætti að eiga við flöskuna.
Pabbi skalf vegna sinnar eigin
dirfsku.
Hann sat og horfði' á dúkinn
og Adamseplið í honum hoppaði
til og frá af hræðslu.
„Margot er góð stúlka“, hjelt
hann áfram hvíslandi.
„H\7er er að neita þA7í?“, greip
kerla frammí.
Margot stóð upp og þau störðu
öll á hana. Hún brosti til pabba
og sagði svo:
„Þú varst vænn að taka svari
mínu, pabbi. En hvað þig snertir,
mamma, þá; er jeg hissa á því að
þú skulir vilja selja dóttur þína
fyrir armbandsúr, og tvær flöskur
af kampavíni“.
„Þú gleymir súkkulaðiini“, kall-
aði Joyce á eftir Margot, er húte
hljóp upp stigann, en mamma rak
upp skellihlátur.
★
Eftir nokkra stund heyrði Mar-
got þungt fótatak í stiganum og
það var barið ljett á dyrnar.
„Hver er það?“, spurði húa.
hvast, þó hún vissi ofurvel hver
það var.
„Það er bara jeg — mamma.
Jeg þarf að tala við þig, Maggie“.
Margot vissi vel að móðir hennar
kallaði hana aldrei Maggie nema.
hún vildi fá einhverju framgengt
við hana.
Svo opnaðist liurðin og mamma
kom inn með ljós í hendinni — því
að það var ekki rafljós í herberg-
inu. Margot hafði liallað sjer upp
í rúmið, og mamma setti kertið á
borðið. Svo sagði hún og reyndl
að gera röddina ljetta og gaman-
sama:
„Þii hefir víst ekki farið að
gráta, Maggie?“
„Nei, hvers A7egna ætti jeg að
gráta ?“
„Það er skelfingar heimska a£
þjer að vera reið, þó maður segil
eittlwað við þig. Þú sakaðir meira
að segja sjálfa móðurmyndina þína
um að ætla að selja þig“.
„•Já, það er það sem þú vilt“.
„Hvaða bull! Það er ekkert við
því að segja að vera vinstúlka
Warwicks".
„Nei, auðvitað ekki, en hann.
vill fá mig í ferðalag með sjer £
skipinu sínu, kannske hann liaffc
gleymt að segja þjer það“.
„Jæja þegar að er gáð, þá er
það nú ekkert hræðilegt“.
Mamma kastaði nú alt í einu
grímunni:
„Flestar ungar stúlkur mundu,
taka slíku boði fegins hendi“.
★
Margot starði þegjandi á móð—
ur sína eins og hún sæi hana í
fyrsta sinn. Hún hafði aldrei' áður
gert sjer grein fyrir hinu sanna
innræti móður sinnar,. en nú sá
hún hvernig það var.
„Þá er jeg hrædd um að jeg
sje ekki lík flestum ungum stúlk-
um“, sagði hún kuldalega. „Jeg
sinni aðeins þeim mönnum, seir:.
vilja bjóða mjer hjúskap“.
„Æ, Maggie, ósköp ert þú gam-
aldags. Menn eins og hann gift-
ast ekki' ungum stúlkum eins og
þjer — ekki oft að minsta kostt.
Þíi teflir í tvísýnu ef þú ætlar
að lokka hann til að giftast þjer.
Það endár með því að þú missir
liann alveg“.
„Þú skilur þetta ekki“, sagði
Margot óþolinmóð. „Jeg aíI alls
ekkert hafa saman við hann aú
sælda. Jeg vil ekki giftast honum
þó hann byði mjer það. Jeg felli
mig ekki' við hann og eftir þetta
hata jeg hann. En það getur þú
auðvitað ekki skilið“.
„Jeg segi bara það að þú ert
erkiflón. Hvað stoðar ]>að að vera •
laglegur ef maður notar ekki tæki-
færin sem bjóðast. Skilurðu ekki;
hA7að hann vill gera fyrir þig?
Hann er ríkur og hann er örlátur.
Þíi gætir skemt þjer ljómandi A7el,
og trygt um leið framtíð þína, e£ *
þú kvnnir bara að halda á spil-
unum“.
„Jeg vil það ekki. Þjer þýðir
ekki að reyna að telja mjer hug-
hvarf“.
„Þú ert heimskari en tali tekur.
Það ætti bara að vera jeg! IJvort
jeg skyldi hafa gripið tækifærið!“
Framh.