Morgunblaðið - 13.04.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagtir 13. apnl. 1944
— Innrásarlygar
— Listsýningin
Framh. a£ bls. 7.
í nánd við landamærin ,og
igegja þeir frá því, að þegar
hæðimar verði sprengdar í
ijoft upp, muni hersveitirn-
'ar í nánd við þær verða
kramdar til banda af mörg-
um smálestum af mold og
grjóti. Notaðar eru nýjar
tegundir af sprengjum, sem
ekki er hægt að finna“.
Eftir þvi, sem lengra líð-
ur á stríðið, mun áróðurinn
komast á æ hærra stig. —
Dreift mun yfir heiminn
aragrúa af sögum um það,
að loftárásir bandamanna
eyðileggi kirkjur og sjúkra-
hús og drepi miljónir
óbreyttra borgara.
Vitnað mun verða í um-
mæli hlutlausra fjármála-
manna og iðjuhölda, þar sem
þeir segja, að hinar ægilegu
loftárásir sjeu að eyðileggja
viðskiftalífið í heiminum. —
Munu þeir heita á breska og
ameríska starfsbræður sína
að stöðva þessa tilgangs-
lausu eyðileggingu. — Þá
munu þeir Hitler og Göbb--
els reyna nýja aðferð — að-
ferð hinnar innri upplausn-
ar í Þýskalandi. — Það er
mannlecrt eðli að draga úr
höggunum, þegar þess sjást
merki, að andstæðingurinn
sje að gefast upp, og hlut-
lausu löndin munu því
verða fyllt af flugufregnum
um yfirvofandi uppreisn í
Þýskalandi.
Búist við sögu sem þess-
ari, ef til vill frá Tyrklandi,
þar sem hinn slægi og slyngi
áróðursmaður von Papen er
aðalforsorakki áróðursins:
„Ólgan í Þýskalandi er
komin á það hátt stig, að
hún getur brotist út í algerri
bvltingu. Fregnir, sem hing-
að hafa barist, gefa til
kynna, að Hitler sje við því
búinn að láta af völdum og
afhenda herforingjaráðinu
alla stjórn. Gert er ráð fyrir
að von Papen, sendiherra,
fari hjeðan innan skamms
til þess að taka sæti í hinni
nýju íhaldssömu stjórn“.
Einskis verður svifist í hin-
um slynga áróðri.
ÞETTA MUN verða upp-
hafið að þessum sjerstæða
þætti áróðursherferðarinn-
ar. Henni mun síðan haldið
áfram eitthvað á þessa leið:
„Lissabon — Þýskur út-
anríkisfulltrúi, sem hingað
kom í einkaflugvjel í dag,
skýrir frá því, að foringjar
í þýska herforingjaráðinu
hafi rætt' „nótu“, er send
skyldi hinum sameinuðu
þjóðum. Þeir hafa tekið Hitl
er í gæslu og munu bjóðast
til að framselja hann, ef þeir
fá vopnahlje“.
Á hæla þessari fregn mun
koma önnur þess efnis, að
Hitler sje dauður. Útvarps-
stöðvar í hlutlausum lönd-
um munu dreifa þeim fregn
um, að Hitler „hafi andast
af sárum, sem hann fjekk,
þegar tilraun var gerð til
að ráða hann af dögum“. —
Án efa sálast Hitjer ein-
hvern tíma, en jeg fyrir mitt
leyti mun ekki leggja trún-
að á slíkan orðróm, fyrr en
jeg hefi öruggar sannanir
fyrir því, að vopnuð átök
hafi átt sjer stað milli einka
herja Görings og Himmlers,
en í her hins síðarnefnda
eru um 700,000 vel útbúnir
hermenn.
Þá eru áróðursmenn Þjóð
verja undir það búnir að
hagnýta sjer hvern þann
ágreining, sem kann að
verðá milli bandamanna og
Rússa. Er ástæða til þess að
halda, að þeir eigi sök á
miklu af þeim misskilningi,
sem þegar hefir átt sjer stað
milli þessara aðilja. Búist
við bví að heyra fregnir
sem þessar:
„Ritter, leyndarráð frá
þýska utanríkisráðuneytinu,
er kominn til Lissabon. —
Hann hefir sjest leggja leið
sína til Somethingo kastala,
þar sem vitað er, að herra
X frá utanríkisráðuneyti
Bandaríkjanna og Sir J Z
frá London, hafa dvalist í
nokkrar vikur. Dr. Ritter er
einn af leiknustu samninga-
mönnum Þjóðverja og nýt-
ur bæði trausts nasista og í-
haldssamra afla í Þýska-
landi. Álitið er, að honum
hafi verið veitt heimild til
að bjóða Bretum og Banda-
ríkjamönnum víðtækar til-
slakanir“.
Mun Stalin trúa þessari
sögu? Munu blöð hans láta
hana sem vind um eyrun
þjóta? Hin nýbirta fregn í
Pravda (um friðarsamninga
umleitanir milli Þjóðverja
og bandamanna) sýnir, að
Rússar treysta ekki fylli-
lega bandamönnum sínum.
Leyndardómsfulla konan.
EN TIL ÞESS að gera svo
Breta og Bandaríkjamenn
tortryggna í garð Rússa,
munu Þjóðverjar dreifa út
þessum flugufregnum, ef til
vill í Konstantinópel, ef
Tyrkir verða þá hlutlaus-
ir:
„Hver er leyndardóms-
fulla konan á Hótel X? —
Sendiherra Þjóðverja hefir
heimsótt hana. Ekki er vit-
að hver hún er, en sagt er,
að hún líkist mjög rúss-
neska sendifulltrúanum frú
Kollontay. — Áreiðanlegar
heimildir gefa til kynna, að
sendiherra Hitlers sje að
reyna að komast að sam-
komulagi við fulltrúa rúss-
nesku stjórnarinnar. Býðst
hann til að þýski herinn
hörfi til landamæranna frá
1939, afhenda Rússum Nar-
vik og aðstoða þá við að fá
höfn við Miðjarðarhaf“.
Hvernig sem þýska áróðr
inum annars kann að vera
hagað, og hvað sem Hitler
og Gobbels kunna að taka
sjer fvrir hendur, þá er tak-
markið það eitt að reyna að
skapa glundroða hjá okkur
úrslitavikurnar, sem gera
munu út um örlög heimsins
í framtíðinni og fá okkur til
að semja, áður en herir okk
ar geta þurkað út nasista-
ógnunina. Minnist þess.
Framh. af bls. 2.
ar hjer í salnum og raunar enn
fleiri, sem ekki hafa fengið rúm
á veggjunum hjer. Jeg hefi
þann heiður að færa þessar
þakkir fyrir Þjóðminjasafnsins
hönd, jeg geri það af alhuga og
jeg finn til þess, að jeg geri það
þá fyrir hönd eiganda safnsins,
fyrir þjóð vora, fyrir hönd okk-
ar allra, Islendinga, sem erum
hjer, og raunar allra, sem safns
ins njóta á komandi tímum,
njóta þeirrar fræðslu, sem safn
ið veitir öldum og óbornum í
framtíðinni, eða veitt verður í
þess nafni, í sögu myndlistar-
innar.
Jeg sný máli mínu sjerstak-
lega til þín, kæri vinur, Hjör-
varður Árnason, og til yðar,
herra Mc Keever, sem hafið af-
hent þessa gjöf, og jeg leyfi
mjer að biðja ykkur skýra frá
þakklæti okkar fyrir hana. Jeg
þykist vita, að á ykkur hafi
hvílt það að mestu leyti að
koma þessu í framkvæmd og
raunar allri þeirri ágætu sýn-
ingu, sem hjer er nú opnuð.
Jeg leyfi mjer einnig að bera
fram þakkir fyrir hana og bestu
heillaóskir, láta í ljós samfögn-
uð minn yfir því, hversu ágæt-
lega hún hefir tekist, þrátt fyr-
ir hinar örðugustu kringum-
stæður að mörgu leyti.
Hún fræðir okkur um það
og sannfærir, að myndlist-
in er, á þeim sviðum, sem hjer
er um að ræða, komin á hátt
stig í Norður-Ameríku, og
sömuleiðis prentun litmynda
eftir málverkum. Jeg ætla að
flestir okkar, sem hjer eigum
heima, kannist best við þess-
konar litmyndir frá nágranna-
löndunum hjer í álfu, en við sjá
um nú, að engu skemmra er
sú list komin í Vesturálfu.
Jeg endurtek þakkir mínar
og heillaóskir. Jeg minnist þess,.
að þetta er í annað skipti, sem
söfnum vorum er gefin vegleg
gjöf frá Bandaríkjunum, jeg
minnist hinnar ágætu bóka-
gjafar þeirra til Landsbóka-
safnsins fyrir fám árum.
Er þjóðminjavörður hafði
lokið máli sínu, risu gestirnir
úr sætum og tóku að skoða sýn-
ingarmyndirnar, er þeim fjell
mjög vel í geð.
- Kesselring
Framh. af bls. fimm.
um. Var hann sá 15. er þann
heiður hlaut.
Kesselring stjórnaði þýsku
flugherjunum í Afríku á hinu
erfiða undanhaldi frá Alamain
til Tunis. Var þá sagt að oft
hefði slegið í brýnu milii hans
og Rommel, en eftir að Romm-
el vjek frá herstjórn í Afríku,
halda flestir að Kesselring hafi
lagt áherslu á að bjarga eins
miklu af flugílotanum yfir til
Italíu og hægt var.
Um leið og Ítalíustyrjöld-
in hófst, var Kesselring alt í
einu kominn úr loftinu niður
á jörðina, þótt eflaust hafi
hann enn yfirstjórn þess flug-
hers, sem þar kann að vera. Og
þar sást fyrst fjölhæfni hans.
Enginn þýskur hershöfðingi
hefir enn sem komið er i þess-
ari styrjöld veitt bandamönn-
um eins þungar búsyfjar í varn
arstríði eins og hann. — Sjest
það gjörla á hernaðaraðferðum
hans á Ítalíu, að maðurinn er
bæði skarpgreindur herstjórn-
andi og hefir einnig til að bera
herkænsku, seiglu og þráa, er
hann stjórnar liði, sem gengur
og berst á jörðu niðri. — Er
ekki ólíklegt að afrek hans á
Italíu muni veita honum enn
þýðingarmeiri skipan síðar í
stríðinu.
Læknfjelag Reykjavíkur bauð
amerískum herlæknum til að
hlusta á fyrirlestra í háskólan-
um í fyrri viku. Var á þetta drep
ið í „daglega lífinu“ hjer í blað-
ínu í gærmorgun. En þess láðist
að geta að fyrirlesararnir voru
þrír. Sigurður Sigurðsson berkla-
yfirlæknir talaði um berklaveiki
á íslandi, dr. Gunnlaugur Claes-
sen um sullaveikina og dr. Júlíus
Sigurjónsson um ungbarnadauða
á Islandi.
| Tvær íbúðir 1
1 3—4 herbergi, í Norðurmýri eða nálægt Rauð- f
I ará, óskast nú þegar. Tilboð merkt: „Aust- Z
I maður“, sendist afgreiðslu blaðsins fyrir n. |
I k. föstudagskvöld. |
Eftir Robert Storm

Lögregluþjónn: — Alexander mikli sást koma í
Á meðan: Alexander: — Jeg kann ekki við það Bílstjórinn: — Fröken Dolly, það er grunsamleg
áttina hingað í kvennaskólabíl, dulbúinn sem göm-
hjá bílstjóranum að stoppa hjer. Mascara: — Þú gömul kona í bílnum . . . já, og jeg held að það sje
ul kona. — Annar lögregluþjónn: — Jeg óskaði heldur þó ekki að hann viti eitthvað?
karlmaður . . . gerðu lögreglunni aðv . . .
bara að hann væri eins hættulaus og ein slík.