Morgunblaðið - 13.09.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 13. sept. 1944.
— Agúst Þórarinsson áttræður
Framh. af bls. 5.
sen, er stýrði verslun föður
síns, Hans A. Clausen etas-
ráðs, en fyrir verslun N. Chr.
Grams, var um áratugi Samuel
Richter. Þeir voru mestu heið-
ursmenn. Þar var þá líka Sæ-
mundur Halldórsson, mikils-
metinn í hópi hinna eldri
manna, og Sveinn Jónsson trje-
smíðameistari, bróðir Björns
Jónssonar, síðar ráðherra.
Þótt vinnutíminn væri oft
langur í þá daga, frá því klukk
an 6 á morgnana til miðnættis,
þá bætti það úr skák, að á milli
kauptíða var oft lítið að gera,
svo hægt var að fara í reiðtúra
í glöðum hóp, eitthvað upp í
sveit eða sigla út í eyjar.
Á veturna Spiluðum við iðu-
lega l’hombre, en aldrei lengur
en til klukkan' 12 á miðnætti,
hafandi það í huga, að rísa
skyldi snemma úr rekkju. Það
var helst ef slegið var upp
dansi, að við vöktum fram eft-
ir. Þótt það væri undantekning,
að við dönsuðum fram á bjart-
an dag, enda kom það eitt sinn
fyrir að prófasturinn varð þess
var, þegar hann var að leggja
af stað á annexíuna. Kom
hann þá inn á dansgólfið í
ferðafötunum, sagði, að það
væri nóg komið af slíku og
heimtaði að dansinum yrði
hætt. Annars var hann ekkert
tiltektasamur maður.
Vínið.
— Og þegar jeg minnist
glaðværra daga og skemtana
í Stykkishólmi fyrr á dögum,
þá er rjett að taka það fram,
að enda þótt að þá væru opn-
ar vínbúðir í hverju kaup-
túni, kom það tiltölulega sjald-
an fyrir, að drukkinn maður
sæist. En þetta breyttist þeg-
ar bannið kom. Vín mátti
flytja til landsins til 31. des.
1911 og selja það til 7. janúar
1915. Mjer fannst rjett að flutt
yrði inn með meira móti
fyrir tiltekinn tíma og lagði
það til við verslunareigandann
Tang, en karlinn bætti drjúg-
um við og sexfaldaði innflutn-
inginn samanborið við fyrri
ára sölu. Eftir tvö og hálft ár,
löngu áður en sölutíminn var
búinn, var allt uppselt. Þá fóru
menn að fara illa með vín, sem
þeir höfðu ekki gert áður. —
— Birgðu menn sig ekki upp
svo það væri þess vegna sem
svo mikið seldist?
— Nei, nei, ekki einu sinni
jeg sjálfur. Ef menn áttu ein-
hverjar birgðir, átti sýslumað
urinn að athuga þær um hver
áramót. Jeg kunni aldrei við
þá hnýsni; og sagði alltaf vini
mínum, Páli Vídalín, sýslu-
rnanni, að jeg ætti ekki neitt,
þegar hann orðaði þetta eftir-
lit, en gleymdi þó ekki að bæta
því við, að ef hann kæmi á af-
mælisdaginn minn, þá skyldi
jeg sjá um að hafa eitthvað til
handa honum.
ir
— Jeg hefi alla tíð verið
heilsuhraustur, segir Ágúst að
lokum, og kunnað því vel að
,vera á hreyfingu. Enda eru
lappirnar ágætar. Gæti dansað,
ef því væri að skifta. Og eitt
vil jeg taka fram, úr því jeg
á annað borð fór að tala um
sjálfan mig, að tvennt er það
í lífinu, sem hefir verið og er
mjer mest virði. Að hafa eign-
ast þá konu, sem jeg á, og hafa
komist þannig gegnum æfina,
að vita ekki til þess að jeg eigi
einn einasta óvin.
-k
Þó viðkyning okkar hafi
ekki verið lengri en þessi
stutta stund, þá hugsaði jeg
með mjer, er jeg horfði á þenna
glaðværa, elskulega höfðing-
lega mann, að það væri víst
engin tilviljun, að enginn hefir
getað orðið óvinur hans á lífs-
leiðinni. V. St.
KIST
bctra en nokkuð annað,
bæði hressandi og Ijúffengt.
Minning Nikolínu
Björnsdótiur
í DAG er húsfrú Nikolína
Björnsdóttir, er undanfarin ár
hefir átt heimili sitt að Aust-
urhlíð hjer innan við bæinn,
borin til grafar. Hún er fædd
að Móeiðarhvols-suðurhjáleigu
þann 25. nóv. 1868
Hún var gift Einari Eyjólfs-
syni, traustum og góðum dreng
í gamalli og góðri merking
Voru þau hjón löngum bú-
sett í Gaulverjabæjarhreppi og
Stokkseyrarhreppi og urðu þá
mörgum að góðu kunn þar
eystra, og söm hefir orðið raun
in á eftir að þau fluttu hingað
Húsfrú Nikolína var ein
hinna kyrlátu 1 landinu. Vann
störf sín innan heimilsveggj-
anna, en hún vann þau þannig
að hún bjó þar þá hlýju og
frið, sem gefur orðinu „heim-
ili” besta merkingu.
Hún átti lengi við heilsuleysi
að stríða og síðasta árið rúmt
lá hún að mestu rúmföst, en
hún bar þá reynslu með aðdá-
unarverðri stillingu.
Húsfrú Nikolína var óvenju
lega grandvör bæði til orðs og
æðis og gerði áreiðanlega aldr-
rei öðrum viljandi það; sem
hún hefði ekki viljað reyna
sjálf af hálfu annara.
Það er tómlegt núna í lág-
reista) bænum í Austurhlíð,
tómlegt fyrir vinina alla, en
þó sjerstaklega fyrir trygða-
vininn, sem nú er þar einn eft-
ir. — Guð blessi honum minn-
ingarnar björtu.
Það þarf ekki að benda hon-
um á huggun, því þau vissu
það ávalt öll samleiðarárin
bæði tvö, hvern þau áttu að og
hverjum þau treystu í sæld og
í þrautum. G. S.
Flóltamanna-
straumur frá Eysira
Stokkhólmi: •—• Fjörutíu og
fimm Eistlendingar, þar á með
al háskólakennari í sjúkdóma-
fræði og kona hans, annar
læknir og læknastúdent einn,
komu á vjelbáti til Slite í Sví-
þjóð fyrir skömmu.
Þá komu daginn eftir 36
Lettlendingar og Lithaugalands
menn, meðal hinna síðar-
nefndu allmargir kennarar og
læknar og herforingi, til Herr-
vik á austurströnd Gotlands.
Alls hafa 227 flóttamenn kom-
ið á nokkrum dögum, þar af
97 konur og börn.
De Gaulle boðar
kosningar í Frakk-
landi
London í gærkveldi.
De Gaulle hershöfðingi
flutti ræðu í París í dag og
var henni útvarpað. Kvað De
■Gaulle almennar kosningar
skyldu fara fram í Frakk-
landi, þegar er franskir stríðs-
fangar væru komnir heirn, og
myndi stjórn hans segja af
sjer að þeim kosningum lokn-
um.
Þá hrósaði De Gaulle mjög
bandamönnum Frakka, en
sagði, að Frakkar sjálfir
hefðu átt svo mikinn þátt í að
frelsa land sitt, að þeir hlytu
að hafa mikið að segja um ör-
lög Þjóðverja er þar að kæmi.
— Kvað De Gaulle 5/6. hluta
Frakklands nú leysta undan
valdi Þjóðverja. — Reuter.
1100 fórust.
London í gærkveldi: Opin-
berlega er tilkynnt hjer í dag,
að 1100 menn hafi farist af
svifsprengjuárásum í Bretlandi
í ágústmánuði s. 1., en 2921
særst svo að sjúkrahúsvistar
þurfti við. — Reuter.
Eggert Claessen
Einar Ásmundsson
Oddfellowhúsið. — Sími 1171.
hæstarjettarmálaflntningsmenn,
Allskonar löpfrœðistörf
— Voklugur maður
Framh. af bls. 7.
isstjórnarinnar heim að húsi
dr. Salazars. '
Hann tók á móti sendi-
nefndinni í eina herberginu
sem hann hafði vfir að ráða.
Stundu síðar yfirgaf hann
húsið og gekk til húss for-
eldra sinna. Móðir hans var
veik, hún lifði aðeins miss-
eri eftir þetta. Þetta var í
fyrsta skifti sem þau skildu
um lengri tíma. Nokkrum
klukkustundum síðar þenna
sama dag, vann dr. Salazar
embættiseið sinn sem fjár-
málaráðherra. Hann var þá
39 ára gamall.
Innan tveggja ára varð
Portúgal að þola hörmungar
heimskreppunnar. Fvrsta
embættisverk Salazars var
að gefa út tilkynningu þess
efnis, að ráðuneyti hans
myndi legpia skatt á sjer-
hvern þann mann, sem ein-
hverjar tekjur hefði, en
þessir skattar myndu þegar
verða lækkaðir á næsta ári
og fara lækkandi í framtið-
inni.Á samatíma færði hann
niður gjöld ríkisins að mikl
um mun. — Þetta fólk er í
þjónustu hins opinbera,
sagði hann, við þurfum
ekki á svona mörgum að
halda.
Fyrsta árið sem hann
dvaldi í Lissabon, fækkaði
hann starfsmönnum hjá
hinu opinbera um einn
þriðja. Næsta ár fækkaði
hann þeim aftur um einn
þriðja. Ári eftir að hann tók
við embættinu, voru af-
greidd tekjuhallalaus fjár-
lög í fyrsta skifti í sögu
Portúgals. Og honum tókst
að halda þeim það öll
kreppuárih. ' x
Á hinu mikla kreppuári
1932, tókst Salazar að
greiða síðustu erlendu
skuldirnar. Hann innleysti
öll skuldabrjef ríkisins er-
lendis og gengi portúgölsku
myntarinnar, escudo, hækk
aði á heimsmarkaðinum.
Kauphcllin
er miðstöS verðbrjefa-
viðskrftaxma. Sími 1710.
> < I
i 1-9 ^ ^ Eftlr Robert Storm ii
> < >
BO/?ROW yOUR
GUN? TM4NKS,
' Y OH,NQ \
* / YOU ÚON'T,
vcoppzrJ' )
BUT BLUE-JAW'é
AIM 15 POQR...

1—2) X—9: — Sæll, Floopsy! Hvernig gengur? 3—4) X—9: — Viltu lána mjer byssuna þína? ur ekki kápan úr því klæðinu, laggi! En Blákjammi
Floopsy: — Jeg kem þjer ekki fyrir mig, lasm. Jeg Þakka þjer fyrir. Blákjammi: — Ónei, þjer verð- miðar ekki vandlega.
hef aldrei sjeð þig fyrr.