Morgunblaðið - 28.09.1944, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 28. sept. 1944.
^ BUT, IF WE ARg RlGMT A50UT
TME /MEÍ$A6E WE THINK X.-9
PRINTED ON TH05E PHONY
C0UPON5, THI5 PARTICULAR j
. 5P0T 15 INTPI6UINÖ... j
WE'LL CHECK EACH OF THE
PLACE5 YOU PH0T06PAPHED
FROA4 THE AIR/ CHUCK...
World rights rcscrved.
,pt 19-14. Kmg I caturcs Sjnclic.Ttcrinc
^ IT'5 THIRTY-FIVE ROAD MILE5
FfZOM KOXY'5 CABIN... X-9'5
A1E55AÖE 5AV5 THIRTV-THREE
BUT |T'5 DOUgTFUL IF HE
WA5 A5LE TO HIT IT ON v-
k_____ THE N05E ___________/
..'PHONE THE COUNTY CLERK
UP THERE AND FIND OUT
WHO OWN5 THE FA&M
IN QUE5TION !
__ , ... A WILL
RiSl doi
1—2) Yfirlögregluþjónninn: — Jæja, merktu við
alla staðina, sem þú tókst myndir af úr lofti, Chuck.
Ef við höfum á rjettu að standa um skilaboðin,
sem við höldum, að X-9 hafi prenlað á fölsuðu
seðlana, þá kemur þessi staður til greina.
3—4) Yfirlögregluþjónninn: — Hann er þrjátíu
og fimm mílur frá krá Roxy. í skilaboðunum segir
X-9 þrjátíu og þrjár mílur, en það er vafi á því,
hvort hann hefur getað ákveðið vegalengdina -ná-
kvæmlega. Hringdu til sýsluskrifarans og komstu
að því, hver á þetta býli, sem um er að ræða. Chuck:
— Jeg skal gera það.
— Gróðurhús
Framh. af bls. 2.
gólffleti gróðurhúsanna orðið
mikið meiri, heldur en meðan
notuð er þar venjulega gróð-
urmold.
Halldór telur nauðsynlegt að
hjer verði komið á tilraunum
um ýmislegt er að gróðurhúsa-
rækt lýtur. Hann telur eðlilegt
að slík tilraunastarfsemi verði
rekin við Atvinnudeild Háskól
ans. En gróðurhúsaeigendur
og garðyrkjumenn gætu styrkt
slíka starfsemi með fjárfram-
lögum.
Halldór fekk mjög hagstæð
tilboð um atvinnu vestra. En
hann vill heldur vinna hjer
heima. Hann hefir trú á, að
gróðurhúsaræktun verði þjóð-
inni til mikilla hagsbóta. Og
hann elur þá von í brjósti, að
hann geti unnið að því, að svo
megi verða. Það væri óskandi
að þær vonir hans rætist.
Vestur-
vígstöðvarnar
Framh. af 1. síðu.
Sækja fram frá Nijemegen.
Hersveítir Dempseys hers-
höfðingja sækja fram frá Nije-
megen meðfram austurbakka
Maas á 8-16 km svæði og hafa
sótt fram alla leið til Gennep.
Breskar og belgískar hersveitir
hafa náð á sitt vald þorpinu
Maarhexe, 19 km suðvestur af
Eindhoven. Þjóðverjar virðast
xiú hafa gefist upp við aðverja
t: r
Skóginn fyilr vestan Oeden-
í-ode, 14 km norður af Eind-
Loven, en þar vörðust Þjóð-
vérjar af miklu kapþi fyrir
tveimur dögum.
Þjóðverjar hörfa inn
í Calaisborg.
Kanadamenn sækja hart að
Þjóðverjum við Calais.
Bofors-fallbyssurnar.
Frá norska blaða-
_ fulltrúanum.
ÚT AF fregn, sem birtist
í blaðinu í gær um sprenging-
una í Kongsberg vopnasmiðju,
óska jeg að mega taka fram,
að vopnaverksmiðjan hafði
fyrir styrjöldina leyfi til að
framleiða þessar fallbyssur.
Gunnþórunn Halldórsdóttir
(Ása) og Dóra Haraldsdóttir
(Sólveig).
w
Leikhúsið:
Brjef:
Pjetur Gautur fyrsta leikritLð,
sem sýnt er á þessu starfsári
Sannlcikurinn er
Leikárið 1943—44 markar
tímamót í sögu íslenskrar leik-
listar. Viðfangsefnin eru fjöl-
breyttari og stórbrotnari en
nokkru sinni fyr. Efnismeðferð-
in er öruggari og djarfari og
leiksviðsútbúnaður glæsilegri
og gerður af meiri hugkvæmni
en vjer höfum átt að venjast
til þessa. Hjer við bætist að
meira hefir verið vandað til
allrar hljómlistar í sambandi
við leiksýningar en áður, og
hefir það aukið mjög á listræn-
an heildarblæ sýninganna. í
stuttu máli: Framfarirnar eru
miklar og ótvíræðar á öllum
sviðum. Er þetta vissulega gleði
leg staðreynd og spáir góðu um
framtíð íslenskrar leikmenn-
ingar í hinum nýju húsakynn-
um, — Þjóðleikhúsinu lang-
þráða, — sem senn mun verða
fullgert.
En tvent er það sem hið liðna
leikár hefir sýnt oss og sannað:
Að íslenskir leikarar búa yfir
ágætum hæfileikum, en að
skortur á öruggri óg sterkri
leikstjórn hefir staðið þeim
fyrir þrifum. Sjest þetta hvað
best á því að leiksýningar þær,
sem frú Gerd Grieg hefir ann-
ast, bera um leik og heildarsvip
af öllu, sem hjer hefir sjest og
sumir leikararnir hafa jafnvel
tekið þeim stakkaskiftum til
bóta undir handleiðslu henn-
ar, að þeir hafi verið því nær
óþekkjanlegir, samanborið við
það, sem áður var. Þannig mun
óhætt að fullyrða, að glæsi-
legust afrek á hinu liðna leik-
ári hafi verið þessi: Leikur Vals
Gíslasonar (Paul Lange) 1 leik-
ritinu Paul Lange og Tora
Parsberg og frk. Gunnþórunn-
ar Halldórsdóttur (Ása) og Lár
usar Pálssonar (Pjetur) í
Pjetri Gaut. En frú Grieg setti
bæði þessi leikrit á svið og
hafði leikstjórn á hendi. •— í
þessu sambandi vil jeg þó ekki
láta hjá líða að minna á leik
Indriða Waage í hlutverki dr.
Görtlers 1 leikritinu „Jeg hefi
komið hjer áður“, svo afburða-
góður sem hann var. Niður-
staðan hlýtur því að vera þessi:
Einbeittur og mentaður leik-
stjóri er knýjandi nauðsyn ef
leikment vor á ekki að standa
í stað.
Eins og kunnugt er, var Pjet-
ur Gautur (fyrstu 3 þættirnir)
sýndur hjer síðastliðinn vetur
á vegum Leikfjelags Reykja-
víkur og Tónlistarfjelagsins,
við mikla aðsókn og aðdáun
leikhúsgesta. Nú hafa fjelög
þessi hafið á ný sýningar á
þessu stórbrotna listaverki og
fór fyrsta sýningin fram á
sunnudagskvöldið var. Leik-
endur eru flestir hinir sömu og
áður, en þó hefir orðið sú breyt
ing á að ungfrú Dóra Haralds-
dóttir fer nú með hlutverk Sól-
veigar, er áður var í höndum
ungfrú Eddu Bjarnadóttur og
frú Regina Þórðardóttir leikur
Grænklæddu konuna, sem frú
Alda Möller ljek áður. Ungfrú
D. H. fer vel með hlutverk sitt,
en vantar hinn barnslega ynd-
isþokka er ungfr. Edda átti í
svo ríkum mæli og fór Sólveigu
svo frábærlega vel. Leikur frú
Reginu er óskeikul stæling á
leik frú Öldu Möller, aðeins að
sumu leyti betri, einkum radd-
brigði og framburður.
Sýning þessi var að því leyti
miklum mun betri en fyrri sýn
ingar á leiknum, að nú hefir
myrkrið, er áður grúfði yfir
sviðinu er Beygurinn og Pjetur
Gautur eigast við (síðast í II.
þætti), verið rofin, þannig, að
nokkur birta er látin falla á
Regína Þórðardóttir (Græn-
klædda konan) og Lárus Páls-
son (Pjetur Gautur).
Pjetur. Er áhorfendum með því
gert kleift að fylgjast með því
er gerist á sviðinu og er það til
mikilla bóta, enda þykir jafnan
fara best á því er um sjónleik
er að ræða. Hefði þessi „leið-
rjetting“ vissulega mátt koma
fyr — öllum að skaðlausu.
Leiksýningin fór fram með
ágætum. Sviðbreytingarnar
tóku óvenju stuttan tíma , og
hraðinh í leiknum var góður,
enda virtist alt vera á sínum
stað á sviðinu er til þurfti að
taka, — jafnvel snæristaum-
arnir biðu bundnir við stólbak-
ið í síðasta þætti. Mikil fyrir-
hyggja, en hæpin þó. Frú Reg-
inu og ungfrú Dóru bárust
fagrir blómvendir og að leiks-
lokum voru leikendur ákaft
hyltir af áhorfendum.
Sigurður Grímsson.
sagna bestur
1 SVARGREIN 2. sept. s.l.
til próf. Níelsar Dungal, seg-
ir sr. Sigurbjörn Einarsson:
„Við þessa málsmeðferð l)æt,-
ir svo prófessorinn þeirri stað
leysu, að ráðgert hafi verið
að reisa Hallgrímskirkju fyr-
ir opinbert fje. Það hefir al-
drei verið ráðgert. Frjáls sam
skot eru ekki nefnd „opinbert
fje“. Kristnir íslendingar ætia
sjer að reisa Ilallgrímskirkju
fyrir frjálst gjafafje fyrst og
fremst. Um annað hefir aldrei
verið rætt. (Letbr. hjer). •—-
Ilvað segja nú staðreyndirn-
ar og sannleikurinn um þessi
orð prestsins? Sammála eru
þau um það, að segja,, að ITall
grímssöfnuður eða forráða-
menn hans, þar á meðal að lík
indum sr. Sigurbjörn Einars-
&on sjálfur, hafi sótt um, fyr-
ir aðeins rúmu ári síðan, 300
þúsund krónur úr bæjarsjóði,
„gegn jafnháu framlagi ur
ríkissjóði“, til Ilallgríms-
kirkjubyggingar. Og þetta
átti vitanlega að vera byrjun
á fjárframlögum af opinberu
fje til kirkjunnar, en ekki í
eitt skifti fyrir öll. Og eftir
þessar staðreyndir segir prest-
urinn, að það sje „staðleysa,
að ráðgert hafi verið að reisa
Hallgrímskirkju fyrir opin-
bert fje. Það hafi aldrei verið
ráðgert".
Ef reisa á Ilallgrímskirkju
eftir teikningu Guðjóns Sam-
úelssonar „fyrir frjálst gjafa-
fje“ þá verða áreiðanlega
allir þeir er nú lifa á landi
hjer, komnir undir græna
torfu og vel það, áður en
lítill partur kirkjunnar kemst
upp, hvað þá öll. Samkvæmt
ský.rslu sem birtist í „Vísi“.
14. júlí 1944, var hið frjálsa
gjafafje er 12 manna nefnd
hafði verið að safna í 20 mán-
uði, aðeins 103 þús. krónur,
og auk þessa eitthvað (líkl.
A’arla mikið), sem Kvenfje-
lag safnaðarins hefir safnað..
Af framangreindu er augljóst,.
hverjum er ætlað að leggja.
fje í þetta kirkjubákn, hvað
sem sjera' Sigurbjörn segir
þar um. Bæjarbúi.