Alþýðublaðið - 01.05.1929, Blaðsíða 5

andimii verður að g'efa oss griuri
nim, Eitthvað hlýtux að hafa veo-ið
í jrann mann spunnið, sem tvœr
jafn-mákllhíefar koinur eimis og
Róisa og Agnes gátu elskað og
hiatað af slíkuim mætti. Við verð-
um að hiugisa okkur, að hann hafi
átt í fari sínu meir en litið af
pví „demomska". — Ekkert af
þessu fengiuim við að sjé. Pvi er
ökkur það lítt skiljanlegt, hvers
vegna konuruar hanga á ho'Hiuim
eihis og þær gera.
Skáld-Rósu lék frú Svafa Jóns-
dóttir frá Akureyr'L Um feik heun-
a.r er það belzt að segja, að hann
var daufiur og tiLjrrifalaus. Að
visu á Rósa að vera mild og góð,
en full-sauðkindarfeg þykir mér
hún gerð, bæði í leikritinu sjálfu
og í meðferð leikandans.
Frú Ingibjiörg Steimisdóttór frá
isáfirði lék Agnrsi. Er það í
fyrsta skifti að hún sýnir sig á
feiksviöi hér í Rvík. Mun sú kynm
ing hafa orðið fleistum til nær
því óblandinnar ánægju. Frá böf-
undarins hendi eir Agnes ef til
vjll bezta hLutverkið, og víst er
um það, að frú Ingihjörg var ,sú,
,er bjargaði þessari feiksýningu;
án hemnar hefði teikurmm tæp-
lega verið jress verð'tir að sjá
hann.. Það má vel vera, að hægt
sé að finna sitt hvað' að Agnesi
Ingibjargar fxá „tekni:sku“ sjón-
armiði, og væri það imjög að
vonuim, þar scm hana miun skorta
leik-„kumnáttu“ og æfimgu. En
hún hafði það til brunns að bera,
Sieim miest er um vert: skapiB,
kraftinm, tilþrifih. Væri óskandá
að við fengjum að sjá hana á
ieiksviði hér oftar en að þiessu
isinni,.
Hjörleifur Hjörleifsson lék Frið-
rijk.. Er það lélegt hlutverk og
óvinisælt og var feikurinn eftir
þvi. Meiri vieigur hlotóð að vera
í þeim Friðrifci, sem drap þá
Natan og Pétur. — Sigríði lék
Arndís Björnsdóttir og var hún
nokku'ö snælduieg, en það á
Sigga líklega að vera.
Smærri hlutverkin voiiu í hömd-
uim þeirra Uaralds Björiissioniair
(Sigvaldi bóndi), Friðfinns Guð-
jöinissonar (Daniiel vininumaðiur).
Guðlaugs Guðmundssomar (Pétur
sauðaþjófur) og GunnþórunnaE
Hálldórsdóttur (Þorbjörg). Um
þau er lítið að segja, en flest
munu þau hafa verið sómasam-
k'ga af hendi leyst og sum betur,
svo sean Damíel, seon Friðfinnur
lék prýðilega. —
Yfirteitt var, þetta engin meirki-
íeg leiksýning. En efni leiksins
er svo hugstætt íslendingum, að
ekkert er likfegra en að Leik-
féiagi'ð geti glatt sig yfisr troð-
fuillu húsi þó nokkrum simnum.
Og skal því vera það vel unt.
26. apríl.
—rn—
ALÞYÐUBLABl® S
í dag er samtakadagur alþýðu
allra landa. — Þá hrópar fólkið
til valdhafanna og heimtar rétt-
læti og jöfnuð.
I dag eru samtökin efld —-
bróðurbönd bumdin.' Einn allsherj-
arfáni dreginn að hún, sama mál-
efnið borið fram. Sama tilfinnr
ingin grípur milljómirnar.
Kröfumar verða sterkari og á-
kveðmari það hriktir í valda-
sætum drottnanna.
Nú er það hinn umdirokaði
þrælalýður úr námnim og verk-
simiðjum frá daunillum fátælira-
hverfunum, sem he'mtar og
krefst. — Það er stríð í hugum
fólksins. — Hvenær það brýzt
út voit enginn. Það er undir auð-
valdinu isjálfu kcwnið. Ef til vffll
hopar það. Ef til vill stendur
það sem múrveggur giegn rétt-
lætiiskröfunuim.
Um iönd öll geisar baráttan.
Hin andlega þróumarbylting æð-
’ir yfir heLmiinn. Skuggum aftur-
haldsins er að fækka. Vermisölir
socialismans lýsa upp byggðir og
ból.
Sigrar verkalý&sins á undan-
fömum árum eru óteljandi. —
Fyxir fáum dögum flúðu 8 aftur-
haldtsimeinn af löggjafarsamfcomu
Erlendar fréttir. I
o
Sir Hubert Wílkins
feefir í huga, eims og kummugt er.
að freista að komast til norður-
pólsins í kafbát. Förin var upp-
haffega ráðgierð í .sumar, en var
frestað til næsta árs vegna ónógs
uhdirbúnings. Sir Hubert hefir
leitað aðstoðar stjórnariunar í
Bandaríkjun,um til þess að hirinda
íþessari hugmynd si'mm í fram-
kvæmd. Býst Sir Hubert við, að
hægt vesrði að gera mikilsvErðar
rannsóknir í þessu ferðalagi.
dýptarmælingar o. fl. Kafbáturinin
dönsku þjóðarinnar, og nýir
tafínn, fulltrúar nýmeinnimgariinnar,
jafnaðarstefhuranar, tóku þar
sœti.
í Englandii berst alþýðam harðri
baráttu við harðisvírað og stair-
blint íhald. Fulltrúar fólfcsins
ferðast bæ frá bæ, borg frá borg
og tala máli jafnaðarstefnumnar,
krefjast umbóta og byltimgar. —
'Þeir ráðast gegn ríkjandi stjórn-
sikipan og telja sér skylt að hopa,
hvergi. — Hér að ofa-n sézt Cook
námuverkamannal(oringi á kosn-
ingafundi. Hanm er djarfur, rnaður
pg hugrakkur. Hann er virtur af
enskri alþýðu, en hataður af auð-
valdinu. —
Alþýða allra landa vinnur að
því að steypa guðum aldaramdans
af istóli, og það er víst, að guð-
irnir hrapa. „Alda socialismans"
gerjr spádóm Þorsteins Erlings-
stonar, sem felst i eftirfarandi eir-
indi, að virkileika:
„Því kóngar að síðustu karnast.
í mát
og keiisarar náblæjum falda
og guðirnir reka simn brothætta
bát
á blindsker í hafdjúpi alda.
V. s. v.
„De:ender“ hefir verið valiran til
þessarar farar, sem ráðgert er að
hefjist á Spitzbergen og endi við
Behring-hafið. Er raú verið að
setja ýms nauðsymleg rannsóknar-
tæki í „Defender'ö og er það verk
únnið í Bridgeport, Gomnecticut,
U. S. A. „Deíender" er 98 fet ensk
á lengd. í honum eru tvær die-
sel-vélax. Hraði kafbátsins er 8
mílur í kafi, en 12 á yfirboxði
sjávar. Skipshöfn 10 mamn. —
Vísindameran efast um, að hug-
mynd þessi sé framlcvæmamleg,
benda þeir á, að borgarísr-mn nái
stundum möxg hundruð fet niður
í sjávardjúpið, en kafbátur hafi
farið dýpst 318 fet ensk. Kafbát-
urinm geti heldur ekki siglt í lrai®
nema 200 mílur emskar í emtt
(FB.)
KrðfUNiar.
Réttlætiö riki. Ranglætið viki.
8 tíma vinna,' 8 tíma hvíld, 8
tíma svefn.
Lögtrygður hvíldartimi á sjó og
iandi
Líltrygging sjóxnanina bækkí.
Vinnum að auki-nni mentun;
hún skapar vald.
Elliheimili -handa uppgefnu
fólki.
Fullkomið öryggi skipa.
Engan skatt á þurftarlaun.
Kosningarrétt 21 árs; allir jafn-
an.
EinkasaJa á afurðum landskus.
Burt með áfengið úr landimu.
1. maí er dagur verkalýðsins.
Hollar íbúðir fyrir alla.
Barnaheimili f>mir munaðarlaus
börn.
Engan réttindamissi vegna fá-
tæktar.
Fullkomnar atv imníuleysistrygg-
ingár.
Niður með þræialögin.
Landið eitt kjördæmi
Afnemið skólagjöld í ríkíssfcól-
um.
Lifi heimsbyltingin.
Bætt kjör iðnnema.
Þessar eru rneðal mannréítinda-
og umbóta-kTafna alþýðuínnaT nú.
Um hðsaæði fcaupstað-
anna.
Verið getur, að síðax þyki sjálf-
sagt að þjóðfélag kosti uppeldi
barna, á þamn hátt, að mæðrum
verði lagður árlegur lífeyxir msð
hverju barni, og það svo ríflega,
að ekkert barn þuxfi að alast upp
í fátækt. Nú er eigi einungis þef.a
ógert látið, heldur eru lagðar ótal
Ihindranir í götu þeirra baima, sem
af fátækum foreldrum eru fædd.
Skattar eru lagðir á brýnustu lífs-
nauðsynjar þeixra, til þess að
greiða með gjölcl rikisins. Emn
þá þyngri skattar eru þó lagðir á
þær af öðrum en ríldnu. Einn
-slíkra skatta, sá, sem Iagður er á
húsnæðið, verður -hér tekinn tif
athugmiar.
Húsnæðið má telja með brýn-
ustu Iífsnauðsynjum þessarar
þjóðar. En oft verður það svo
dýrt, að þriðjung þarí af tekjum
fjölskyldumanna tii þess að veita
sér það. Hvað veldur þessu? ÞaS
er dýrt að byggja vönduð hús.
Hefir það' auðvitað sín áhrif á
kostnaðinn við að búa í þeim. En
undir vissum kringumstæðum
kemur annað til graina, sem miklu
meiru i’æður um húsnæðiskostn-
aðinn. Að viðhalda vönduðu húsi
og greiða fyrningu af þvi, kostar
eigi tneira árlega en 2°/o af bygg-