Morgunblaðið - 24.05.1946, Blaðsíða 2

2
KORGONBLiDIÐ
Föstudagur 24. maí 1946
1
Söngfjelag L0.G.T.
| heldur skemtun í G.T.-húsinu í kvöld, kl. 9,30. |
SKEMTIATRIÐI: Kórsöngur, dans.
Aðgöngumiðar á sama stað, kl. 5-7 og eftir kl. 9. |
Skemtinefndin.
Í^SxS^kÍxSxS^xSk
Sumarbústaður
við Þingvallavatn til sölu.
Nánari uppl. gefur
Pdálflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar og
Guðlaugs Þorlákssonar,
Austurstræti 7, símar: 2002 og 3202.
Saumastúlkur
vantar nú þegar, einnig hjálparstúlkur.
^JJrei&ar J}ónóóon
klæðskeri.
Garðastræti 2. Sími 6928.
i herbergi og eldhús
í nýju húsi til sölu.
Nánari uppl. gefur
Málf lutningsskrif stof u
Einars B. Guðmundssonar og
Guðlaugs Þorlákssonar.
Austurstræti 7, símar: 2002 og 3202.
K A P U R
Ný sending tekin upp í dag kl. 1 e. h.
Versl. Eygló
Laugaveg 47.
Erfðafestuland
3% hektar til sölu.
Nánari uppl. gefur
Málflutningsskrifstofa
Einars B. Guðmundssonar og
Guðlaugs Þorlákssonar,
Austurstræti 7, símar: 2002 og 3202.
AUGLtSING ER GULLS ÍGILDl
Sendiberra á íslandt í 22 ár
SKILHAÐABVEISLA fYRIR FOmAAY-HJÓi^lA
UM 140 vinir de Fontenay
sendiherra og frú Guðrúnar
konu hans, hjeldu þeim hjón-
um skilnaðarveislu í Sjálf-
stæðishúsinu um hádegið í gær.
En þau hjónin taka sjer far
með Drotningunni til Hafnar í
kvöld alfarin af landi burt a.
m. k. að sinni. Tekur sendi-
herrann bráðlega við stöðu
sinni í Ankara.
Vilhjálmur Þ. Gíslason skóla-
stjóri var veislustjóri, en hann
er í stjórn Dansk-íslenska fje-
lagsins.
Vilhjálmur mælti fyrir minni
sendiherrahjónanna, og lýsti
af kunnleik og hlýhug starfi de
Fontenay sendiherra þau 22 ár,
sem hann hefir dvalið hjer.
Hann komst m. a. að orði á
þessa leið:
Fontenay sendiherra hefir
kynst íslandi og íslendingum,
menningu okkar, tungu og bók-
menntum betur en nokkur er-
lendur maður, sem hjer hefir
dvalið. Ritgerðir hans t. d. um
Jónas Hallgrímsson, um Araba
og Islendinga, hafa varpað
nýju ljósi yfir viðfangsefnin.
Hann hefir ekki aðeins starfað
hjer sem „diplomat“, heldur og
sem fjölfróður lærdómsmaður.
Lýsti ræðumaður síðan vin-
áttu og hlýju hugarfari sendi-
herrans í garð íslendinga og
hve framúrskarandi fjölfróður
hann er. Síðan vjek ræðumað-
ur máli sínu að sendiherra-
frúnni, er hefir verið ágæt stoð
manni sínum og stjórnað
hinu gestrisna höfðingjaheimili
þeirra með alúð og virðuleik.
Að lokum óskaði ræðumaður
þeim hjónum velfarnaðar í
hinu nýja umhverfi í væntan-
legu startfi þeirra.
Þá mælti O. Kornerup Han-
sen formaður Danska fjelags-
ins hjer nokkur orð til sendi-
herrahjónanna, þakkaði þeirra
ágætu viðkynningu og starf á
undanförnum árum. Hann
flutti þeim sjerstakar alúðar-
kveðjur frá fjelagi hans.
Nú tók de Fontenay sendi-
herra til máls. Hann kvaðst
hafa lifað hjer blómaskeið æfi
sinnar og ætti margs að minn-
ast. Sendiherrastarf sitt hafi
hann rækt með það fyrir aug-
um fyrst og fremst, að bera
vingjarnleg boð milli þjóðanna,
m .a. um ólík sjónarmið þeirra
í ýmsum málum.
Mjer var frá upphafi ljóst,
að viðskifti þjóðanna, Dana og
íslendinga, myndi enda á þann
veg sem varð, sagði hann.
Óskaði hann íslandi til ham-
ingju með fengið frelsi. Smá-
þjóðir eiga erfitt uppdráttar nú
á tímum, sagði hann. Það er
innileg ósk mín, að þær vonir
sem íslendingar í dag gera sjer
um bjarta framtíð megi rætast.
Síðan rifjaði hann upp hve
margskonar góðar endurminn-
ingar hann ætti frá liðnum 22
árum, hve góðum viðtökum
hann hvarvetna hefði átt að
fagna, ekki síst meðal bænda
á ferðalögum um landið. Þá
mintist hann og með sjerstakri
ánægju samverustunda með
íslenskum stúdentum hjer á
landi og á stúdentsárunum í
Höfn .
Er hann nú yfirgæfi starf
sitt kvaðst hann ekki hafa þá
tilfinningu að hann væri að
fara hjeðan alfarinn.
Að endingu óskaði hann
landi og þjóð gæfu og gengis.
Síðan tók frú Guðrún de
Fontenay til máls. Þakkaði hún
Vilhjálmi Þ. Gíslasyni fyrir
vingjarnleg orð í hennar garð
og viðstöddum vinum þeirra
hjóna fyrir alúð og góðvild á
undanförnum árum.
Hafi jeg staðið vel í stöðu
minni, sagði hún, þá er það
fyrst og fremst því að þakka,
að jeg hefi átt styrka stoð mjer
við hlið. Vissulega á jeg allar
mínar bestu endurminningar
hjeðan. En jeg hlakka til þess
að koma í fjarlæg lönd, þangað
sem vagga menningarinnar
stóð. Jeg vona að ef einhver
Islendingur á leið þar urrí, fari
Alls var veitt í 125 herpi-
og hringnætur sumarið 1944,
en eftir því sem komist verð
ur næst verða um 200 veiði-
skip við Norðurland í sumar.
Ný skip koma stöðugt til
landsins og hefir verið lögð
áhersla á það að flýta smíði
báta í Danmörku og Svíþióð,
svo að þeir geti tekið þátt í
síldveiðunum.
Unnið hefir verið acj því að
stækka flestar síldarbræðsl-
urnarj svo sem Rauðku, verk-
smdðjur á Hjalteyri, Djúpa-
vík og Ingólfsfirði. Mun þessu
verki nú vera að mestu lokið.
Þá er verið að reisa tvær síld
arverksmiðjur á vegum ríkis
ins, hvort sem þær verða til-
búnar í byrjun vertíðar. Verði
þær fullgerðar þarf ekki að
kvíða að afferming síldveiði-
skipa tefjist.
Nokkur áhugi er á því að
leigja færeysk skip til síld-
veiða hjer við land í sumar,
en til þess að þau fái að leggja
afla sinn á land í verksmiðjur
hjer, þarf leyfi atvinnumála-
ráðherra. Síðast þegar jeg
frjetti var ekki búið að veita
löndunarleyfi fyrir færeysku
skipdn.
Mikill hörgull er á veiðar-
færum til síldveiða, nótum og
bátum, og er vafamál að til
verði næg og góð veiðarfæri
handa öllum flotanum. Ekk-
ert hefir komið af nýjum
veiðarfærum til landsins s. 1.
2 ár og Norðmenn hafa enn
hann ekki framhjá okkar dyr-
um. Hún kvaðst ekki geta
hugsað sjer að fara hjeðan al-
farin, þó hún nú ætti óvenju-
lega langa ferð fyrir höndum.
Að endingu óskaði hún íslandi
og einkum æsku íslands vel-
farnaðar. f
Sr. Bjarni Jónsson vígslu^
biskup rifjaði upp nokkrar
endurminningar frá Garðsár-
unum og þakkaði sendiherra
fyrir hönd stúdenta. Haraldur
Björnsson leikari þakkaði
sendiherra og frú hans fc h.
leikara í Reykjavík.
Er staðið var upp frá hádeg-
isverði, var sest að kaffiborð-
um, en sendiherrahjónin,
kvöddu þá, er þarna voru
komnir til að þakka fyrir góða
viðkynningu og óska þeim alls
hins besta í framtíðinni.
ekki veitt útflutningsleyfi á
herpinótabátum eftir styrjöld.
ina, en þaðan voru bátar lang
ódýrastir. Þá er nú afarhátt
verð á nótum og bátum ti’l
síldveiða, þótt tækin sjeu not
uð. Fyrir stríðið var verð nót
ar og báta um 12,000 kr., en í
dag er það illfáanlegt fyrir
50—60,000 kr.
Aldrei hafa jafnmargir átt
afkomu sína undir síldinni og
nú, ekki einungis sjómenn-
irnir, verkafólk og útgerðar-
menn, sem við hana fást, held
ur allir landsmenn, beint og
óbeint, en ekki síst ríkissjóð-<
ur. Nú ríður á að síldin bregð
ist ekki.
— Gerir þú ekki út á síldi
veiðar í sumar?
Nei, ekki í þetta skipti, jeg
á ekkert síldveiðaskip, aðeing
einn lítinn fiskibát, sem jég
vil helst selja. En þó að jeg
geri ekki út, kaupi jeg ta!s->
vert af síld á Siglufirði til
söltunar og frystingar, en sjálf
ur er jeg að fará til útlanda
og verð þar í 1—2 mánuði, eií
verkstjórar mínir: Gunnar
Halldórsson og Rögnvaldur
Sveinsson,, annast kaup á
síld og ráðningar á fólki fyrst
í stað. Sjálfur er jeg að vinna
að undirbúningi síldarverk-
smiðj ubyggingar, en gengur
hægt og bítandi. Jeg* hef
keypt vjelarnar, en erfitt að
fá fólk og mjer finst vinnan
dýr.
Framh. á bls. 8.
Vleiri þáttaka í síldveiðum
í sumar en nokkru sinni áður
ViSfal við Óskar Halldórsson, sem hefir
margt á prjónunum
ÞÁTTTAKA í síldveiðum við Norðurland verður miklu
meiri í sumar en nokkru sinni fyr. Veldur þessu aðallega
hátt verð á bræðslusíld og síldarafurðum, lýsi og mjöli,
einnig mun nokkuð af saltsíld vera selt fyrir allgott verð.
Þetta sagði Óskar Halldórsson í viðtali við Mbl. í gær og
bætti við: