Morgunblaðið - 05.09.1946, Síða 10

10
MORGUNBEAÐIÐ
Fimtudagur 5. sept, 1946
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
Tilkynning |
I írá beitunefnd um §
beitusíldarverð I
46. dagur
Vesturloftið var sem á glóð
sæi, og Mac Tavish skildi undir
eins hvernig í öllu lá. Honum
varð að orði: „Óþokkarnir hafa
kveikt í Bel Manoir!“
Óhugnanlegri þögn sló yfir
alla. Fólk horfði sem agndofa
á eldsbjarmann. Svo kallaði
barónsfrúin upp úr eins manns
hljóði: „Fanginn! Hvað hefir
orðið um hann?“
Mac Tavsih svaraði: „Hann
er farinn þaðan. Hann er eng-
inn heimskingi“.
Hann var ekki að svara bar-
ónsfrúnni heldur sagði hann
þetta vegna Agnesar, ef ske
kynni að hún uppgötvaði það,
að hann hafði sagt henni ósatt.
*
í dögun rendi báturinn að
frönsku bryggjunni 1 New Or-
leans. Þar voru margir aðrir
bátar, mannaðir Svertingjum,
Indíánum og Sabúsum. Voru
þeir komnir til að selja ávexti,
fisk og rækjur. Það var engu
líkara en að þeir væri allir í
háa rifrildi og þess vegna tóku
þeir ekkert eftir bátnum, sem
Cesar reri að bryggjunni. En
uppi á bryggjunni ætlaði
Yankee varðmaður að stöðva
þau. Hann var svo drukkinn,
að þær konurnar smeygou sjer
fram hjá honum og ljetust ekki
sjá hann. Á markaðstorginu
biðu þær svo á meðan Cesar
reyndi að ná í ökutæki. Honum
voru allar leiðir kunnar í borg-
inni. Og hann vissi hvar hús
Mac Tavish var, þar sem hers-
höfðinginn dvaldist nú.
Eftir litla stund kom hann
aftur með tvær kerrur. Bar-
ónsfrúin og Aristide settust í
aðra, en þær frænkurnar og
Cecar í hina. Á leiðinni sáu þau
að ótal bál höfðu verið kynt á
götunum og voru glæður í sum-
um hrúgunum enn.
„Það er gert vegna hitasótt-
arinnar“, sagði Cecar. „Hún er
slæm hjer í New Orleans. Þeir
hreinsa næturloftið með bál-
unum“.
*
Ekki hafði alt leikið í lyndi
fyrir þeim Wicks hershöfðingja
og konu hans. Það var engu
líkara en að þau væri sjálf að
steypa ógæfu yfir sig. Hers-
höfðinginn, sem var vanur að
hafa sitt fram með frekju, rak
sig alls staðar á í þessari und-
arlegu borg. Hann skildi ekki
hugsunarhátt fólksins. Enginn
bar virðingu fyrir honum, en
þeir ljeku sjer að því að upp-
nefna hann og kalla hann
„Skjálgglyrnu“, „Grautar-
vömb“, „Silfurspón11 og „Graut
arsleikju“. Liðsforingjar hans
sögðu honum frá þessum nöfn-
um, og það var engu líkara en
að þeim væri dillað, enda var
hann ekkert vinsælli meðal
undirmanna sinna heldur en
mpðal borgarbúa. Og svo voru
hönum send ótal nafnlaus brjef,
þar sem hann var kallaður
þessum nöfnum. Louisa var
útsett með það að hnýsast í
þessi brjef, og hún hafði það
til að skella nöfnunum á mann
sinn, þegar hún var sjerstak-
lega óánægð með hann.
Hún hafði fylgst með öllu,
og henni var nú orðið það ljóst
að hann átti engrar uppreistar
að vænta í þessari borg. Hann
hafði ekki einu sinni heiðurinn
af því að hafa hertekið borgina.
Það gerði sjóliðið undir forystu
Farragut. Það var ekki fyr en
eftir að borgin hafði gefist upp,
að hershöfðinginn var settur í
land af einu herskipanna.
Og svo hafði honum mistek-
ist algerlega að stjórna borg-
inni. Það kom stundum að
frúnni að hana langaði til að
leysa frá skjóðunni og tala ær-
lega yfir hausamótunum á hon-
um. Hana langaði til að rigsa
um gólfið og segja: „Hers-
höfðingi, þú ert fífl! Þú hefir
alltað farið öfugt að. Þú hefir
verið grasasni í pólitík og glóp-
ur í herstjórn. Þú ert svikari
og harðstjóri. Jeg hefi lengi
vitað þetta, en jeg hefi aldrei
fyr þorað að segja það“.
Ekki leið henni betur ef hún
hugsaði um hann sem eigin-
mann. Hún hafði sjeð hann á
nærfötunum og vissi því hvað
var undir hinum glæsta ein-
kennisbúningi. Hún var viss um
að það var samræmi milli lík-
amsvaxtar og innrætis manns-
ins. Þess vegna hafði hún and-
styggð á honum. Og oft gekk
hún úr rúmi frá honum og svaf
annars staðar út af þessu, en
þorði þó ekki annað en bera því
við að hún væri lasin og vildi
hafa fullkomið næði.
Sama var hvað hann fjekst
við, alt skyldi það enda með
skelfingu. Hann hafði ekkert
vit á herstjórn. Hann var glóp-
ur í pólitík. Hann hafði ætlað
að koma á friði og ró 1 borg-
inni, en aðeins gert ilt verra,
svo að nú logaði alt í uppreisn.
Það eina, sem honum hafði tek-
ist var að vera „smart“, að
græða fje. En það þurfti engan
vitsmann til þess. Það vissi hún
vel á kynnum sínum við lands-
menn í Nýja Englandi.
Hún kendi honum jafnvel um
hvarf þeirra Tam frænku og
Agnesar. Hún kendi honum um
það, að þær skyldi ekki finnast.
Hún kendi honum um það, að
Tom Bedloe hvarf, eini maður-
inn, sem hægt var að tala við
í New Orleans. Það var allra
sárast. Hún saknaði hans sárt.
Hann hafði alltaf getað komið
henni í gott skap.
Ekki hvarflaði það að henni,
að margar yfirsjónir hershöfð-
ingjans voru henni að kenna.
Hún var þó ekki viss um það
að öll ráð sín hefði verið sem
heppilegust, en hún hafði á
reiðum höndum nægar afsak-
anir fyrir sig.
Það var eins og ástandið
versnaði dag frá degi. Menn
gerðu sjer dælla við þau. Hers-
höfðinginn hafði skipað svo
fyrir, að borgin skyldi hreins-
uð og sóttvarnastöðvum komið
upp, en einmitt þá kom hita-
sóttin og kóleran utan af flóa-
hjeruðunum. Og verst af öllu
var það að þeir í Washington
voru orðnir óánægðir með hers
höfðingjann. Hann hafði þeg-
ar fengið þrjú viðvörunarbrjef
frá hermálaráðuneytinu. Hon-
um var skipað að slaka á klónni
og stjórna af meiri mannúð.
Liðsforingjar hans voru jafnvel
farnir að pískra um það, að
hann yrði bráðum settur af. >
Frú Louisa kendi Lincoln um
þetta. Hann kunni ekki að meta
menn, sem fóru fram með
harðri hendi eins og hershöfð-
ingjum. Hann var algjörlega ó-
líkur „gentlemönnum" Nýja
Englands. Hún' mátti ekki
hugsa til þess að hershöfðing-
inn yrði settur af, og hvern
fögnuð það mundi vekja meðal
óvina hans í þessari borg. Hún
var því til með það að fara
vægara í alt en áður. Þau urðu
að fá nokkurn frest, að minsta
kosti á meðan hershöfðinginn
var að koma bómull og sykr-
inum í peninga.
Hún hafði ekki farið var-
hluta af illgirni borgarbúa.
Hún hafði líka fengið hótunar-
brjef. Fyrsta brjefið hafði hún
fundið í saumakörfu sinni, einu
sinni þegar hún ætlaði að fara
að gera við nærföt hershöfð-
ingjans. Það var blátt umslag
og utan á það ritað „Madame
la Generale“. Hún vissi þegar
að það var til sín. Hana lang-
aði mest til að fleygja því, en
forvitnin varð öllu öðru yfir-
sterkari. Þess vegna reif hún
það upp og las:
— Madame la Generale. Þjer
eruð hræsnari og skækja. Þjer
eruð forað. Það er skammarlegt
að þjer, gömul fitubryðja, skul-
uð reyna að ná ástum Tom
Bedloe. Hann hatar yður og
hæðist að yður! Madame, við
höfum lagt það á yður að yður
skal finnast eins og þjer sjeuð
stungin glóandi nálum í höf-
uðið og belginn. Þið hjónin
megið loka og stela húsi mínu.
Þið megið reyna að setja mig í
varðhald. Þið megið stela öllu
í New Orleans, en þið skuluð
ekki hafa neitt gott af því. Það
væri best fyrir yður að hverfa
úr borginni áður en dauðann
ber að garði. La Lionne.------------
Louisa skalf og nötraði af
bræði og reif brjefið tvisvar í
sundur og ætlaði að fleygja því.
Sá sig svo um hönd. Það var
vitlaust að fleygja því. Það var
gott vitni gegn þessari djöful-
legu konu. La Lionne! Eigandi
hóruhúss, að þora að skrifa
svona! Hún kallaði á dyravörð-
inn.
„Hverjum hafið þjer hleypt
hjer inn?“
„Engum nema hershöfðingj-
anum“, sagði vörðurinn. Hann
steig ekki í vitið.
„Þjer ljúgið því! Einhver
hefir komið með brjef hingað“.
„Jeg hefi engan sjeð“, sagði
vörðurinn lafhræddur. „Jeg
segi það alveg satt, jeg hefi
engan sjeð nema hershöfðingj-
ann sjáífan.
Frúin vissi að maðurinn var
alt of einfaldur til þess að hann
gæti tekið þátt í nokkru sam-
særi. Hann sagði vist satt. Ein-
hver annar í húsinu hafði tekið
á móti brjefinu. Hún rauk fram
í eldhús og helti sjer yfir kokk-
inn og vinnukonuna.
„Þetta lá í saumakörfunni
minni“, æpti hún. „Ekki hefir
það komist þangað sjálfkrafa".
•iiiiiiiiiftiiiiiiinniitnim ••••••*•• hhii»iiiiiiiiiii iii imiiM
| Bílamiðlunin |
| Bankastræti 7. Sími 6063 =
| er miðstöð bifreiðakaupa. 1
IIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIUUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIallllllll ~
Hjermeð tilkynnist að beitunefnd hefur a- |
| kveðið að verð á frystri beitusíld skuli vera |
| kr. 1,40 fyrir kílóið afhent í smásölu út úr húsi, j
| enda sje allur kostnaður við frystingu og |
| geymslu síldar innifalinn í verði þessu.
BEITUNEFND.
1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
Hafnarijörður
Hálf húseignin Krosseyravegur 6, Hafnar-
firði, er til sölu. 1 herbergi laust til íbúðar nú
þegar. Skrifleg tilboð í eign þessa sendist fyr-
ir 10. þ. m. til undirritaðs, er einnig gefur
nánari upplýsingar.
Björn Jóhannsson, sími 9087.

Góð afylnna
Saumakonur
vanar karlmannafatasaumi geta fengið góða
atvinnu við hraðsaumastofu Álafoss h.f., —
Uppl. á afgreiðslu Álafoss, Þingholsstræti 2.
Afgreiðslumaður
eða stúlkur
óskast nú þegar.
, íilUsMMi
Háteigsveg 2.
Húgagnaversianir - Heiidsalar.
Sel til húsgagnaverslana góð og vönduð hús-
gögn frá Danmörku. Allar gerðir. — Sel til
heildsala mjög vandaða klappstóla. — Gjörið
svo vel og leitið tilboða.
GUÐNI ÓLAFSSON,
Solvænget 1, Köbenhavn Ö.
«®x®^<®^<®^<®<®^^x^<8>^>^^<®<®^<®^,3xSx®<®x^<®<£<$xSxí>^^^^<$x$>^<§k$x$x$x3x$>^<$>
Vjelsturlur
sem hlotið hafa einróma lof fyrir gæði, höf-
um vjer nú fyrirliggjandi.
j^róttur L.p.
Laugaveg 170.
^x$X$>«X$^X$^X$X$X$X®X$^X$>^X®X$X$X$><$X$>«X$X$X$X$X$^X$><$>^XÍX$>^XSx^ÍXÍX$x$>^X®^<»<
AUGLÝSING ER GULLS ÍGILDI