Morgunblaðið - 19.11.1946, Blaðsíða 2

2
MÖRGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 19. nóv. 1946
LDSVOÐINN VIÐ AMTMANNSSTÍG
Frh. af bls. 1
í yfirhafnir, sem hjengu
þarna á ganginum.
Ilvernig fóíkið b.iargaðist.
Fyrstur varð eldsins var Jón
Jósefsson. Hann bió í herbergi
á annari hæð í suðausturhorni
hússins. Jón segir þannig frá,
að hann hafi verið við skál þá
um nóttina og farið til herbergis
síns um kl. 4,30. Fór hann úr
jakka sínum og lagðist upp í
rúm, en sofnaði ekki strax, þó
segir hann að það geti verið að
sjer hafi runnið í brjóst, eða
hann hafi mókað. Alt í einu
varð hann var við megna reykj-
arlykt. Fór hann þá fram á
ganginn, sem var orðinn fullur
af reyk. Komst hann út um aðal
inngang hússins, =em var í norð
urenda þess.
I herbergi á sömu hæð bjó Ein
ar Biandon. Hanu vaknaði við
reykjarlykt. Opnaiii hann dyrn-
ar út á ganginn og var gang-
urinn þá eitt eldhaf að sunn-
anverðu. Svo hagaði til að milli
herbergis hans og þess næsta,
þar sem Ari Arnalds fyrver-
andi bæjarfógti bjó voru dyr.
Fór Blandon inn til Ara og
vakti hann.
Björgunarkaðail var í her-
bergi Ara. Festu þeir hann í
þar til gerðan krók í gluggan-
um og fór Ari Arnalds á kaðl-
inum niður til jarðar, en hann
misti taks á miðri leið og fjell
Ari til jarðar og meiddist all-
mikið. Kann var fiuttur í sjúkra
hús.
Einar Blandon ætlaði þvínæst
eftir kaðlinum á eftir Ara Arn-
‘alds, en þá voru komnir slökkvi
liðsmenn með stiga og björguðu
þeir honum út.
Ljet sig detta út um glugga.
Að norðanverðu á sömu hæð
var herbergi Sigríðar Kristjáns
dóttur, forstöðukonu mötu-
neytisins. Hún vaknaði við reyk
og er hún kom tram á gang-
inn var alt á kafi i reyk. í her-
bergi beint á móti bjó öldruð
kona, Steinunn Kristjánsdóttir,
Sigríður kallaði tii hennar og
vakti hana. Fóru þær báðar inn
í herbergi Sigríðar.
Þær opnuðu gl.ugga á her-
berginu og fór Sigríður út fyrst.
Ljet hún sig síga niður, en hjelt
sjer með höndunum í glugga-
karminn. Hjelt hún sjer þar
svo lengi sem hún mátti, en
sleppti síðan og fjell til jarð-
ar. Þar fyrir neðan var þá kom-
inn maður, sem tók á móti henni
og tók af henni mesta fallið.
Sakaði Sigríði ekki.
A eftir henni kom Steinunn
og fór á sömu le.tð, nema hvað
hún kom ilia niður og slasað-
ist talsvert. Hún var flutt í
sjúkrahús.
Á annari hæð hió einnig Þor-
geir Þorsteinsson Hann vakn-
aði við köll og brothljóð. Fann
hann strax mikla reykjarsvælu
og sá eldbjarma. Þannig hátt-
aði til í herbergi hans, að á því
voru tvennar dyr, aðrar út á að-
alganginn, en hinar að stiga bak
dyramegin. Er Þorgeir sá að að
algangurinn var orðinn alelda
sneri hann út um bakdyrnar.
Komst hann þar niour, því eld-
urinn hafði ekki nenn náo þeim
hluta hússins.
FóIkSð á rl.sbjeðíwpi.
A rishæðinni bjuggu nokkr-
Slökkviliðsmenn við K.F.U.M.
mannsslíg 4.
ar starísstúlkur og ennfremur
hafði Gunnar Þórðarson (Edi-
lonssonar læknis) íbúð þar.
Starfsstúlkur mötuneytisins
voru fimm og bji’ggu þær í
tveimur herbergjum. Fjórar
heima þessa nótt. Ein þeirra
vaknaði við eldsbjarma. Vakti
hún stöllur sínar og komust þær
allar út bakdvramegin, áður en
eldurinn læsti sig í norðurhluta
hússins.
Gunnar Þórðarson var einn
heima í íbúð sinm. Kona hans
er í sjúkrahúsi, en börn þeirra
tvö í fóstri á meðan. Gunnar
vaknaði við að kellað var nafn
hans frá götnnni. í svefnrof-
unum hjelt hann að um ein-
hvern ölvaðan næturhrafn væri
að ræða. Kallaði Gunnar út um
gluggann, að hann vildi ekki
hafa neitt ónæði. Sagðist hann
myndi kalla á lógregluna ef
hann væri ekki iátinn í friði!
Var honum þá sagt, að húsið
væri að brenna og einnig nann
komst nicur bakavrameginn.
Ein fjölskykla bió þarna í við
bót, Þorbjörg ' Bjarnadóttir,
Helgi sonur hennar og stúlka
er Hlaðgerður he.'t’r. Þau björg
uðust einnig út bakdyramegin,
en ekki er kunnugt með hvaða
hætti þau urðu eidsins vör, þar
eð ekki bafoi náðst til þeirra í
gær til að gefa skýrslu.
Stúlka á 1. hæð
og kona í kjallara.
Á fyrstu hæð hússins voru
matsalir, eldhús og stofur. Svaf
þar aðeins ein starfsstúlka, Húni
vaknaði við giéftrotshíjfoð og
annan hávaða. Gekk benni auð-
á sunnudagsmorguninn. Til vinstri sjest á rústirnar á Amt-
Ljósm. Mbl.: Fr. Clausen).
veldlega að komast út úr hús-
inu því eldurinn var þá ekki
kominn í neðri hæðina.
í kjallara bjó gömul kona.
Hún hafði búið þar áður en nú-t*
verandi eigendur hússins
keyptu það. Hafði það verið
gert að skilyrði við kaupin að
hún rýmdi íbúðina. I haust fór
kona þessi úr bænum um tíma
og meðan gerðu húseigendur
breytingar á kjaiiaranum, sem
þeim þótti nauðsynlegar. Er hún
kom aftur í bæinn fór hún fram
á að mega sofa í miðstöðvar-
herbergi kjallarans en húseig-
endur töldu það ekki manna-
bústað og færðust undan. Upp
á síðkastið hafa íbúar hússins
þó orðið varir við að konan
svaf í miðstöðvarherberginu á
dívan, sem hun átti. Var það
látið afskiftalaust. En á sunnu-
dagsmorguninn er Magnús
1 jörnsson ríkisbókari, sem hafði
eftirlit með húsinn fyrir eig-
endur þess kom að, minntist
hann gömlu konunnar og fór
niour í kjallara td að huga að
henni. Fann hann konuna á
ganginum og kom henni út.
Fólkið, sem b’argaðist úr
Amtmannsstíg 4 og 4C var flest
fáklætt. Var því komið fyrir
hjá nágrönnunum. eða það var
flutt út í bæ t.il 'óiks, sem það
kannaðist við. Var alt gert, sem
hægt var til að hlvnna að hinu
bágstadda fóiki.
Slökkvi.starfið.
OHum bcr sarvan um. sem
eldsvöðan’h sáií, að Slökkvilið
Reykjavíkur he.fi Uaðið sig ein-
staklega vel að ráða niðurlög-
um eldsins. AIis unnu við
slökkvistarfið 52 slökkviliðs-
menn og varaliðsmenn, auk
Jóns Sigurðssonar slökkviliðs-
stjóra *g Karls Bjarnasonar
varaslökkviliðsstjóra. Þá komu
sjö menn frá slökkviliðinu á
Reykjavíkurflugvellinum með
2 bíla og dælu. Loks buðu
nokkrir menn fram aðstoð sína,
sem ekki eru í slökkviliði, bæði
til að aðstoða við að slökkva
eldinn og við að ber’a út úr hús-
um, sem voru í hættu.
Frásögn sú um slökkvistarfið,
sem hjer fer á eítir er bygð á
frásögn Jóns Sigurðssonar
slökkviliðsstjóra og Karls
Bjarnasonar varaslökkviliðs-
stjóra.
Ilúsið alelda.
Ekki er vitað með vissu hver
var fyrst aldsins var og gerðí
slökkviliðinu aðvart, en kall-
ið kom frá brunaboða á Amt-
mannsstíg. Vitað er að ein at
starfsstúlkunum hrmgdi í bruna.
boðann, en hann hafði þá veilð’
brotinn.
Það var klukkan 5,56 seitt
kallið kom til slökkvistöðvar—
innar. Þar stóð svo á, að vakta-
skifti áttu að vera klukkan 6,
morgunvaktin var að taka við1
af næturvaktinni. Voru þv£
nærri ívær fullskipaðar vaktir
til taks og hægt að manna öli
tæki slökkviliðsins strax.
Þegar slökkviliðsmenn komU
út sáu þeir eldhafið úr húsinus
við Amtmannsstíg bera við.himj
inn.
Ilugsað um að bjarga
næstu húsum.
Fyrir slökkvihðið var þaíí
eitt að gera, að hugsa um að
varna því eftir bestu getu, að*
eldurinn breiddist ekki í næstu:
hús. Það var tilgangslaust að:
reyna að kæfa eldinn í Amt—
mannsstíg 4.
Slökkviliðsmenn reyndu að faras
Framh. á bls. 5. )
>essi vika verðm
örlogorík iyrir
mninga í New Ycrk
mmn arangur a
M
New York í gærkvöldi. Einkaskeyti til Mbl. frá Reuter.
FRJETTARITARAR. sem fylgjast með þingi hinna
sameinuðu þjóða og íundum utanríkisráðherranna hjer £
New York, eru á einu máli um þaö, að þessi vika kunni að>
verða hin örlagaríkasta, sem enn hefur komið, síðan byi jaS
var á þinginu og utanríkisráðherrarnir þóku að ræðast við.
Bent er á það, að ráðherrarnir sjeu nú búnir að ræðast lengi
við, en árangur sje sama og' enginn.
LÍST EKKI Á BLIKUNA jhafi enn liðkast í samning-
Hinir ýmsu ráðgjafar hinna 'unum um Trieste og hafi þó
sameinuðu þjóða hafa nú um utanríkisráðherrar Vestur-t
helgina verið að aþhuga hvað veldanna slakað eins mikiS
búið sje að gera á þingi til, eins og talið er að þeir;
UNO. og telja frjettaritar- framast geti. Slaki Molotov
arnir að þeim lítist alls ekki nú ekki til, er talið að hætta
á blikuna, þar sem óhemju verði við snmningsumleitan-
Jítið hafi verið gert, þótt irnar. — Utanvíkisráðherrai’
þingsetan sje orðin löng. stórveldanna
fundi í dag.
SAMNINGAR UM TRIESTE' tíma, en enginn
fimm sátu á
í hálfan þriðjni
árar.gur
Bent er á það, að ekkert fjekkst og var fundi frestað.