Morgunblaðið - 12.01.1947, Blaðsíða 5

Morgunblaðið - 12.01.1947, Blaðsíða 5
Sunnudagur 12. jan. 1947 MORGUNBLAÐIÐ 5 I svartamarkaðinum í Berlm Peninyar yerlir Íítes virli ÞEIM sem þykir gaman að lesa leynilögreglusögur, muinu kannaist við hinn snjalla leynilögreglumann, sem greip glæpai£anninn, af því að hann hagaði sjer á þann veg að vekja grunsemd- ir hins glögga leynilögreglu- manns. Það er ein stjett manna, sem jeg hefi komist í kynni Við, sem vel mætti segja hina sömu sögu um. Það eru svartamarkaðsbraskarar í Berlínarborg. Ein hreyfing, jafnvel sú ólíkasta, táknar ákveðnar aðgerðir. VILTU SELJA ÚRIÐ? Sólbjartan dag í júnímán- uði stóð jeg á hinu mikla torgi í Berlín, sem Alexander Platz nefnist. Jeg var að hoi’fa á byggingarnar við torgið, sem líkjast einna helst mannlausu skipi á hafi ýti. Fjór- og fimlyft hús þar sem aðeins útveggir standa uppi. Mjer varð nokkuð star- sýnt á allan þann mannfjölda, sem gekk þarna um. Enginn ^virtist vera að flýta sjer. — Allir eins og þeir væru að bíða eftir einhverju. Mjer varð á að líta á úrið á hand- 3egg mínum. Jeg hafði varla sjeð hvað klukkan var, er »maður nokkur kom upp að hlið mjer og talaði mjög lágt: „Viltu selja úrið?“ sagði hann. „Hvers vegna spyrðu“, svar- aði jeg. „Mjer fanst þú gefa það til kynna þegar þú lyftir höndinni". Jeg svaraði hon- um neitandi. Maðurinn hvarf síðan inn í mannþrönginp,. Þetta var í fyrsta skipti, sem jeg kyntist verulega svartamarkaðinum í Þýska- landi. Reyndar hafði oft áður og það oft á dag karlmenn, konur og börn beðið mig að selja sjer súkkulaði eða sig- arettur. Þó að svarti markaðurinn í Berlín sje í álgleymingi, þá er alt gert til þess að koma í veg fyrir slík viðskipti. Lög- reglan hefur mjög vakandi auga á 'öllum „hættulegum Eftir Sverri Þórðarson Þessi mynd er tekin fyrir ári síðan. Hún sýnir mannfjölda, sem stundar svartamarkaðsviðskifti fyrir utan Ríkisþing- húsið i Berlín. „Tvö hús". er einna dýrust allra muna, eða um og yfir 2,200 kr. SÍGARETTUR DÝRARI EN GULL Altaf hefur verið litið á gullið, sem undirstöðu auð#- æfanna. Það er sennilega ekki margir sem trúa því, að í Berlín er eitt óslegið gull- stykki minna virði en sígar- ettukassi með 10 pökkum í. Ekki man jeg hver það var sem reiknaði þetta út. Nema hvað, að hann lagði á meta- skálar einn sígarettukassa og sömu þyngd af gulli á móti. Útkoman var sú, að sígarettu- kassi var nokkuö dýrari. — Verðið á honum var frá 650 krónum í 975 krónur. Einu sinni var mín freist- að. Það var ekki í Berltn. — Þýskur bílstjóri, sem oft ók mjer í Frankfurt við Main nðinum keypt mjer smjör eða kafti. Fyrir þetta fæ jeg ekki neitt, sagði þýskur kunningi minn, um leið og hann rendi fing'runum í gegn um álit- legan seðlabunka í veski stnu. ÁSTÆÐAN FYFIR PENINGAFLÓÐINÚ Hver er ástæðan fyrir þessu óhcmju mikla peningaflóði? Aðalorsökin hljóðar næsta ótrúlega, en jeg sel hana ekki dýrara en jeg keypti. Þegar Bandamenn gerðu innrás sína í Þýskaland gáfu þeir út sjerstaka peninga- seðla.; Ein slík prentsmiðja var sett upp í Berlín er Bandaríkjamenn komu þang- að. Þegar borginni var skipt. niður í hernámssvæði fengu Rússar yfirráð. yfir svæði því þar sem prentsmiðjan var. stcjðum“. T.d. Alexander bauð mjer Opel bíl 5 manna, Platz, Tiergarten. En svarta-Jmjög vel með farinn, enda markaðbraskarar hafa ekki,var hann svo að segja nýr. látið það á sig fá. Viðskiptin jHann átti að kosta 975 kr. hafa dreifst meira um borg- Jeg bar þessi kaup undir ina og út í „Grænaskóg“. —- ýmsa liðsforingja, en þeir Hernaðaryfirvöldin hafa sögðu að það væri tilgangs- einnig leyft, að opnir vöru- ^kiptamarkaðir sjeu haldnir, laust, því að herlögreglan myndi taka hann af mjer um undir opinbei;u eftirliti. Þar leið og jeg færi af stað. Alla geta borgarbúar skipst'á eig-.þýska bíla vnr bannað að um, eftir því sem hverjum þykir best henía. kaupa hernámssvæði Bandaríkjamanna. Þjóðverjar þarfnast þeirra var svarið sem jeg fekk. ÓTRÚLEGUSTU HLUTIR Á BOÐSTÓLUM Á svarta marknði í Berlín HAFA PENINGA EINS er hægt að kaupa hina ótrú- legustu hluti. Frá jafn óskyld- um hlutum sem dósamat til OG SAND I TIMANUM 6. des. skrifar herra Halldór Kristjánsson nýa pólitíska langloku undir þessari fyrirsögn og fljettar inn í hana ógeðslegan persónulegan óhróð ur um bræðurna Thors, og þyk ist vera að vinna að þjóðarhag með þessu. Það eru sumarbú- staðir bræðranna Thors við Þingvallavatn, sem vakið hafa til nýs lífs kendir í skapferli þessa höfundar, öfundma og aðra verri. Kennir þar margra grasa af þeim hugsunarhætti, sem ræður penna Tímans yfir- leitt og er það að vonum, þar sem það blað er hans andlegi leiðtogi. Svo langt leiða þessar kendir hann, að hann skirrist ekki við að brigsla um óheið- arlegan verknað, sem varðar við lög og er ekki til annars staðar en í hugarórum höf. — Mundi ekki mönnum með göf- ugu hugarfari þykja sjer betur sæma, að kæra þjófnað en brigsla um hann? Ef höfundur gerir það ekki, eru brigsl hans marklaust fleipur, honum sjálf um til skammar'og blaðinu, sem birtir þau. Og svo er það nú hneykslunar hellan, sumarbústaðirnir. Hann virðist ekkert hafa á móti því, að þeir sjeu bygðir þarna. En honum þykja þeir of vandaðir, stólarnir of þægilegir og svo mætti komast af án ísskapa, og þetta allt of dýrt! Hvað er svona hugsunarháttur nefndur á ís- lensku? Það, sem þessir sumar- bústaðir kosta' fram yfir það, sem tíðkast um sæmilega sum- arbústaði, sem ekki eru gerðir af vanefnum, er fjárhæð, sem engin áhrif hefir á þjóðarhag yfirleitt. Þess vegna verða skrif höf. um þetta ógeðslegt níð um sæmdarmenn, algerlega óvið- komandi almanna hag. Og sama gildir um allan persónulegan óhróður. Hann er utanveltu við þau mál, sem snerta almenning, eins og óhæfuverk eru fyrir utan lög og rjett. Og nú skal segja höf. hvernig menn líta á þetta, sem ekki eru blindaðir af flokkshatri. Bræðurnir Thors eru athafna samir sæmdarmenn, dreriglynd ir, göfugir menn, er veitt hafa fjölda manna atvinnu til sjáv- ar og sveita, með dugnaði sín- um, fyrirhyggju og fram- kvæmdasemi. Stórhugur þeirra er í beinni andstöðu við hugs SKULD VIÐ HERMENNINA Hinir rússnesku yfirmenn í Berlín höfðu ekki greitt her- mönnum sínum neitt kaup í linarhátt hr. Halldórs Krist langan tíma. Nú skyldi þeim öllum verða greitt kaup sitt. En yfirmennirnir rússnesku settu þau lög, að hermenn- irnir gætu ekki sent neitt af þessum peningum heim, eða tekið þá með sjer heim til Rússlands. Var því ekki annað að gera fyrir hermenn- ina, en að eyða þeim þar sem þeir voru komnir. . Hermennirnir höfðu ekki komist í veruleg kynni við armbandsúr, eða myndavjel- Berlínarbúar líta ekki sömu ar og ýmiskonar glingur fyrr aigum á peninga í dag, eins en þeir komu til Þýskalands. silkisokka. Sem dæmi upp á og aðrar þjóðir heims. |Þetta gekk alt mjög í augu það kostaði í sumar eitt kg. I Þáð er engu líkara, en þeir þeirra og þeh/ voru reiðubún- af smjöri 300 krónur. Einir j keppist við að losna við pen- ir til að greiða miklar fjár- silkisokkar 180 kr. parið. Úr(ingana. Þeir opna buddur hæðir fyrir slíka kostagripi, eða armbönd frá 1,200 kr. í.sínar og segja: — Uss, hvers sem þessa. nokkur þúsund. Gott, ósvikiðivirði eru þessir sneplar. En; Að sjálfsögðu mótmæltu jánssonar. Þess vegna hafa þeir eignast 7 togara og greitt ríki, bæ og fátækum fjölskyldum við sjó og í sveit geysiháar fjár hæðir. Og, þegar þeir byggja sumarbústaði, er stórhugurinn sá sami. Þeim finnst þurfa að vanda til þeirra á sögufrægum stað, svo þeir svari til umhverf— isins. Og fjárins hafa þeir aflað með atorku.og framsýni, alveg' á hliðstæðan hátt eins og Hall- dór Kristjánsson aflar fjár með búskap sínum á Kirkjubóli. iinnifiiiMiiiiiiiiKiiiiiiitiuiiiiiiiiiimiiii* kaffi í venjulegum pakka SOO^ætti jeg sígavettu eða súkku- kr. Heldur ljelegir kjólar frá.laði, sápu eða eitthvað annað, 420 kr. Einar karlmannsbux-1 þá stæðu mjer flestar dyr Ur 600 kr. Myndavjel Leica opnar. Jeg gat á svarta mark- Bandamenn seðlaframleiðsi- unni. En ekki mun henni hnfa verið hætt fyr en í janúar 1946. Danskur byggingarverk- fræSingur sem dvelur nú á íslandi, óskar eftir atvinnu um ó- ákveðinn tíma. Tilboð merkt „Ingeniör — 675“, sendist afgr. Mbl. fyrir laugardag. Ottflur Ivö hús; TIL samanburðar við hina myndarlegu sumarbústaði, ^em hr. Halldór Kristjánsson notar sem árásar- og ohróðursefni á bræðurna Thors, skal hjer getið tveggja húsa, sem flokksbræður hans reistu s.l. sumar í Atlavík í Hallormsstaðaskógi. Upp af víkinni er fagur vallendis- hvammur, milli tveggja hæða og eru þær báðar vaxnar háum skógi. Tær lækur rennur eftir miðjum hvamminum í víkina. Náttúran er þarna örlát á feg- urð og þægindi. Þar sem læk- urinn rennur út í víkina, mynd ár hann poll, sem sólin hitar upp, og geta gestir baðað sig þar, og það gera margir þeirra. Jafnframt er skógurinn skjól- garður um þennan yndislega hvamm, ef veður' eru válynd. Hvergi á landinu mun finnast eins yndislegur skemtistaður og eins hagkvæmur, eins og þarna. Hvammurinn er ekki víð' áttumikill, en þó geta skemt sjer þar mörg hundruð manna í einu. Þegar jeg kom þar s.l. sumar, datt hjer í hug, að hjer ættu menn að draga skó af fót- um sjer. En, þegar jeg hafði notið skógarilmsins, fegurðar- innar og þægindanna brá mier í brún, því hjer, á þessum fagra stað, inn í miðjum skóginum var verið að reisa tvQ bragga, sem fluttir voru þangað. Mundi ekki fleirum en mjer þykja hjá leitt, að sjá þessar útlendu skemmur í hjarta skógarins á fegursta bletti á Islandi. Bræðurnir Thors bygðu surii- arbústaði á Þingvöllum fyrir fje, sem þeir með fyrirhygeju og dugnaði, höfðu aflað sjer úr skauti náttúrunnar. Og þeir vildu láta húsin líta vel út og byggja þau svo, að þau sómdu sjer vel á þessum fræga minn- ingastað, og yrðu til varanlegr- ar frambúðar. Ef til vill hefir einng vakað fyrir þeim, að ís- land þyrfti ekki að blygðast sín fyrir það, að bjóða útlendum tignargestum þarna inn. — Reynsla liðinna tíma bendir á þetta. Hinsvegar byggja flokks bræður höf. tvo bragga sem eyða fegurð yndislegasta stað- ar á landinu, og grotna sundur á fáum árum. Og tilgangurinn er sá einn, að pranga rineð að- göngumiða að dansi og veiting- um og selja þetta eins dýrt og mögulegt er. , Svo segja Framsóknarmenn. að fagrar byggingar prýði land- ið, það er að segja, ef bræð- urnir Thr-s byggja þær ekki. En livcrgi hefi jeg sjeð þá halda því fram ennþá, að braggar prýði landið. En hjer er meira en um mis- munandi hús að ræða. Þarna rekast á ólíkar stefnur, sem spretta af ólíkum hugsunar- hætti. Annars vegar er ást og trú á landið og framfarahug- sjónir, samfara stórhug til að prýða það og bæta. Hins vegar er lágvaxinn hugsunarháttur lít illa manna, hugsjónalausra skrif finna, er leggja alla áherslu á, að vekja lægstu hvatir lesend- anna sjer til framdráttar, og nurla um leið saman aurum, Bjarni Sigurðsson. BEST AÐ AUGLÝSA I MORGUNBLAÐINU

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.