Morgunblaðið - 18.05.1947, Blaðsíða 7

Sunnudagur 18. maí 1947
MORGUNBLAÐIÐ
7
REYKJAVÍKURBRJEF
Laugardagur
* 17. maí
Vantraustið.
UMRÆÐURNAR á Alþingi
á föstudaginn um, vantraust-
tillögu kommúnistanna á ríkis-
stjórnina, geta markað tímamót
í sögu kommúnistanna hjer á
landi. Þar kom greinlegast í ljós
hve einangraðir þeir eru orðn-
ir. — Eins og við var búist
greiddu kommúnistar einir at-
kvæði með vantraustinu. Það
gat naumast öðru vísi verið.
Páll Zophoniasson greiddi ekki
atkvæði. Það var líka mjög
eðlilegt. Hann hefir oft sjer-
stöðu. Ekki síst þegar um af-
stöðu til ríkisstjórnar er að
ræða. Hann er hálft í hvoru í
flokki útaf fyrir sig.
Hermann Jónasson lýsti því
yfir, að hann væri ekki ánægð-
ur með núverandi ríkisstjórn.
Þetta vissu menn áður. En það
var eins gott að slík yfirlýsing
framgengi af hans munni. Ó-
ánægja Hermanns Jónassonar
með núverandi ríkisstjórn kem-
ur til af því að Hermann Jón-
asson er ekki í stjórninni. En
hann taldi, eftir því sem hann
sagði yið atkvæðagreiðsluna á
föstudaginn, að ekki væri hægt,
einsog stæði, að mynda þá
stjórn, sem honum líkaði. Þ. e.
a. s. hann treystir sjer ekki til
að komast sjálfur í stjórn að
svo stöddu.
Braskarar.
HANNIBAL Valdimarsson
kvaðst ekki geta af alhug stutt
stjórn, þar sem væru fulltrúar
úr flokki braskaranna. Átti
hann þar við Sjálfstæðisflokk-
inn. Eftir kenningu Hannibals
eru ,,braskarar“ allfjölmennir
með þjóðinni, ef allir Sjálf-
stæðismenn eiga að teljast í
þeirra hópi„ þ. e. rúml. 40% af
þjóðinni. Og nokkru betur. Því
ekki verður hjá því komist að
telja Hannibal meðal braskar-
anna, sföan hann flutti síðasta
frumvarp sitt um innflutning
bíla. Samkvæmt því á einhver
ríkisstofnun að hafa allan inn-
flutning á bílum, eða fá bílana
til ráðstöfunar, * jafnskjótt og
þeir koma til landsins, til þess
að geta braskað með þá, einsog
gert er á svörtum markaði.
Hannibal mun hafa kynnst
lítilsháttar bílabraski, síðan
hann ekki alls fyrir löngu fjekk
innflutningsleyfi fyrir bíl. En
fáir munu vera bílabraskinu
kunnugri en Hermonn Jónas
son, hinn óánægði formaður
Framsóknar. Því kunnugustu
menn á sviði bílakaupa hafa að
sögn alveg gefist upp á, að
hafa tölu á þeim bílum, sem
Hermann Jónasson hefir fengið
handa sjálfum sjer, til þess að
braska með á hinum svarta bíla
markaði hjer innan lands.
Einstæðingar.
JEG var annars að minnast á
kommúnistana og tillögu þeirra
um vantraust á núverandi ríkis
stjórn. Umræðurnar minntu
mikið á tillögu-róburð Jónasar
Jónssonar, er hann einn flutti
vantraust á fyrverandi ríkis-
stjórn, og greiddi henni einn
atkvæði. Þáverandi ríkisstjórn
ómakaði sig ekki við að gefa
því vantrausti gaum. Og svip-
að var að þessu sinni. Ríkis-
stjórnin virti kommúnistana
naumlega svars. Sem alveg
laukx'jett var.
Mjer þótti verst að umræð-
unum um vantraustið skyldi
ekki hafa Verið útvarpað, sagði
Reykvíkingur einn, er hann
mintist á þetta tiltæki komm-
únistanna, því það er segin
saga, sagði hann að í hvert sinn
sem kommúnistar taka þátt í
útvarpsumræðum uppá síðkast-
ið, tapa þeir fylgi.
Þetta mun vera alveg hár-
rjett. Aðstaða kommúnistanna
í þjóðfjelaginu er orðin sú, að
eftir því sem almenningur kynn
ist þeim betur, skoðunum þeirra
og stefnu, og ,öllum hugsana-
gangi, eftir því verða það fleiri
sem fá viðbjóð á þeim og snúa
við þeim bakinu.
Þetta er ekkert sjerkenni á
okkur Islendingum. Þessi af-
staða til kommúnista er hin
sama orðin, víðasthvar um heim
þar sem skoðanafrelsi fær að
njóta sín.
Kommúnisíar allra
landa.
Hvernig á það öðruvísi að
vera? .
Kommúnistar allra landa eru
í einum og sama flokki. Þetta
er þó ekki skipulagt á sama
hátt og var fyrir síðustu heims-
styrjöld. Þá var starfandi al-
þjóðasamtök kommúnista fyrir
opnum tjöldum „komitern"
Miðstjórn sú, er rjeði yfir öll-
um kommúnistaflokkum heims,
gaf þeim fyrirskipanir um
störf og stefnu. Og þegar ein-
hver flokksdeildin úti um heim
óhlýðnaðist e'inhverju því, sem
miðstjórnin í Moskva fyrirskip-
aði eSa fór ekki eftir þeim lín-r
um, sem þar voru gefnar, þá
blátt áfram var sú deild alþjóða
samtakanna rekin úr þeim. Svo
strangur var aginn. Einsog þeg-
ar norski kommúnistaflokkur-
inn leyfði sjer að hafa aðra
skoðun á lýðræði en hinum háu
austrænu herrum þóknaðist, þá
var norski kommúnistaflokkur-
inn rekinn frá hinu rússneska
móðurbrjósti.
Burt með þá.
í orði kveðnu var ,,komitern“
afnumið sem alþjóðasamband
kommxinista árið 1943. Það leit
ekki vel út, var ónotalegur blett
ur á samstarfinu milli Rússa
og Vesturveldanna að frá
Moskva skyldi vera stjórnað
flokki, fyrir opnum tjöldum,
sem ynni beinlínis að því, að
koma á upplausn og glundroða
meðal þeirra þjóða, er lögðu
sig fram, til þess að hjálpa Rúss
um í styrjöldinni. Er nasista-
herirnir voru komnir lengst inn
L Rússland, var „komitern“
þurkað út skyndi. Á yfir-
borðinu. En þeir fáráðlingar
munu vera næsta fáir í heim-
inum, sem halda að starfsemin
sje ekki sú sama og hún áður
var bak við „járntjaldið“.
Ekkert bendir til þess, hvorki
hjer á landi nje annarstaðar í
heiminum að kommúnistar hafi
lagt niður hlýðni sína og full-
komna auðsveipni gagnvart
hinu austræna valdi.
í fámennu þjóðfjelagi sem er
að bei’jast fyrir því, að koma
undir sig fótum, tryggja sjálf-
stæði sitt, er ekki pláss fyrir
flokk manna sem lýtur erlendri
stjórn.
Kommúnistar hjer á landi
sem annarstaðar, þykjast vera
lýðræðislega sinnaðir(!) Sann-
leikurinn er að þeir geta ekk-
ert um það sagt, nje neinu um
það spáð í dag, hverju eða
hverjum þeir eiga að fylgja á
morgun.
Mönnum er í fersku minni,
hvernig kommúnistar, bæði hjer
á landi sem og um gervallan
heim fylgdu Hitlers-Nasisman-
um fram til kl. 6 að morgni þ.
22. júní 1941 er Þýski herinn
rjeðist innyfir rússnesku landa-
mærin.
Fram til þess sögulega morg-
uns, höfðu allar kommúnista-
deildir í öllum löndum unnið
í víngarði Nasismang, það sem
af var styrjöldinni. Hjer á landi
var það í munni kommúnist-
anna kölluð landráðavinna að
stinga spaðastungu fyrir breska
setuliðið, sem hjer var, *af því
setuliðsvinnan hjer var unnin
í þeim tilgangi, að torvelda sig-
ur Nasismans yfir heiminum.
Þeir unnu fyrir
Hitler.
NÝLEGA hefir norskur þing-
maður og formaður sjómanna-
sambandsins Hauge að nafni,
skýrt frá reynslu sinni og
kunnleik á störfum og starfs-
aðferðum kommúnista, meðan
stríðið stóð yfir og komm-
únistar allra landa höfðu þá
fyrirskipuðu „línu“ að vinna
með Hitler gegn hagsmunum
vesturveldanna.
Kommúnistaklíka vestur í
New-York vann að því, á þess-
um árum, að reyna að fá norska
sjómenn, til þess að neita að
sigla í þjónustu bandamanna.
Hjeldu þessir illa þokkuðu
kommúnistar þvi fram, er þéir
gengu milli samkomustaða sjó-
manna þar í borg, að sjómönn-
um ætti að standa á sama hvor
aðilinn ynni sti'íðið. Og þvi
væri alveg ástæðulaust fyrir
sjómenn, að hætta lífi sinu á
hafinu, fyrir bandamenn. Þetta
sögðu norskir kommúnistar ög
danskir, eftir að herskarar
Hitlers höfðu lagt undir sig
Noreg og Danmörku og hjeldu
norsku og dönsku þjóðinni að
heita mátti í heljargreipum.
sjer sannanir fyrir landráða-
starfi kommúnistanna, var rænt
frá þessum formanni sjómanna-
sambandsins.
Næsta dag sleppnr hann úr
klóm bófanna, er tóku hann
höndum, og kemst til þess að
kalla saman fund með sjómönn-
um að nýju, skýra fyrir þeim
málin og hverskonar mannteg-
und það er, sem þarna rekur
áróður sinn fyrir Hitler meðal
sjómanna. En hundruð sjó-
manna, sem þarna eru staddir,
fordæmdu að sjálfsögðu þessi
svik kommanna við hina norsku
fósturjörð.
Einn þeirra manna, sem
þannig vann fyrir Hitler í styrj
öldinni, er nú starfsmaður við
málgagn kommúnista í Dan-
mörku „Land og Folk“.
Vesturför.
FORMAÐUR norsku sjó-
mannasamtakanna, er segir frá,
var í London um þessar mund-
ir. Hann fór vestur til New-
York, til þess að tala við sjó-
menn er þar voru og leiða þeim
fyrir sjónir, hverskonar starf
og áróður kommúnistar þar
unnu, er væru í þjónustu Hitl-
ers og nasismans. Boðað var til
fundar þar í borginni, þar sem
áróðursmenn kommúnista er
unnu hin þokkalegu verk sín
áttu að standa fyrir máli sínu.
En þegar norski ættjarðarvin
urinn sem kominn var þangað
vestur, til þess að leiða lands-
mönnum sínum fyrir sjónir,
hvernig áróðursstarf kommún-
istanna beindist gegn hagsmun-
um og frelsi norsku þjóðarinn
ar, þá er ráðist á Hauge á götu,
og hann fluttur á brott nauð-
ugur, en gögnum þeim, er hann
Friðarstarf Banda-
ríkjanna.
í FYRRI viku samþykkti
Bandaríkjaþing frumvarp Tru-
mans foi’seta um fjárhagslegan
stuðning við Grikkland og Tyrk
land. Hafði þingið þá haft mál-
ið til meðferðar í nál. 2 mán-
uði. Var það síðan samþykt með
meiri atkvæðamun, en nokk-
urt utanríkismál hefir verið
samþykt, á því þingi í langa
tíð. Voru 287 atkvæði með en
107 á móti. En fullyrt er að
ýmsir þeir, sem greiddu at-
kvæði gegn frumvarpinu, hafi
gert það með tilliti til þess að
þeir vissu fyrirfram, að einu
gilti fyrir framgang málsins,
hvort þeir væru með því eða
móti.
I Bandaríkjaþingi skiftast
menp að jafnaði ekki eftir flokk
um þegar um utani'íkismál er
að ræða. í þetta sinn voru 127
republikanar með málinu en 93
á móti 160 demokratar með en
16 á móti.
Kommúnistar um allan heim,
er sagt að kalla aðstoð Banda-
ríkjanna við Grikkland og Tyrk
land gerða í stríðsæsingaskyni.
En sannieikurinn er að hjer eru
Bandaríkjamenn, með forsetan-
um í broddi fylkingar að beita
sjer. fyrir því að friður geti
haldist í heiminum.
Með því að styðja þessar tvær
þjóðir, í andstöðu sinni við yf-
irgang Rússa, er öllurfi Evrópu-
þjóðum sýnt, að Bandaríkja-
menn ætla ekki að sitja þegj-
andi og aðgerðarlausir á með-
■n hið austræna einræðisríki
sölsar undir sig völdin í hverju
landinu af öðru. Fengju Rússar
áð halda uppteknum hætti, að
sínu leyti einsog horft var á
Hitler þenja vald sitt yfir ná-
grannaríki sín, er það gefið mál,
að hverju stefnir á næstunni.
Hjer er spyrnt við fótum.
Það gera Bandaríkjamenn, og
á þann hátt að allar þjóðir í
austanverðri og Mið-Evrópu
finna til þess,‘ sem ljettis og
sjá að friðvænlegra er í heimin
um fyrir bragðið.
slóvakíu. I Finnlandi hafa
kommúnistar nú nýlegr. beðið
mikinn ósigur í kosningum á
verkalýðssambandsþing.
Annars hafa horfurnar vex ið
ískyggilegar um alt sjálfstæði
Finnlands. Þar hafa menn bór-
ið þann ugg í brjósti að hinxr
austrænu nágrannar einn góðan
veðurdag lokuðu Finnlandi, ]íkt
og þeir hafa lokað Estlandi. Frá
Estlendingum hefir ekkert
frjest í langa tíð. Landið er
lokað, einsog niðursuðudós.
— En þeir sem eru kunnugir
starfsaðferðum Rússa, gera sjer
dapurlegar hugmyndir um,
hvernig ástandið er í því landi
eftir hina algerðu lokun.
Nýsköpun komm-
únista.
NÆSTA er ótrúlegt, að
kommúnistar hjer treysti sjer
til þess öllu lengur að japla á
áhuga sínum fyrir nýsköpun-
inni í atvinnuvegum þjóðarinxi-
ar.
Þeir löfðu í stjórn á meðan
engir erfiðleikar voru. Þeir
hlupu á brott undir eins og fór
að bera á erfiðleikum við þá
nýsköpun atvinnuveganna, sem
allir eru sammála um, að sje
þjóðinni nauðsynleg. En síðan
þeir fóru lir stjórninni, hafa
þeir gert alt sem í þeirra valdi
stendur, til að torvelda það, að
sú aukning á atvinnutækjum
þjóðarinnar sem sumpart cr
fengin en sumpart er í vænd-
um, geti komið að tilætluðu
gagni.
Til þess að hægt sje að byggja
upp heilbrigt atvinnulíf í land-
inu verða kommúnistar að vera
áhrifalausir í stjórnmálum
landsins.
Svo er það hjer. Og svo cr
það um allar jarðir. Það er
þessvegna sem Frakkar eru að
hreinsa af sjer kommúnistana
úr stjórninni. I Italíu er búist
við, að fari á sömu leið. Þar
eru kommúnistarnir orðnir
smeykir, og sverja nú og sárt
við leggja að þeir sjeu hinir
tryggustu ættjarðarvinir. En
þeim er ekki trúað þar frekar
en annarstaðar.
í hinni löngu stjórnar kreppu
sem vei'ið hefir í P'innlandi haía
kommúnistar leikið sviþaðan
leik og þeir hugsa sjer hjer. Að
koma á pólitískum verkföllum.
Það er ,,nýsköpun“ þeiri-a. Og
ætli það verði ekki svo hjer,
þeir telji sjer hag í að sem mest
upplausn og vandræði verði í
þjóðfjelaginu. Það verði sá
skerfur sem þeir leggi til fram
faranna hjer á landi á næst-
unni?
Frelsisvinir vakna.
AÐEINS lítill meiri hluti
rúmensku þjóðarinnar fylgir
kommúnistum. Þar hafa komm
únistar nú um skeið þó ráðið
einir öllu. Nú er endstaðan
gegn ofbeldi kommúnismans að
bær á sjer þar. Svipaða sögu
hafði með höndum, og fólu í'segja kunnugir -frá Tjekkó-
75 myrtir í Paie-
stínu frá áramétum
Jerúsalem í gær.
OPINBF.RLEGA var tilkynt
hjer í Jerúsalem í gærkvöldi,
að hermdarverkamenn af Gyð-
ingaættum hefðu als orðið 75
manns að bana síðan i janúar
í ár.
Meðal fólks þessa voru 13
breskir lögreglumenn, 21 her-
maður, 18 Arabar, 15 Gyðing-
ar og einn Ungverji.
— Reuter.