Morgunblaðið - 22.05.1947, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 22. maí 1947!
m
A FARTINNI
crCeyniiöcjvecjluscKja ejtir jf^etev (Sbeuneu
15. dagur
V. KAFLI. .
Þegar klukkan á arinhyll-
unni slær tíu, sit jeg enn hinn
rólegasti með fætur uppi á
borði. reykjandi, drekkandi við
og við og hugsandi um þetta
máí. Eitt er jafn augljóst og
vínflekkur á borði, að einhver
hefir leikið laglega á Schribn-
er. Hugsið um það sjálf og vit-
ið hvort þið eruð rnjer ekki
sammála.
Við skulum bara rifja upp
fyrir okkur.
Setjum svo, formsins vegna,
að þessari Júlíu Wayles hafi
verið rænt. Að minsta kosti hef
ir hún einhvern veginn borist
hingað til Englands frá Amer-
íku. Við vitum ekkert hvað hef
ir komið fyrir hana, nje hvar
hún er niður komin, en sem
stendur gerir það ekki svo mik
ið til. Hitt vitum við að
Schribner hefir eitthvað með
hana að gera. Getur vel verið
að þessi svika Tamara hafi sagt
satt, að Schribner eigi að líta
eftir Júlíu á meðan hún er hjer
og viti þess vegna hvar hún er
niður. komin.
Alt bendir til þess, að bófa-
flokkurinn, sem Jakie Larue
er í. hafi rænt henni. Þetta
styðst við það, að þegar þeir
Charlie Milton, sem þóttist vera
Rudj[, og Max Schribner tala
um piltana, þá segir Max að
Jakie sje í fangelsi í Leaven-
worth og muni ekki eiga sjö
dagana sæla.
Þetta styðst ennfremur við
það, að Rudy Zimman og Tam-
ara Phelps — þau rjettu á jeg
við — voru fjelagar Jakie, og
Schribner á von á þeim báðum
hingað til Englands til þess að
ræða við sig um Júlíumálið.
En Schribner þekkir ekki
Rudy og hann þekkir ekki Tam
ara, og það virðist benda til
þess, að ef Schribner er í fje-
lagi við Jakie og hefir verið
beðinn að taka á móti Júlíu, þá
hafa allar ráðagerðir því við-
víkjgndi og ákvarðanir farið
fram brjeflega, eða með sím-
skeytum eftir að Schribner kom
hingað. Því hefði hann verið í
flokknum áður, þá hefði hann
hlotið að þfekkja þau Rudy og
Tamara.
Það eru því einhverjir fleiri
við þetta mál riðnir. Það^er al-
veg augljóst. Þarna stendur á
bak við einhver, sem veit f>að
aðT Schribner þekkir ekki Rudy
og .þekkir ekki Tamara heldur.
Þessi heiðursmaður, hver svo
sem hann er, tilkynnir Schribn
er, af ástæðum sem honum eru
sjálfum best kunnar, að Rudy
Zimraan sje á leiðinni til Eng-
lands, og Tamara Phelps sje
líka á leiðinni til Englands.
En svo er það þessi stúlku-
kind, sem ógnaði mjer með
marghleypunni áðan og rauk
svo burt í fússi. Hún kemur
hingað aðvífandi frá Ameríku
og íeikur þannig á Schribner,
að hún þykist vera Tamara
Phelps, og fær undir eins inni
hjá honum. Þegar Charlie Milt
on hringir svo þangað og hún
verður fyrir svörum. heldur
hún að þetta sje Rudy Zimm-
an, sem hún augsýnilega þekk-
ir ekki. Og Charlie er svo hygg
inn að hann þykist vera Rudy.
Og nú verðum við að leggja
fyrir okkur þvær spurningar,
sem ekki er svo auðvelt að
svara. í fyrsta lagi: Hver hefir
gert út þessa svika-Tamara,
hver vissi það að hin rjetta
Tamara var væntanleg til Eng
lands, og hvað ætlaði sá sami
að haaf upp úr því að láta þessa
stúlku, sem jeg hefi kynst,
koma í hennar stað? í öðru
lagi: Hvað skeður þegar þáu
rjetta Rudy og Tamara koma
til Englands og Schribner upp-
götvar það að hann hefir ver-
ið hafður að fífli?
Jeg býst við að þið sjeuð mjer
sammála um að þetta er um-
hugsunarvert. En þegar maður
hefis fundið það út, að marg-
ir eru bendlaðir við sama mál-
ið, og enginn þekkir deili á
öðrum, þá er ekki um annað
að gera en vera rólegur og bíða
þess að þeir komi upp um sig
sjálfir. Það fer ekki hjá því,
ef þeir eru látnir einráðir, þá
verða árekstrar, sem hjálpa til
að koma upp um þá.Það getur
nú vel verið að Sherlock sálugi
Holmes hafi ekki hugsað þann-
ig, en þetta er miklu betra held
ur en að þeytast úr einum stað
í annan. og hafa kannske ekki
annað upp úr því en að finna
gamalt jórturleður, sem ein-
hver og einhver hefir klest neð
an á borð fyrir löngu.
Klukkan var fimtán mínút-
ur gengin í ellefu þegar jeg reis
upp og fjekk mjer heitt bað.
Jeg var að hugsa um að fara
að hátta. En svo datt mjr í hug
að eitthvað kynni að koma fyr-
ir, svo að betra væri að vera
á fótum. Jeg klæddi mig því
aftur og fjekk einn vænan
sterkan til þess að drepa kvef-
sýklana.
Klukkan hálf ellefu var
hríngt. Það var dyravörðurinn
niðri og hann sagði mjer að
þar væri kominn maður, Nik-
olls að nafni, sem vildi finna
mig. Jeg sagði honum að láta
manninn koma upp til mín.
Tveimur mínútum seinna
vatt Nikolls sjer svo inn úr dyr
unum. Hann hengdi hattinn
sinn upp á snaga. Svo tók hann
Lucky Strike upp úr einum
vara og vaxspýtur upp úr öðr-
um. Hann kveikti á vaxspýtu
utanfótai* á buxnaskálminni
sinni og settist svo í hæginda-
stól.. Hann er ekki fljótfær
þessi Nikolls, hugsaði jeg með
mjer. »
Hann leit á flöskuna á borcS-
inu.
„Jeg hefði gott af því að fá
bragð“, sagði hann. „Jeg hugsa
betur þegar jeg hefi fengið rúg
viský.^Sagði jeg yðúr ekki frá
því að jeg er að skrifa bók um
listina að vera leynilögreglu-
maður?“
„Ekki hefi jeg nú heyrt það“,
sagði jeg. „Jeg vona að það
verði góð bók. Hvað segir hús-
bóndi yðar, hann Callaghan, um
það?“
Nikolls bandaði frá sjer.
„Ó, hann“, sagði hann.
„Hann hefir alt aðrar aðferðir
en ieg. Og svo er hann máske
argur út í mig“.
Jeg kinkaði kolli. Svo helti
jeg í glas handa honum og
hann tæmdi það í einum teyg.
Svo sogaði hann firn af reyk
upp í sig og bljes honum út um
nasirnar. Þá sagði hann:
„Jeg býst við því að yður
langi til að frjetta eitthvað af
þessari stelpu, henni Phelps,
eða er ekki svo? Jeg veitti
henni eftirför þegar hún kom
út frá yður. Jeg held að mjer
hafi tekist laglega við hana“.
„Jæja?“ sagði jeg. „Hvernig
þá?“
„Hún náði sjer í vagn. við
endann á Jermynstræti“, sagði
hanm „og hún ók að húsi í
Mayfield Court, hjerna megin
við Hampstead, skratti laglegu
húsi. Jeg veitti henni eftirför í
öðrum bíl. Og inn í húsið fór
jeg á eftir henni. Þar er lang-
ur gangur. Jeg sá-að hún gekk
á undan mjer. Svo staðnæmdist
hún við dyr á neðstu hæð og
hringdi bjöllu. Þar fór hún inn.
Jeg var að snúast þarna þang-
að til jeg hitti lyftumanninn.
Jeg laumaði að honum pening
og trþði honum fyrir því að jeg
væri á njósnum út af hjóna-
skilnaðarmáli. Svo spurði jeg
hann hver ætti heima þarna
sem Tamara fór inn. Hann sagði
að það væri kona — kölluð frú
Owen. í sama bili kom Tamara
út. Jeg faldi mig í krók. Hún
kallaði á lyftumanninn og
spurði hann hvort hann gæti
útvegað sjer bíl út í Dorking
klukkan rúmlega ellefu í
kvöld. Hann kvaðst ekki vita
það, en skyldi athuga málið og
láta hana vita. Þá fór hún inn
aftur í sama stað. Lyftumað-
urinn fór út til að tala við bif-
reiðastöðina og þegar hann kom
aftur sagði hann mjer að alt
væri í lagi með bílinn* hann
kæmi hingað klukkan rúmlega
ellefu að sækja stúlkuna og fara
með hana út í Dorking. En
hann vissi ekki að hvaða húsi
•
bíllinn ætti að fara þar, því að
Tamara hafði ekki sagt hon-
um það. Hún hefir víst ætlað
að skýra bílstjóranum frá því
sjálf “.
„Þetta er ágætt, Nikolls“,
sagði jeg. Jeg þóttist vita hvert
hún ætlaði. Svo gaf jeg hon-
um annan sterkan. „Heyrið
þjer nú NikolIs“, sagði jeg.
„Þegar jeg talaði við húsbónda
yðar, sagði jeg honum að jeg
þyrfti á manni að halda íil þess
að njósna svolítið fyrir mig,
ekkert annað. En nú getur verið
að jeg þurfi á yður að halda
í annað skifti, og þá verður
verkefnið talsvert örðugra. —
Hvernig lýst yður á það?“
Hann leit á mig og glotti.
„Ef þjer þekkið nokkuð til
Callaghans stofnunarinnar; þá
vitið þjer að við látum okkur
ekki alt fyrir brjósti brenna“,
ságði haríh. „Og jeg er alinn
upp við það. Jeg vann hjá
einkalögreglu í Chicago 1935.
Eru það ekki meðmæli. í yðar
augum?“
Eggcrt Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæstarj ettarlögmenn
Oddfellowhúsið. — Sími 1171.
AUskonar lögfræðistörf.
Sykurnáma Siggu gömlu
Eftir ANN RICHARDS
13.
af bjöllum heim til Siggu gömlu, og hann vonar að þær
eyðileggi fyrir henni alla sykurrófuuppskeruna. Þetta er
alveg voðalegt, því Sigga er svo góð kona — hún hjúkraði
Gumma íkorna, þegar hann fótbrotnaði í fyrra, og ...
Ned greip fram í fyrir henni, um leið og hann klifraði
niður úr tré sínu.
,,Við skulum ekki standa hérna og tala í allan dag!“
hrópaði hann. „Við skulum safna saman vinum okkar og
leggja til atlögu við bjöllurnar!“
, „Ágætt!“ tísti Ingunn íkorni, og svo þutu þau bæði a£
stað, kölluðu saman alla vini sína, bæði unga og gamla,
og sendu jafnvel þeim íkornum boð, sem bjuggu langt x
burtu.
Ekki leið á löngu þar til löng röð af litlum, rauðleitum
dýrum stefndi í áttina til húss Siggu gömlu. Gummi íkorni
rak lestina og skoraði á alla að standa sig nú. Hann var
Siggu auðvitað ákaflega þakklátur, því ef hún hefði ekki
a sínum tíma hjúkrað honum, hefði hann al'teig eins get-
að látið lífið.
Bjöllurnar höfðu þegar byrjað á eyðileggingarstarfi
sínu! Sigga gamla var alveg örvæntingarfull og minstu
munaði, að hún færi að gráta. Alli árrisuli reyndi af
fremsta megni að drepa bjöllurnar með handklæði, sem
hann sveiflaði í kringum sig, en svo fjölmennar voru þær,
að þetta var næsta vonlítið.
„Það er jeg handviss um, að óþokkinn hann Gráálfur
hefur haft hér hönd í bagga!“ hrópaði Alli.
En einmitt á sama andartaki, sem alt virtist o'rðið von-
laust, komu íkornarnir á vettvang, en fyrir þeim fóru þau
Ingunn og Tobbi. íkornarnir ætluðu alt að æra með tísti
sínu, þar sem þeir þutu milli sykurrófnanna og beittu
klóm og kjafti í baráttu sinni við bjöllurnar. Og bjöllurn-
ar komust brátt að þeirri niðurstöðu, að þær háðu voh-
laust stríð við þessi rauðlitu, rófustóru, æstu dýr. Því
enda þótt rnannfólkinu þyki ginið á íkornunuro lítið, er
»(*■ c.
HREINLÆTI FYRIR ÖLLU
— Nei, nei, góði maður, ekki
til að tala um, að þú gangir á
óhreinum skóm upp stigann,
sem jcg er nýbúin að þvo!
+
Italskur prófessor gerði eitt
sinn tilraun til þess að ræna
Shakespeare frá Englending-
um. Sagði hann að skáldið
hefði verið Itali og heitið
Michelangelo Florido. Vegna
nokkurra kvæða, sem hann
birti. varð hann að flýja land
og fór þá til Englands. Þar
náði hann heimsfrægð. En úr
kvæðunum, sem ollu útlegð
hans^ gerði hann smákver og
nefndi það Hamlet!
★
— Mamma, manstu eftir
manninum, sem datt hjerna
fyrir utan dyrnar í gær og þú
gafst koniak.
— Já.
— Nú liggur hann þar aftur.
— Hvað gengur að þjer,
maður?
— Konan mín gerir heiður-
lega tilraun til þess að drepa
mig.. Nú heimtar hún að jeg
gefi henni kápu úr apaskinni.
★
— Jeg er alveg hissa á þjer
að þú skulið leyfa stráknum
þínum að reykja sígarettur.
— Jeg hvet hann meira að
segja. altaf til þess, þegar hann
er heima, því að hann getur
ekki blístrað á meðan hann
reykir.
★
— Þeir segja að jeg verði
að hafa eitthvað fyrir stafni.
Það er sennilega best að jeg
byrji á því að safna skeggi.
★
Prófessorinn: — Jæja, frú
mín góð, nú hefi jeg skýrt fyrir
yður eins vel og jeg get starf
okkar stjörnufræðinganna. Er
það nokkuð meira, sem yður
langar til þess að vita?
Frúin: — Já, hvort er vanda
sama. að búa til sólmyrkva eða
tunglmyrkva?
Bílamiðlunin I
Bankastræti 7. Sími 6063 i
er miðstöð bifreiðakaupa. i