Morgunblaðið - 08.11.1947, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 8. nóv. 1947
50. dagur
Að lokum ljet Billy undan.
hans nje atlotum. Hann talaði j
fátt en var oft þungt hugsandi.
Þessi sífelda barátta milli verka
manna og vinnuveitenda gerði
En hann gerði það ekki um- J hann harðan og illvígan. Þetta
tölulaust. Seinast sagði hann: | hom vel í Ijós þegar hann svaf,
>.Jeg get ekki þolað það að þvj ag þá sóttu hinar illu hugs-
þú búir um rúm fyrir annan anjr ag honum og ljetu hann
mann. Það er ekki rjett. Og þú j ekki hafa neinn frið. Hann bylti
átt ekki að vinna neitt. Mjer sjer j rúminu, krepti hnefana,
ber að sjá fyrir þjer“. ) gnísti tönnum og varð afmynd-
„Þú gætir það líka, ef þú aður í framan af illum hug-
tækir tilboðinu, sem við vorum renningum. Hann reyndi að
að tala um áðan‘, sagði hún. hreyta úr sjer fúkyrðum en þau
„En þú getur það ekki. Og' ef urðu venjulega að hálfgerðu
við eigum að hjálpast að í öllu, korri í kverkum hans. Saxon
þá er ekki nema sanngjarnt að Var þá dauðhrædd við hann og
jeg geri eitthvað“. [ hún mintist þess, sem Mary
James Harmon varð til rninni l*afði sagt um það hvernig Bert
óþæginda heldur en Saxon hafði tslsbi upp úr svefninum. og
búist við. Hann var ákaflega haffh brotist um á hæl og
þrifinn, þótt hann vseri kynd- ( hnakka í imynduðum róstum. ,
ari og hann kom altaf þveginn Um eitt var Saxon þó sann-
heim. Hann hafði fengið lykil færð, að það var ekki Billy að
að bakdyrunum og gekk altaf kenna að þannig var komið fyr-
um þær dyr. Hann bauð Sax- ir honum. Ef verkfallið hefði
on góðan daginn og kvaddi ekki skollið á, ef engar vinnu-
bana á kvöldin, og annað tal- ( deilur hefði verið, þá mundi
aði hann ekki við hana. Og hann hafa verið jafn góður og
vegna þess að hann svaf altaf ( ástúðlegur og hann hafði áður
á daginn þá sá Billy hann ekki ( verið. Þá hefði þessu illa, sem
fyr en hann hafði verið viku í honum bjó, aldrei skotið upp.
bjá þeim. I Það voru ytri ástæður, sem gert
Billy var nú tekinn upp á höfðu hann að umskifting, and-1
því að koma seinna og seinna styggilegum umskifting. Og ef
heim á kvöldin. Og stundum ^ verkfallið skyldi nú halda á-
fór liann einn út aftur. Hann J fram þá óttaðist hún það að
gat þess aldrei við Saxon hvar, hann mundi spillast því meir:
Jiann væri og hún spurði held
ur ekki um það. En hún vissi
það nú samt, því að í hvert sinn
er hann kom heim lagði af hon-
um viskýlykt. Hann var orð-
inn fálátari og gekk hægar en
— og það var sama sem að ást
þeirra væri fyrir fullt og alt
borin fyrir borð. Slíkan Billy
gat hún ekki elskað — hann
gat ekki vakið ást í neinu
brjósti. En ef þau skyldi nú
hann átti vanda til. Hann var|eignast barn? Sú hugsun laust
dálítið reikull í gangi þegar j hana skelfingu. Þetta var alt
hann hafði drukkið. og þess hræðilegt — andstyggilegt. Og
vegna gekk hann svo hægt. j í fullkomnum vandræðum!
Augnalok hans urðu þyngri en j spurði hún sjálfa sig aftur og
venjulega, en augun urðu að aftur: Hvers vegna þarf þetta
sama skapi harðlegri. Þó var
hann hvorki uppstökkur njc- il
lyndur. Hann sagði fátt og oft ■
ast eitthvað út í hött. En b:ár
var hann og ekki að þoka írá
því, sem hann hafði tekið í sig.
Allt sem hann sagði var ó-
að vera svona? Hvers vegna?
Billy hafði líka sína áhyggj-
ur og óráðin umhugsunarefni.
„Hvernig stendur á því -að
byggingamenn vilja ekki gera
verkfall?11 var ein af þessum
gátum, sem hann var að glíma
brigðult að hans áliti. Og þeg- 7 ~ ,, .
__ ^___,___*______. ° . i við. „Það er alt saman O Brien
að kenna. Hann vill ekki verk- !
ar hann kvað upp einhvern á-
fellisdóm; þá var það n
yrðum og fjarstæðum.
fellisdóm, þá var það með scói - ,,,", , , ’ * , ,. I
- . fall og hann ræður alveg yfir
byggingamönnum. En hví í
Það var ekki skemtilegt fyrir skrattanum taka þeir ekki ráðin
Saxon að umgangast hann af honum og eru með okkur?
þessa dagana. Hann var orðinn Það væri nóg til þess að sigra,
allur annar maður. Henni fanst ef þeir væri með. Nei. O’Brien
stundum að hún þekti hann kúgar þá til að hlýða sjer, en
ekki, að hann væri framandi sjálfur er hann á kafi í póli-
maður, sem hún væri neydd til tík og mútum. Fari verkamanna
að búa með. Og þá varð hún sambandið norður og niður. Ef
hálfhrædd við hann. Henni var járnbrautastarfsmennirnir hefði
það lítil huggun að hann hefði verið með þá hefði verkamenn-
ekki verið þannig áður, með-' i.rnir í smiðjunum ekki tapað,
an hann var kátur og fjörugur heldur unnið sigur. Hamingjan
og vildi allt fyrir hana gera góða — jeg hefi ekki fengið
og reyna að gleðja hana. Þá almennilegan vindil nje drekk- 1
hafði hann líka reynt að kom- ■ andi kaffi síðan í fornöld. Jeg;
ast hjá illindum og áflogum.) hefi gleymt því hvernig það er
En nú setti hann sig út til að. að fá góða máltíð. Jeg ljet vega'
ienda í slíku og gortaði af því.' mig í gær. Jeg er fimtán pund- 1
Hann var gjörbreyttur. Nú um Ijettari en þegar verkfall-
brosti hann aldrei. Hann var ið hófst. Ef þessu heldur áfram 1
illur á svip og hann hugsaði kemst jeg bráðum í veltivigt. j
illar hugsanir. j Og þetta er hið eina sem jeg'
Sjaldan var hann þó vondur hef UPP ur Því að hafa borgað
við Saxon, en hann var heldur ‘ verklýðsfjelagið í mörg ár.1
aldrei góður við hana. Hann JeS Set ekkt fengið mig sadd-
ljet eins og hún væri ekki til, an °S konan verður að þjóna
vildi sem minnst skifta sjer af ókunnum manni og búa um (
henni. Hann mat það einskis að hann- JeS verð vitlaus ef þessu
hún vildi standa við hlið hans hefdur áfram. Jeg verð einhvern
í baráttunni. Ef hann reyndi tíma svu brjálaður að jeg fleygi
að vera vingjarnlegur þá fann leigjandanum á dyr’".
hún að það var uppgerð. Nú „Ekki á hann sök á þessu, ■
var aldrei nein hlýja I orðum Billy“, sagði Saxon með hægð.
„Hver sagði að hann ætti sök
á því“, svaraði Billy gremju-
lega. „Hefi jeg máske ekki leyfi
til þess að svala mjer á ein-
hverjum, ef mjer sýnist svo?
Jeg er að ganga af vitinu. Til
hvers er þetta verklýðssamband
þegar menn halda ekki saman?
Jeg á ekki hálfa spönn eftir
að segja skilið við þetta allt
og ráða mig í vinnu. Mjer háir
ekkert annað en að jeg vil ekki
gera vinnuveitendum það til
þægðar. Fyrst þeir halda að
þeir geti malað okkur, þá er
best að þeir sýni það — og
meira hefi jeg ekki um það að
segja. Heimurinn er orðinn
vitlaús. Það er ekki vit í neinu.
Til hvers er að styðja verklýðs-
fjelag, sem ekki getur unnið
verkfall? Til hvers er það að
misþyrma verkfallsbrjótum,
þegar hálfu fleiri koma í stað-
inn? Það er hreinasta vitfirr-
ing og jeg er sjálfur orðinn vit-
firtur."
Þetta var í eina skifti sem
Billy leysti frá skjóðunni. Ann
ars var hann þögull og þver og
áfengið hjálpaði til þess að
st-æla upp í honum þvermóðsk
una.
Einu sinni kom hann ekki
heim fyr en eftir tólf. Saxon
hafði verið mjög hrædd um
hann því að hún hafði frjett,
að verkfallsmönnum og lög-
reglu hefði lent saman. Og
þegar Billy kom sá hún þegar
að svo hafði verið. Ermarnar
á frakkanum hans voru rifnar,
hálsknýtið var farið, flibbinn
slitinn og hver einasta tala úr
skyrtunni hans. Þegar hann tók
ofan sá Saxon að hann var með
stóra kúlu á höfðinu.
„Hver heldurðu að hafi farið
svona með mig?‘*‘ sagði hann.
„Enginn annar en þessi hel-
vískur Hermanmann. Hann
barði mig með kylfu. En jeg
skal íauna honum þetta svo að
hann gleymi því ekki fyrst um
sinn. Og svo er það annar dóni,
sem jeg skal jafna um gúlana
á, þegar verkfallinu er lokið og
friður kominn á. Hann heitir
Roy Blanchard“.
„Hann er þó ekki úr fimanu
Blanchard, Perkins & Co?“
spurði Saxon.
Asbjörnsons ævintýrm. -
Ogleymanlegar söf«r
Sígildar bókmentaperiur
barnanna.
| SHURI BRáUD
í KJÖT & GRÆNMETI
= Hringbraut 56. Sími 2853. \
tiiiiiiiiiiMiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
GULLNI SPORINN
128.
öxlina á mjer, og þegar jeg leit við, horíði jeg beint framail
í Delíu.
„Er þetta virkilega þú, Jack.“
,,Já, það máttu vera viss um, og ef þú aðeins vilt rjétta
mjer hendina, skal jeg kyssa á hana, enda þótt jeg raunar
hafi nóg að gera með þorparann hjer.“
„Nei, Jack, en jeg skal kyssa þig á munninn/svona! —
Æ, jeg veit ekki hvort jeg á að hlægja eða gráta af gleði.“
Hún þagnaði, sneri sjer við og hlustaði. Skammt frá
okkur heyrðist hófatak, og andartaki seinna kom hópur
manna ríðandi í áttina til okkar.
„Hver skollinn er hjer á ferðinni?“ hrópaði leiðtogi
þeirra, um leið og hann stöðvaði hest sinn.
„Bæði héiðarlegt fólk og uppreisnarmenn,“ svaraði jeg.
,.En kveikið á luktinni, sem liggur hjerna, þá getið þið
þekkt okkur í sundur.“
j Brátt hafði verið kveikt á luktinni, og í bjarmanum frá
henni sá jeg, að þarna voru komnir nokkrir af hermönn-
um konungs. Er verið var að binda þorparana tvo, komu
fjórir hermenn með Settle á milli sín, en hann hafði reynf
að komast undan, enda þótt hendur hans væru bundnar.
Svo var gefið merki um að halda af stað. Delía reið á
hesti minum, en jeg gekk við hlið hennar og hlýddi á
I frásögn hennar.
Átjándi kafli.
Síðasti greiði Jóhönnu.
Skömmu eftir miðnætti komum við til hinnar frægu
hallar Sir Bevills. Þar var glatt á hjalla og heilmikið af
liðsforingjum og óbreyttum hermönnum, sem voru að
halda upp á sigurinn. Enda þótt jeg gerði það með nokkr-
um trega, fól jeg Delíu konu Sir Bevills, hinnar fríðustu
og ágætustu hefðarfrú. Hún tók í hendina á Delíu, sneri
sjer að mjer og sagði: „Jeg ráðlegg yður að fá yður einnig
einhverja hvíld eftir allt erfiðið.“
| CAFÉ
Nýjasta tíska.
*
Maður nokkur fór inn í tó-
baksbúð og keypti sjer vindil.
Fimm mínútum síðar var hann
I
aftur kominn inn í búðina.
j „Þessi vindill“, hrópaði hann,
,,er hræðilega vondur“.
„Verið bara ánægður með,
hvað þjer sleppið vel“, sagði
kaupmaðurinn. „Þjer eigið
ekki nema einn óreykjandi vind
il, en við hjer höfum keypt
fleiri tylftir af þessu“.
★
— Þessi selskinnskápa er auð
sjáanlega góð, en heldur hún
vatni?
K>upmaðurinn: — Frú, haf-
ið þjer nokkurntíma sjeð sel
nota regnhlíf, jafnvel þótt húð-
arrigning væri?
-— Ásgeir, hversvegna hafið
þjer ekki komið og rukkað mig
um kaupið yðar^ sem jeg
gleymdi að borga ypur síðasta
föstudag?
— Jeg rukka heiðursmenn
aldrei um peninga.
— Nú, en hvernig hefði far-
ið, ef jeg hefði alls ekki borg-
að yður neitt.
— Þá hefði jeg, eftir ákveð-
inn tíma, komist að þeirri nið-
urstöðu, að þjer væruð alls ekki
heiðursmaður og rukkað yður.
★
Hunn: — Mig langar mjög
mikið til að giftast yður ein-
hvern tíman.
Leikkonan: — Allt í lagi, jeg
skal setja þig á biðlistann.
★
— Eruð þjer hinn frægi
ljónatemjari?
— Ekki geri jeg ráð fyrir
því, jeg bara kembi ljónunum,
hreinsa hjá þeim og bursta á
þeim tennurnar.
llltlmilllMIMIllMlltllMIMIItllllllllllllllllllllllllMllllllllll
| Stýrimaður |
| vanur síldveiðum óskast. f
\ — Upplýsingar í dag um |
| borð í m.s. „Vilborg“.
■ UIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIitlllllllllllllllllllllllMMtlllllUIIIII
Ef Loftur getur þatf ekki
— Þá hver?