Morgunblaðið - 24.12.1947, Side 9

Miðvikudagur 24- des. 1947
MORGUNBLAÐIÐ
9
Framkoma, sem eyði-
leggur hjónakandið
Ef jDjer leikið eitthvað,
sem hjer er sagt, er
hjónaband yðar í hættu
Eftir dr. F. Miles.
ÞÓTT fáar konur vilji viður-
kenna það, eru þær margar, sem
hugsa sjer að bæta mann sinn
eftir giftinguna. Það er eins og
kona nokkur sagði „Hann er dá-
lítið hrjúfur á köflum, en jeg
verð ekki lengi að bæta það“.
Hvers vegna konur giftast
manni, sem þær ætla sjer að
betrumbæta eftir lijónavigsluna,
hefir altaf verið ráðgáta. Tvær
óstæður geta legið til þess. —
Það getur verið, að konan sje
að upphefja sjálfa sig með því
að benda á galla manns sins, eða
það getur verið að hún vilji að-
eins sýna honum, að hún sje hon-
um fremri.
skammist af ástæðulausu og fá-
ið hann þar með t’l að sjá eftir
því að hann skyldi nokkru sinni
hafa gifst yður?
Hjer fara á eftir 20 aðferðir
sem eru til þess fallnar að eyði-
leggja hjónabandið. Sumar þeirra
geta komið yður að liði, ef þjer
ákveðna skemtun til þess að hitta
húsbónda sinn.
5) Sýnið kaldhæðna kurteisi,
ef hann dansar við einhverja
aðra á dansleik.
6) Minnið hann á að það sje
meira gaman að fara í dýrt veit-
ingahús, ef hann stingur upp á
því að sjá kvikmynd, sem hon-
um hefir lengi langað til að sjá.
7) Leyfið fólki úr yðar fjöl-
skyldu að ráða og ráska á heim-
ili ykkar, en segir fiölskyldu hans
að þeim komi ekki ykkar heimili
við.
8) Minnið hann t hvað það sje
leiðinlegt að gera verkin heima
og það sje þó munur að þurfa
ekki að gera annað en að fara
í krifstofuna á hverjum morgni.
9) Hættið að halda yður til,
eftir að þjer hafið „klófest hann“.
10) Hættið að fara á snyrti-
stofu nema einu sinni í mánuði,
í stað einu sinni í viku áður.
11) Hættið að haida við andlit-
inu, nema þegar þið ætlað að
fara í boð, eða hitta annað fólk.
12) Verið eins druslulegar og
þjer getið á meðan hjer eruð að
vinna húsverkin og skiftið ekki
um föt fyrir kvöldið, vegna þess,
að „það kemur enginn í heim-
sókn“.
13) Látið, sem yður komi
hreint ekki neitt við heimilis-
útgjöldin.
14) Sýnið hvað yður þykir
drepleiðinlegt að vera ein heima
hjá honum.
15) Eyðið tímanum með að
segja honum slúðursögur af ná-
grönnunum. en skrúfið frá útvarp
inu, þegar hann byrjar að segja
frá skrifstofunni.
16) Neitið algerlega að setja
yður inn í tómstundadund hans,
svo sem íþróttir og þess háttar.
17) Munið eftir að segja hon-
um, að þar sem þjer hafið búið
til matinn, sje ekki ofverkið hans
að þvo upp diskana.
18) Mælið ykkur mót við kunn
ingjana án þess að spyrja hann
ráða.
19) Gætið þess að hafa aldrei
neitt til af mat, er hann getur
náð til að fá sjer aukabita.
20) Látið yður aldrei detta í
hug sú spurning, hvort hann
myndi kæra sig um, að þjer skift-
uð um framkomu í einu eða
neinu.
Ef þjer gerið eitthvað af þessu,
þá lítur illa út. Sumt kann að
koma fyrir einstaka sinnum óaf-
vitandi. En sje það vani, þá líður
ekki á löngu, þar tíi hjónabandið
fer út um þúfur.
Við fyrirgefum ávalt þeim, sem
okkur leiðist, en við getum ekki
fyrirgefið þeim, sem finnst við
leiðinleg.
—-La Rochefoucauld.
Maður, sem er elskaður af fall-
egri konu, mun ávalt komast úr
vandræðum.
•— Voltaire.
Eins gæti það hugsast, að hún
hafi ekki nógu mikla persónu til
að bera — eigi ekki hæfileika
til að elska mann. Hún er að
leita að hálfgerðu barni, eða hálf
gerðum manni — einhverju, sem
hún getur hjúkrað, kennt eða
gtjórnað.
Það er dagsanna. að fáir eigin-
menn eru fullkómnir. Og það er
oft hægt að bæta þá með því að
konan sje þeim fyrirmynd. En
því miður vill það brenna við,
að margar konur gleymi því. —
Hversu oft hughreystið þjer
mann yðar, eða dragið úr honum,
viljið þá ekki fela sannleikann:
1) Segið honum, að hann „taki
yður sem sjálfsagðan hlut“ í
hvert sinn, sem hann sýnir ann-
ari konu, eða einhverjum af fjöl-
skyldunni sjálfsagða kurteisi.
2) Fáið hann til að hætta að
lesa blaðið eftir matinn, eða venj
ið hann af einhverju, sem hann
var búinn að venja sig á löngu
áður en hann giftist.
3) Sýnið greiniiega afbrýði-
semi og „eignarrjett“ í hvert sinn
sem þið hittið einhverja, sem
hann þekti áður en þið giftust.
4) Rífist og skammist svo alt
ætlar um koll að keyra, ef hann
hættir við einhverja fyrirfram-
BrúSkaupsferðaföf Elísabetar.
ÞECAR ELIZABETII Englandsprinsessa fór i brúðkaupsferð sína í
haust var hún klædd ferðafötum þeim, sem sjást hjer á myndunum.
l»au eru teiknuð af Norman Hartnell, sem hefur um margra ára
skeið verið tískuteiknari ensku konungsfjölskyldunnár. Frakkinn
og kjóllinn eru hvorttveggja í sama lit. Kjóliinn, sem sjest til hægri
er úr silikefni, en frakkinn er úr flaueli.
ÞESSI ÍBURÐARMIKLI og íallegi samkvæmiskjéll er saumaður úr
hvítu silki, settu marglitum steinum, sem mynda hjartalagað háls-
málið. Fellingum blússunnar er haídið caman með þjettum saum,
en pilsið fellur í eðlilegum fellingum.
Kurteisishjal
HJER faia á eftir nokkrar al-
mennar reglur í góðum um-
gengnisvenjum og almennri
kurteisi:
Hvenær eiga mcnn að gefa af
sjer ljósmyndir? Yfirleitt ætti
fólk ekki að gefa Ijósmvndir af
Ef jólakerfin renna
ÞAÐ er kvartað yfir því, að
kerti þau, sem nú eru á boð-
stólum vilji renna. Er þá gott
ráð að dýfa kertunum ofan í
sterka saltblöndu áður en
kveikt er á þeim.
sjálfu sjer, nema að beðið hafi
verið um það á þann hátt, að
viðkomandi hafi látið í ljósi
einlæga ósk um að eiga ljós-
myndina.. Ef þjer skrifið á ljós-
mvnd af yður sjálfum, þá svar-
ið fyrst þessari spurningu, áður
f v þjer skrifið: „Myndi jeg
kæra mig um að lesa þetta, eða
!áta lesa það fyrir mig eftir 10
ár?“
Vr
Þepsr um ættingja er að
rreða, eða mjög góða vini, er
það góður siður, að gefa af sjer
m.vnd í jólagjöf, eða við önnur
hátíðleg tækifæri.
ir
IJm gestinn, sem tekur sjer
1 húsbóndavald í ókunnugu húsi
| með þvi, að stinga upp á hvað
gestirnir eigi að gera, tekur að
sjer að kynna nýkomna gesti,
sækir stóla og rjetfa veitingar,
er það eitt að segia, að hann
kann ekki almenna kurteisi.
★
Kona, sem tekur að sjer að
aðstoða húsmóðirma á heimili
bar sem hún er gestur, má gæta
bess, að taka ekki fram fyrir
hendurnar á henni. Annars á
hún — sern eðlilegt er — von á
að verða fljótt óvinsæl.
Allar ánægðar fjölskylduy eru
öðrum Hkar •— allar óhamingju-
samar fjölskyldur eru óhamingju
samar á sinn eigin hátt.
— Tolstoy.