Morgunblaðið - 14.02.1948, Síða 8

8
MOROVFfBLAtJlÐ
Laugardagur 14. ebrúar;1948
— Heðaí annara erls
Frh. aí bls. !5.
'cg hefir lengi verið jafn ger-
^ snautt öllu hugmyndaflugi og
' raun er á? Er það einhver fast
heldni við gamlar veniur eða
blátt áfram skortur á liiágleði?
Fæstir geta sjálfsagt svarað
, þessu. En þeir, sem hafa átt
kost á því að kynna sjer skemt
anir fólks erlendis, eru yfir-
leitt sammála um, að það sje
álíka mikill munur á skemtun-
um okkar og þeirra og t. d.
munurinn á jarðarför og grímu
dansleik.
Andsvar stjórnar I.S.Í.
til stiórnar F.D.R.
— Krisfján Albertss.
Frh. af bls. 7.
þessi hljóða áminning augum
manna, og hún væri það sem
flestum ungum aðkomumönn-
um yrði starsýnt á, meðan þeir
væru að átta sig á því, hvers
krafist væri, ef þeir vildu lifa
í sátt og samlyndi við höfuð-
borg landsins Það myndi fara
nístingur um mann, innst inn í
hjörtu þeirra, bara við að horfa
á þetta búr. Eftir tíu ár væri
óhætt að rífa það niður, að
minnsta kosti í bili, meðan ver-
ið væri að ganga úr skugga um
það, hvort rónahátturinn væri
a’dauða eða ekki
Vill ekki einhver góður al-
þingismaður flytja frumvarp
um þetta búr t Lækjartorgi
fyrir óargadýr í mannsmynd?
Jeg gæti best trúað því, að
þetta reyndist hið skynsamasta
nýmæli í íslenskri hegningar-
löggjöf, sem fram hefði komið
um langan aldur.
París, 2. febrúar 1948.
Krístján Albertson.
Marshall
Frh. af bls. 1.
að seinka því að ameríska þjóð-
in fái allar nýjustu vjelarnar,
útsæðið o. s. frv., undir eins og
jeg bið ykkur að hafa í huga
hve nauðsynleg heiminum
fjárhagsiega heilbrigð og frjáls
Vestur Evrópa er, til þess að
koma heirrsfriðnum á sterkari
grundvöll. Það er þetta sem jeg
vil að þjóðin athugi".
'•itiiamiiimEiiiiiMiinuiiiiaiMMnuiifill
Ný kjólföt nr. 39 í skiftum f
fvrir tvíhnepptan smoking |
nr. 40. Uppl. í síma 1668. f
•iiiMM»i:*<tii:iMMiaMiMemtmn7«rtnnminiiiiniHim9
FJTSTJÓRN Morgunblaðsins hefur
sýnt stjórn 1. S. 1. þá vinsemd, að
ljá henni riim fyrir andsvar til F. D.
R. Viljum vjer þakka það og skýra i
sem styðstu máli sjónarmið vort. En
strax viljum vjer taka það fram að
vjer teljum málaflutning stjórnar
F. D. R. ósæmilegan, og ekki lík-
legan til að vinna íþróttamálumim
mikið gagn.
Deilan stendur um það hver eigi
að skipa landsdómara. Er það 1. S. 1.
eða F. D. R.? Vjer höfum talið og
teljum enn, að það sje tvímælalaust
I. S. í., og skulum enn nefna nokkur
atriði þessari skoðun vorri til stuðn-
ings.
Þann 26. júni 1946 sendir 1. R. R.
stjóm 1. S. 1. lista yfir landsdómara
óg 1. flokks dómara. Hversvegna er
þessi listi sendur til stjóruar 1. S. 1.?
Það kemur skýrt fram í brjefi frá
1 .R. R. til í. S. 1. dags. 1. ágúst
1946. En þar segir svo í niðurlagi
brjefsins: „Vegna ákvæða í reglum
1. A. A. F. um viðurkenningu á dóm
urum á alþjóðamótum ber 1. S. 1.
að sjálfsögðu að staðfesta lands-
dómara og senda þá staðfestingu .1.
Á. Á. F. Væntum vjer þvi þess, að
í. S. 1. sjái sjer fært að staðfesta
þá 8 landsdómara, sem vjer áður
höfum tilkyrmt yður“.
Vjer fáum ekki annað skilið en að
orðið „staðfesta“ hafi þarna ná-
kvæmlega sömu merkingu og orðið
„skipa“, sem stjórn I. S. 1 .hefur
notað.
1 þessu sama brjefi frá 1/8. segir
énnfremur svo: „Meirihluti 1. flokks
dómaranna hefur lokið dómaraprófi,
en hinir allir hafa að baki sjer minst
10 ára starfsferil við góðan orðtír.“
Þama kemur ljóslega fram sama
sjónarmið og hjá 1. S. 1. ,að með
löngu og góðu starfi að þessum mál-
um geti menn áunnið sjer rjettindi
sem annars fást með ákveðnu prófi.
Og er þetta hiiðstætt því er opin-
berir starfsmenn t. d. margir kenn-
arar hjer á landi, hafa öðlast full
rjettindi á þennan hátt.
Stjórn 1. S. 1. skipaði (staðfesti)
ekki þessa 8 menn, sem 1. R. R. hafði
útnefnt eins og það er orðað í fyr-
nefndu brjefi, því hún taldi alltof
skammt gengið með skipun 8 lands-
dómara, því vitanlega var þá gengið
fram hjá mörgum eíns hæfum mónn
um, sem höfðu próí frá dómaranám
skeiðum og íþróttakennaraskóla ís-
lands, og stjórn 1. S. 1. Iiafði viður
kennt. Hinsvegar skrifaði stjórnin
öllum íþróttabandalögum og hjeraðs
samböndum og óskaði eftir upplýsing
um og tillögum um landsdómara. Það
tók alllangan tíma að fá svar við
þessu brjefi, og áður en hægt var
að ganga frá þessu máli barst svo
stjóm 1. S. 1. margumtalað brjef frá
F. D. R., sem stjórn þess kvartar
um að hafi ekki fengist svar við.
Þetta er að vísu rangt, þvi að form.
fjelagsins hr. Jóhann Bemhard fjekk
munnlegt svar við þvi. Enda er hann
starfsmaður hjá I. S. í. og má þvi
teljast heimagangur ó skrifstofu sam
bandsins. Vissi hann því fullvel hvað
var að gerast í þessu máli hjá stjóm
í. S. 1.
Með þessu brjefi frá F. D. R., sem
er dagsett 16. ágúst 1947 og undir-
ritað af formanni fjelagsins hr. Jó-
hanni Bernhard fylgir „skró yfir
nokkra dómara“ eins og það er orðað.
Og síðar segir: „Ber að telja þetta
tilraun til flokkunar. Vjer töldum
ekki rjett að flokka aðra en þá, sem
lokið hafa dómaraprófi á vegum 1. B.
R. 1944—1946, að viðbættum þeim
5 mönnum, sem valdir voru til að
kenna og prófa á fyrsta dómaranám-
skeiði 1. R. R. 1944. Að visu eru
nokkrir fleiri, sem telja verður ha>fa
sem dómara vegna langrar reynslu“.
Kemur ekki fram í þessum síðustu
línum sama sjónarmið og hjá 1. S. 1.?
En til hvers var stjórn F. D. R. ann-
ars að senda 1. S. í. þessa „tilraun"
sína, ef 1. S. 1. hafði engan rjett eða
vald í þessum málum fram yfir F.
D. R.? Gat ekki stjóm 1. S. 1. látið
sjer nægja eins og aðrir, að hlusta
á þessa „tilraun“ F. D. R. lesna í
útvarp og lesið hana í blöðum? Eða
var stjórn Frjálsíþróttadómarafjelags
ins þá svona kurteis í garð stjórnar
I. S. 1. að lofa henni að vita um
þessa „tilraun“ á undan öðrum. Mun
hitt ekki heldur, að þá hafi stjórn
F. D. R. litið svo á að æðsta vald í
þessum málum væri hjá í. S. í. og
munað }>ó eftir 1. grein í sínum eig-
in lögum er svo hljóðar: „F. D. R.
er viðurkennt af í. R. R. sem rjett
ur aðili um öll mál er varð störf
frjálsíþróttadómara í Reykjavík.“
Getur nokkrum skilist annað en að
með þessari grein sje starfssvið F. D.
R. bundið við Reykjavík. Og bendir
ekki sjálft nafn fjelagsins til hins
sama. Enda gat 1. R. R. ekki veitt
þessu fjelagi neinn rjett annarsstaðar
því að i Yfirliti yfir skipulag 1. S. I.
segir svo: (neðarl. á bls. 3) „1 höfuð
dráttum nær íþróttastjórn sjerráðanna
til þess er nú skal greina: Dómara- og
kennaranámskeiðahald. Löggildingu
og ráðstöfun sjerráðsdómara“ o.s.frv.
Þama er ekki einu orði minst á lands
dómara, heldur aðeins sjerráðsdóm-
ara, og um það hefur enginn ágrein-
ingur orðið.
Ef til vill hefur stjórn F. D. R. lika
munað þá að í „Yfirliti“ þvi sem
óður er nefnt segir svo um sjersam
bönd: (ofarlega á bls. 6) Það (þ.e.
sjersamband) skal semja og — ef
viðurkenning stjórnar í. S. f. f'æst
— setja áhugamanna- meta- meistara
og almennar íþróttareglur, reglur um
iðkun iþróttagreinar sinnar, um lög
gildingu dómara og slíkt“ o. s. frv.
Og enn viljum vjer spyrja: Til
hvers er viðurkenning stjórnar 1. S. 1.
ef það er ekki æðsti aðili í þessum
málum?
Þessum atriðum sem nú hafa ver-
ið nefnd, virðist stjórn F. D. R. hafa
gleymt, en dregið í þess stað fram
greinar, sem með góðum vilja til
rangfærslu, helst geta orkað tví-
mælis. Þó kemur stjórn í. S. I. ekki
Frh. á bls. lt
PáE! á H|álmss!öðum
FYRIR rjettum 5 árum flutti
Morgunblaðið ítarlega grein um |
Pál Guðmundsson, bónda á
Hjálmsstöðum í Laugardal, er þá
stóð á sjötugu. En tíminn er'fljót-
ur að líða, og í dag' skortir fjórð-
ung aldar á að Páll sje tíræður,
en þeim aldri á hann víst að ná,
og betur þó, ef vísur hans eru
teknar með í reikninginn.
Skal hjer eigi endurtekið það,
sem fyrir svo fáum árum var
skráð um Pál; en vert er þess
hjer að geta, að maðurinn endist
prýðilega. Er enn sem fyrr hvass
á brúnina og snar í hreyfingum,
hispurslaus í ávarpi og andsvör-
um, óbeygður, þótt margt hafi
drifið á dagana, og samur við sig,
hinn hreinskilni drengskaparmað
ur, vinsæll án allrar kjassmælgi.
— Hefur hann og kona hans nú
látið af búskap og 2 efnilegir
svnir tekið við.
Þegar um Pál á Hjálmsstöðum
er rætt og íþrótt hans, geldur
hann þess að vera Sunnlending-
nr. — Væri hann Þingeyingur,
mundi skáldfrægð hans mikil orð
in, en við, gömlu kunningjarnir
hjer syðra, erum þó allir sam-
mála um, að hann sje prýðilegur
hagyrðingur;- verður það ekki af
honum skafið. — Hefur Páll á
Hjálmsstöðum alið allan aldur
sinn á hinu sama vatnasvæði og
Sighvatur hóf gongu sína frá.
Er veiðisæld þar mikil, og heíur
báðum orðið svipað og vel af
hausum fagurra fiska úr vötnum
átthaganna. Gegnir líku máli um
Pál og Heimskringla segir um
Sighvat, að „skáldskapur var
honum svo tiltækur, að hann
kvað af tungu fram, svo sem
hann mælti annað mál.“
Vinir Páls á Hjálmsstöðum
óska honum nú góðs gengis og
biðja hann að halda því til haga,
sem framtíðin vill ekki missa af.
Gamall Ámesingur.
Sókn gegn
svartamarkaðsmónnum
PARIS: —• Stjórnin hefur ein-
dregið samþykt að hefja sókn
gegn svartamarkaðsmönnum sem
hafa orsakað 70% hækkun á mat
vælum. síðustu tvær vikur.
Samscngur TénEisf-
arfjelapkórsins
TÓNLISTAHFJELAGSKÓR-
INN hjelt samsöng í Austur-
bæjarbíó s. 1. fimtudagskvöld
við góða aðsókn.
Nafn Tónlistarfjelagsins er
jafnan næg trygging fyrir góð,-
um listflutningi og brást kór-
inn ekki þeim vonum. Þessi kór
hefur á undanförnum árum
flutt hvert stórverkið eftir ann-
að með undirleik hljómsveitar,
og aflað sjer þann veg vinsælda
og þakklætis bæjarbúa. En það
var einnig skemtileg tilbreytni
og allra þakka verð að hevra
kórinn syngja a capella íslensku
smálögin, sem fæst hafa heyrst
áður. Þeir eru margir, sem á-
huga hafa fyrir íslenskum tón-
smíðum og gleðjast yfir hverju
góðu og sönghæfu lagi, sem við
bætist, og ættu því kórarnir
okkar að kappkosta að kynna
almenningi alla slíka nýsmíði,
sem frambærileg getur talist.
Best virtust mjer áheyrendum
falla í geð lag Sigfúsar Einars-
sonar við vísu Bólu-Hjálmars
„Ofan gefur snjc á snjó“ í
skemmtilegri kórútsetningu og
lag Sigursveins Kristinssonar
,,Amma raular í rökkrinu“,
þar sem frú Svava Þor-
bjarnardóttir söng einsöng mjög
smekklega. Hefur frúin fallega
allt-rödd og beitir henni vel, en
vanda mætti hún framburð sinn
betur. Hin íslensku lögin voru:
„Fjallkonan" eftir Sigfús Ein-
arsson, ,,Jeg elska yður, þier
íslands fjöll“ eftir Ólaf Þor-
grímsson, ,,Kvöldljóð“ eftir
Hallgrím Helgason, „Hart er
hrafnabrjósfið“ eftir Baldur
Andrjesson, ,,Kvöld“ efitr
Jónas Tómasson og „Syng
frjálsa land“ eftir Björgvin
Guðmundsson. Verður að telja
feng að öllum þessum lögum og
vafalaust eiga einhver þeirra
langa lífdaga fyrir höndum.
Auk Svövu Þorbjarnardótt-
ur, komu fram sem einsöngvar-
ar þeir Baldur Pálsson í lagi
Griegs: „Hvad est du dog skjön“
og Ólafur Magnússon í Söng
nautabanans úr oper. Carmen.
Leysti Ólafur hlutverk sitt af
hendi með venjulegum dugnaði.
Þess má geta að öll lögin
voru sungin með íslenskum
texta að undanskildu Iagi
Griegs.
Stjórnandi kórsins var sem
fyrr dr. Urbantschitsch. Fórst
honum stjórnin vel og sköru-
lega úr hendi bæði er kórinn
söng a capella og eins ér dokt-
orinn ljek sjálfur undir í pperu-
lögunum og stjórnaði frá hljóð-
færi.
Vikar.
X-9
&
WVMfsuivi
ms&m
PKEðCRiP TiON
MAtí IM 0OTTLE'
^€PART^£MT ! j'0LÍ£
: n ORPEK WSLL &£
fZézgfc itF&k RlöMT ALONö, Ml&>'
fe .., wi&srnJ?*** V---------
puass i
r THANIce, REALLV,
but i ju^t caaié
TO to
TFie
&
op C0UR4E',
E A1EPELV WAMT
YOU T0 FEEL AT
WO/ME ...I OWM
TMl* CLUBl
iílir Roöerl Slorm

isf«
mmm p/„. W7,kí^f^
Fingralangur: Svo það gengur ekki vel með bjónust-
una. Jeg skal nú samt reyna að flýta fyrir fröken
. . . .? V/ilda: Jeg kom aðeins til þess að hlusta á
rWu
■cs Syndicafc, Ir.c., World rights rcscrvcJ.j
músíkina. Fingralangur: Jeg vil aðeins að þú skemt-
ir þjer vel hjer —- jeg á klúbbinn. Yfirþjóninum
fannst eins og hann kannaðist við þig úr kvikmynd-
r enw tmat ooloen
6C0RPÍ0N PIN VOU'RE / I>M
w£ARIN6,.frC0RPl0N1./ AFRAlD
TOUR
ALERT
EYE i
RATG£ |
A
reward!
um, það er ekki oft að frægt fólk kemur hingað.
Hefi jeg ekki sjeð mynd af þjer á einhverri bók?
Wilda: Þú ert svei mjer eftirtektarsamur.
A