Morgunblaðið - 03.12.1949, Blaðsíða 14

M O RG V tV B L 4 b I Ö
Laugardagur 3. des. 1949

niiiniiiiiii Framhaldssagan 25 lUlllfflllllllliílíllllrtlHIIIIIIHIIHIIIHIIiiniBBIMHniMBBMBBBnMnmBBnOIMBi
SEKT OG SAKLEYSI
Eftir Charlotte Armstrong
.....,„„,n—............................................
• Allir litu undrandi á hann.
Því sagði hann þetta? Gahagan
lyfti brúnum.
’ ,.Mig langar til að biðja ykk
ur öll að virða Mathildu fyrir
ykkur“. sagði Francis blátt á-
fram. Það er að segja rödd hans
yar blátt áfram, en handlegg-
úrinn, sem lá yfir stólbakið
öveifiaðist til, og það voru harð
ír drættir í kring um munninn,
sem Jane hefði kannast við, ef
hún hefði verið viðstödd.
..Hversvegna eigum við að
virða Mathildu fyrir okkur?“
sagði Grandy. Hann hafði sjálf
ur loks litið upp. Svörtu augun
voru þírð á bak við gleraugun.
Þau voru athugul og það var
eins og hann væri að reyna að
skilja hvað lá á bak við rólega
vödd Francis.
: ,.Vegna þess að mjer er ekki
fárið að standa á sama um all-
af þessar sögur af sjálfsmorð-
urn“, sagði Francis. „Þið skul-
uð öll virða Mathildu vandlega
fýrir ykkur, og ef þið sjáið eitt-
hvað .... grunsamlegt, þá skul
um við koma því svoleiðis fyr-
ir að hennar verði vel gætt. —
Þar sem tvær ungar, fallegar
stúlkur hafa dáið í þessu húsi,
þá væri best að koma í veg fyr-
ir að það sama kæmi fyrir þá
þriðju. Þið skuluð þessvegna
virða Mathildu vel fyrir ykk-
ur. Og ef þið verðið vör við ein-
hverja skapbresti, þá skulum
við fá strax hjúkrunarkonu til
að hafa eftirlit með henni. Við
skdlum ekki hætta á neitt“.
Það varð löng þögn. Tyl hristi
höfuðið. „Jeg skil þetta ekki“.
» „Langar þig ekki til að lifa?
Þú ert ekki niðurbeygð á nokk
urn hátt? Eða hefurðu nokkr-
ar áhyggjur? Líður þjer ekki
vel? Þú ert ung og þú væntir
þjer mikils af framtíðinni. —
Hefurðu ekki nóg til þess að
lifa fyrir?“
Francis hreytti spurningunum
út- úr sjer. „Langar þig nokkuð
txí að dyeja?“
„Auðvitað langar mig ekki
til að deyja. Jeg veit ekki hvað
þú átt við“. Hún var svo reið,
að hún var staðin á fætur án
þess að gera sjer grein fyrir
Uví. ’ Hún' stóð ’ teinrjett. hjelt
höfðinu hátt og augu hennar
Ijómuðu. Hún virtist sannarlega
full af lífsþrótti.
„Svona frú Howard ....“,
byrjaði Gahagen.
. Mathilda snerist á hæl að hon
um. Hún ætlaði að segja að hún
væri ekki frú Howard, en
Grandy var þá staðinn upp og
lagði lxönd sína á öxl hennar
eins og til þess að vara hana
við. „Svona. svona, dúfan mín.
Francis er eðlilega áhyggjufull-
ur. Það er ekkert undarlegt við
þaó. Þú mátt ekki vera reið“.
Hann sneri sjer að Gahagen.
„Jeg held að hann hafi bent okk
ur þarna á eitt atriði“, sagði
hann. „Við getum alls ekki sjeð
áð nokkur ástæða sje til þess að
hún geri slíkt. Jeg get ekki
dæmt....“. Röddin brast, en
svo ’ijelt hann áfram. „Jeg get
ekki dæmt Altheu, eftir kjána
Legu hugmyndaflugi mínu sem
þarf ekki að hafa við nein rök
að styðjast. Og úr því við get-
um ekki vitað neitt með viasu,
Tom, ættum við þá ekki að slá
þvi föstu að þett.a hafi verið
eins og hvert annað slys?“
„Þessi ... .hm .... miði . .“,
byrjaði leynilögreglumaðurinn.
„Já, það er rjett, það er und-
arlegt með hann“, sagði
Grandy. „En það er svo óljóst
sem á honum stendur og svo
meiningarlaust. Jeg held að hún
hafi margoft skrifað svona miða
bæði til mín og Olivers. — Og
úr því við getum ekki fundið
neina ástæðu eða vitað hvort
nokkur ástæða var fyrir hendi,
þurfum við þá nokkuð að nefna
þennan miða .... fyrir almenn
ing......Satt að segja, Tom,
þá vil jeg ekki að fólk sje að
velta þessu fyrir sjer. Jeg vil
ekki heyra getgátur fólks. Jeg
vil ekki vita til þess að fólk
sje að velta því fyrir sjer hvers
vegna Althea vildi deyja. Hvað
sjálfan mig snertir, þá vildi jeg
helst fá að trúa því, að Althea
hafi horfið okkur af slysför-
um. Jeg held vissulega, að hún
hafi treyst okkur og elskað
sv'o. að hún hafi ekki kosið að
deyja“.
Francis fól andlitið í hönd-
um sjer.
. Francis, er í meiri hugaræs-
ing en Oliver, hugsaði Tyl. •—
Vesalings Althea, hvernig gat
henni hafa missjest svona ó-
skaplega. Ó, vesalings Grandy.
Sorg og meðaumkun ollu um-
róti í huga hennar, en þó voru
þær tilfinningar aðeins byrjun-
in'á því sem koma skyldi.
Francis hjelt höndunum um
andlit sjer til þess að hylja reið
ina, sem nú hafði náð algerum
tökum á honum.
18. Kafli
Allan daginn var fólk að
koma og fara. Það var eins og
Tyl væri dofin og gæti ekki
áttað sig á raunveruleikanum.
Henni datt ekki í hug að fara
úr stofunni og flýja upp á her-
bergi sitt. Hún var þar kyrr
innjyj um allt fólkið, horfði og
hlustaði án þess þó að heyra.
Grandy sat í stóra hæginda-
stólnum. Hann bar sig vel. Hann
tárfeldi ekki, og það var varla
að andvarp kæmi út fyrir var-
ir hans. Hann spurði kurteis-
lega um dagleg störf kunningj-
anna. Hann fór vel með sorg
sína. Það var almennt álitið
að sorgin væri of djúp til þess
að hann gæti úthellt tárum.
Tyl sá að fleiri en einn sneru
sjer frá honum gráti nær af
meðaumkun.
Þetta voru vinir Grandys. —
Allt meira og minna nafntogað
fólk.
Oliver var líka inni í stof-
unni, enda þótt hann virtist
varla vita af því sjálfur. Hann
stamaði „Já“, og „Nei“, og „Jeg
þakka fyrir“, þegar fólkið
reyndi að víkja að honum vin-
gjarnlegum orðum. Síðan sneri
það sjer að Mathildu, sem stóð
við hlið Francis og óskaði henni
til hamingju- og bauð hana vel-
komna heim. En það var eins
og það þyrði ekki að láta í ljós
neina ánægju í þessu húsi.
Althea var dáin. Hún hafði
dáið á besta aldri. Hún mundi
alltaf lifa í hugum fólks sem
ung og falleg. Fólk rnundi fyr-
ir gefa henni allt, hugsaði Mat-
hilda. Og jeg geri það líka.
Francis var kynntur fyrir
gestunum sem eiginmaður Mat-
hildu. Það virtist vera aukaat-
riði núna. Það var of erfitt að
útskýra það eins og á stóð.
Francis reyndist þeim mikil
hjálparhella á þessum erfiða
degi. Þegar einhver varð of ang
urvær eða háfleygur, þá skarst
Francis í leikinn og þegar pía-
nóleikarinn Smedlinovna rauk
hágrátandi að Grandy til að
votta honum samúð sína, þá
brosti Francis kaldhæðnislega
■og við það róaðist Mathilda. Og
þegar hún var í vandræðum
með að svara rjett spurningun-
um, sem fólkið var sífellt að
leggja fyrir hana, þá stóð Fran-
cis við hlið hennar og bjargaði
henni. Og Mathilda gat jafnvel
gefið Francis bendingu með
augnatillitinu um að hann yrði
að bjarga Oliver frá skáldinu,
sem þuldi yfir honum kvæðin
sín án afláts. Og það var Fran-
cis sem blátt áfram skipaði
henni að fara upp og hvíla sig,
þegar klukkan var orðin sex.
Og það var Francis sem færði
henni mat á bakka, þegar hún
var komin upp í rúm og hlúði
teppunum að henni. Rjett áður
en hún sofnaði, datt henni í
hug, að eiginlega hafði hann
reynst henni sem besti eigin-
maður.
Jane kom með lestinni klukk
an hálf átta. Menn frá Gahagen
tóku á móti henni á járnbraut-
arstöðinni og fóru með hana á
skrifstofu Gahagen, án þess að
gefa henni nokkra skýringu. —
Það var auðsjeð að hún hafði
ekki hugmynd um, hvað hafði
komið fyrir Altheu. Það lá við
að hún fjelli í öngvit, þegar
þeir sögðu henni það. Gahagen
áleit jafnvel ráðlegast að kalla
í lækni, vegna þess að hún hafði
orðið fyrir alvarlegu áfalli. —
Vesalings stúlkan vissi auðsjá-
anlega ekki neitt og gat ekkert
sagt þeim. Það var engin upp-
gerð hjá henni. Gahagen ljet
að lokum einn manna sinna aka
henni heim til Grandy.
Francis tók á móti henni við
dyrnar. Hann lagði handlegginn
um axlir hennar, en þeim vanst
ekki tími til að skiptast á nein-
um orðum, því að Grandy kall-
aði innan úr stofunni: „Er þetta
Jane, og einhver kom fram í
anddyrið til að segja þeim að
Grandy væri að snvrja eftir
henni. Francis leiddi hana inn í
stofuna og að stól Grandvs. —
Hún kraup á knje við hlið hans
og fól andlitið í höndum sjer.
Grandy klappaði á kollinn á
henni með blíðusvip. Fólkið
komst við af þessari fögru sjón.
Það var djúp þögn í stofunni.
„Jeg veit, jeg veit, barnið
mitt“, sagði Grandy. — Rödd
hans var blíð og full meðaumk
una rog hún breyttist ekki, þeg-
ar hann hjelt áfram og spurði:
„En hvað varst þú að gera úti
í garðinum gærkveldi með
Francis?“
Jane hætti að snökkta. —
Francis stóð með undrunarsvip
á bak við hana. Hann fann að
Grandy hafði auga með honum,
enda þótt hann horfði á Jane.
Víðfrægasta leikspilið sem út hefur komið á íslandi.
Óvenju fjölbreytt og spennandi.
Heildsölubirgðir
^Oóbjöm Oía ^óóon
Heildverslun
HAFNARFJORÐUR .
Húsgögn—Húsgögn
í miklu úrvali.
Hagkvæmir greiðsluskilmálar.
\Jeróíuniii (jaJarólió L
Vesturgötu 2.
mi
Vnrnhlutir
■
í lnndbúnnðnrvjelnr!
■
■
Höfum fengið varahluti í landbúnaðarvjelar t. d.: S
Tindar í múga- og snúningsvjelar DENING *
Smurningssprautur.
íaóon
m
OJriótján, Cj. Cjíóíaóon CO CCo. h.f. j
HAFN ARF JORÐUR:
■ —
| Hunnyrðukennsln |
■ ■
■ ■
■ Tek að mjer kenslu í hannyrðum ef nægileg þátttaka jj
! ■ fæst. — Uppl. í síma 9074.
j SiynLr CÁJJóttir 1