Morgunblaðið - 09.12.1949, Page 14

s*
MORGUWBLAblB
Föstudagur 9. des. 1949.
Framhaldssagan 30
fiiim^nHnsMaiSfeiiiiMiniiKiiiiuHinf*
SEKT 0G
vo\
Lofinii rinnii flir
uÖmSsasX nvn. : W
Laxness í
Eftir Charlotte Armstrong
* Francis yppti öxlum.
j ,,Ó, jeg skil“, hrópaði
Grandy. „Drottinn minn. Jeg á
dð hafa hengt hana“.
; ,,Það undarlega við þetta er
sagði Francis, „að þú
^erðir það og jeg get sannað
6að“.
i „Það væri sannarlega undar-
t£gt'“, ságði Grandy. ,,Og hvern
►jt?“
; „Ekki með liósinu í ísskápn-
wm“. sagði Francis. En það
Ærtist engin áhrif hafa á
Grandy. „Althea sagði mjer
þáð cg annarri persónu, sem
ifea’I hvað hún sagði og getur
fóorið vitni um það“. Francis
tjjikaði. „Sjáðu til, þú varst ein-
i»m of- seinn að myrða
Áltheu“.
*■ „Einmitt“, sagði Grandy.
..Altheu líka. Yndislegu stúlk-
wjia mína, sem jeg er búinn að
►mssa“.
r Jane snökkti. Grandy leit á
l®én&. ,,Vina mín“, sagði hann
h^víega. „Þolir þú að hlusta á
þfeð: sem eftir er? Mier bætti
vænt um það. Revndu að láta
orðin ekki hafa áhrif á þig.
Þetta eru bara lífvana orð án
►neini:igar“.
Jane hneigði höfuðið.
,,Jæia“, saeði Grandy og
r.neri sier að Francis. Hann leik
ur hlutverkið fvrir hana.
„Althea hækkaði í útvarp-
inu einmitt um leið og bú komst
►nn í' eMhúsið og lokaðir hurð-
ihni á eftir þier. Hún mundi
eínmitt setninguna, sem bá var
aögð. Einmitt á því augnabliki.
Dftgskráin var tekin upn á
piötu. hf»rra Grandisnn. — Með
henni fáum við tímann ná-
kvæmleea. Á hvaða mínútu það
Var. sem bú fórst út úr b°ssu
herberei. Og þá var klukkan
fimm mínútur yfir hálf tíu“.
„Drengur minn“, sagði
Grandv. Rödd hans var vin-
giarnleg og bað vottáði jafn-
vel fyrir meðaumkun í henni.
„Hvenpei- sagði Althea þjer
þ'étta?“
„Kvöldið áður en hún dó“.
„Þett.a hefir bá líkleea verið
I>jer erfið nótt“, saeði Grandv.
„Það er .að seeia, ef hún saeði
þet.ta há. eða bú af einhverium
ástæðum trúir Þessari sögu“.
Francis vafðist tunea um
tönn. Grandv bóttist. svo full-
ur meðaumkunar. Hann bótt-
ist ætla að r°vna að útskýra
þennan misski'ning. Hann var
alvee óhaeeanleeur. tiað brá
ekki fvrir ót.t.a í svin hans. Orð
Francis höfðu ekki tilætJnð á-
tirif á hann. Þetta var að fara
út um búfu’’. Sekur maður
hafði engan riett til að svnast
fullur meðaumkunar, begar
sökin er borin udd á hann.
„Þú ert líka næstum alveg
ókunnusur hier“, souSi Granv.
eins og hann vildi afsaka
þetta elaDDaskot. „En bó svo
sje, drenaur minn, hvaða á-
stæðu ætti jeg að hafa til að
fremia slíkan verknað?“ Svo
bætti hann við glettnisleea: —
^Jee hlvt að hafa haft einhvern
tilgang“.
„Tilganeurinn var að ná í pen
►nga eiginkonu minnar“, sa^ð1'
Francis, „og hann er það reynd
0r ennbá“. •
1 • „Hyað þá?“
!.! \ !
„Þú fórst ekki nógu leynt
með það. Rosaleen Wright
komst að því“.
„Ja, hjerna. Ekki er öll vit-
leysan eins“. Grandy tók af
sjer hornspangargleraugun og
nuddaði augun. „Einmitt“, sagði
hann. „En Mathilda er alls
ekki eiginkona þín. Við vitum
það fyrir víst“.
Francis hevrði að Jane greip
andann á lofti. Góð stúlka.
Jane. „Mundir þú vilja lofa
mjer eða nokkrum öðrum að
rannsaka skvrslurnar um Frazi
er-auðævin?“
„Vissulega“. sagði Grandv
..Mier finnst betta ósköp hlægi
legt allt saman. Hvað sn^rt.ir
sögu Aifheu, þá held ieg að hún
hafi aldrei sagt betta. heldur
að bað sje uDDspuni úr þjer“.
„Það eru fleiri um söguna en
jeg“.
„Það pr ekM ómögu le«+“.
sagði Grandv. „Hver er hinn?“
...Teg hnfi nú bað-álit á bier.
að jeg kýs að halda nafni þeirr
ar persónu leyndu“, sagði
Francis.
Grandy hallaði sjer aftur á
bak í stólnum. „Þetta getur
ekki verið sannfæring þín“.
sagði hann. „Þjer getur ekki
verið alvara?“
„Mjer er alvara“.
„Það er svei mjer slæmt að
Althea skuli ekki vera hjer til
að hjálpa okkur“, sagði Grandy
eftir augnabliks þögn. „O, nú
skil jeg. Það á að hafa verið
bessvegna. sem jeg sendi hana
inn í eilífðina, eða hvað? Það
er hreint ekki ósennilegt. Þetta
gæti jafnvel verið efni í skáld-
sögu“.
Francis beit í vör sier. „Auk
þess er falsaður miðinn, sem
Rosaleen átti að hafa látið eftir
sig“, sagði hann. Hann varð
að halda áfram þó að hann
fyndi að leikurinn var að ganga
hnnum úr greipum. — „Það,
sem á honum stóð er skrifað
upp úr gamalli bók. Þú hefir
líklega látið hana skrifa það
einhjærn daginn".
Grandy varð sorgmæddur á
svipinn. „Vesalings Rosaleen.
Vesalings barnið", sagði hann.
„Hún var veik á geðsmunum.
En það vissi jeg ekki fyrr en
um seinan. Síðan hefi jeg oft
spurt sjálfan mig að því hvort
við höfum dvalist of mikið við
fornar glæpamannasögur og
geðveiklun“.
„Veik á geðsmunum“. Fran-
cis rauk á fætur. „Ekki nema
það þó. Og Althea var veik
líka, var það ekki? Það sá bara
énginn merki þess nema þú. —
Hvað verður að Mathildu, þeg-
ar röðin er komin að henni?
Eða hvað verður að öllum
þeim, sem þú hefir ákveðið að
losna við? En jeg skal sýna
þjer dálítið, sem hefir sín
áhrif“. Hann fleygði brjefinu
á borðið og lagði lófann yfir
bað um leið. „Þetta er erfða-
skrá Mathildu. Og jeg ætla að
ráðleggja þjer, að sjá til þess
að Mathilda verði ekki myrt.
Vegna þess að ef hún deyr, þá
býst jeg ekki við að þjer líki
það að jeg og lögfræðingar mín-
ir fari að glúgga í plöggin“.
Það brá fyrir glampa í aug-
um Grandys. Francis hjelt niðri
í sjer andanum, en hönd gamla
mannsins var stöðug. — Hann
snerti brjefið. Hann las það.
Hann tók af sjer gleraugun og
leit upp.
„Falsað“. sagði hann. Þeir
horfðust í augu. Jane titraði
eins og lauf i vindi í horoninu
við vjelritunarborðið.
„Nú held ieg að bað renni
Pdd fyrir mier ]iós“. sagði
Grandy. „Er það ekki rjett til
eetið hiá mjer, að þú hjelst að
hún hefði farist á sjónum? Op
hannig gætir þú krækt þjer í
álitlega fúlgu með nógu mörg-
um og krassandi lyeasögum?
Jeg skil allt fram að bví. Eu
hnað viltn eiCTínleea núna? Á
jeg kannske að borga þjer fyr-
ir að halda bier Saman. svo að
þú farir ekki að gaspra um
þessar smá-huemyndir þínar?“
Francis barði hnefanum í
borðið.
„Svona, svona“. sacði
Grandv. „Engin handalögmál".
ann hallaði sjer aftur á bak.
„Viltu gera svo vel að komast
að efninu og tala skvrar“.
Francis hefði getað snúið
hann úr hálsliðnum. Það gæti
næstum verið að hann hefði
gert bað, ef Jane hefði ekki
hrópað upp yfir sig.
„Þarna ertu búinn að gera
Jane lafhrædda“, sagði Grandv
ávítandi. eins og hann væri að
tala við krakka. Hann var ó-
hagganlegur í ró sinni. Ekkert
hafði áhrif á hann. Hann var
óhræddur og öruggur og rödd
hans var allt að því smeðjuleg.
Francis vissi að hann sjálfur
var orðinn of reiður til að
hugsa skýrt. Hann hafði hlaup-
ið á sig og látið reiðina fá yf-
irhöndina.
Hann sneri sjer að Jane. —
„Mjer þykir leitt ef jeg hefi
hrætt þig“, sagði hann. — Svo
sneri hann sjer að Grandy og
sagði eins rólega og hann gat:
„Jeg fer þá beina leið til
Gahagens með þessar „smá-
hugmyndir“ mínar.“
„Já, drengur minn“, sagði
Grandy hlýlega. „Ef þú trúir
raunverulega þessari vitleysu.
bá skaltu gera það. Jeg vildi
barq óska að jeg gæti hjálpað
bjer, því svo sannarlega álít
ieg þig hjálparþurfi .....en
því miður, þá var Mathilda
búin að biðja mig um að reka
biq tafarlaust á dyr“.
„Það er óþarfi, herra Grandi-
son“. sagði Francis og gekk út.
Þe_"ar hann var farinn, hugs-
áði Jane með sjálfri sjer: Jeg
verð að halda leiknum áfram.
Jeg verð .... jeg verð.......
Hún neri saman hendur sínar
í angist og setti upp skelfingar-
svip. „Ó, herra Grandison, mað
urinn hlýtur að vera hreinrækt
aður óþokki. Að segja annað
eins og ....“.
„Vesalings drengurinn“,
sagði Grandy. „Auðvitað veit
hann varla sjálfur, hvað hann
er að segja. Aumingja Tyl. .. .
„Ó, herra Grandison“, hróp-
aði Jane. „Það trúir honum
enginn. Hann hefir bara verið
að reyna að gera eitthvað illt
af sjer“.
„Honum getur líka tekist
það“, sagði Grandy. Hann
studdi hendina við enni sjer.
,.Expressen“ (Ake Lindström)
einn kunnasti listdómari Svía
segir um Sjálfstætt fólk með-
al annars: „Voldugt og lífi
gætt skáldverk, sagt í þeim
sjerstæða ísl. frásagnarstíl,
sem Laxness beitir með því-
líkum krafti og þokka, ang-
andi af svækju moldarkof-
anna gömlu og fjármannsins
ljósu ljóðrænu, alþýðlegri
kímni og þjóðsagnakendum
afrekum".
Kvæðakver
ný og gömul kvæði skáldsins eru komin út. Um 70 kvæði
og helmingurinn ekki kominn út áður. Skáldskapur. sem
heillar listelskt fólk. Verð i skrautbandi 85,00.
Alþýðubókin
er líka komin út í nýrri nokkuð .breyttri útgáfu og með
nýjum formála höfundarins. Það hefir verið sagt um
Alþýðubókina að hún væri lykillinn að hinum dýpri
skáldskap Laxness. Verð -i skrautbandi 85,00.
Vefarinn mikli frá Kasmír
er líka kominn út nokkuð breyttur frá fyrstu útgáfu.
Verð í skrautbandi 90,00.
Fastir áskrifendur að verkum Laxness fá allar bæk-
urnar með sjerstöku verði, enda hringi þeir í áskriftar-
deildina (Sími 1651).
Við pökkum og sendum bækur fyrir yður um allt
land og til útlanda.
Austursíræti 1. — Box 156. — Ixiugavegi 39.
TVÆR STÚLKUR ÓSKAST
i verksmiðjuvinnu
Málmsteypa Ámunda Sigurðsson,
Skipholti 23. Sími 6812
Trjesmiðir
Munið eftir 50 ára afmælisfagnaði fjelagsins að Hótel /
Borg á laugardaginn kemur.
Aðgöngumiðar seldir á skrifstofu fjelagsins allan daginn.
Skemmtiefndin.
HANDKLÆÐI
Hvít og mislit við mjög hagstæðu verði,
frá Englandi. — Fljót afgreiðsla.
H. Ólafsson & Bernhöft