Morgunblaðið - 20.06.1950, Qupperneq 10

MOR'Sl'HBLAÐim
\.
30
Þriðijudagur 20. júní 1950.
■....- Framhaldssagan 60 ...............
1 Gtistir hjá „Antolne“
w . .
m - . r
Eftir Frances Parkinson Keyes
Hann kraup enn við hlið
hennar og kallaði nafn hennar
í sífellu, þegar allt í einu færð-
ist stór skuggi yfir altarið. —
Hann hrökk við og leit upp. —
Vance Perráult stóð í dyrum
kapellunnar.
,,Þú kemur sannarlega í tæka
tíð, Vance“, sagði hann. Hann
þekkti varla sjálfur sína eig-
in rödd. Honum Ijetti svo þeg-
ar hann sá, hver kominn var,
að honum datt ekki í hug að
það væri neitt óeðlilegt við það
að læknirinn skyldi vera þarna
kominn.
„Jeg skil ekki hvað kom fyrir
Caresse“, ságði hann. „Hún
hefir átt erfiðan dag, og jeg er
hræddur um að mjgr sje um að
kenna“. Vance' tók um úlnlið
Caresse og þreifaði á slagæð
hennar. Hann lýfti augnalok-
unum og neri höndum hennar
saman. „Jeg ljet hana koma
með mjer til Toe Murphy og jeg
er hræddur um að’það hafi ver-
ið áreynsla fyrir hana, þó að
það hafi líka gert sitt gagn ..
hinsvegar .... en svo vildi hún
endilega koma hingað. Þetta er
í fyrsta sinn sem hún kemur
hingað síðan jarðarförin fór
fram svo að
„Þú og Toe Murphy“, sagði
-„Perxault og það Viátti greina
hæðni í rödd hans. „Jæja, þú
: . skalt ekki skella allri skuldinni
á sjálfan þig. Jeg hefi sterkan
grun um að þú sjert ekki að
«llu leyti ábyrgur fyrir þessu
öngviti. Ef þú vilt halda henni
• svona augnablik á meðan jeg
fer út í bílinn minn og sæki
lyfið sem á að koma henni á
r jettan kjöl aftur .... já.
ávona“.
fíann lyfti höfði stúlkunnar
_^Sf]r á handlegg Joe og skund-
l áði út. Hún rumskaði áður en
* hann kom aftur og opnaði aug-
V un.
„Vertu ekki hrædd, Caresse",
sagði Joe. ,,Þú fjellst í öngvit.
. Það er allt ög sumt. Þú manst
r hvar þú ert? Við erum úti í
Metaire. Þú manst að þú vildir
; endilega fara þangað. — Þetta
verður um garð gengið eftir
X augnablik. Vance Perrault kom
ipn rjett í sama mund og þú
cfáttst og ....
^ ! „Vance Perrault? Hvað í ó-
rZ sfeöpunum er hann að gera
~ hjer?“
5 ’•' „Jeg spurði hann ekki að
því. Jeg býst við að hann hafi
; hugsað eins.og þú. Að hann hafi
iangað til að .... “.
’ „En hann hefði ekki komist
ipn í kapelluna, ef jeg hefði
«jehki verið hjer. Hann hefir eng
an lykil“.
w-i. „Jæja, hann hefir kannske
bara átt leið- hjer um. — Hvað
Sgm því líður, þá er hann far-
' irtn út í bílinn sinn til að sækja
eitthvað handa þjer“.
„Jeg þarf ekkí að fá neitt.
Það er ekkert að mjer. — Mig
.svimar bara dálítið, en það er
að liða hjá“.
—,-"> ffún lagði höndina á enni sjer
og lokaði augunum aftur. Þeg-
'~aT~hún heyrði að Perrault kom
C:T-■aítur," reis hún upp, en var feg-
in að halla sjer aftur út af við
__ hándlegg Joe.
.„Það er engu líkara en þið
^T|e sjeuð með ósvikinn kven-
%»ann frá Victoríuanska-tíma-
hÖinu á milli ykkar, sem fell-
ur í öngvit af því að hún streng
. *t' -—-•••
ir sig um of um mittið“, sagði
hún, þegar Perrault birtist í dyr
unum.
„Þetta er hvorki staður nje
tími til að gera að gamni sínu,
Caresse". Hann rjetti henni lít-
ið glas með gulgrænum vökva
og eftir nokkurt hik saup hún
á því.
„Hvað er langt síðan að þú
hefir borðað?“ spurði hann, þeg
ar hún rjetti honum aftur tómt
glasið.
„Við skulum sjá. Jeg borðaði
kvöldmat, en Ona var að flýta
sjer, af því að dóttir hennar
var að taka eitthvert próf og
jeg var heldur ekkert svöng.
Svo drakk jeg kaffi í morgun
um átta leytið“.
„En síðan?“
„Jeg ætlaði að fá mjer brauð
sneið áður en jeg fór í útvarp-
ið, en mamma kom inn til mín,
þegar jeg ætlaði að fara að
pakka niður dótinu mínu og
okkur sinnaðist. Hún vildi ekki
að jeg gæfi gömlu kjólana mína
og hún vildi ekki að jeg færi
til New York, og þegar jeg var
búin að koma henni í skilning
um að jeg gerði það sem mjer
sýndist, var klukkan orðin svo
margt að jeg varð að flýta mjer
niður í útvarpsstöðina. — Jeg
komst með naumindum í tæka
tíð og síðan....“.
„Og síðan Hefi jeg borið á-
byrgðina á henni. Mjer þykir
það mjög leitt, en....“.
„Segðu þetta ekki, Joe. — Þú
hefir hjálpað mjer mikið. Mjer
líður miklu betur núna, en mjer
hefir liðið lengi. Jeg hefi feng-
ið þetta aðsvif bara af því að
jeg hefi gleymt að borða. Jeg
fer beint heim núna og borða
kvöldmat. ... “.
„Bíddu við, Caresse. — Jeg
held að það sje ekkert að þjer
annað en ofreynsla og matar-
skortur, en jeg get ekki verið
viss um það fyrr en jeg hefi
rannsakað þig betur. Þú ættir
að koma með mjer og lofa mjer
að taka þig á spítalann svo að
jeg geti. ...“.
„Nei, það kemur ekki til mála
að jeg fari með þjer á spítalann.
Ef þú þarft að rannsaka mig, þá
getur þú gert það heima á morg
un. Það er ekki lengra en mán-
uður síðan jeg fór í rannsókn
og jeg ætla mjer ekki að leggja
það á mig aftur í bráð“.
„En það er ekki aðalatriðið,
Caresse. Það er ósamkomulag á
milli þín og móður þinnar, og
það er of mikil áreynsla fyrir
þig núna að standa í slíku. Þeg-
ar svo langt er komið að móðir
þíh er hætt að sjá um að þú
nærist sómasamlega, þá er tími
til kominn að læknir taki til
sinna ráða. Auk þess er erfitt
fyrir þig að vera undir samá
þaki og Léonce, eftir allt sem
skeð hefir. Spítali er auðvitað
ekki ákjósanlegasti staðurinn
fyrir þig, en samt sá besti sem
völ er á“.
„Ef jeg fer með þjer, þá finn
ur þú ábyggilega einhverja af-
sökun til þess að halda mjer á
spítalanum og jeg missi stöðuna
í New York, en jeg ætla að
fara þangað á laugardaginn þó
svo að það þurfi að bera mig á
börum á járnbrautarstöðina.
Hún var farinn að titra aftur
og hún átti erfitt með að tala
Joe leit spyrjandi á Perrault.
„Má jeg koma með tillögu?
Hvernig væri að Caresse kæmi
heim með mjer. Judith mundi
taka henni fengins hendi. Og
hún er gömul hjúkrunarkona,
eins og þú manst. Hún stingur
Caresse í rúmið og sjer um að
hún fái allt sem hún þarfnast“.
„Ó, Joe, mjer þætti mjög
vænt um að fá að fara heim
með þjer. Ef þú ert viss um að
það verði ekki of mikil fyrir-
höfn fyrir Judith með öllu öðru,
sem hún hefir að gera...
„Hvað vitleysa. Við skulum
bara koma strax. Það veitir ekki
af að koma einhverjum mat of-
an í þig. Hvað segir þú um það,
Perrault?"
„Hugmyndin er ekki sem
verst. Hún gæti að minnsta kosti
verið hjá ykkur í nótt. Held-
urðu að þú getir gengið ein út
í bílinn núna, Caresse?"
„Jeg skal halda á henni. Hún
er laufljett".
„Vitleysa, jeg get vel gengið
eins og hver annar. Sjáið þið
bara“.
Hún gekk af stað til dyranna
furðanlega stöðug á fótunum, en
sneri við aftur.
„Jeg gleymi því að jeg þarf
að slökkva á kertunum og læsa
á eftir okkur“.
„Jeg skal gera það. Láttu mig
fá lykilinn. Jeg skal skila hon-.
um aftur, þegar jeg lít til þín r
fyrramálið. Og mundu að þú
átt að fara beint í rúmið og
vera þar kyrr þangað til jeg
kem“.
„Jeg lofa því. Lykillinn er í
hurðinni. Þú snýrð honum bara
og tekur hann þegar þú ferð“.
Þegar hún var setst upp í
bílinn við hlið Joe, brosti hún
ánægð.
„Murphy sagði að hann hjeldi
að Léonce gæti aldrei orðið upp
áhald hjá sjer. Manstu það, Joe.
En jeg held að þú sjert mitt
uppáhald".
„Ef þú ætlar að tala eintóma
vitleysu, þegar þú loks opnar
munninn, þá skaltu loka honum
aftur hið bráðasta".
Aðvörun
frá aígreíðslu MorgunblaSsins
á Akureyri.
Athugið, að hætt \ erður að senda blaðið til þeirra,
sem ekki greiða það skilvíslejfa.
Kaupendur utan Akureyrar, sem fá blaðið sent frá
afgreiðslu þess hjer, verða að greiða það fyrirfram. —
Áskriftagjaldið fyrir árið 1950, verða þeir að vera búnir
að greiða fyr:r lok júlímánaðar.
Reikninga verður að greiða strax við framvísun.
Akurevri, 15. júní 1950.
AFGREIÐSLAN
Útlendar bœkur
Ný sénding' af Everyman’s Lihrary:
Palgrave: Tne Golden Treásury.
The Golden Book ol Modern English Poetry
The Rubaiyat of Omar Khayyam.
International Modein Plays.
Shakespeare: Complet Works of I.—III.
Moliere: Comedies I—II.
Oscar Wilde: Plays, Prose Writings and Poems.
Dante Alghieri: Dxvine Comedi.
Modern Plays.
Five Dialoges of Plato.
Thucudides- The Peloponnesian War.
Plato and Xenophon: Socrates Discourses.
Millman: History of the Jews I.—II.
Gibbon: Decline and Fall of the Roman Empire I.—VI.
Lord Chesterfield: Letters to his Son.
A Century of Englísh Essays.
Machiavelli. The Prince.
Bacon: Essays.
Convesation of Goethe and Eckerman.
Eddington: The Nature of the Physical World.
Darwin: Ongin of Species.
Karl Marx: Capitái I—II.
Adam Smit.h: The Welth of Nations I.—II.
Nietsche: Thus Spake Zrathustra.
The Koran.
Havelock Ellis: Selected Essays.
Story of Burnt Nial.
Heimskringla.
Vatnsdæla Saga eru bestu kveðjurnar til útlendra
gesta.
FINNUR EINARSSON, bókaverslun.
Skólavörðustíg 17B. — Sími 1190.
Opið kl. 9—12 og 2—6.
n
■
Stór íbúð
til sölu milliliðalaust, rjett utan við bæinn. Verð og jj
greiðsluskilmálar mjög hagkvæmir.
Tilboð sendist afgr. Morgbl. fyrir föstudagskvöld j>
merkt: 123 — 0947. Skifti á ca. 4ra herbergja íbúð geta jj
komið til greina. jj
u
iBaaBBaaa.SBaaaB.aaa.BaaaaaaBaaBaaaaBHaaBaaaaaaBaaaaaaaaaaaBaaaaBart:a
Mjög vel útlítandi og lítið keyrður
landbúnaðarjeppi
með ágætu húsi, svampsætum og á góðum gúmmíun-
verður til sýms og sölu við Bíla- og vörusöluna, Lauga-
veg 57 í dag.
Nótabútar
til sölu ódýrt. — Uppl. í síma 5630.
D D U
crN3oo
B c roofl
Til sölu logsuðutæki
snitttæki og allskonar verkstæðistæki.
VÖRUVELTAN
Hverfisgötu 59. — Sími 6922.
MAX FAGTOB i
ca
Snyrtistofur eða aðrir, sem áhuga hafa fyrir Max Fac- ■
tor snyrtivörum, setji sig í samband við mig mcð því ;
að senda brjef merkt: FACTOR — 0946, til afgre, sh; jj
blaðsins fyrir íimtudagskvöld.
tt