Morgunblaðið - 03.11.1950, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 3. nóv. 1850 1
Framhaldssagan 79 -
FRÚ MIKE
Effir Hancy og Benedicf Freedman
Bb
„Jeg stóð upp, tók myndina
niður og henti henni í eldinn.
Mike leit upp frá spilunum.
„Jeg var orðin þreytt á
henni“, sagði jeg. Jeg stóð og
horfði yfir öxl hans um stund.
„Ef jeg aðeins gæti náð tíg-
ulgosanum. Sjáðu þarna. Tíg-
ultían þarna á milli og jeg get
ekki náð gosanum".
„Jeg veit ekki af hverju þú
ert alltaf með þessa spilaþraut,
Mike. Þú verður alltaf æstur
í skapi er þú reynir að leysa
hana“.
„Ef jeg aðeins gæti losnað
við þetta laufa fimm“.
Jeg sá að það mundi hann
ekki geta, svo jeg gekk frá og
tók bókÍJRt upp aftur. En nú
leit jeg ekki á myndina. Mjer
fannst jeg eiga þessa bók hans
McTavish. Nei, jeg átti það,
sem bókin lýsti. Hinn góði
vinur minn, Li Lung-mien,
hafði gefið mjer það og mjer
var það nú kærara en allt ann-
að. '
Undarlegt hljóð heyrðist frá
dyrunum. Einhver ýtti á þær,
lamdi þær með berum hönd-
um. Mike opnaði. Wiya-sha
stóð úti fyrir.
„Mike, undirforingi",. sagði
hún, „barnið mitt er veikt.
Barnið mitt ætlar að kafna“.
Saga Kína fjell lokuð úr
höndum mínum og ofan í
kjeltu mína. Konan stóð úti
fyrir og beið; grátsnökt heyrð
ist frá henni. Jeg náði í jakk-
ann hans Mike og yfirhöfn.
„Hanskarnir eru í vasan-
um“.
Hann kinkaði kolli. „Jeg
kem aftur svo fliótt sem jeg
get. En vertu ekki að vaka
eftirimjer“.
Hann kvssti mig og gekk
síðan með Wiya-sha út í
dimma nóttina.
Jey hataðj þessar kvöld-
stundir, þegar veikindi og
dauði heimtuðu Mike frá mjer:
veikindi, konustuldur eða
morð. Skuggar eldtungnanna
virtust lenvri, ógnarlegri og
leiftruðu æðislega. Jeg víldi
ekki fara að sofa fvr en ieg
hafði endurheimt Mike. Jeg
tók til og bvoði ketilinn. Síð-
an tók ieg fram bað sem ieg
þurfti að nota í fvrramálið er
jeg matreiddi morgunverðinn.
En þegar ekkert meira var
hægt að gera, fór jeg að hát.ta
og lavði fötin mín á stólbakið.
Jeg fór hlióðlega upp í rúmið
til barnanna. Þau sváfu vært,
en Jíalnh svaf með munnion
svolítið ooinn. Jeg hafði nokkr
ar áhvggiur af bví, jeg vonaði
þó að hann væri ekki með
kyrtla. Hann var laglegur
drengur. Hafði dökka hárið
hans. pabba síns. Fn Mary
Aroon var feðurðardfs. Jeg
vonaði aðeins, að freknurnar
af nefi hennar hvrfti er hún
stækkaði. Jeg hugsaði um
Wiya-sha og um veika barnið
hennar. Guði sje lof fyrir að
mín.börn voru heilbrigð; þau
höfðu aldrei veikst.
Jeg gekk aftur fram í for-
herbergið. Nú mru tvær stund
ir síðan Mike fór. Jeg kveikti
upp eld og setti te yfir. Er
hann kæmi heim kaldur og
■jþreyttur yrði hann feginn að
fá eiíthvað heitt. Gólfið var
eins og ís. Jeg fcr aftur upp
í rúmið og hnipraði mig sam-
an. Nú fann jeg til einveru.
Jeg óskaði þess að Mike væri
kominn. Jeg má ekki sofna —
því eldurinn er ekki dauður.
Jeg lokaði augunum. Mjer var
heitt og leið notalega.
Skyndilega glaðvaknaði jeg.
Einhver var að berja. Mike
mundi ekki berja að dyrum.
Jeg spratt fram úr og fór í
morgunslopp. Eldurinn var
kulnaður. Einhver var á glugg
anum — Mike.
Hann kallaði til mín: „Opn-
aðu ekki, Kathy“.
Je,g gekk að glugganum og
starði á hann.
„Jeg vil ekki koma inn“,
sagði hann. „Barnið hennar
Wiya-sha dó úr barnaveiki
fyrn; skammri stundu. Jeg
ætla að sofa í skrifstofunni“.
„En, Mike....“ Jeg gat
ekki skilið þetta.
„Ef þetta er einstakt tilfelli,
þá stendur þetta ekki nema í
fimm eða sex daga. Þú færir
mjer matinn út eftir, er það
í lagi?“
,,Já“, sagði jeg.
„Ef þú þarft að biðja mig
einhvers, þá skrifar þú það á
miða og setur hann út í glugg-
ann“.
„Ert þú viss um að það sje
barnaveiki?“
„Já. Hlustaðu nú, elskan.
Vertu ekki svona áhyggjufull
á svip. Það eina, sem þú get-
| ur gert til varnar er að skola
. hálsinn á þjer og börnunum
með joði“.
„Hvernig?“
„Með fjöður. Dýfðu henni
niður í joðglasið“.
Glasið var á milli okkar.
„Ef þú þarft að biðja mig
einhvers, þá setur þú miða út
í gluggann“.
„Já“.
„En þegar þú kemur með
matinn. bá mátt þú ekki koma
inn. Skildu hann eftir á tröpp-
unum“.
„F.r þetta ekki alvarlest?“
„Vonandi ekki. Við vitum
það ekki fyr en í fyrramálið".
Morguninn eftir vaknaði jeg
við grátur og harmatölur, sem
barst frá þorpinu. Mary Aroon
varð hrædd og fór að gráta. Jeg
lokaði öllum gluggum og dyr-
unum.
„Þetta er bara stormurinn",
sagði jeg við hana.
„Hvers vegna er hann að
gráta?“
„Borðaðu kornmatinn þinn“.
Jeg teiknaði mvndir fvrir
hana os hún litaði þær með lit-
unum sínum.
„Mamma“. sasði hún os virti
fyrir sjer teikningu mína af
hænu, sem hún h»fði litað með
tvenns konar rauðum lit.
„Þetta er mjög fallegt“, sasði
jeg, „en revndu að fara ekki út
fyrir strikin“.
Hún byrjaði á ný. Jeg þvoði
diskana og henti út kalda teinu,
pom en»inn hafði snert kvöldið
áður. Meðan jeg þvoði diskana
re-"ndi jeg að raula írska vöggu
vísuc en alltaf við og við kvað
við örvæntingaróp frá þorpinu
og í hvert skipti fylgdi sársauka
full stuna á eftir. Jeg rankaði
við mjer o gfann að jeg hafði
starað út í loftið og verið að
reyna að hlusta eftir þessum
óhuggnanlegu hljóðum. Ef til
vill var þetta vindurinn, eða
kannske voru þetta aðeins lág-
ir, ömurlegir tónar frá orgelinu
hans Bill.
Jeg tók til morgunverð handa
iiiiiiiiimiiiiiMiiiiiiuiiii iiMiniNmiiiiiiiiiiiiiiiimua^
Mike. Meðan eg beið eftir að
brauðið glóðsteiktist leit jeg út
um gluggann til skrifstofunnar.
Jeg sá engin merki þess, að
hann væri þar. En jeg sá ein-
hverja hreyfingu milli birki-
trjánna. Það var maður á harða
hlaupum. Hann var alls nakinn
Nakino úti í frostinu. Maðurinn
henti sjer flötum í snjóinn,
stakk höndunum niður í laus-
an snjóinn, og þrýsti honum að
sjer eins og hann væri með
sæng í fanginu. Kvenmaður
hljóp til hans, reisti hann á
fætur og studdi hann nokkur
skref til baka. Þau riðuðu og
konan átti erfitt með að halda
manninum uppi. Kraftar hans
voru þrotnir eftir flóttatilraun-
ina. Hann kiknaði í hnjáliðun-
um og höfuð hans fjell mátt-
laust niður á öxl konunnar.
Hún lagði hann á jörðina, tók
síðan undir hendur hans og dró
hann hægt á milli runnanna
uns bau hurfu. Brauðið var kol
brent.
„Mamma". Mary Aroon
rjetti upp teikninguna af trjenu.
„Já“, sagði jeg, „það er mjög
fallegt hjá þjer“.
Þegar jeg hafði steikt baruð
á ný bankaði Mike í gluggann.
Mary Aroon hljóp þangað og
lagði myndirnar af trjenu og
hænunni í gluggann til að sýna
homjm.
„Kathy“, sagði hann, „þú
verður að hjálpa mjer“.
ðmðli
Hákon Hákonarson
8.
-,3»J
— Halló, varðmaður, öskraði hann. Ekkert svar.
— Varðmaður, hæ, bátsmaður!
Ekkert svar.
Það var ekki skýr hugsunin hjá karlinum, en hann grun-
aði samt óljóst, að eitthvað hlyti að hafa komið fyrir, á
meðan hann svaf, og hann æddi niður L
— Hæ, varðmaður.
Ennþá fjekk hann ekkert svar, en hann heyrði einhvern
stynja og bylta sjer á þilfarinu. Karlinn þreifaði sig áfrarri
í myrkrinu og datt um bátsmanninn.
— Hver er þar, beljaði hann og byrjaði að sparka í þessa
mannlegu hrúgu fyrir framan sig.
Jens skyldi hvað á gekk, og nú fannst honum vesalings
bátsmaðurinn vera búinn að fá nóg. ,
•—• Hæ, strákar, kallaði hann. — Nú verðið þið að hafa
ykkur hæga. Þið verðið að bíða með að slást þangað til s
fyrramálið.
— Náðu í ljós, hundurinn þinn, og talaðu ekki svona við
mig, öskraði skipstjórinn.
Jens flýtti sjer að kveikja á ljóskeri. Bátsmaðurinn lá
og engdist fyrir framan þá.
— Hvað befur gengið á hjer? æpti karlinn.
Jens hristi höfuðið. — Tja, ekki veit jeg það. Jeg hef
sofið, en vörðurinn. hlýtur að vita það.
Skipstjórinn hvæsti af vonsku, því að það var hann sjálf-
ur, sem hafði átt að vera á verði. Og vonskan hjelt sjer í
fullu fjöri, þangað til jeg kom um borð morguninn eftir
og fjekk að heyra frjettirnar.
tlllllllllllllllllllllllllllllMIMIIIIIIIIItllllflllllllllllllllllllll
Stúlka
ffifltcT* iruj’ujíurikalli/nu.
Önnur ástæða
Jón: „Sumt í heimmum er of gott
I Stúlka óskar eftir að fá leigt = að ™enn getlha^dlð þvl •
§ HtíJS bak eða Viallara ! 1 R°bert: -Ja' ’eg Veit það’ en það
5 iitiö þak- eoa kjaliara- = er ekki ástæðan fyrir því að við erum
| að segja skilið við matreiðslukonuna
i okkar.“
sem næst miðbænum. Margskon- =
ar húshjálp eða saumaskapur 5
koma til greina eftir samkomu- i
lagi. Tilboð sendist afgr. Mbl. |
fyrir hádegi á sunnudag merkt: 1
„X—9 — 200“
IMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMIMIIMIMMMMMMMIMf
I Góð 2ja herbergja
íbúð
I tilbúin undir málningu til sólu. i
= Ibúðin er á neðstu hæð í nýju \
i steinhúsi í Skjólunum. Tilboð er l
| greini útborgunargetu, sendist \
\ afgr. Mbl. fyrir sunnud. merkt: j
I „Skjól“ I
Harmonikkur
i Við höfum ávallt litlar og stórar
: harmonikkur til sölu. — Kaup i
i um harmonikkur og guitara. :
: Gjörið svo vel og talið við okkur i
i sem fyrst.
VERSLUNIN RÍN
Njálsgötu 23.
IIIMIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIMIIMMIIIIMIMIMIIMMIIMMIMMMIMIII
Útdráttur vir frönsku blaði: „Keyþt
verður allskonar dót i þorpssamkomu
húsinu n.k. laugardag. Þetta er ein-
stakt tækifæri fyrir allar konur nær-
iendis til þess að losna við ýmislegt,
sem þær kæra sig ekki um, en er of
gott til þess að henda. Gleymið ekki
að taka eigimnenn ykkar með ykkur"
★
Það var miðnætti. Dauðþryttur
og sárþyrstur maður labbaði eftir
þjóðveginum. Loksins kom hann að
veitingahúsi, sem bar nafnið „Georg
og drekinn“. Hann barði að dyrum.
Er hann hafði barið nokkra hrið, birt
•st höfuð grimmúðlegrar kvenveru i
einum glugganum, og hún krafðist að
, lá að vita, hvað hann vildi á þessum
tíma nætur. Það væn löngu búið að
loka, og hann skyldi aldrei fá neitt að
drekka hjá sjer: „Burt með yður“,
æpti hún að lokum, „annars siga jeg
hundinum á yður.“
„Já, frú,“ sagði maðurinn „en
vilduð þjer segja Georg, að mig langi
til að tala við hann.“
-★
Dómari: „Hvaða afsökun hafið þið,
kviðdómurinn, fyrir þvi, að sýkna
morðingjann?"
Lögfræðingur: „Brjálæði.“
j Dómari: „Hvað, allir tólf?“
★
Hann: „Hvað, annar nýr kjóll?"
Hún: „Já, það var rjett svo að jeg
þoldi að sjá þann gamla.“
Hann: „Það er rjett svo, að jeg sje
þann nýja.“
★
„Pabbi, hvað eru áhrif?“
1 „Áhrif, drengur minn, er það, sem
þú heldur að þú hafir þangað til þú
teynir að nota þau.“
1 ★
Barn var beðið í prófi að útskýra,
hvað hringur væri. Það skrifaði:
„Hringur er krókótt bein lina, sem
er beygð, þangað til endamir mæt-
nst.“
★
Vel up ali8 bam.
Maður nokkur sat að miðdegisverði
I með litlu dóttur sinni, og ávítaði hana
fyrir að koma að borðinu með óhrein-
ar hendur. „Hvað heldurðu, að þú
myndir segja, ef jeg kæmi með svona
óhreinar hendur að borðinu?“ spurði
hann.
„Je’ hugsa að je’ myndi vera of
kurteis til að tala um það“, var
svar dóttur hans.
★
Kennari (við litinn dreng); „Hver
skapaði þi?“
Drengurinn: „Guð skapaði mig
svona (mælir með höndunum stærð
lítils bams) og hitt skapaði jeg
sjálfur".
★
Margt piparsveisskip hefir strandað
á hárbylgju.
j Kanpi I
= vel með farin karlrnannafatnað :
: gólftcppi, saumavjelar o. fl. |
\ gagnlega muni. — Geri við =
: og breyti allskonar karlmanna- I
É fatnaði. i
FATASALAN
É Lækjargötu 8 uppi, gengið inn =
| frá Skólabrú. Simi 5683.
IIIIMIIMIIIIIIIIHHIIIIMIIMIIIMIMMM1111111111111111111111110
hhmiwwhh
GóS gieraugu eru fyrir 6Uu. !
3
Afgreiðum flest gleraugnarecept E
Aukturstræti 20.
Og gerum við gJeraugu.
Augua þje» hvilið með gler-
augu frá
UfLI ELF.