Morgunblaðið - 17.12.1950, Qupperneq 10

10
MORGVNBLAÐIB
Sunnudagur 17. des. 1950
ÆSiSÉt
Framhaldssagan 23
'UiHiiiiimMiMitiiiHi'nmHiiiiiiiMMmnifnvm
TACEY CROMWELL
Skáldsaga eftir Conrad Richter.
ii<aifiiii(itiiiHuiiiiiniiiiiiiiiii
,,Hún er að sauma“, sagði
Gaye svo lágt að varla heyrðist
og eyrun á honum urðu eld-
rauð.
„Ætlarðu ekki að koma inn?“
Hún dró hann upp marmara-
þrepin. „Þig klæðir vel að hafa
svona skegg“.
„Hann ætlar nefnilega að fá
atvinnu við Bisbee-bankann“,
sagðj jeg.
Innar í anddyrinu sá jeg hvar
ungfrú Rudith kom með bók í
hendinni, til þess að sjá hvað
gengi á fyrir Seely. Jeg get enn
sjeð hana fyrir mjer þar sem
hún stóð þarna eins og drottn-
ing í ríki sí; u, lág vexti, dá-
lítið feitlagin, en fíngerð, í blá-
um silkikjól með flauelsbönd-
um.
„Góðan daginn“, sagði hún
og kinkaði kolli. Mjer fannst
hún vera að reyna að vera vin-
gjarnleg við okkur vegna Seely.
„Celia, viltu ekki bjóða gest-
unum þínum inn x setustof-
una?“. '
Jeg myndi nú frekar hafa
kallað það „Iegustofu“, því að
þar voru hvorki meira nje
minna en þrír legubekkir, píanó
og gtólar og rautt gólfteppi
hornanna á xoilli. Gaye horfði
vandræðalega í kringum sig og
settist loks á einn legubekkinn
með háu baltí. Jeg settist á lág-
an bekk og Seely settist á rauða
legubekkinn. Hún reyndi að
halda uppi s imræðum, en það
gekk illa, því að það var svo
langt á mill okkar. Það var
eins og við sætum sitt í hvorri
stofunni.
Jeg virti 3aye fyrir mjer.
Mjer fannst 1 ann sóma sjer vel
í þessu ríkmrnnlcga húsi. Yfir-
varaskeggið, sem Tacey hafði
sagt honum ið láta sjer vaxa,
gerði hann f yrirmannlegri. —
Hann var ein ; og annar maður.
Jeg vissi að íann heyrði varla
hjalið í Seely þegar hún var að
segja okkur irá kjólunum, sem
frú Rolls, saumakonan, var að
sauma handa henni og stóra
skápnum í e .dhúsinu þar sem
allur maturinn var geymdur.
„Jeg gæti sýnt þjer nokkuð
uppi á lofti, som þú hefUr aldrei
sjeð áður“, sigði hún hreykin
við mig. „Þar er líka stórt bað-
ker og það ev hægt að fá bæði
heitt og kalt vatn í það“. Hún
kom -yfir til mín og hvíslaði í
eyrað á mjer. „Maður þarf ekki
einu sinni ao fara út. Það hr
hægt að gera það þar. Langar
þig ekki tii a » koma upp og sjá
það?“.
„Nei“, sagði jeg.
„Hvers vegna ekki? Jeg skal
lofa þjer að r jyna það. Jeg skal
bíða frammi á ganginum. Ef þú
veist ekki hvxrnig á að fara að
því, þá skal jeg koma inn og
sýna. þjer þaf
Jeg leit undan. Mjer var nóg
um þetta mont í henni.
Ujsgfrú Rucíith var löngu far-
in, en þó fannst mjer jeg vita
af henni í stofunni við hliðina
á. Þaðan sem jeg sat sá jeg yfir
anddyrið cg inn í geysi stóra
borðstofu; þf.r sem var stór
glerskápur fillur af allskonar
silfurmunum.
„Hann fæst aldrei til að gera
neitt“, heyrði jeg að Seely
sagði við Gaye og hvíslaði að
honum einhverju nafni, sem jeg
heyrði ekki. „Þú ert þó ekki
feiminn við að spila fyrir mig?“.
„Jeg get ekki gert það hjer“,
sagði Gaye.
„Jeg skal syngja“, sagði
Seely.
„Henni er ábyggilega illa við
það“, sagði Gaye svo lágt að
varla heyrðist.
Seely setti upp, skrítinn
svip og fór inn í hina stofuna.
„Hún sagði að þú mættir
það“, sagði hún þegar hún kom
aftur.
Gaye leið auðsjáanlega illa
og ipjer sýndist á honum, að
hann óskaði þess að við hefð-
um nldrei komið. Mjer hafði
alltaf fundist gaman að sjá
hann sitja við orgelið, en við
hliðina á þessu stóra, gljáandi
píanói var hann hikandi og
vandræðalegur, og þegar hann
settist loksins við það, fannst
mjer hann vanta hattinn á höf-
uðið og jeg hjelt að hann myndi
ekki geta spilað nema hann
hefði hann. En þegar hann var
búinn að renna fingrunum
nokkrum sinnum yfir nótna-
borðið, hvarf honum öll feimni
og hann hallaði sjer aftur á bak
í stólnum og hallaði undir flatt.
Svo spilaði hann algengan sálm
sem við höfðum lært í sunnu-
dagaskólanum.
„Þetta er ágætt“, sagði Seely
og hóf upp sína skæru barns-
rödd, svo að mjer fannst taka
undir í öllu húsinu. Þegar hún
hafði lokið við annað versið
heyrði jeg lágt lófaklapp að
baki mjer og þegar jeg leit við
sá jeg hvar ungfrú Rudith stóð
í dyrunum.
„Þú hefur aldrei sagt mjer
að þú kynnir að syngja, Celia“.
„Syngur hún aldrei hjer“,
sagði Gaye og stóð upp.
„Jeg hafði ekki hugmynd um
það“, sagði ungfrú Rudith.
Gaye tvístje vandræðalegur
og óskaði þess að hann hefði
ekki sagt þetta. Hann hefði held
ur kosið að fara með þá trú að
Seely væri hamingjusöm á
nýja heimilinu.
„Jæja, nú verðum við að
fara“.
„Ekki fara strax“, sagði
Seely og tók um báðar hendur
hans. „Þið voruð rjett að
koma“.
„Herra Oldaker kemur
kannske aftur, Celia“, sagði
ungfrú Rudith og dró hána til
sín. Hún horfði á Gaye og jég
sá að það var kominn einhver
annar svipur á andlitið á henni.
„Jeg heyri sagt að þjer hafið
fegnið betri stöðu“, sagði hún
„Hann ætlar að fara að
vinna í Bisbee-bankanum“,
sagði Seely hreykin. »
„Jeg er að reyna það“, ságði
Gaye dálítið niðurlútur.
„Þjer búið ekki í Brewery
Gulch lengur?“, spurði hún.
„Nei“, sagði Gaye og leit
undan.
Jeg horfði á hana þar sem
hún stóð þarna í stóru stofunni
sinni og mjer fannst jeg sjá
bregða fyrir sigurglampa í aug-
unum á henni. En fyrir hug-
skotssjónum mínum sá jeg aðra
persónu, sem alls ekki var
stödd þarna. Hún var grennri
vexti, fölleit ,en hvasseyg. Hún
stóð í lítilli stofu á Yongblood
Hill í náttkjól og blárósóttum
morgunslopp. Hún hafði ekki
hugmynd um það, að í rauninni
var sigurinn hennar.
11. kafli.
Annað árið, sem jeg var hjá
Herford-hjónunum var fram-
faraár á lífsbraut Gave.
Fyrsta árið bjó hann á Phila-
delphia-gistihúsinu og fór einu
sinni Lmánuði ásamt mjer í
heimsókn í Watrous-húsið —
Stundum spilaði hann fyrir
okkur og skenkti te í örþunna
litla bolla, sem höfðu sitt hvorn
litinn. í árslok bauðst Gaye
staða í Bisbee-bankanum og
hann þá hana.
Oft þegar jeg gekk fram hjá
bank,anum, sá jeg hvar Gaye
sat á bak við afgreiðsluborðið
og taldi seðla í búnkum. Frú
Herford fannst það mikill heið-
ur fyrir bróður minn, að hann
skyldi vinna í banka, en námu-
verkamennirnir spurðu hvað
hann hefði gert af sjer, úr því
það var búið að stinga honum á
bak við þessar grindur. Auð-
vitað sögðu þeir það í gamni,
en þó lá nokkur alvara á bak
við. Það var auðsjeð á svipnum
á þeim að þeir höfðu treyst
honum við spilahjólið, en nú
myndu þeir þurfa að hafa nán-
ari gætur á honum. Spilabank-
inn hafði alltaf borgað allar sín
ar skuldir, en sama var ekki
hægt að segja um alla banka.
Þeir höfðu orðið gjaldþrota
hver af öðrum og ollið fátæku
fólki hinu mesta böli.
■BnaiinmilHHIHHIIHHIIIHIHHIIfHHHIHHHIHIIHIIHH
er barnasaga
með myndum
IHIIIIIIHIIH IIHIHIIÍMI
...............................................
IIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIlllllall IHiiaXlll •■‘»•1111111111111(11
| 9
| Auglýsendur \
athugió!
i að Isafold og Vörfiur er vinsæl- |
i asta og fjölbreyttasta blaðið i |
i sveitum landsins. Kemur út j
i einu sinni í viku — 16 siður. 1
! í
Kynnið ykkur
glæsilegasta happdrætti drsins
Lítið í sýningarglugga Loftleiða
við Lækjargötu
m
HEF OPNAÐ AÐ NÝJU
húsgagnaversfun mína
Á BALDURSGÖTU 30
Lítið í gluggana og sjáið nýjustu gerðir af
bólstruðunx húsgögnum.
Hriai eg eilsiðin
eftir
prófessor Harald Nielsson
hinn þjóðkunna, skörulega kennimann.
í fögru bandi kr. 80,00.
Sjálfsævisaga
Jóns Steingrímssonar
• ,
Mcrkasta sjálfsæfisaga íslands.
Verð í skrautbandi kr. 110,00.