Morgunblaðið - 22.03.1951, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Fimmtudagur 22. mars 1951
Framhaldssagan 38
Milli vonar og ótta
„Því lofið þið henni ekki að
t'ara heim?“ sagði Tony loks.
Sprague snjeri höfðinu hægt
í áttina til Tony. Hann horfði
lengi á hann og audúðin skein
úr augum hans. Síðan leit hann
aftur á dóttur sína. „Komdu
Rebekka“.
„Já, þið getið farið“, sagði
Cooperman. „Við getum fengið
undirskrift hennar á morgun“.
Rebekka stóð á fætur. Hún
þurrkaði sjer um augun með
hnúunum eins og lítil stúlka.
Sprague tók undir handlegg
hennar og ætlaði að letða hana
í gegnum borðstofuna.
„Nei, ekki þarna megin“,
sagði Ben. „Farið heldur með
hana bakdyramegin“.
Sprague kinkaði kolli. Re-
bekka ljet föður sinn ráða férð-
inni eins og hún væri vilja-
taust verkfæri. Hún gekk fram
hjá Tony þar sem hann stóð
upp við isskápinn.
Hann tók sígarettuna út úr
sjer. „Góða nótt, Rebekka“.
Henni fipaðist göngulagið, en
svo hjelt hún áfram án þess að
líta á hann. Dyrnar hinu megin
á eldhúsinu lágu beint út. Hún
og faðir hennar gengu hægt út
um þær.
Þegar þau voru farin, benti
Cooperman vísifingrinum á
Tony og sagði: „Þú ert ekki
þess virði að ágætisstúlka sem
hún, bjargi lífi þínu“.
„Jæja, skaðinn er skeður ..
jeg er enn á lífi“. Tony fleygði
sígarettunni í vaskinn. „Hvað :
á líkið að liggja þarna lengi?“ |
„Þangað til okkur þóknast
að flytja það. Stendur þjer ekki
á sama, þó að það sje þarna?“
„Jú, mjer stendur á sama“,
sagði Tony. „Mjer líkar best við
Beau Bruff eins og hann er
núna. En jeg veit ekki hvernig
mömmu verður við, þegar hún
finnur dauðan mann í stofunni
hjá sjer. Jeg ætla að fara upp
í skolann og segja henni frjett-
irnar og segja henni að hún
skuli fá að gista hjá einhverri
vinkonu sinni“.
„Þú ferð ekkert“, sagði
Cooperman, en skipti þó um
skoðun um leið. „Jæja, þú get-
ur farið, en þú kemur strax
aftur. Jeg kenni í brjósti um
móður þína. Það hef jeg alltaf
gert vegna þess að hún á þig
fyrir son. Jeg kenni í brjósti
um allar konur, sem þurfa að
eiga saman við þig að sælda,
eins og Rebekku Sprague og.
-Jeannie Poole“.
'• „Svei mjer þá, mjer verður
óglatt, þegar lögregluþjónar
fara að prjedika“, sagði Tony
um leið og hann opnaði eldhús-
hurðina.
Ben kom út á eftir honum.
Hann sá að Tony dokaði við
eftir honum.
„Fleiri spurningar?“ sagði
Tony. „Kannske eitthvað sem
Cooperman má ekki heyra?“
„Mig langar til að spyrja þig,
hvers vegna Bruff vildi ryðja
þjer úr vegi“.
„Af þeirri ástæðu sem þú
varaðir mig við í dag. Þegar
hann frjetti um morð Jeannie,
þá vissi hann hvar jeg var“.
„Þú virtist ekki hafa mikinn
áhuga á henni í gær“. I
Tony gekk fyrir húshornið
og Ben kom á eftir honum. *
EFTIR BRUNO FISCHER
„Má maður ekki verða leiður
á kvenmanni?" sagði Tony.
„Jú. En þú varst með byss-
una í gær, þegar þú vissir ekki
betur en að hún væri farin til
New York. Varstu kannske
hræddur um að henni hefði
sárnað meðferðin hjá þjer og
hún mundi vísa Bruff á þig?“
Þeir voru komnir að beygl-
aða gamla bilnum, sem stóð við
hliðina á bíl Coopermans. „Þú
heldur kannske að jeg hafi myrt
Jeannie af þvi að jeg var hrædd
ur um að hún mundi segja
frá?“
„Segja frá hverju? Hún færi
varla að segja Bruff að hún
hefði farið á bak við hann. Þú
óttaðist Bruff af einhverri
annarri ástæðu.“
„Nú, já. Þú ert maðurinn sem
sjerð allt og veist allt. Eins og
áðan þegar þú vildir ekki lofa
mjer að leika hetju og segja
að jeg hafi hleypt af skotunum
á Bruff“. Tony hallaði sjer upp
að bílhurðinni. „Kemur það á
skýrsluna, ef jeg segi þjer það?“
„Nei, alls ekki. Þess vegna
spyr jeg þig núna þegar yfir-
valdið hlustar ekki á“.
„Jæja, jeg get sagt þjer það,
þó að jeg geti ekki sjeð hvaða
máli það skiptir. Það er varla
til annars en að svala forvitni
þinni. Hefur þú frjett um bíl-
inn sem stóð fullur af stolnum
loðfeldum fyrir framan lög-
reglustöðina í Newark?“
„Nei“.
„Jeg býst ekki við að það hafi
þótt merkilegt, nema hjá blaða-
mönnunum í Newark og lögregl
an gat ekki sannað neitt í Beau
Bruff. Jeg vil heldur ekki að
það frjettist að jeg hafi átt þar
hlut að máli, og þess vegna vil
jeg ekki að það komi í skýrsl-
una. En það var jeg sem skildi
bílinn þar eftir“.
„Einmitt“, sagði Ben og tott-
aði pípuna.
„Finnst þjer það ekki all-
einkennilegt?"
„Jeg veit ekki hvað lá á bak
við“.
„Þetta venjulega. Bruff vissi
af bíl, sem var á leiðinni inn
til New Jersey hlaðinn dýrindis
loðfeldum frá New York
markaðinum. Hann sendi
nokkra af mönnum sínum til að
taka bílinn. Tveir tóku bílstjór-
ann og fylgdarmann hans og
bundu þá í skóginum. A með-
an fluttum við hinir loðfeld-
ina í anrian bíl, sem átti að geta
komist til New York án þess
að lögregluna grunaði hvað
væri í honum. Jeg átti að keyra
bílinn til baka. Það var annar
náungi með mjer. Fyrir utan
Newark sagðist jeg halda að
einn hjólbarðinn væri sprung-
inn. Þegar hann fór út úr bíln-
um til að athuga það, keyrði jeg
af stað og skildi hann eftir á
veginum. Jeg ók inn til New-
ark og skildi bílinn eftir fyrir
utan lögreglustöðina og fór sjálf
ur með lestinni heim“.
| „Og hvers vegna gerðir þú
þetta?“ spurði Ben.
„Það veit jeg ekki. Bruff
! skildi það heldur ekki, og þess
j vegna kom hann hingað sjálf-
1 ur í staðinn fyrir að senda ann-
an fyrir sig. Hann langaði til
að vita hvers vegna jeg hefði
gert þetta. Ein ástæðan fyrir
því að jeg sagði honum það ekki
var að jeg veit það varla sjálf-
ur. Hvað heldur þú?“
i
„Gömul meinsemd“, sagði
Ben. „Lífið ljek þig illa þegar
þú varst strákur. Þú misstir föð
ur þinn, sem þer þótti innilega
vænt um. Þú vildir hefna þín.
Þú gerðir það sem þú gast til að
ná þjer niðri og það kom niður
I á yfirvöldunum, hvort sem það
Innilega þakka jeg öllum, er sýndu mjer vináttuvott
á fimmtugsafmæli mínu 14. þ. m. með heimsóknum,
gjöfum og skeýtum.
Stefán Sigurðsson,
tmndcðM
\
|IEIárgsraHaW*B;s
Hákon Hákonarson
93.
„Sterki Hákarlinn er vinur okkar,“ svaraði Jens. „En ef
þjer þykir vænt um þegnana þína, skaltu banna þeim að
ferðast til eyjunnar okkar. Þruma okkar nær langt, og við
erum ekki vinir þeirra allra.“
Jens ætlaði að gefa honum slíðrahnífinn, en hann spurði,
hvort hann mættí ekki heldur fá einn af minni hnífunum.
Sú ósk. hans var uppfyllt, því að jeg vildi gjarna fá hnííinn
minn aftur.
Villimaðurinn rjeri með sterklegum áratogum út til undir-
manna sinna, sem tóku honum með villtum gleðihrópum.
Svo hjeldum við hvor til sinnar áttar. Báðir aðiljar voru
víst hæstánægðir með úrslitin, sem sjóorrustan hafði hlotið.
Nú voru liðin meira en þrjú ár, síðan Nelson Lávarður
strandaði, og Jens hafði verið fangi mestan hluta þess tíma.
Beinlínis illa hafði honum ekki liðið, en hann hafði verið
vinnuþræll fyrir alla, og ástæður hans höfðu versnað eftir
að Mary var flutt á burt frá evnni.
Daginn, sem hann komst að því, að Mary var horfin, var
honum þungt um hjartaræturnar, og hann skildi ekki, hvers
vegna þeim hafði verið stiað í sundur. Það var ekki fyrr
en seinna, sem hann fjekk að vita, að höfðingjarnir höfðu
komist að samkomulagi um það að skipta þeim á milli sín.
Þegar þeir, sem höfðu farið með Mary, komu til baka,
Bestu þakldr og kveðjur sendi jeg öllum vinum og
vandamönnum, sem heiðruðu mig á margvíslegan hátt
á sextugsafmæli mínu 10. þ, m,
Guðm. Pjetursson.
Sendisveinn
■
Röskur og ábyggilegur sendisveinn óskast nú þegar. ■!
Uppl. á skrifstofunni, ekki í síma. 3
NÝKOMIN ÚRVALS
húsgagnaáklæði
Ullartau,. damask og plus í 12 litum. Getum afgreitt
fyrst um sinn hin viðurkenndu útskornu sófasett með
stuttum fyrirvara. — Framleiðum einnig allskonar
bólstruð húsgögn.
Bólsturgerðin
Brautarholti 22 (Nóatúnsmegin). Sími 80388
Veiðirjettur
Veiði og fiskiræktarf jelag Rangæinga óskar eftir tilboði
í rjettindr til stangarveiði í eitt eða fleiri ár, í eftirtalin
veiðisvæði: Hólsá vestan megin frá sjó að vatnamótum
Ytri-Rangár. Frá nefndum vatnamótum Ytri-Rangár í alla
Ytri-Rangá með öllum lækjum, sem í hana falla að aust-
an og vestan, að undanskildum Hróarslæk.
Rjettur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er eða
hafna öllum. Tilboð sendist á skrifstofu sýslumannsins í
Rangárvallasýslu fyrir kl. 12 á hádegi 27. mars 1951.
Veiði og Fiskiræktarfjelag Rangæinga.
Orðsending j
Irá KROItf
m
- ^ . m
Allir þeir fjelagsmenn, sem eiga eftir vörujöfnunar- •
reit V 1 og 2 af vörujöfnunarseðli 1950—1951 geta fengið 'I
m
afgreiðslu laugardaginn þ. 24. mars og þriðjudag og I
miðvikudag 27. og 28. mars. •
•
Afhending vörujöfnunnarseðla fyrir 1951—1952 hefst •
á skrifstofunni, Skólavörðustíg 12, þriðjud. 27. mars. *
■
■
Ath. Fjelagsmenn sýni kvittun fyrir arðmiðaskilum þeg- :
■
ar þeir sækja kortin. I
■
KRON