Morgunblaðið - 15.06.1951, Page 10

I 10
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 15. júnl 1951
Framhaldssagan 20
iiiin»n,*B
ERFÐA
n*iiiiiii>iiiiiiiiiiiiiiiiniiiiim*u*(iii»iiiiiui
Skáldsaga eftir Neliu Gardner V/hite
,,Já, mamma sagði mjer það.“
Komdu og íáðu þjer sæti. . . .
farðu úr kápunni. Það er svo
heitt hjerna.
Hún lagði kápuna á stól og
settist í stólinn, þar sem hú:i
hafði áður setið við ritvjelina.
„Er Francis kominn heim?“
„Jeg veit ekki hvar hann er.
Hann hefur ekki verið heima í
allan dag. Hann er ekki vanur
því að fara svona án þess að
segja okkur frá því. Jeg.... jeg
hef leitað að honum um aii
Hvers vegna spyrðu að því? -
Veist þú hvar hann er?“
„Nei, jeg veit það ekki.... Þú
skelfur?“
„Já, jeg veit ekki hvers vegna
... .það er eins og jeg geti ekki
hætt að skjálfa."
„Hvernig líður móður þinni?“
„Vel, held jeg. Jeg hef ekki
sagt henni það ennþá. Jeg ætla
að gera það, en jeg get það ekki."
„Það gerir ekkert til. Henni
hefur verið sagt það. Frank Lord
kom til hennar í clag og sagði
henni það.... Jeg ætlaði að fara
til hennar, en hún kærði sig ekk'
um mig. Mjer þótti leiðiulegt að
vita af henni einni.“
Hún starði á hann. „Hún var
að skrifa pöntunarseðilinn til
kaupmannsins“, sagði hún eins
og kjáni.
„Það var henni líkt. En jeg
held sámt að þú ættir að fara
heim. Það hlýtur að hafa verið
áfall fyrir hana, þó að hún láti
ekki ó því bera .... jeg hringdi
til að segja þjer að Frank Lord
bað mig að skila því til þin að
þau kæra sig ekki u:n að þú sjert
að snuðra í kringi m þau. Þau
vilja fá að vera í fr:ði. Jeg sagði
Frank að jeg skyldi skila því til
þín“.
„Jeg varð að vita hvort það
væri mögulegt. Jeg hjelt að jeg
mundi vita það, ef jeg sæi þau“.
„Og veistu það þá?“
„Nei. Jeg vildi óska að mjer
hefði ekki fallið svona vel við
þau. Þau eru ágæt“.
„Já. Það finnst mjer“.
,.Jeg býst ekki við að við get-
um nokkurn tímann orðið vin-
ir. Mig langar til að kynnast frú
Lord“.
„Því ekki það? Það mundi
vera undir sjálfri þjer komið“.
„Hún sagði ekki neitt ....
mamma, á jeg við. Hún sat þarna
við eldhúsborðið og skrifaðí seð-
ilinn til kaupmannsins. —- Hún
sagði að þú hefðir hringt. >að
var allt og sumt. Þú sjerð að það
var ekki hægt .... Það var ekki
hægt“.
„Að tala við har.a? Jeg veit.
En það hlýtur að vera einhver
leið að henni. Að rninnsta kosti
skaltu fara heim núna“.
Hún stóð upp og tók kápuna.
„Jeg skal reyn i að finna
Francis", sagði hann.
„Nei, gerðu það ekki. Honum
mundi ekki líka það“.
„Fólk eins og þi5....“, byrj-
aði hann, en þagnaði.
„Fólk eins og við hvað....?“
„Fólk eins og þið gerið ykkur
lifið svo mikiu erfiðara en nauð-
synlegt er. En jeg býst við að
það sje erfitt. Þó hlýtur að vera
til einhver auðveldari leið. Við
ættum að geta sagt meiningu
okkar hvort við armað án þess
að rekast allsstaðar á lokaðar
dyr“.
„Já“, sagði hún.
„Mig langar til ao hjálpa ykk-
ur, en hvernig á jeg að geta það?
Jeg get ekki einu sinni farið út
og leitað að Francis án þess að
særa tilíinriingar hans. Jeg get
ekki farið til móður þinnar og
sest hjá henni og hjálpað henn?
yfir þessa erfiðleik.r án þess að
viðurkenna að hún hefur tilfinn-
ingar eins og allir aðrir, en hún
mundi kjósa að deyja frekar en
viðurkenna það. Jeg get ekki
einu sinni sagt þjer það, að jeg \
; •
útvarpa því um allan bæinn,
vegna þess . . vegna þess að
það er ekki hægt að koma nálægt
neinu ykkar .... Fyrirgefðu, en
það er satt. Jeg elska þig. Þú
mátt ekki hlæja að mjer. Jeg
veit að jeg haga mjer eins og
kjáni, en jeg elska þig“.
Hún hafði gengið fram að dyr-
unum, en nú stóð hún kyrr og
horfði á hann. „Með eða án pen-
inganna?“, spurði hún.
Hann hafði talað með fullri
hreinskilni. Nú varð hann svo
reiður, að hann minntist þess
ekki að hafa orðið svo reiður
nema einu sinni á ævi sinni. —
Hann langaði til að taka um axl-
irnar á henni og hrista hana ræki
lega. Undir niðri vissi hann að
þetta var ekki nema bergmálið
að því, sem fólk hlaut að tala um
í Trigo. Og undir niðri vissi hann
líka að honum hafði verið goldin
lítilsvirðing fyrir hreinskilnina.
Og að traustið, sem hún hafði
sýnt honum var ekki ósvikið.
„Nú, auðvitað með peningun-
um“, sagði hann. „Þú hafðir þó
ekki haldið að jeg elskaði þig án
þeirra?“ ,
Hún fór út án þess að segja
nokkuð frekar og lokaði dyrun-
um á eftir sjer. Hann tók þungu
brjefapressuna og fleygði henni
á dyrnar. Það kom djúpt far í
dyrnar og málníngin rispaðist af.
Því hafði hún komið hingað og
þóttst vilja vera vingjarnleg?
Hvers vegna hafði hún gert hann
að trúnaðarmanni sínum? Hvers
vegna hafði hún gert hann að
fífli?
En þegar Burrell kom aftur
klukkan fimm, sat samstarfsmað-
ur hans rólegur við skrifborðið
og starði á blöðin. sem lágu á
borðinu. „Hvað ert þú að hugsa
um?“, spurði hann.
.,Moldvörpugildrur“, sagði
Webster.
„Ha?“
Webster svaraði ekki.
Eftir nokkurra mínútna þögn,
sagði Webster: „Viltu hringja til
Lord og spurja hvort Francis sje
heima? Þú finnur þjer eitthvað
erindi, aðalatriðið er að vita
hvort hann er heima“.
„Hvers vegna?“
„Mig langar til að vita það.
Þær höfðu áhyggjur af honum
. ... Frú Lord er búin að'frjetta
allt. ...“.
Burrell varð skrítinn á svipinn,
en tók upp símatólið. „Halló... .
Mary? Þetta er James. Er Franc-
is heima? .... Nei, það gerir
ekkert til .... Nei, það var ekki
áríðandi .... Ja. Þakka þjer fyr-
ir, Mary. Góað nótt. Hann sneri
sjer að Webster. „Hann sefur,
sagði hún. Jeg held að hann hafi
ekki verið heima“.
Næsta morgun sat Webster við
gluggann og horfði út, þegar
hann hafði heyrt í flautunni á
lestinni, sem kom með póstinn.
Honum Ijetti, þegar hann sá
Francis koma stikandi yfir torg-
ið. —
Næsta dag fór Burrell út og
var lengi burtu. Þegar hann kom
aftur sagði hann: „Jeg fjekk dá-
litlar upplýsingar, þó þær sjeu
kannslce ekki merkilegar. Jeg
fór að hitta frú Courtney, sem
býr upp við Stoné Lonesome.
næsta bæ við Lord .... frjetti að
hún hefði þekkt móður Franks.
Hún sagði að þau höfðu skyndi-
lega flutt burt. Lord hafði komið
einn daginn og spurt Courtney
hvort hann vildi kaupa af sjer
kýrnar. Gaf honum þær næstum
því. Talaði ekkert um það hvers
vegna hann hefði ákveðið svona
skyndilega að flj'tja, en honum
virtist liggja á. Frú Courtney
hafði oft heimsótt Cassie Lord,
líkaði vel við hana, en hún sa?ði
að hún hefði verið smávaxin og
veikbyggð. Hún fór beint til henn
ar og sá þá að hún hafði grátið.
Hún var að reyna að pakka nið-
ur dótinu .... en barnið var ó-
vært og hún snerist bara í kring
um sjálfa sig, eins og hún væri
alveg ráðavilt. Hún sagði frú
Sölubörn óskast
til að selja dagskrá 17. júní hátíðahaldanna.
DAGSKRÁIN verður afgreidd hjá íslendinga-
sagnaútgáfunni, Túngötu 7, eftir kl. 3 í dag.
HÁ SÖLULAUN.
Þjóðhátíðarnefnd Reykjavíkur.
Organ.t0n.ar
A bókamarkaðinn er komið aftur hið vinsæla og eft-
irspurða safn af lögum fyrir orgelharmonium, er safnað
hefur Bryjnólfur heitinn Þorláksson organisti.
Organtónarnir; l. hefti, eru til sölu í bókaverslunum.
Kaupendur út um land fá þá senda í póstkröfu frá und-
irrituðum útgefendum, ef pantaðir eru strax.
Kristín og Jóhanna Brynjólfsdætur,
Eiríksgötu 15. Sími 7918.
Chap!in“
optræder i Aften KI. 8,30 i Tjarnarcafe. Derefter visor
Rob. Davis sin ny Farvefilm: BAG DEN BLAA
HORIZONT. Saa giver Clever og Clevira et Artistnummer
Bagefter D A N S .
Billetter faas Hafnarstr. 18, Laugaveg 15 og Lvg. 2.
Alle Danske med Familie og Bekendte er velkomme.
Det Danske Selskab i Reykjavík.
elska þig, þó að jeg hafi verið að ‘ - Best að auglýsa í Morgunblaðmu -
MYNDSKREYTTU
Sundskýlurnar
fást nú afíur í öllum stærðum.
LJETTAR — FALLEGAR — STERKAR — ÓDÝRAR
Skólavörðustíg 2 Simi 7575
-**MHOtt!iaöíMMrtíiMMí*«««aaa«aaaeaaBBaBBBaBBBBBBa.iJ0ÖM*«aaBBaia*BaBea
Þú sparar moð FEik-F!ak fíma og fje
þéff fagur og skínandi þvotfurinn sje.
Verslun úti á lanidi
í fiskveiðaplássi, fæst til kaups eða leigu.
Þcir, sem vildu sinna boði þessu eru beðnir að senda
nöfn sín merkt „Verslun — 258“ til afgr. Mbl.
Fuiltrúi í sendiráði
Bandarikjanna
óskar eftir að taka á leigu hús eða íbúð með minnst
7—8 herbergjum, þar af fjórum svefnherbergjum. —
Skrifleg tilboð sendist til ameríska sendiráðsins.
Fyrirspurnum ekki svarað í síma.