Morgunblaðið - 11.07.1951, Blaðsíða 10

10
HfORCUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 11. júli 1951
jriiimiMiimMniiniiiiiin pJQHlJlQl^ÍSSQ^Qn Q imimmmiiiiiimifniHiiMintmmiimmiiiiiMnmmiiiiiiiiMiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiinir^
nimtititiiifiiiiittftiiifiiitiitmiiiiiiiiiimiiiiiimiiiftiimi
STÚLKAN 0G DAUÐINN
!i.imiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiniinii**ii'iiiiitiii
Skdldsaga eftir Quentin Patrick
í I Plastic-Borðdúkur |
Plastic borðilúkar, margir litir. í
fyrirliggjándi. '■**' J'!
Versl. Valtí. Poulsen h.f.
Klapparstig 29. |
i -
I
| Foklicld
| 4ra herbergja íbúð
| á h®8 1 Vogahvérfinu til söltt.
j Uppl. í síxna 3565.
imtiiffmiiimmmmimiiimn * * *miiiiiiHiiimiitiiiiiiiiiikmiiiififimimmniiiiiiiii !
var að það mundi komast upp.'
Þau áttu ekki eftir grænan eyri,
að udnanteknu námsfjenu, sem
hafði verið sparað saman og svo
liftryggingu Grace. sem var afar
há, en þau mundu þurfa að hætta
við, vegna þess að þau gátu ekki
borgað inn á hana.
„Grace fjekk taugaáfall eftir
dauða föður síns og var ekki í
skólanum í hálft ár“, sagði jeg.
„Þegar hún kom aftur .... þegar
hún kom aftur var hún ekki lík
sjálfri sjer“.
„Hvernig þá?“.
„Áhugi hennar snerist mikið
til bara um unga menn og hún
skemmti sjer mikið. Það var eins
og henni fyndist hún hafa misst
af svo miklu og nú yrði hún að
vinna það upp aftur“.
„Og hvað sögðu ungu menn-
irnir við því?“.
Jeg sagði honum gætilega frá
sambandi hennar og Steve Cart-
eris, aðdáun hennar á Robert
Hudnutt og hraðbrjefunum síð-
ustu vikurnar .... sem hafði svo
endað með því kvöldið áður að
rauðhærði sjóliðsforinginn hafði
birst.
Jeg var elcki búin að ljúka frá-
sögn minni, þegar bíllinn stöðv-
aði sig fyrir framan skuggalegt,
grátt hús í litlu þorpi.
„Þeir hafa flutt hana í líkhús-
ið“, sagði Trant. „Klukkan hálf
þrjú á að verða bráðabirgða lík-
skoðun. Við þurfum ekki að bíða
hjer, ef þjer þekkið hana ekki
aftur. Verið alveg óhræddar ....
þetta er gert á einu augnabliki“.
Jeg gekk inn í húsið eins og í
svefni. Jeg man að fyrir vit mín
lagði sterka sæta lykt og jeg
heyrði mannamál..
„ViÖ höfum klætt hana i svo
aö hún er alveg eins og þegar við
fundum hana“, sagði einhver.
Snöggvast greip mig óstjórnleg
hræðsla, en jeg varð róleg næst-
um strax aftur. Ung stúlka lá á
marmarabekk fyrir framan mig.
Það var Grace.
Friður og ró hvíldi yfir fín-
gerðu andliti hennar. Hún var
alveg eins og hún hafði verið
einu sinni .... fyrir löngu síðan
í Newhampton.
Jeg leit á Ijósa silkikjólinn.
Hann var óhreinn og blettóttur.
Jeg leit á litlu skóna og hálsmen-
ið. Það var eiris og jeg væri að
leita að einhverju, sem jeg ekki
sá, jeg vissi ekki hvað það var.
Og þá tók jeg eftir því að Grace
var ekki í kápunni minni. Hún
var í rauðri regnkápu, sem fór
jlla við ljósa kjólinn. Hvorki
Grace eða nokkur annar, sem jeg
þekkti, átti svona regnkápu.
„Er þetta ekki Grace Hough?“,
spurði Trant. „Þetta er ekki
rjetta kápan....“
Jeg kinkaði kolli. Jeg gat ekki
komið upp nokkru orði. Hann tók
gætilega um hönd mína og leiddi
mig út.
„Dugleg stúlka“, sagði hann,
þegar við settumst upp í bílinn
aftur. „Þjer þurfið ekki að tala.
Við skulum bíða þangað til lík-
skoðunin fer fram. Jeg verð að
yfirgefa yður snöggvast. Jeg
þarf að hringja“.
Hann skildi mig eítir á skársta
veitingahúsinu í þorpinu og jeg
sá hann ekki aftur fyrr en klukk-
an hálf tvö.
Þá ókum við aftur til líkhúss-
ins og hann leiddi mig inn lang-
an gang og inn í stórt herbergi,
þar sem voru margir menn sam-
ankojrmir.
Þeir biðu auðsjáanlega eftir
okkur. Nokkur augnablik liðu
áður en jeg skildi að nú átti að
fara fram líkskoðunin.
Einhver stóð á fætur og skýrði
frá því hvernig Grace hafði fund-
ist. Tvö börn höfðu fyrst sjeð
hana þar sem þau voru að leik
undir brú í útjaðri Greyville.
Svo kom læknisfræðileg
skýrsla með mörgum skrítnum
ann á milli klukkan tvö og fimm,
eftir því sem mjer skildist. Og
eftir því sem læknirinn sagði,
hafði hún verið dáin í hálftíma
eða svo áður en líkinu var kastað
í ána. Það var augljóst að hún
hafði ekki sjálf getað reitt sjer
höfuðhöggið og heldur ekki gat
það hafa orsakast við það að hún
hefði fleygt sjer niður af brúnni
í Greyville. Sjálfsmorð var því
útilokað. Nokkur smásár og
skrámur bentu lil þess að hún
hefði getað orðið’fyrir bíl, en
dauðaorsökin gat ekki stafað af
bílslysi.
Þetta var aðalatriðið, eftir því
sem mjer skildist. Þeir gátu ekki
sagt með neinni vissu um það
hvar Grace hafði verið mjrrt eða
hvernig. Það var næstum ótrú-
legt að það voru ekki tuttugu og
fjórar stundir síðan hún hafði
verið í leikhúsinu i loðkápunni
minni, og talað glaðlega við ó-
kunnugan mann. Nú lá hún
hjerna í líkhúsi, langt frá New
Þeir þurftu ekki að fara út til að
koma sjer saman um úrskurð
sinn. „Myrt af óþekktri persónu
eða óþekktum persónum",
heyrði jeg að einhver sagði.
Loks var sagt að rannsókninni
skyldi frestað þangað til komið
væri á daginn, hvar hún hefði
verið mýrt.
Loksins var því lokið. Trant,
lögreglufulltrúi og jeg flýttum
okkur út.
Þótt undarlegt mætti virðast,
þá skein sólin glatt úti. . . .
6.
Klukkan var orðin rúmlega
1 fjögur þegar við komum aftur til
Wentworth. Kennslustundum var
lokið og á vellinum á milli bvgg-
inganna stóðu nemendurnir í hóp
um. Orðrómurinn um dauða.
Grace, hlaut að hafa breiðst út.
Trant, lögreglufulltrúi, hleypti
mjer ekki úr bílnum við kenn-
arahúsið. Án þess að gefa mjer
nokkra skýringu, ók hann yfir
York og langt frá Wentworth lyöllinn og nam ékki staðar fyr
og hún var í rauðri regn-
kápu, sem hún hafði aldrei átt.
Nú var röðin komin að mjer.
Jeg var beðin að staðfesta að
þetta væri Grace Hough.
„Já, það er Grace Hough, her-
bergisfjelagi minn á Wentworth
skólanum", sagði jeg.
Svo spurði hann mig nokkurra
spurninga, sem snertu Grace. —
Átti hún marga óvini? Hver var
sjóliðsforinginn? Hafði jeg feng-
ið loðkápuna mina aftur?
Jeg svaraði eins skilmerkilega
og jeg gat og hann hjelt ófram að
spurja: Hve mikils virði hjelt jeg
að loðkápan væri og hve mikla
peninga áleit jeg að Grace hefði
haft í töskunni .... hún var enn
ófundin. Þeir vildu líklega ganga
úr.skugga um hvort um ránmorð
hefði verið að ræða.
„Það eina dýrmæta, sem Grace
átti var litla menið með demönt-
unum. Það er ábyggilega meira
virði en loðkápan mín“, sagði jeg.
Maðurinn kinkaði kolli og
þakkaði mjer fyrir. Jeg settist
aftur við hlið Trant, lögreglu-
fulltrúa.
Maðurinn sneri sjer að hinum.
en fyrir utan litla steinhúsið þar
sem Hudnutt-hjónin bjuggu.
„Það er best að þjer komið með
mjer inn“, sagði hann.
Þjónustustúlkan fylgdi okkur
inn í stóru, skemmtilegu dag-
stofuna, þar sem te-bollar stóðu
á lágu borði fyrir framan arin-
inn. Penelope Hudnutt sat tein-
i jett með te-keilinn fyrir fram-
an sig. Marcia Parson sóð við
hlið hennar. Hún hallaði sjer upp
við arinhilluna og reykti sigar-
ettu.
Penelope stóð á fætur og gekk
á móti okkur.
„Því miður mun þetta vera
Grace Hough", sagði Trant, lög-
reglufulltrúi, lágt.
Það fór titringur um augnalok
Penelope, en hún sagði ekkert.
Marcia gekk til hennar og lagði
hönd sína á handlegg hennar. —
Hún leit á Trant með einbeittu
augnaráði.
„Þjer viljið auðvitað tala við
Hudnutt og umsjónarmann pilt-
anna“, sagði hún. ,,Á jeg að sækja
þá?“
„Þakka yður fyrir, ungfrú Par-
ish“.
Kjöí- og nýlendu-
vöruverslun
á mjög góðum stað í bænum
til sölu. Tilboð sendist Mbl.
merkt: „574“.
Garðyrkjustörf
: Úða trje og runna gegn maðk
| og lús, eirinig lögun nýrra lóða
Stefán Sigurjónsson
: gaiðvrkjumaður. Sími 80930
isiifinmnMeiilfimiim. s ~ niiuiiiniiniiiiimimtiiiminiiiii:iiiiiii|imiiiiiiiii
'~sf'
ARNALESBOK
1 jTLorgunblaibsins 1
UPPREISN I AFRÍKU
EFTIR J. BOSTOCK
12
Fimm mínútur liðu þannig. Merrill beið í grasinu og beið eftir
því að eitthvað gerðist. Vjelbyssukúlurnar þutu yfir höfði hans,
en til að byrja með gat hann ekkert aðhafst.
Loksins kom það sem hann hafði verið að bíða eftir. Frá þorpi
Osarianna hófu eldtungur sig til lofts og lýstu upp skóginn. Og
nær samstundis gullu við hróp Osarianna, sem beðið höfðu út
við fljótið. Það var auðheyrt, að margir eða flestir þeirra köstuðu:
frá sjer byssunum. Það er hægt að ímynda sjer, hvað eldurinn
er mikil ógn inni í frumskógum Afríku, ef honum tekst að læsa
sig í trjen. Svo getur þá farið, að eldurinn geysi svo vikum og
mánuðum skiptir. Þessvegna var eðlilegt, að Osariarnir gleymdu
nú bardaganum með öllu og hefou það eitt í huga að reý^ia að
bjarga því, sem hægt væri að bjarga. Jafnvel vjelbyssan hafði
þagnað sem snöggvast.
— Góði gamli Magambo, muldraði Merrill. — Hann hefur
rækt það vel, sem hann átti að gera.
Og Merrill skreið varlega niður fljótsbakkann og seig ofan í
vatnið. Svo tók hann til sundtakanna, varlega og hljóðiega. Það
var myrkrið, sem skýldi honum. Þó cr sennilega vafasamt, að
hann hefði komist ósjeður yfir fljótið, ef hundruð Osariar hefðu
horft yfir fljótið í myrkrinu. En nú voru þeir sennilegá komnir
inn í þorpið allir saman.
Og Merrill náði bráðlega sinum fljótsbakkanum, skreið upp úr
vatninu og síðan læddist hann eins hægt og hann gat í áttina
þangað, sem hann hjelt að vjelbyssan væri. Hann rýndi í myrkrið
og varð þess var, að vjelbyssan var um tíu metra frá honum og
eftir að hafa horft þangað enn um stund, greindi hann skuggana
af tveimur mönnum og honum sýndist á fótum þeirra, að hjer
væri um Portugalana að ræða, sem Maitland hafði talað um.
orðum, sem jeg skildi ekki. Grace Osaria sá hann ekki einn einasta. Þeir voru auðsjáanlega
liafði verið myrt einhvern tím- allir farnir inn í þorpið til þess að reyna að slökkva eldinn.
j á sumarhöttum og kventöskum
Halta og Slccrmabúðin
Ingibjörg Bjarnadóttir
2ja herbergja íbúð
óska-.t tii leigu, helst í Hlíðar-
hverfi. Þrcnnt fullorðið i heim-
ili. Uppl. i sima 7158 eftir kl.
1 í dag.
: til sölu. Tækifærisverð. Uppl. í
| síma 80325.
• •MiiMiriiiiiimitmiiiiiiiuiiiiiitimnim,,
Postulíns-
Ffilntcin
Rex Rotary til sölu,
GOÐABORC
Rreyjugötu 1. Slmi 3749.
Chevrðlð
j bill selst ódýrt, nýskcðaður og
i nýsprautaður, við Leifsstyttuna
: kl. 6—8 i kvöld.
; imimiim 1111111111 miimmimmiimimimiiiiiimi
Ottomanar
og dívanar
: Allar viðgerðir á legubekkium
| fljótt- og vel af hcndi leystar.
i Sótt og flutt. — Miðstræti-5.
: Simi 4762.
= xiiiiiiumiimiiimiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiniiiiiiilitw j
| Til sölu
: Tvihnepptur smoking, stæi-ð 41,
i ljós föt, stærð 44, einnig hlá,
: röndótt, stærð 41, Njálsgötu 23.
Arne S. Anderscn
I Sumarkjölaeíni
| sjerstaklega falleg, frá kr. 19.95
j meterinn, taftsilki í slifsi og
| svuntur, upphlutsskyrtu- og
j svuntuefni, svart svuntuefni.
ÞORSTEINSBÚÐ
vi’jnatiarvárudeild
Simi 81945
■ !lllllllllMIIIMIIIIIIIIIIII■llll■•llllllllll■ll■l■•llllllllllll
Kr. 10.55 parið.
• "•mmim,i,,i,niiiiiiiiiii,iiiii,||,„||||„l|„i„,„|„ir
| Til leigu
| ein stofa og aðgangur að eld-
j húsi, Skipasund 3, kjallara.
j Jeiðhjél
E 'pl sölii nýuppgert karlmanns-
j iéíðhjól. Uppl. milli kl. 12 og 2 1
j j ‘f síma 9398.
5MI"1111111 MllMMMIMIIIII„,IMI,IMIMIM„ll,„lll„„ll 3 “
| Hjól |
j með hjálparmótor til sölu. Uppl. i
: i slma 6223 í dag og á morgun. |
Eggjasbrar
fiskspaðar
sítrónupressur
teskeiðar
vatnsglös.
j ? silfurfægiklútar
afþurkunaxklútar og
stálull
ÞOHSTEINSBÚÐ
Snorrabraut 61. .Skni 81945
^.hmmiiiimm„iiiiiii„ii„„„,„t„,„t„ii„«„„„„„it :
| Áreiðanleg, reglusöm og dugleg :
I i
stúlka
s óskar eftir vinnu við húsverk
9 "
: :
I j eða eitthvað annað hálfan dag
: 5
| inn. Hefir sjálf herbergi. Til-
j boð sendist til afgr. blaðsins
| fyrir föstudag merkt: „Góð
j stúlká — 571“.
: iiiuiimiiiiiiiHiiHiiiiiMiiHiiiiiiniHiiinniiMiiiiiii
| og enskur baraavagn ó lióum
j hjólum til sölu Drápulilíð 34,
j kjallara, milli kl. 2—-6. g
; mmmiimmmmmiimm„mmmim„„z -
Z ilKMIHI,,,,„(„m,lll,IHn.iiiMU«IIIIIMH
S =
Isúð óskasl
Vantar 2ja herbergja íbúð i
Austurhænum. Tilboð merkt:
.„Austurbær — 575“’ sendist
Mbl.
; iMMimmmmmmmimimiimmmim„i,mm,„i > “
i C
5 :
Rafvirkja- j
meistarar j
Tilboð óskast í að taka að sjer j
raflögn i hús. Upp). í síma j
1367.
iMiMMiiiiimiiiHiiiiiiiiMiMiHMimiiinnemniiiiiHii ■
Ábyggilegur
meiraprófsbílstjóri I
óskar eftir framtiðaratvinnu.
öll vinna kemur til greina, ef j
um framtíðaratvinnu er að ræða. j
Tilboð sendist afgr. blaðsins
merkt: „Framtið — 572“.
KiiMiuimmr i