Morgunblaðið - 04.01.1952, Síða 8

MORGVNBLAÐiÐ
Föstuöagur 4. janúar 1952
plafur Nielsen
| Kveðjuorð
f. 15./7 1910 — d. 27./12. 1951
„Mínir vinir fara fjöld,
feigðin þessa heimtar köld.
Ég kem aftur, kannski í k\ild
með klofinn hjálm og rofXm
skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og
syndagjöld".
(H. J.)
ÞEIR fara að verða nokkuð
margir samferðamennirnir, eem
ég hef kvatt um æfina, og lætur
að líkindum, að þar sem ég er orð-
inn aldraður maður, að oft hefur
verið nærri mér höggvið, svo
nærri, og svo skammt stórra högga
á milli, að mér hafa oft komið
til hugar orð meistarans — „Vík
þessum kaleik frá mér“ — en þar
stendur einnig: — „ekki eins og ég
vil, heldur eins og þú vilt“ — og
enn verður svo að vera.
Bréf:
Enn um voilingarnar
r L i /
Ólafur Nielsen.
í dag er til moldar borinn Ólaf-
úr Nielsen, skrifstofustjóri í Keil-
ir h.f., en við höfum um mörg
ár verið handgengnir vinir og sam
starfsmenn. Unnið sama fyrirtæk-
inu, þó störfin væru ólik, en það,
sem hæst hefur borið á í fari Ól-
afs, auk alhliða trúmennsku og
skyldurækni, er drengskapur og
ljúfmennska til handa mér og öll-
um starfsmönnum fyrirtækisins,
og þá mest og bezt, þegar sorg
eða erfiðleikar sóttu á oss félaga
hans.
Það er ekki ætlun mín að hafa
þessi orð n«örg, heldur fáorða
kvittun til eftirlifandi ástvina
Ólafs, frá mér, og undantekning-
arlaust öllum starfsmönnnum
Keilis, ungum og gömlum, háum
sem lágum, fyrir auðsýnda vin-
semd, drenglyndi og prúomennsku
í hvívetna, og mættu blessuð börn-
in og eiginkonan njóta halds og
trausts í framtíðinni í þeirri full-
vissu að við samferðamennirnir,
teljum oss hafa mikið misst, og
sá arfur ólafs til þein-a er ekki
ómerkastur, að hann hefur sýnt |
í verki, að hann var drengur góður.
Guð blessi ykkvrr, sem eftir lifið, I
og verið þess mínnug, að Hann, I
sent öllu ræður, hefur vafalaust
enn á ný látið það bezta í té sem
kostur var á, með hinni skjótu og
hiklausu burtköllun vinar ókkar,
Ólafs, því eins og kunnugt er,
hefur hann um alllangt skeið ekki
gengið heill til skógar, og mun
hann eindregið og heitast hafa
óskað sér slíkra æfiloka, að falia
fyrirvaralaust frá sínu flekk-
lausa en hugstæða starfi, en það
skeði sem hendi veifað hinn þriðja
dag jóla, er hann hafði glaður og
reifur rétt fyrir stundu, sezt á
gamla staðinn sinn við skrifborð-
ið sitt og tekið til vinnunnar.
Blessuð sé minning hans.
Filippus Ámundason.
DÁINN, horfinn, harmafregn ..
Þessi margtilvitnuðu orð sálma
skáldsins komu mér fyrst í hug,
er ég frétti um lát vinar míns,
Óla Nielsen, sem í dag er til
moldar borinn.
Við kynntumst fyrst lítillega
fyrir rúmum 8 árum, en ekki
verulega fyrr en ég réðist til
starfa hjá h.f. Keili árið 1946, en
þar starfaði hann sem gjaldkeri
og bókari allt frá því nokkrum
vikum eftir stofnun þess fyrir-
tækis fyrir réttum 12 árum og
fram til dauðadags. Vegna dreng-
lyndis hans og samvinnulipurðar
varð samstarf okkar og kynni öll
mér hugljúfari og ár.ægjulegri
með hverjum déginum sem leið,
og vinátta og kynni héldu áfram
þótt leiðir skildust að pokkru, er
ég hætti störfum hjá Keili fyrir
tæpum 2 árum. Má ég fullyrða,
að svo hefur einnig verið um
aéra samstarfsmenn hans, jafnt
íoðri sem lægri, sem höfðu af
honum veruleg kynni.
; Ólafur var að eðlisfari fremur
hjédrægur, en þó léttur í lund
og gæddur óvenjulegri stillingu
og jafnaðargeði. Hann var smekk
maður og kunni vel að skemmta
sér og gleðjast með glöðum, en
jafnframt tryggur félagi. Kom
hann því alltaf vel fyrir og varð
vel til vina. Það er skoðun mín,
að hann hafi einnig verið meira
karlmenni en jafnvel sumir vina
hans gerðu sér Ijóst. Um mörg
ár gekk hann með erfiðan sjúk-
dóm, sem hann fékk um tíma
nokkra bót á, en læknar hans
munu samt hafa gert honum
grein fyrir, að honum væri brýn
nauðsyn að fara vel með sig, og
leggja ekki of mikið að sér við
störf. Sjálfur mun hann íremur
hafa óttast langvarandi vanhe’Jsu
en bráðan bana, en gekk þó ætíð
að störfum reiíur í huga, og mun
stundum hafa hlíft sér minna en
ástaeða hefði verið til.
Á fimmtudagsmorguninn hinn
3. í jólum mætti hann til vinnu
á venjulegum tíma, og hóf þá
dagstarfið, eins og svo oft endra-
nær, á léttri glettni við samstarfs
mennina og nokkrum gamanyrð-
Um, en kenndi svo réti á eftir
lasleika og var eftir fáar klukku-
stundir liðinn. Hann var trúr í
starfi og hélt velli til hinztu stund
ar.
Faðir Óla var Chr. Nielsen,
danskur farmaður, sem ungur
kom hingað til lands á skipum
Sameinaða gufuSkipafélagsins.
Hann giftist hér íslenzkri konu
og ílengdist sem verkstjóri hjá
afgreiðslu Sameinaða. Mun hann
síðar af mörgum hafa verið tal-
inn góður íslendingur. Móðir
Ólafs var frú Guðlaug Nielsen,
sæmdarkona, sem látin ér fyrir
rúmu ári síðan. Systkini hans eru
frú Elsa, kona Halldórs Kjartans
sonar stórkaupm., Kristián, starfs
maður hjá Eimskip, og Alffeð, nú
eftirmaður föður síns hjá af-
greiðslu Sameinaða. Ólafur átti
ágæta konu, frú Bryrihíldí Niel-
sen, sem lifir mann sínn ásamt 3
ungum börnum beirra.
Við kunningjar háns og sam-
starfsmenn biðjum honum bless-
unar Guðs og konu hans, börnum
og fjölskyldu huggunar og styrks
í hinni þungbæru sorg, sem svo
sviplega hefur orðið þeirra hlut-
skipti.
Sveinn Sigfússon.
kjallaranum
til dauða
LÚNDÚNUM, .3. jan,—Búlgarska
fréttastofan tilkynnti í kvöld, að
5 Búlgarar hefðu verið dæmdir til
dauða fyrir spellvirki og n.jósnir
fyrir Júgó-Slafíu. Fimm öðrum
var stefnt fyrir herrétt samtímis
og hlutu þeir 20 ára fangelsis-
dóm. Að sögn íréttastofunnar,
reyndust hinir ákærðu sekir um
öll sakaratriði. —Reuter-NTB.
Herra ritstjóri!
ÚT AF grein, sem birtist í blaði
yðar, eftir Kristínu Jóhanns um
skipulagsbreytingu í rekstri veit-
inga Þjóðleikhússins, vildi ég
biðja yður fyrir eftirfarandi at-
hugasemd og leiðréttingu:
Það sem sagt er um nettóhagn-
að af veitingarrekstri Leikhús-
kjallarans í ofannefndri grein er
vægast sagt mjög villandi. Það
er sagt að nettóhagnaður hafi
orðið kr. 166.945.84 frá því að
leikhúsið hóf starf sitt þar til
starfið hófst á ný í haust. Þess
ber að gæta að þá er eftir að
draga frá hagnað af sælgætissöl-
unni, sem varð yfir allan tímann,
sem frú Kristín stjórnaði veit-
ingasölunni, 93 þús. kr. Þá eru
ekki eftir nema tæplega 74 þús.
króna hagnaður, sem ekki er
heldur raunverulegur hagnaður,
því þá er eftir að draga frá fyrn-
ingu áhalda og allra tækja, hrein
gerningu veitingasalanna og
vexti af því fé, sem bundið er í
öllum tækjum, sem tilheyra veit-
ingasölunum. Auk þess var húsa-
leiga, rafmagn og hiti mjög lágt
áætlað, sem útgjaldaliður veit-
ingasalanna. Þegar búið er að
draga þessa kostnaðarliði frá
þessurn 74 þús. kr., hinum svo-
kallaða hagnaði, verðitr hinn
raunverulegi hagnaður ekki
mikill.
Með því að leigja Leikhuskiall-
arann fyrir 110 þús. kr. á ári o%
leikhúsið hafi sælgætissöluna á-
fram svo sem gert er, en hún gaf
yfir ofangreint tímabil 93 þús. |
kr. í nettóhagnað, er ekki annað
sjáanlegt en að það sé hagur fvrir
lejkhúsið að leigja veitingasalina
út með þessum kjörum.
Veitingarekstur með matsölu
er all-áhættusamur og krefst
auk þess mikils rekstrarfjár. —
Þjóðleikhúsið gat ekkert rekstr-
arfé fengið, enda vafasamt fyrir
það að leggja í áhættufyrirtæki.
Svo frá því sjónarmiði var það
hyggilegt að leigja veitingastað-
inn manni, sem hefði nægilegt fé
og aðstöðu til þess að reka full-
komið veitingahús.
Leikhúskjallarinn er, fyrst um
sinn aðeiris leígðúr til eins árs,
og er því hægurinri hjá, fyrir
Þjóðleikhúsið að taka reksturinn
í sínar hendur, með tiltölulega
litlum fyrirvara, þegar líkur
benda til að eigin rekstur verði
gróðvænlegri.
Reykjavík, 3. janúar 1952.
01151311?"^ Rosinkranz.
Fimm Búlgarar dæmdir
Þeir eru ekki frýnilegir ásýndum þessir. Það eru þrír af nemendum
Handíðaskólans, allir innan við fermingu, Oddur Guðmundsson,
Flókagötu 13, Jón Róbert Karlsson, Flókagötu 13 og Árni Björgvins-
son, Skólavörðustíg 27. Eru þeir með grímur, sem þeir hafa sjálfir
búið til. — Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.
„Þannig fer fyrir ykkur,
ef þið herðið ykkur ekki44
í BREZKA útvarpinu var nýlega
skýrt frá því, að 80 námaverka-
menn hefðu verið skotnir íil
bana. Þetta gerðist í kolanámu í
Tatra-fjöllum.
Þegar brezka útvarpið bh'ti
þessa frétt skoraði það á ung-
versku stjórnina að leiðrétta
hana, ef hér væri nokkuð ofsagt
eða vansagt. Var þessi áskorun
flutt i brezka útvarpinu á ung-
versku og íleiri íungumálum.
Segir í fréttinni, að námu-
mennirnir hafi hvað eftir annað
verið örfaðir til að leggja meira
að sér við námugröftinn og
fylgdu þeir þessum tilmælum
myndu matarskammtur verða
aukinn og þeir fá ýms önnur fríð-
indi.
En aíl't þétta kom ekki að til-
ætluðum notum, enda á ríkislög-
reglan að hafa komizt á snoðir
um að samtök voru meðal verka-
mannanna um vinnusvik og
benti logreglan á 80 verkamenn,
sem hún sagði vera forsprakk-
ana.
Samkvæmt hinni brezku út-
varpsfrétt var farið með þessa
80 verkamenn niður í djúp
námugöng, þar sem lögreglu-'
liðsmenn skutu þá alla til
bana. Er næsti vinnuflokkur
kom í námuna var þeim verka
mönnum sýnd líkin og Iög-
regluliðsforingi, er var í fylgd
með þcim á að hafa sagt:
„Þannig fer fyrir ykkur, ef þrð
herðið ykkur ekki betnr við
vinnuna, en þið hafið gert til
þessa“.
Humprey
Framh. af bls. 7.
Næsti forseti verður ekki fylgj-
andi einangrunarstefnunrii. Við.
getum ekki dregið okkur í hlé.
Á tiltölulega fáum árum hefir af-
staða alinennings til utanríkis-
mála gjörbreyttst, ábyrgðartil-
finningin gagnvart öðrum lönd-
um og skilningurinn á nauðsyn
samvinnu við aðrar þjóðir hefir
aukist svo stórkostlega, að fyrir
bara einum mannsaldri hefði
þetta verið talið óhuesanlegt.
Páll Jónsson.
Afgreiðslustúlka oskast
Dugleg og ábyggileg stúlka óskast í sérverZlun. Gagn-
fræðamenntun eða önnur hliðstæð menntun nauðsyn-
leg. — Upplýsingar um fyrri störf ásamt aldri, send-
ist afgr. blaðsins fyrir sunnudag merkt: Dugleg—619.
■r.*ú
-••muiMnwrof*'
Vélstjéra og vanan háseta
vantar á Iínubát frá Sandgferði.
Upplýsingar í síma 7926 eftir kl. 1 í dag.
iiimiiiiiiiiii 11111111111111 ..Miiil|liiiiiniiiiHmiiii»ii»iiiiiiiini»iiMiiH»*»iii»*M*««»iiiiiiiiiiiii*l"ii*iiiiiiiii'iiii'iM,iiii,ii'ii*,,,mM,M,',,,*,>"*ii',m,,,*"i*ini'ii,,"i'*i'*ii,""ii'iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi»iMiiiiiii»ihiknn»iiMMniHm
Markús:
Eftir Ed Dodd.

The impact op the bullet
KNOCK5 THE 5NARLIN& V.ALE
GRIZZLY OFF HIS FEET/
í) oivouo nður af. 2) BjÖrninn heíur orðið fyrirl 3) Þegar hann fellur til jarð-
— Þú hittir hann, hrópar skotinu. Hann kastast yfirum sig ar dregur birnan sig í hlé. Hún
Siggi. i á hrygginn. I er blóðug og rifin.
As ME GOES OOWN, TWfc o,
SHE -BEAR, FOLLOWEO 6>
PEEWEE. ORAGS HER TORN mj
BLEEOING BOOV TO A HlOíNG
PLACE AMONG THE ROCKS )