Morgunblaðið - 09.01.1952, Blaðsíða 10

[ 10 ~T"fnr,^W7'7!r ri’ 'i
MORGVNBLAÐ1B
Miðvikudagur 9. jan. 1952
iiiiiimiiiu
Framhaldssagan 39
llllll•lllll■lmllll■llllmllllllflmlll■lllllllll•llll■•lM
1111111111111111111111111111 -
Herbergið á annari hæð

Skdldsoga eftir MILDRID DAVIS
skráargatinu, en dyrnar opnuð-
ust ekki. En þriðji lykillinn opn-
aði.
Hann tók varlega um húninn.
Dyrnar opnuðust inn í herberg-
ið. Bilstjórinn stóð lengi á
þröskuldinum og horfði inn í
rökkrið. Húsgögnin voru
öðruvísi í þessu herbergi en hin-
um tveim. Gluggatjöldin voru úr
bláu silki og áklæði á húsgögn-
unum var ljósgrátt. Honum
fannst, sem það tilheyrði öðrum
heimi, eins og það tilheyrði for-
tíðinni og væri fullt af hvíslandi
endurminningum.
Andrúmsloftið var innilokað
og þungt. Hann fann að hjartað
barðist í brjósti hans. Hann sá
djúpan hægindastól og stórt rúm.
Og hann sá líka að það var eng-
inn í herberginu.
*
19. kafli.
Seinna, sama dag.
Loks rankaði bílstjórinn við
sér, og fór inn. Lengi stóð hann
og hlustaði. Honum var orðið
erfitt um andardrátt af hugar-
æsing. Honum fannst, sem hann
hefði gengið út úr veruleikanum
og inn í tómt rúm.
Hann leitaði hljóðlega og
þurrkaði ósjálfrátt á sér varirn-
ar hvað eftir annað. Hann leitaði
í fataskápnum, á bak við silki-
klæddan legubekk, og á bak við
stóla. Við og við leit hann á úrið.
Hann horfði lengi á myndina í
kringlóttu umgerðinni fyrir ofan
litla píanóið.
Hann reyndi að hrista af sér
doðann, sem honum íannst vera
að gagntaka sig. Og allt í einu
nam hann staðar. Af. einhverjum
ástæðum hafði rúmið ekki gert
vart við sig í meðvitund hans.
Það hafði sézt ógreinilega frá dyr
unum og síðan hafði hann gengið
fram hjá því hvað eftir annað nið
ursokkinn í leitina. Rúmið var
nokkuð stórt, en ekki mjög, en
það var eitthvað í þessu herbergi,
sem gaf því uggvænlegan blæ.
Rúmið var dálítið bælt, eftir að
einhver hafði legið þar.
Hann stóð lengi og gat ekki
haft augun af dældinni í bláu
silkiábreiðunni. Honum rann
kalt vatn milli skinns og hörunds
og honum fannst fæturnir, sem
negldir við gólfið.
Og þá var það allt i einu annað,
sem hann vaknaði til meðvitund-
ar um. Hann heyrði hljóð ein-
hversstaðar á bak við dyr. Fyrst
í stað vissi hann ekki hvað það
var, en svo áttaði hann sig.
Það var fótatak. Hratt fótatak
einhvers, sem gekk hinum meg-
in við einhverja af þessum lok-
uðu hurðum.
Hann leit fljótt í kring um sig.
Svo gekk hann að dyrunum fram
á ganginn og læsti þeim innan
frá. Án þess að hika, flýtti hann
sér yfir gólfrö aftur og opnaði
fataskápinn. I honum héngu
tveir kjólar, sloppur og loðkápa.
Að öðru leyti var hann tómur,
svo að það var gott pláss fyrir
innan. Hann smeygði sér inn og
lét dyrnar falla að stöfunum.
Svo beið hann og hafði ekki
augun af rifunni við dyrnar. —
Vöðvarnir í handlegg hans stirðn
uðu af áreynslunni og hann
heyrði hvernig blóðið suðaði fyr-
ir eyrum hans. En hvernig, sem
hann reyndi sá hann ekkert út
nema hluta af veggnum.
Mínúturnar liðu. Ekkert virt-
ist gerast inni í herberginu. Hann
reyndi að hlusta, en heyrði ekk-
ert.
Eftir nokkra stund var orðið
svo heitt í skápnum, að hann
smeygði sér úr jakkanum og lét
hann detta á gólfið. Hann burrk-
aði sér í framan með vasaklútn-
um. Hann leit á upplýsta stafina
á armbandsúrinu og sá að tólf
mínútur voru liðnar síðan hann
fór inn í skápinn. Loks ákvað
hann að bíða ekki lengur. Hann
rétti fram hendina og ætlaði að
taka um húninn, en þá heyrði
hann hljóð, svo að hann dró
hendina aftur að sér.
Hann fór að verkja í fæturna.
Hann hallaði sér upp að veggn-
úm á móti hurðinni og beið. Aðr-
ar tiu mínútur liðu. Hitinn gerði
það að verkum að hann varð
syfjaður. Augnalokin sigu aftur
og höfuðið datt fram á bringuna.
Allt var kyrrt og hljótt í herberg
inu.
Smátt og smátt varð hann var
við lágar raddir hinum megin við
dyrnar. Létt fótatak og marr í
rúmfjöðrum. Skúffa var opnuð.
Einhver rak upp !ágt óp.
Hann komst smatt og smátt til
fullrar meðvitundar. Fætur hans
flæktust í jakkanum, sem lá á
gólfinu. Hann ýtti við kiólermi,
sem kitlaði hann í nefið. Loks
opnaði hann augun.
Fyrst mundi hann ekki eftir
því hvar hann var. Hann reyndi
að hreyfa sig, en rakst strax í
vegginn. Það vorh tölustafirnir á
úrinu, sem gerðu það að hann
áttaði sig. Strax var hann glað-
vaknaður. Hann flutti sig nær
rifunni á dyrunum.
Hann gat ekki þekkt lágar radd
irnar. Hann vissi aðeiris að ein-
hverjir tveir eða einhverjar tvær
voru að tala saman. Einhver gekk
yfir mjúkt gólfteppið. Fótatak
nálgaðist fataskápinn og Swend-
sen flýtti sér að fela sig á bak við
fötin. Einhverju var fleygt fram-
an í hann og dyrnar lokuðust.
Nú voru þær alveg lokaðar svo
að hann sá ekkert út.
Hann tók kjólinn frá andlitinu
,'og andaði djúpt að sér. Hann
. beygði sig niður að skráargatinu
j og reyndi að anda í gegn um það.
I Hann heyrði ennþá fótatak hin-
um megin við dyrnar, en ekkert
mannamál. Svo var dyrunum
lokað fram á ganginn. Um leið
heyrði hann rödd frú Corwith:
„Já, nú kem ég niður“, og dyrn-
ar lokuðust.
Löng þögn. Mínúturnar liðu
hægt. Hann saup hveljur við skrá
argatið eftir því sem honum varð
erfiðara um andardrátt. Loks
beit hann í vörina og lagði hönd-
ina á húninn. Ekkert hljóð heyrð
ist. Hann snéri húninum og ýtti
upp hurðinni, en gætti þess að
þær opnuðust aðeins lítið eitt.
Það brakaði aftur í rúmfjöðrum.
Hann hélt niðri í sér andanum
á meðan hann beið eftir að heyra
fótatak, en ekkert gerðist.
Góð stund leið og ekkert hljóð
heyrðist úr herberginu nema. við
og við brak i rúmfjöðrum. Með
stuttu millibili heyrðist bjöllu-
hringing að neðan.
Loks var barið hægt að dyr-
um. Dyrnar opnuðust og lokuð-
ust aftur, og frú Corwith sagði:
„Frú Schoenemann og Maud
frænka þín eru komnar og þær
langar til að sjá þig“.
Swendsen heyrði tvær óþekkt-
ar raddir, sem buðu hjartanlega
góðan dag. Önnur röddin var há-
værari en hin. „Nú, og hvernig
líður sjúklinginum í dag?“ spurði
háværari röddin.
Swendsen beið með öndina í
há’sinum eftir svari, en um leið
ók eitthvert þungt íarartæki
fram hjá fyrir utan, svo að rödd-
in drukknaði. Swendsen hallaði
sér upp að veggnum, hnykklaði
brúnir og beit í vörina.
„Mér sýnist þú vera miklu
hressari. Þú verður frísk áður en
þú veizt af.
Svo sagði hin röddin, sem var
óstyrkari og veikari:
„Þetta var sannarlega áfall
þegar ég heyrði, að þið væruð að
fara. Ég þurfti að fara í tvo staði
í dag, en þegar Anna hringdi og
sagði mér þetta, þá varð ég að
fresta þvi. Við eigum sannarlega
eftir að sakna ykkar héðan“.
Röddin þagnaði og það var eins
og sú, sem hafði talað væri að
reyna að láta sér detta í hug eitt-
hvað annað til að halda uppi sam
ræðunum.
„Hvenær segir þessi sonur yð-
ar að Kitten muni geta orðið fulÞ
frísk“, spurði háværari röddin.
„Mér sýnist þetta hafa tekið nokk
uð langan tíma“.
Swendsen vissi nú að óstyrka
röddin tilheyrði frú Schoene-
mann. Hún vissi auðheyrilega
ekki hverju hún átti að svara.
„Ja, ég .. . ._ ég veit það satt að
segja ekki. Ég er ekki svo vel að
mér í þessum Iæknavísindum“.
Hún hikaði, en hélt svo áfram:
„En ég er viss um að Francis veit
hvað henni er fyrir beztu“.
nTnvnriTnvf
Ævintýri IHikka BSB.
Veikgeðja risinn
Eítir Andrew Gladwin
14
Fyrsti fanginn var sælleg, rjóð, ung kona, sem brosti von-
góð til risans.
— Hvað hefur hún gert? þrumaði risinn og mátti sjá að
hann vorkenndi henni.
— Hún hefur stolið tveimur stólum frá þér, sagði Toggi
með fyrirlitningartón. Og á meðan rannsakaði hann skjölin
vandlega.
Við þetta fór fjöldi manns í salnum að skellihlæja. Risinn
yirtist dálítið undrandi.
— Hyers vegna gerðirðu það? spurði hann.
— Ég gkal segja yður það, herra. — Við ætluðum að hafa
veizlu. Það var afmælisdagur elzta sonar míns og állir ná-
grannarnir ætluðu að koma í veizluna. Við áttum ekki nógu
marga stóla handa gestunum, svo ég hugsaði að þár sem þér
ættuð mörg hundruð stóla, þá gæti ég fengið áð minnsta
kosti tvo að láni. Aðeins að láni, auðvitað. ■
— Hún stal þeim, en fékk þá ekki lánaða, sagði Toggi
dapurlega. — Hún bað ekki um að fá þá að ijani hjá þér,
risatign, og hún skilaði þeim ekki aftur.
— O, kaldakol, kaldakol, muldraði Gimbill:
Unga konan virtist mjög móðguð yfir orðum Togga, Hún
sneri sér að honum, stappaði fótunum í gólfið og hrópaði:
— Þú gafst mér ekkert tækifæri til að skila þeim, æpti hún.
— Ég get ekki tekið hart á þessu, sagði risinn. — Mér
finnst sjálfum gaman að sitja í veizlum. Ef þú, kona góð,
hefðir beðið um að fá stólana lánaða, þá hefði ég lánað þér
Skylmingafélag I
■I
1
Reykjavíkur*
Æfingar hefjast að nýju í Miðbæjarskólanum
í kvöld klukkan 7.
Nýir meðlimir tali við Egil Halldórsson í síma 4283 «
daglega frá kl. 12—1. -
Skrifstofa
Fasteignaeigendafélags Reykjavíkur Z
. ..sK^v. •- j,
í Aðalstræti 9, verður lokuð til næstu helgar vegna J
■!
flutninga.
i i . STJÓRNIN
li » ;l*v- | «* . •
Plastik húðuðu vinnuvetlingarnir (bleikrauðu) frá
Nylon-Plast h.f. eru viðurkenndir sterkustu vetling-
ar sem fást hér á landi. Duga margfalt á við venju-
lega bómullarvetlinga. — Eru samt ódýrari en aðrir
sambærilegir vetlingar.
Heiidsölubirgðir hjá:
^J\riát
lidnááon
Lf. |
Austurstræti 12, Reykjavík. Sími 2800.
iteykvíkingar — Reykvíkingar
Þér getið fengið
„Caricature11 (Skopmynd)
ef þér Iítið inn í Café Höll (efri sal) í dag
og næstu daga kl. 2—10 e. h.
■(an«wn>
Til leigu
100—300 fermetra salir í húsi okkar,
Laugaveg 105,
P
aucjavecýur 103 h.f., óítni 2976 \
Atvinna
Stúlka getur fengið atvinnu við afgreiðslu og skrif- *
stofustörf á Keflavíkurflugvelli. 5
■!
Góð menntun og enskukunnátta nauðsynleg. Umsóknir ■
ásamt mynd, sendist skrifstofu flugvallarstjóra rikisins, "
Keflavíkurflugvelli, fyrir 12. janúar n. k.
m
m
w
iiarnri