Morgunblaðið - 05.02.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 5. febrúar 1952
....Framhaldssagan 10 .....*.■■••
EKKI í AIMIMAÐ
Í *
i :
; fiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiniiiiMMi
Skáldsaga eftir GEORGE NEWTON
IIIMIIIIIIIMIIIIIax
Honum hafði þá staðið á sama
um gjöfina frá Barry, hugsaði
Alice með sjálfri sér. Ef til vill
hafði þetta bara verið hennar
eigin ímyndun. „Og mér stóð líka
a sama“, sagði hún.
„Þú talar alltaf svo skynsam-
lega“, sagði hann. „Það gæti eng-
inn verið svona skynsamur, nema
honum stæði þá á sama um allt“.
Alice fölnaði. „Ég er farin að
fara í augarnar á þér“, sagði hún
rólega. _ '
„Ég hef engar taugar. Ég er
hara einn af þessum, sem hafa
engar tilfinningar og ekkert hef-
ur áhrif á þá. Þú vissir það þegar j
þú giftist mér“.
„Mér þykir alltaf leiðinlegt þeg
ar þú ert að reyna að gera lítið
úr sjálfum þér“;
„En þú reynir að gera gott úr
hví“, hreytti hann út úr sér.
„Ó, Mac, því erum við farin að
rífast?“ Hún snökkti. „Hvernig
stóð á bví að við byrjuðum á
þessu. Ég veit ekki einu sinni
hvers vegna.... “ Hún þagnaði
þegar síminn hringdi. „Ég get
ekki talað við neinn“, sagði hún.
„Mac?“ sagði alvarleg rödd.
„Þetta er Shay, læknir. Er Alice
heima?“
„Já“.
„Viltu að ég segi henri það eða
viltu gera það sjálfur?“
„Ég skal gera það“, sagði Mac
hljómlausri röddu.
„Því er öllu lokið, Mac. Hann
fékk slag þegar við vorum að
veiða. Segðu henni að hann muni
ekkj hafa þjázt“.
„Ég skal gera það“, sagði hann.
„Hann hefur að öllum líkind-
um verið hjartveikur í lengri
tíma. Hann vild.i aldrei lofa mér
að rannsaka sig“. Læknirinn hik-
aði. „Það er bezt að þú komir með
hana hingað, Mac“.
* t
Hann lagði frá sér tólið og stóð
hreyfingarlaus góða stund. Hann
var að velta því fyrir sér hvernig
hann ætti að orða þessa sorgar-
frétt, þegar hún kom til hans. i
„Hvað var það, Mac?“ j
Hann gat ekki dre?ið úr áfall- !
inu. „Pabbi þinn er dáinn“, sagði
hann. I
„Nei“. |
„Hann fékk slag, Alice. Hann
hefur verið hjartveikur".
„Hann var alveg frískur....“,
byrjaði hún, en þagnaði. Svo
brast hana í ákafan grát og hún
fleygði sér í fang hans og grúfði
andlitið við öxl hans, eins og hún
hafði gert einu sinni áður.
„Ég vil fá pabba minn“, vein-
aði hún eins og barn. „Við hefð-
um getað búið hjá honum eins og
hann vildi“. Hún hristist af ekk-
anum. „Við hefðum getað verið
hjá honum þessa stuttu stund,
sem hann átti eftir“.
„Við gátum ekki vitað það,
Alice“.
„Ó, því getum við ekki vitað
fyrirfram hvað er rétt að gera“,
sagði hún kjökrandi Hún hugs-
aði aðeins um föður sinn, en Mac
hugsaði aðeins um hana.
Hann gat ekki svarað. Hann
gat aðeins lofað henni að gráta
við öxl sína. Með sjálfum sér
hugsaði hann: „Þú vissir að
Barry var bér fremri og faðir
hennar var þér fremri. Þú verður
aldrei sá fyrsti fyrir henni“.
★
Edna frænka kom til að vera
við jarðarförina og dvaldist
nokkra daga hjá frænku sinni og
manni hennar, sem hún sá nú í
fyrsta sinn. Henni leizt strax vel
á Mac. Og hún dáðist að litla hús-
inu þeirra og búskaDnum, þótt í
smáum stíl væri. Þó að Alice
væri dauf í dálkinn, var ekkert
út á það að setia. Það var ekki
nema eðlilegt eins og á stóð. En
þó gat Edna, frænká, ekki á sér
setið. Hún virti Alice oft fvrir
sér rannsakandi þegar hún ekki
íiffjiiuúhHufcitWaéttwu
frá eigum Paul Havden. ..Seinna
meir, þegar frá líður, getur þú'
sent þetta allf til fornsala, eða
selt það á uppboði", sagði hún.'
Alice kinkaði þegjandi kolli, en |
svaraði ekki. Frænka hennar
hélt áfram í ákveðnum tón. „Ég
vil helzt ekki skilja við þig með
sorgarsvip á litla andlinu þínu,
þegar ég fer heim, vina mín“.
Alice brosti með erfiðismunum.
„Er þetta betra?“
Edna, frænka, gekk til hennar.
„Við skulum vera hreinskilnar'
hvor við aðra. Alice; segðu mér!
hvað amar að þér. Ertu ekki á-
nægð í hjónabandinu með Mac?“
„Jú, ánægð og þakklát. Það er
dásamlegt að komast aftur á rétt-
an kjöl“. Hún horfði beint í augu
frænku sinnar. „Mac vissi að mér
þótti vænt um hann áður en við
giftumst, en ég varð að segja hon
um að ég gæti ekki borið sömu
tilfinningar til hans eins og til
Barry“.
Frænka hennar greip andann
á lofti. „Að heyra þetta. Og hvað
átti það að þýða? Þið hafið ákveð
ið að lifa lifinu saman. Hvernig
mundi þér líða, ef eitthvað kæmi
fyrir Mac?“
„Talaðu ekki þannig. Ég mundi
vilja deyja líka. Ég get ekki hugs
að mér að lifa án hans“.
„Þetta líkar mér betur. Þið er-
uð þá hamingjusöm samari. Eða
er það ekki, Alice?“
Alice handlék lampasnúru, sem
lá á borðinu fyrir framan hana
og svaraði ekki strax. Svo settist
hún við hliðina á frænku sinni.
„Við vorum það“, sagði hún lágt.
„En svo kom eitthvað íyrir. Ef til
vill hefðuin við getað jafnað það
á milli okkar, en það var sama
kvöldið og pabbi dó og ég hef
ekki á heilli mér tekið síðan. Það
byrjaði eða virtist byrja, þegar ég
tók niður málverkið, sem Barry
sendi okkur í brúðargjöf“.
„Sendi hann ykkur brúðar-
gjöf?“ sagði Edna með vandlæt-
ingu.
„Ég vildi óska að hann hefði
ekki gert það. Ég skil ekki hvers
vegna hann gerði það. Það getur
ekki verið að hann hafi viljað
koma upp illindum á milli mín
og Macs“.
„Það er mér að kenna“, sagði
Edna. „Ég stóðst ekki íreisting-
una og sagði honum frá gifting-
unni, til þess að lofa honum að
finna fyrir því hvers hann hafði
farið á mis“.
Alice hnyklaði brúnir hugsandi
á svip. „Ég hugsa næstum aldrei
um Barry nú orðið. Ég kæri mig
ekki um að standa sigri hrósandi
gagnvart honum. Ég.... það er
satt, en ég er næstum búin að
gleyma honum“.
„Það er ágætt. Þú skalt bara
halda þvi áfram“. Frænka henn-
ar kinkaði kolli. „Honum er
mátulegt að eiga minningarnar.
Oe þú mátt trúa því að hann hef-
ur engu gleymt. Hann sagði mér
einu sinni að hann áliti að b^ð
hefði verið faðir þinn, sem orsak-
aði það að ekki varð úr neinu á
milli ykkar“.
„Pabbi stóð ekki í veeinum fyr
ir okkur á nokkurn hátt“.
„Ekki þannig að þú yrðir vör
við það. Ég vissi það, en ég vissi
bara ekki hvað és átti að gera við
því“. Edna beit í vörina og hélt
svo áfram. „Það er auðvitað til-
eangurinn að t.ala um það núna.
En ég hélt að bað væri ástæðan
fyrir því að þið Mac giftuð ykkur
án þess að láta fcður binn vita“.
„Pabbi vildi stundum fá að
ráða.... “ Alice lauk ekki við
setninguna.
„En hann hafði lag á því að
láta það líta þannie út, að el't
væri samkvæmt þinni ósk“, sagði
Edna. „Hann hafði líka þau áhrif
á móður þína að hún gerði það,
sem honum var eðlilegt, en ekki
það sem henni sjálfri var eðli-
legt".
„Gerði hann það líka við mig?
Sagði Barry þér það?“
„Það er svo sem engin afsökun
fvrir Barry“. Frænka hennar hik
aði, en hélt svo áfram. „En úr því
að þú spyrð mig þá get ég eins
sast þér það. Barry saeði mér að
þú hefðir verið svo sjálfstæð og

ÍJ vki • f B&asak .ARNALESBOff
i \aL*É5si JXlov£taMaBsitis 1
ÆVINTÝRI MIKKA IV.
Gíraldi
Eftir Andrew Gladwin
í.
MIKKI gekk hægt niður þorpsgötuna áleiðis til brúarinnar
yfir ána, þar sem hann hafði lagt Víkingaskipinu. Honum !
þótti gaman að dveljast í litla þorpinu með litlum fugls-
hreiðrum og stráþökum húsanna í skugga grámálaða kirkju- ;
turnsins, með grænum húsum og tjörn, þar sem íjölmargar
endur syntu í, og með snotrum hlöðum og húsum. Þar var
líka stór og gömul verzlun, sem var hrein opinberun, undra-
land unaðarms. Þar fékkst allt milli himins og jarðar, eða
næstum því. Allt frá flugdrekum og lakkrísborðum til hveiti-
sekkja og gólfdúks.
Gamli maðurinn, sem rak verzlunina, var rauður í kinn-
um og reglulega skemmtilegur að tala við. Hann sagði Mikka
hvað þorpið væri yndislegt, að það gerðist aldrei neitt þar
og hve glaður hann væri yfir því að hafa kynnzt svona
náunga eins og Mikka, og að hann vonaði að Mikki skemmti
sér vel á ferðalaginu. Hann sagðist ekki hafa vitað til þess
að sjóræningjar hefðu nokkurn tíma komið uppeftir ánni,
heldur héldu þeir sig langt úti á sjó. Kaupmaðurinn kom
meira að segja út að dyrum verzlunarinnar til þess að kveðja,
viðskiptavininn, þegar Mikki — með sítrónuflösku í annarri
hendi og kökupoka í hinni og sex lakkrísborða í buxnavasa
sínum — hélt sína leið.
En hvérs vegna hafði kaupmaðurinn ekkert minnzt á
ljónin?
Það var fallegur dagur, fylltur gleði og friðsæld. Hátt
fyrir ofan Mikka heyrðist hrein og þýð söngrödd: — Bí, bí, bí.
Mikki svaraði með glaðlegu blístri. Hann var næstum því
kominn að brúnni þegar hann heyrði hávaða, svo að sló út'
á honum köldum svita. Það la við, að Mikki missti niður '
I# syp, ypre, þpnptn, bjljt, yið.,1,
Þétta gæti verio Ijon eoa hvaða villidýr cem v?.r. *
• Wf', '&íi " * ■' •- « —s k-. >; '.i
Sjómannafélag Réykjavíkur:
Allsherjaratkvæðagreiðsla
um heimild til vinnustöðvunar á togurunum, fer
fram meðal félagsmanna dagana 6. og 7. febrúar
klukkan 10—22, báða dagana í skrifstofu félagsins
í Alþýðuhúsinu.
Stjórn Sjómannafélags Reýkjavíkur.
Ibúð arhæð
til sölu
Ný 4ra herbergja íbúðarhæð í steinhúsi, við Hafn-
arfjarðarveg, til sölu. — Nánari uppl. gefur
GUÐJÓN STEINGRÍMSSON, lögfr.,
Strandgötu 31, Hafnarfirði.
Sími 9960.
Bifreið óskost
6 manna, ekki eldra model en 1946. — Uppl. í
sima 80199 í dag.
Frystivökvi
„Freon 12“.
-J\nslján (J. (jísíason (s? ((o. li.í.
!
:
1951
Hinn 1. febrúar var allra síðasti gjalddagi álagðra
útsvara til bæjarsjóðs Reykjavíkur árið 1951, bæði sara-
kvæmt aðalniðurjöfnun og framhaldsniðurjöfnun.
Atvinnurekendur og aðrir kaupgreiðendur, sem hefir
borið að halda eftir af kaupi starfsmanna til útsvars-
greiðslu, en hafa eigi gert það, eru alvarlega minntir á,
að gera bæjargjaldkera fullnaðarskil nú þegar.
Að öðrum kosti verða útsvör starfsmanna innheimt
með lögtaki hjá kaupgreiðendum sjálfum, án fleiri að-
varana.
K
v'rilarinn
II U » ■! i *.j,
I * J - I 4 . i
or^an
> 1 t 1 í i t . t