Morgunblaðið - 20.04.1952, Qupperneq 14

Morgunblaðið - 20.04.1952, Qupperneq 14
14 MORGUNBLAÐIÐ Sunnwdagur 20. apríl 1952 EFTIJ? HILDU LAW f?E NC E Framhaldssagan 59) að aka a manninn og lofað hon- um helmingnum af peningunum, sam hann ætlaði að pressa út frá Lauru. Þeir höfðu gerzt sekir um morð, og hann gætti þess vel að láta ekki Stoneman glevma því. Morey stríddi oft Stoneman á því að hann væri lélegur til þess að aka bíl. Meira að segja Oft þegar ég var inni. Stoneman bar sig aumlega, en Morey hló. Morey var geðbilaður, on Stone- man var djöfull í mannsmynd. Því hann lét kaupa sig til alls fyrir peningana“. Amos ræskti sig. „Afsakið að , ég gríp fpam í, en mig langar til þess að spurja hvers vegna þið gerðuð ekki lögreglunni viðvart fyrir löngu?“ „Ivy er ástæðan fyrir því. — Fyrst gátum við ekki hugsað um annað en hve óbærilegt almenn- ! ingstalið yrði. En brátt urðum við að hugsa um annað. Ha^n hótaði að nema hana á brott. Eg trúði því ekki í fyrstu að hann mundi gripa til slíkra ráða, en seir.na sannfærðist ég um að honum var trúað til alis. Einu sinni læsti hann hana inni i skáp og þar var hún í marga klukku- tíma þangað til við fundum hana loks. Tvisvar sinnum veiti hann vagnirium, sem hún iá og svaí í. Einu sinni uppgötvuðum við að annar handleggurinn á henni hafði verið snúinn úr liði. Við gátum aldrei vitað með vissu hvernig það hafði skeð en við gátum getið okkur þess til. Laura sagði Anne að hún raætti aldrei skilja Ivy eftir eina. Við gátum ekki gefið henni frekari skýr- ingu. Það var erfitt fyrir barnið . að bera slíka ábyrgð, en við reyndum að bæta það upp fyrir henni sefrina :neir“. „Hvað gerðuð þér eftir að þér fenguð bréfið?“ spurði Mark. Sagan —* sunnudag.......... „Laura tók Anne úr skólanum Og fór tiLSviss. Eg fór með sömu lest, en í.öðrum vagni. Við vild- «m ekki að Anne sæi mig. Við höfðum ákveðið að fara til Banda ríkjanna þegar barnið væri fætt og reyna að komast að einhveri i Iausn í málinu þar. Ég gat ekki farið undir minu rét'ta nafni, en varð þó að fylgja þeim eftir. Ég var því með þeim sem þjónn“. „Við landamæri Sviss yfirgaf ég Lauru og Anne og fór aftur til London. Ég sagði á sjúkra- Bandarikjanna fluttum við frá einum staðnum á annan, og í kjölfar okkar Morey og Stone- man. Þeir sögðu að allt þeirra líf væri í rústum. Okkur urðu þau mistök á, að byrja að gefa þeim peninga. Svo hættum við því. Laura sagðist ætla að fara með málið til yfirvaldanna. — Hann svaraði með því að hóta að nema Ivy á brott og sýndi henni fram á með mörgum dæmum hve auðvelt honum mundi reyn- ast það. Ég vissi þá að hann mundi einskis svífast. Við hætt- um við að _kra hann og borguð- um aftur. Ég skrifaði Davenport og bað hann að útvega okkur rólegan og afskekktan dvalar- ( stað. Ég held að ég hafi undir niðri verið að búa mig undir að myrða Morey. Ég kaus þennan stað. Við héldum að við gætum horfzt í augu við veruleikann og komizt út úr þessum vandræð- um. Okkur datt aldrei í hug að aðrir mundu verða fyrir barðinu á þeim“. Amos hallaði sér yfir öxlina á Oliver og hvíslaði einhverju. „Lestin", sagði Oliver. „Neij við getum verið á gistihúsinu í Bear River í nótt. Ég þarf að gera ýmislegt hér áður en við förum“. „Mér þykir' leitt að hann skuli vera dáinn“, sagði Beulah. „Ég hefði haft ánægju af því að koma honum fyrir kattarnef". Oliver hélt áfram frásögninni: „Þegar við vorum komin hingað fróu Stoneman og Morey að ríf- ast. Ég held að Stoneman hafi ekki fengið sinn hluta af pening- unum og hafi hótað að segja frá. Það er ein ástæðan fyrir því að hann var myrtur. Honum fór að detta í hug að hagkvæmast gæti verið fyrir sig að svíkja Morey og ganga okkur á hönd. Hann mundi geta haft meira upp úr því“. ! Wilcox ræskti sig. Hann var alvarlegur á svip og þungur á j brún. „Margir verða beirrar skoðunar að þér og kona yðar hafi óbeinlínis átt sökina ó iauða frú Lacey og Florrie. Ég skil hvers vegna þér fóruð ekki strax til lögreglunnar. Hver, sern á börn getur skilið það. En hvers vegna komuð þér ekki til :nín eftir dauða frú Lacey?“ „Þegar frú Lacey dó, datt mér fyrst í hug Morey óg Stoneman. En mér fannst það svo ótrúlegt. Ég hafði ekkert til sönnunar. Og þegar það var úrskurðað að hún hefði dáið af slysi, þá reyndi ég að bægja gruninum brott. Þegar Florrie var myrt, vissi ég að hún j mundi hafa fundið úrklippuna, þrátt fyrir neitunina. Og ég þótt- ist viss um að Morey og Stone- I man væru hinir seku. Ég sagðí j Lauru það. Það var of seint að hjálpa Florrie, en Laura bar það í tal við Morey. Hún sagðist ætla að fara til lögreglunnar. Hann sagði að Stoneman væri sá seki. Hann bað hana um frest til að ( koma Stoneman undan og af landi burt. Hún neitaði. Hún neit J aði. Þá tók hann upp litla mynd j af Ivy og horfði á hana. Hann ; sagði ekkert en brosti íbygginn 1 En hún hugsaði það, sem hann ætlaðist til að hún hugsaði. Þess vegna féllst hún á það“. I Hann tók um hendur Lauru. „Þegar hann sagði henni frá því hvernig komið væri fyrir Florrie, reyndi hún að stökkva út um gluggann. Hann dró hana inn aftur. Hú.n var of verðmæt. — Hann mátti ekki missa hana. — Hún skammaðist sín fyrir það vegna þess að sum ykkar heyrð- uð hana gráta .... Hún skar sig i fingurna á rúðunni, sem brotn- aði. Við trúðum Morey, þegar hann sagði að það hefði verið VI. ÆVINTÝRI MIKKA Eyja drottningarinnar Eítir Andrew Gladwyn húsinu að ég væri kallaður burt í þjónustu hans hátignar kon- ungsins. Svo trúði ég einum manni fyrir sannleikanum, vini mínum, sem ég gat treyst .... og það var Davenport, ofursti. ■— Móðir mín var frá Bandaríkjun- um og hann var gamall kunn- ingi hennar. Hann útvegaði mér vegabréf _ með nafninu George Perrin. Ég veit ekki hvernig hann fór að því og hann útveg- aði mér líka meðmælabréf. — Laura sagði Anne a ðhún ætlaði að taka í fóstur lítið barn. Við urðum að gefa henni einhverja skýringu. Og hún sagði að þær færu ti lað hitta föður hennar. Anne mundi ekki eftir íöður sínum. Henni hafði verið sagt að hann væri veikur. Það er undar- Iegt, en frá fyrsta augnablikinu, Bsem hún sá hann, fékk hún óbeit á honum. Þrem mánuðum áður en Ovy fæddist, sendi Laura Anne á heimavistarskóla og íór ein búrt“. Wilcöx kom hljóðlega inn og settist é stól. Enginn gaf honum gaum. 4 ..Þ^N’sHð ít<IW Og þar að aaki áttum við hálfvegis von á gesti hingað til eyjunnar, sem átti að koma á báti.“ „Ó, það væri þó aldrei....“ „Það er aðeins eitt, sem mig langar til að vita, ungi herra,“ j hélt liðsforinginn áfram. „Ég þarf þó að athuga vasabókina mína fyrst.“ Liðsforinginn fálmaði nú í vasa sinn og virtist vera mjög taugaóstyrkur. Dró hann upp úr honum brúna vasabók, og tók að fletta henni. Eítir nokkur augnablik, þegar hann hafði athugað vasabókina allítarlega, leit hann upp og virtist nú enn taugaóstyrkari. „Hvað heitirðu, ungi herra?“ spurði nú liðsforinginn í mjög hátíðlegum tón. „Mikki.“ Liðsforinginn skellti aftur bókinni og stakk henni í vasann- Þessu næst færði hann sig svolítið fjær Mikka og heilsaði að hermannasið — slíkt hið sama gerðu hinir ungu her- mennirnir. En Mikki leit á þá hvern á fætur öðrum og var mjög hissa á þessu hátterni þeirra. „Yðar konunglega hátign,“ sagði liðsforinginn. „Ég bið yður aftur afsökunar á hinni ruddalegu framkomu minni og vona, að þér fyrirgefið okkur hve ókurteisir við höfum verið. Auðvdtað vissum við ekki hver þér voruð. ...“ „Hvað á þetta allt að þýða?“ sagði nú Mikki, sem sjaldan eða aldrei hafði orðið eins hissa á ævi sinni. Liðsforinginn leit á hann með mikilli virðingu. „Við máttum vita, að þú myndií koma núna, yðar hátign,“ sfgþi hann. „Þú héfus vdrið dþhfej fjarverandi, en nú hefur BEIMDIX • • i <*> þurkarar nýkomnir Með sjálfvirkri BENDIX þvottavél og BENDIX þurkara er ekkert fyrir þvottinum haft. — SKOÐIÐ í GLUGGANA UM HELGINA — JUL Lf SKÓLAVÖRÐUSTÍG 3 voríð 1852 á morgun CXét VESTURGÖTU 2 AMERÍSKIR borð- og standlampar nýkomnir. — Skoðið í gfiuggana. SKÓLAVÖRÐUSTÍG 3 Margt til ferminprgjafa Lítið í sýningargluggana um helgina. VERZLUN SIGURÐAR SIGURJÓNSSONAR HAFNARFIRÐI • f M -.h-1 - I ) í I ,-•)/. J . ■ I I ; , , . ...............................

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.