Morgunblaðið - 24.08.1952, Side 10

MORGXJTSBLAÐIÐ
Sunnudagur 24. ágúst 1952 ;
r 10
KALLI KÖLA
Skdldsaga efiir FALSTAFF FAKIR
niiiimiiiiiiiiiitmiianHim
uiiiniiiuiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiin
Framhaldssagan 2
leilífðarstúdent, sem hafði átt við
langtum betri kjör að búa en
hann átti skilið. Hann var bál-
vondur yfir áhrifum Kalla Kúlu
í sókninni — hann var í skóla-
nefndinni, safnaðarstjórninni og
hreppsnefndinni — alls staðar
þar, sem virðulegur kierkur átti
í raun réttri að sitja, og ráða öllu,
samkvæmt skoðun Jóhannsson.
Og ofan á þetta bættist svo, að
Kalli Kúla var mikill heimsmað-
ur. Jóhannsspn fyrirleit þennan
próflausa herragarðseiganda.
Að sínu leyti bauð Kalla Kúlu
mjög við þessu litla, magra og
sjálfglaða „guðs orði“ úr sveit-
inni. Hann skildi, að aðstoðar-
presturinn gat orðið hættulegur
fyrir áhrif hans í þorpinu, að
þar við bættist að þessi Jóhanns-
son var bindindisofstækismaður,
myglaður og leiðinlegur, full-
kominn drumbur, það er að segja
fjandmaður til dauðans. Þetta
stóð þó ekki í vegi fyrir að Kalli
kæmi fram við hann af fyllstu
kurteisi, ekki sízt til þess að hef ja
sjálfan sig í þessari þegjandi bar-
áttu. Þetta ergði Jóhannsson
ennþá meira.
Fyrir skömmu hafði þeim lent
saman í skólanefndinni. — Kúla,
herragarðseigandi, hafði stungið
upp á að kaupa nokkrar alþýð-
legar fræðibækur í bókasafnið.
Séra Jóhannsson hafði mælt mjög
ákveðið gegn þvi, og í stað þess
komið með tillögu um að kaupa
safn af gömlum postillum, sem
prestsekkja nokkur vildi selja
fyrir hátt verð. Við atkvæða-
greiðsluna hafði Kalil Kúla orð-
ið sigurvegari, en með svo litl-
um meirihluta að hann varð bit-
ur og beiskur út í þennan hættu-
lega andstæðing rinn.
— Þvílíkt góðviðri sem við,
hreint mannlega séð, höfum hlot-
ið þá óverðskulduðu gleði að
mega njóta allan júnímánuð,
séra Jóhannsson, sagði Kalli Kúla
með blíðri kurteisisrödd.
Jóhannsson sat dálitla stund
og hugleiddi, hvort hægt væri að
koma með athugasemd við bessi
orð. Að síðustu varð hann þó að
láta sér nægja að svara eins
þurrt og ergilega og honum var
unnt: Já!
— Ég geng út frá að séra
Andrés sé sammála vini okkar
séra Jóhannsson um þetta ljóm-
andi veður?
Sá aðspurði kinkaði kolli þegj-
andi, hristi svo höfuðið eins og
einhver óþægileg hugsun læddist
að honum. En augnaráð hans gaf
til kynna, að hann vonaðist eftir
að heyra eitthvað skemmtilegt,
þegar Kalli Kúla sneri sér allt
í einu að séra Jóhannsson og
spurði kurteislega:
— Ég geri ráð fyrir að séra Jó-
hansson hafi þegar lokið við að
semja predikunina fyrir hámess-
una á sunnudaginn, enda þótt
ekki sé mcira en fimmtudagur
ídag?
— Já, það er ég. Ég lýk alltaf
starfinu á góðum tíma. Það vandi
ég mig á þegar ég var í háskól-
anum.
Þetta olnbogaskot til gamals
eilífðarstúdents olli Kalla Kúlu
bæði gremju og ánægju, tvo
þriðju af gleði og einum þriðja
af gremju. Hann fékk sér sopa
og sat hugsandi í hálfa mínútu.
Svo hóf hann máls:
— Ég get því miður ekki hrós-
að mér af því að hafa fylgt sömu
reglu hvað nám mitt við háskól-
ann snertir, sagði hann dimm-
raddaður og hristi höfuðið eins
og hann væri ákaflega leiður af
frammistöðu sinni.
Jóhannsson hóf strax árás,
eins og hann væri hræddur um
að missa af þessu einstæða tæki-
færi:
— Sótti herragarðseigandinn
háskólann í langan tíma?
— Já, séra Jóhannsson! Ég var
mjög lengi í háskólanum. Og ég
tók aldrei eitt einasta próf, ekki
einu sinni „kameralen", sem þó
tíðkaðist í ininni tíð. Sjáið þér,
hann lækkaði röddina eins og
hann ætlaði að trúa fyrir ein-
hverju — ég skal sega prestinum
nokkuð: ég var hræðilega heimsk
ur! Þessi leiðindi kvelja mig enn-
þá, bætti hann við lágmæltur.
Séra Andrés hrærði ákaft í
toddyglasinu sínu, stóð upp og
gekk út að glugganum til þess að
horfa á útsýnið, og hélt vasaklút
fyrir munninum á sér.
Jóhannsson opnaði munninn til
að svara, en þagnaði þegar Kalli
Kúla hélt-áfram:
- Ég er að minnsta kosti
ánægður með að ég tók ekkert
próf, því að lærdómurinn hefði
kannske stigið mér til höfuðsins.
Nú er til allrar hamingju erigin
hætta á slíkum lesti. Ég kann
ekki neitt. Ja, ég get lesið svona
nokkurn veginn þrjú, fjögur
tungumál, hef ofurlitla hugmynd
um náttúruvísindi og annað smá-
vegis. En er það til dæmis nokuð
að tala um í samanburði við prest
inn, sem er svo vel að sér í
kirkjusögu?
Hann hafði hitt á snöggan blett
án þess að hafa hugmynd um það
sjálfur, því að séra Jóhannsson
hafði einmitt verið nærri fallinn
á prófi í þessari námsgrein.
—O, ég skil! sagði séra Jó-
hansson vondur, en ég get sagt
yður að það var óréttlátt.
Kalli Kúla skildi undir eins
hvar fiskur lá undir steini og
greip fram í með mestu hægð:
— Þetta sama segja allir, þeg-
ar betta mál ber á góma.
Þetta var of mikið s.f því góða!
Þessi hálfmenntaði bóndadurgur
var þá ofan á allt annað að gera
lítið úr lærdómi séra Jóhannsson
— honum var ekki nóg að
hneyksla á annan hátt. Hann
stóð upp kafrjóður í framan:
— Kúla, herragarðseigandi,
getur sparað sér það ómak að
baktala mig. Ég tala eins lítið
um herragarðseigandann og ég
get hjá komizt — og þó væru það
sannarlega ekki sólskinssögur,
sem ég gæti sagt.
— Séra Jóhannsson virðist því
miður hafa aldeilis misskilið
þann hlut, sem ég á í þessum
samræðum fólksins. Þegar ég er
spurður um séra Jóhannsson, læt
ég mér ávallt nægja að segja sög-
una um hið — leiðinlegapróf og
bæti því við, að ég trúi alls ekki
að einkuninn hafi verið svo léleg
vegna mikils þekkingarleysis,
eða svo ...
Hann þagnaði snögglega, því
að séra Jóhannsson gekk að borð-
inu skjálfandi af reiði: Ég — fer
— upp — á herbergið mitt —
burt frá þessu toddýsvalli — þeim
— félagsskap, sem séra Andrés
býður mér upp á!
Og án þess að kveðja, þaut
hann út og til loftherbergisins,
þar sem hann bjó, og skellti hurð
inni á eftir sér, svo að hrikkti i
öllu prestsetrinu.
— Ég held bara að honum hafi
mislíkað, sagði Kalli Kúla í undr-
unarrómi.
Hresturinn sneri sér frá glugg-
anum, þar sem hann hafði staðlð
og barizt við hlftturinn, andlit
hans var afskræmt af hlátri,-ísem
hann gat ekki lengur byrgt niðri
í sér.
— Ó þú — ó þú — ó þú....!
var allt sem hann megnaði að
segja.
Kalli Kúla leit á hann, undr-
andi og felmtsfullur: Ég skil ekki
almennilega hvers vegna séra
Andrés er að hlæja að mér?
En svo breyttist hann allt í
einu og fór sjálfur að hlæia, og
drakk toddýið sitt milli hlátur-
kastanna.
— Nú, já, sagði hann, ég var
að erta hann. En það er ofmikið
af því góða, að slíkur græningi
skuli vera að gangrýna mann. Og
þú ert hræddur við hann —
Andrés! Viðurkenndu það bara!
tffSlBAfUIAUSBðlf jm
3 ^ vú:
LD Fuglinn Griff _J
eítir Grimmsbræður
5.
Næsta dag fór Jón út í skóg. En það fór alveg eins fyrir
honum og Olafi. Þriðja daginn fór Aula-Bárður út í skóg
til að reyna að smíða bátinn.
Hann vann af miklu kappi allan daginn og söng um leið
hástöfum. Þegar leið að hádegi, kom gamli maðurinn til hans
og spurði, hvað hann væri að smíða.
„Ég er að smíða bát, sem á að vera hægt að sigla jafnt á
landi sem sjó.“ „Við segjum að svo sé,“ sagði þá gamli mað-
urinn. Um kvöldið var Bárður búinn að smíða bátinn. Og
þá sté hánn upp í hann og réri í áttina til hallarinnar. Bát-
urinn þaut áfram með eins miklum hraða og fuglinn fljúg-
andi.
Kóngurinn tók á móti Bárði, þegar hann kom til hallar-
innar og hældi honum mjög fyrir hinn mikla dugnað og
lagni, sem hann hefði til að bera. Kóngur hafði ekki enn
hugsað sér að gefa Bárði dóttur sína fyrir konu. Hann krafð-
ist þess nú af honum, að hann gætti hundrað héra í einn
dag. Ef hann týndi, þó ekki væri nema einum héra, myndi
hann ekki fá dóttur sína fyrir konu.
Næsta morgun fór Bárður með hérahópinn út í skóg.
Hann gætti þess mjög vandlega, að enginn héranna slyppi
í burtu. Þegar Bárður var nýseztur, kom til hans ein vinnu-
konan úr höilinni og bað hann um að láta sig hafa einn
héra, því að það væru komnir gestir til hallarinnar og kóng-
urinn ætlaði að hafa héra til matar.
Bárði grunaði strax, að kóngur ætlaði að reyna að blekkja
hann. Hann sagði því stúlkunni að skila því til kóngsins,
að hann fengi engan héra fyrr en næsta dag. Hann gæti
beðið með hérasteikina þangað til.
Rafmagns-
perur
Hagstætt ver'4.
Helgi Magnússon \ Co.
Hafnarstr. 19. §í.ni 3184.
Ameriskir
nylonundirk jólar
nýkomnir.
1hril JLpdjatyar Jolu^on
*
I barnakfóla
köflótt, þvottekta efni. —
Verö kr. 23.00. -
B E Z T
Vesturgötu 3.
Sasamasfofa
mín er tekin til s'.arfa aft-
ur xaeð möguleiKum fyrir
meiri framleiðslu en áður.
Aðalbjörg Ka iber
Þóisgötu 19. Sími 30512.
Ræðismaður
við sendiráð Banriaríkjanna
óskar eftir íbúð með bús-
gögnum frá 1. fyrir 1
eða 2 ár. Ibúðia þarf að
hafa minnst 2 svefnher-
bergi. IJppl. á moigun í
síma 5960 og 5961.
Keflvíkingsr
Nýkomið ódýr, hollenzk ull-
ar- og bómullar unábama-
föt. Mikið úrval, Hringbraut
71, Keflavík.
Þvottabalar
Vatnsfötur
Emalje-fötur
Þvottaskálar

4M0enf
Bl YRJiVÍB
Verzlunin ANGORA !
m
m
m
býður í fjölbreyttu úrvali efíirtaldar vörur:
tM
•
Kakiefni — Rayon Gaberdine — Köflótt ullarefni — Z
Fóður — Sirs — Piqé-blússuefni — Toile í fermingarkjóla ■
—• Plastic blúndudúkar — Blúndur — Leggingar — *
■i
Skábönd — Bendlar — Sokkabandateygja — Nærfata- 1
teygja — Strengteygja — Rúllebuk —- Herkúlesbönd — -
Röndóttar barnahosur — Barnanærföt — Myndapeysur ;
-— Sundskýlur — Sundhettur — Melkó nylonsokkar —
Jersey-kvenpeysur — Myndaveski — Sanseraðar silki-
slæður — Undirkjólar — Náttkjólar — Karlmannasokkar
— Hálsbindi — Manchettskyrtur.
n
Aðalstræti 3 — Sími 1588.
Bezt ú auglysa í Horgunblaðinu