Morgunblaðið - 17.10.1952, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIB
FSstudagur 17. okt. 1952
ADELAIDE
Skcrldsaga eítir MARGERY SHARP
FramhaldsDagan 3/<
„Eg vildi aS húrí færi fram sem
fyrst. Ég get ekki farið heim fyrr
en allt er um garð gengið. Ég hef
þegar valdið nógu miklum vand-
ræðum og sorg“.
„Ég leyfi mér að láta í 1 jós að-
dáun mína á hugrekki yðar. Ég
vona aðeir.s að þessi byrði verði
yður ekki um megn?“
Hún leit rannsakandi á hann.
En séra James leit ekki undan
augnaráði hennar og hún las að-
eins aðdáun úr augum hans —
Hann var reyndur maður. Hann
gat vel ímyndað sér sögu hjóna-
bands hennar. Hann hugsaði
strax með sjálíum sér að eigin-
maður her.nar hefði drukkið eins
og svin og sennilega verið drukk-
inn þegar hann dó. Sorgleg ör-
lög. Séra James hafði séð þvílíkt
áður. Hann mundi vafalaust sjá
eitthvað þessu líkt aftur. Hann
gat ekki annað en dáðst að ungu
konunni, sem sat fyrir framan
hann. Hún var heilsteypt og sterk
fannst honum. Hafði þolað mikið
á stuttum tíma og aldrei látið bil-
bug á sér finna. Nú var henni
efst í huga að snúa sem fyrst baki
við þessum sorgiega atburði og
gleyma. Hún þráði að komast
heim til föðurhúsa. Har.n vonaði
að hún mundi eiga þar að fagna
samúð og skilr.ingi eins og hún
átti skilið.
„Verðið þér að grípa til~ þess-
arar iygi?“ spurði hann.
„Ég held það. Ef pabbi fær að
vita að hann lézt af slysförum,
þá veit hann um leið að rann-
sókn hefur farið fram. Þá fer
hann að gera fyrirspurnir. Hann
kemst að því hvers konar fóik
var vitni í málinu. Ég vil ekki
að hann fái að vita hvers konar
lífi ég hef lifað“.
Séra James stundi við. Hann
skildi vel við hvað hún átti og
sennilega þurfti hún ekki að vera
hiædd um að sannleikurinn kæm
ist upp. Honum fannst aðeins leitt
að hún þyrfti að taka það líka á
sig að segja ósatt.
„Látið þér mig þá fá dánar-
vottorðið aftur og ég skal ganga
frá% þessu öllu fyrir yður. Ég
skal hafa samband við yður
seinna. Utförin á að.vera einföld
og viðhafnarlaus....“
„En sómasamleg", sagði Adela-
'ide.
Og um leið brast hana í grát.
En tárin stöfuðu meíra af þreytu
en af sorg. Þau. höfðu þó mikil
áhrif á séra James. Hann leiddi
hana út fyrir, setti hana upp í
leiguvagn, cg lofaði að hann
skyldi taka af henni alla frekari
fyrirhöfn.
Hann stóð við orð sín. Adela-
ide þurfti ekki einu sinni að tala
við útfararstjórann. Tveim dög-
um síðar kom séra James og sótti
hana í lokuðum vagni. Þau
tvö fylgdu líkvagninum til kirkju
garðsins í Paddington. Þau stóðu
hlið við hlið við gröfina í ausandi
rigningu. Enginn tók þátt í jarð-
arförinni frá Britannia Mews, en
undir niðri undraðist Adelaide
það. Það var ekki líkt íbúunum
í Britannia Mews að láta sig engu
skinta dauðann.
Áður en hún fór heim aftur lét
hún séra James fá áritunina, sem
átti að standa á legsteininum ..
Henry Lambert, elskaður eígin-
maður Adelaide Lambert, dag-
setning og: Hvíl í friði. Og vegna
þess að hún var ekki tilfinning-
arlaus, mælti hún svo fyrir r.ð
ofan á steininn ætti að grafa mál-
araspjald með lárviðarsveig yfir.
Þessa tvo daga, sem liðu á miJli
hafði Adelaide verið önnum kaf-
in við hreingerningar í.íbúð sinni.
Henni var vinnan r.auðsynleg,
bæði vegna þess að þá hafði- hún
eitthvað að hugsa um og hún
varð líkamlega þreytt. Hún ætl-
aði líka að komast burt svo fljótt
sem auðið væri. Það var lítið eitt
sem hún ætlaði að taka með sér.
Aðeins persónulegir munir henn-
ar. Henry virtist ekki hafa átt
nein bréf eða skjöl, sem.þörf var
á að eyðileggja. Hún kom föt-
unum hans, bókunum og málara-
áhöldunum fyrir í einu horninu í
vinr.ustofunni. Sennilega mundi
það ekki fá að vera þar lengi í
friði. Nágrannarnir mundu brátt
komast í það og hirða það sem
j var þess vert. Henni fannst það
ágæt lausn. Henni var líka sama
hvað varð um húsgögnin. Hún \
þvoði og gerði hreina íbúðina að-
eins vegna þess að hún vildi láta
eigar.dann koma þannig að henni.
Hún gerði þó engar ráðstafanir
til að ná í hann. Húsaleigan var'
borguð til mánsðarmóta. í raun-
inni var það mjög auðvelt að
losna við Britannia Mews.
Hún seldi stóra og mikla háls-
festi, sem hún hafði erft eftir
ömmu sína, til að borga útfarar-
kostnaðinn og átti nóg eftir til
komast á fyrsta farrými til Farn-
ham.
Daginn eftir jarðarförina átti
hún því ekki annað eftir en setja
fatnað sinn í ferðatöskuna, sem
hú.n hafði komið með frá Kens-
ington. Hún var ekki lengi að
því. Klukkan 11 stóð hún á miðju
stofugólfinu og var að setja á sig
har.zkana. Svo ætlaði hún að fara
út og ná sér í leiguvagm Fyrst
ætlaði hún þó að senda skeyti.
Hún hafði hugsað sér að koma
til Farnham án þess að gera boð
á undan sér, en hvarf þó frá því
1 eftir frekari umhugsun. Mamma
hennar mundi verða fegin því.
Hún sá það fyrir sér hvernig
mamma hennar mundi segja:
„Okkur þykir svo vænt um það
að dóttir okkar kemur heim í
dag“, og svo mundi hún bæta við
með lágri röddu og með sorgar-
svip: „Hún missti eiginmanninn,
veslingurinn....“ —- Adelaide
fanr.st það vera miklu betra að
E
É
í
I
«»»»••»•
móðir hennar væri búin að til-
kynna þetta. Hún tók aftur af
sér hanzkana og leit í kring um
sig eftir blaði og blýanti til að
semja skeytið. Loks kom hún
auga á lítinn miða á arninum,
sem hún gat notað. Það var einn
miðanna, sem hún hafði skrifað
á tilkynninguna um að hún og
maður hennar, Her.ry Lambert,
ætluðu að opna teiknaskóla.
Hún sneri miðanum við og
skrifaði hinum megin á hann:
„Elsku pabbi og mamma. Ég
kem heim í dag. Henry lézt eftir
skamma legu fyrir viku síðan.
Banamein hans var inflúenza. Ég
þrái að komast til ykkar. Ykkar
elskandi Addie“.
Hún hafði ekki notað þetta
gælunafn sitt síðan einhvern
tíma í æsku, og henni fannst ein-
hver hlý unaðskennd fara um
sig. „Ég hef'verið vond og van- j
þakklát", hugsaði Adelaide. „Ég
hef verið eigingjörn. Guð minn,
hjálp’aðu mér að vera góð dóttir".
Hún heyrði einhvern umgang
að baki sér og dyrnar opnuðust
í fulla gátt. Það þurfti líka til,
til þess að frú Mounsey kæmist
inn með allan sinn skrokk. I
Hún leit í kring um sig í stof-
unni, sá lokaða ferðatöskuna og
tóma eldstóna. Svo leit hún á
Adelaide. j
„Þú hefur verið að gera
hreint?“ i
,,Já“, sagði Adelaide glaðlega.
„Ég er að fara heim“. |
,,Svínið“ gekk yfir gólfið og
hlammaði sér niður í stól Henrys.
8. kafli.
1.
Konurnar tvær horfðust í augu
í allt að hálfa mínútu án þess að
tala. Það var dauðaþögn í litlu
stofunni. Það var jafnvel líka
kyrrt fyrir utan. Frú Mounsey
sat eins og stytta. Óhreint, grá-
leitt andlitið hefði getað verið
höggvið í stein. Augun í henni
voru ekki nema litlar rifur á
milli fitukeppa fyrir ofan og
neðan. Hún var öll óhrein og ó-
hirt. Tennurnar í henni voru
Hról höttur
snýr aftur
eftir John O. Ericsson
— Á þá að vera hægt að segja það um menn Ljónshjarta,
að þeir útötuðu skjaldarmerki hans áður en lík hans væri
orðið kalt?
1 — Enska ííílið þitt, íekk ég sem svar. Þó að þú talir um
skjaldarmerkið írá morgni til kvölds, þá verður kóngurinn
senn á þeim stað, þar sem hvorki sól né stjörnur íá skinið.
Og ekki einn einasti af mönnum þínum mun hafa gott af
honum lengur. Þér skal ekki takast að koma í veg fyrir
áxorm mín. Það verður alveg vonlaust fyrir þig. Þú hefur
aðeins nolkkra menn, en ég hef hundruð vopnaðra manna.
Þar að áuki hef ég líka akvitönsku barónana með mér.
| — Sama dag og Ríkarður Ljónshjarta deyr, skal Bertrand
verða drepinn — og það á kvalafullan hátt. Að lokum vil
ég svo geia þér og mönnum þínum hollt ráð.
j — Takið farangur ykkar saman í miklum flýti og hverfið
á brott til ykkar ensku skóga. Og að síðustu þetta: Strax og
búið er að jarða Ríkarð Ljónshjarta, mun Jóhann landlausi
sigla til Englands.
I Eg gef þér írest í einn dag til þess að hverfa á brott úr
herbúðunum. Ef þú óhlýðnast skipunum mínum, skaltu
ekki þurla að binaa um skeinu oftar.
HEIMFERÐIN
Eg flýtti mér að ná saman mínum fáu mönnum, sagði
Hroi. Og ég strengdi þess heit, að þegar sá dagur kæmi, að
ég hitti Flæmlendinginn einan, þá skyldi hann fá að taka
orð sín aftur.
Við vorum vissulega fáir, eins og Merchandee hafði sagt.
Eítir næstum því stanzlaust stríð í 4 ár hafði köppunum
frá Sherwood fækkað mjög.
Málverkasýnlng
■j
■j
Veturliða Gunnarssonar
I Listamannaskálanum. — Síðasti dagur.
5
Opið til klukkan 11 í kvöid.
.................... m mm ..........
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm..... ■■■■»(
nýtt nýtt
P-r-o-l-on - vöru? [
Asiierískar prolon-vörur j
teknar upp i dag j
Barnasett: Bolli, grunnur og djúpur diskur -
Fyrir fullorðna: 4 bollar cg 8 diskar.
Til í vmsum litum.
Prolon-vörur brotna ekki. •
Fást aðeins hjá undirrituðum. :
Vfirzlisiiln RLAWDA :
Bergstaðastræti 15. Sími 4931. :
S'parið eldsrieytið
Tökum að okkur einangrun á hitadúnkum, kötlum og ;
■
■
hitaleiðslum o. fl. — Fyrsta flokks einangrunareí'ni. — 5
■’
■
Sanngjarnt verð. — Uppl. í síma 9598 milli kl. 17—19. 5
■
ð
■
. ..................■•■■■•■............................
..................................... ............ .ummmmmrnu*
■
■
■
-Léiið er dýrt... j
■
■
Hin stórmerka fyrsta skáldsaga svertingjans Williard :
Mctíey um lífið í skuggahverfum Chicagoborgar, sem Z
gerði hann heimsfrægan á svipstundu, er nu sýnd í ;
m
Stjörnubíó. Ættu sem flestir að sjá þ>á mynd og ekki :
sízt þeir, sem láta sig uppeldismál einhverju skipta. — \
En það er ekki einhlýtt að sjá myndina. Til þess að hafa ;
full not af boðskap bókarinnar þarf Uka að lesa hana sjálfa ;
■
Bókin er gefin út í 2 heftum, 565 blaðsíður að stærð Z
þéttprentuð í stóru broti og kostar þó aðeins kr. 55,00 ■
heft en kr. 68,00 bundin. :
■
■
Bókin er mjög fræðandi og skemmtileg og er ;
m
þeim tíma vel varið, sem fer til að lesa hana. :
Hverfisgötu 78 — Sími 4314
- AUGLÝSING ER GULLS ÍGILDI -