Morgunblaðið - 26.10.1952, Blaðsíða 14

14
MORGV N BLA0IB
Sunrmðag'ur 26. okt. 1952
ADELAIDE
Skáldsaga eítir MARGERY SHARP
Framhaldssagan 45
meta upplestur úr verkum
Shakespeare fyrir shilling á
viku.“
Adelaide hugsaði sig um og
sagði svo: „Þú getur verið hér ef
þú vilt".
5.
Hann svaf í stofunni. Adelaide
heyrði í gegn um þunnan vegginn
þegar hann gekk hljóðlega um.
Hún héyrði að hann hellti vatni
aftur í vaskinn og flutti til stóla.
Hann var ekki nærri eins hávaða-
samur og Henry, en Adelaide
þekkti þó aftur flest hljóðin, án
þess þó að það hefði hin minnstu
áhrif á hugarró hennar. Henni
datt heldur ekki í hug að fárast
yfir því hvað mundi vera sagt við
slíku sem þessu i Kensington.
Hugsanir hennar snérust allar
um verkefnið sem hún átti fram-
undan .. og brátt mundi hún
fá fullt frelsi. Hún hafði ekki boð
ið herra Lauderdale næturgist-
ingu fyrir það eitt að henni féll
vel við hann eða vegna þess að
hún væri honum þakklát, heldur
einnig vegna þess að hún vildi
vera viss um að hann yrði við-
staddur næsta dag. Það var
ómögulegt að vita hvað fyrir
hann kynni að koma, ef hún
missti missti sjónar af honum.
Það voru auðsjáanlega tilviljan-
ir einar sem réðu lífi hans. Það
var ómögulegt að vita hvað fyrir
hann kynni að koma, ef hún
missti sjónar af honum. Það voru
auðsjáanlega tilviljanir einar sem
réðu lífi hans. Það var tilviljun
ein sem hafði orðið til þess að
hann hitti hana. Önnur tilviljun
gæti ráðið því að hann kæmi ekki
aftur. Adelaide var skjótt mun ró
legri þegar hún heyrði að hann
fór úr skónum.
Henni féll vel við hann. Og þótt
undarlegt mætti virðast eftir
þessa viðurkenningu, þá treysti
hún honum fullkomlega. Hún var
viss um að hún gæti treyst því að
Gilbert Lauderdale kæmi ein-
göngu kurteislega fram við hana
og eins og heldra manni sæmdi.
Hún setti ekki einu sinni stól fyr-
ir dyrnar á svefnherbergi sínu.
4. kafli.
Adelaide hafði ekki ímyndað
sér, að síðustu afskipti hennar af
frú Mounsey mundi verða jafn
erfið og raun varð þó á.
Allt fór þó rólega fram í byrj-
un. „Svínið“ kom másandi upp
tröppurnar eins og venjulega á
mánudagsmorgna, barði að dyr-
um eins og Adelaide hafði kennt
henni, og gekk inn. Þegar hún
kom auga á Lauderdale, kom hik
á hana. Hún leit af honum á
Adelaide, en lét þó enga undrun
í ljós. Adelaide þekkti nú orðið
hugsanagang ,,Svín,sir.s“ og þótt-
ist vita að fyrst datt henni í hug
að fá meira fé í sinn vasa út á
hann. Hún sá að „Svínið“ gaf þó
jafnskjótt þá hugmynd upp. Hún
hafði ekkert illt í huga og ætlaði
ekki að koma af stað neinum ill-
deilum.
„Góðan daginn,. vina“, sagði
hún. „Ég skal ekki tefja þig úr
því þú hefur gest“.
„Þú verður kyrr, því ég þarf
að tala við þig“, sagði Adelaide.
„Þú ert komin til að sækja tíu
shillingana ....“.
„Svínið" leit aðvarandi á hana
og svo á herra Lauderdale.
„Viltu að hann heyri bað?“
sagði hún í hálfum hljóðum.
„Já“.
„En ég kæri mig ekki um það.
Hann er mér ókunnugur og ég
skipti ekki við fólk þegar ókunn-
ugir eru viðstaddir“ Frú Moursey
varð hranalegri í málrómnum.
„Hver|i fjahdann er ha.nn lijía.að
vilja hér? Hver er hann?“
„Hann er vitni“, sagði Aaelaide,
„að því að ég borga þér ekki
framar tíu shillinga á viku“.
„Auk þess er ég lögfræðingur“,
sagði herra Lauderdale. „Ég var
einmitt að segja frú Lambert það
að hún getur höfðað mál gegn
þér, ef hún kærir sig um það“.
Frú Mounsey bliknaði snöggv
ast undir þessu tvöfalda áhlaupi.
Hún vafði sjalinu betur um sig
og ki’osslagði hendur :raman á
maganum.
„Lögfræðingur", endurtók hún
hæðnislega .. og af útliti herra
Lauderdale átti hæðnishreimur-
inn ef til vill rétt á sér. „Já, hann
er ögn lögfræðingslegur, eða
hvað? Hvernig hefur hann farið
að því að ljúga því að þér?“
„Skildir þú hvað ég sagði?“
sagði Adelaide.
„Þetta er einhver óþverra blóð-
sugan. Hann er að reyna að nota
sér af sakleysi þinu. Ég vona bara
að þú hafir ekki sagt honum neitt
sern betur hefði legið kyrrt“.
„Ég heí sagt honum allt“ sagði
Adelaide.
„Þá ertu heppin að eiga mig að.
Ég skal gæta þín“, sagði „Svínið“
og setti upp umhyggjusvip.
Adelaide var ekki við þessu bú
in. Hún vissi að það var ekki rétt
að gefa henni ráðrúm til að tala.
Hún átti vara að lýsa yfir ákvörð-
un sinni og reka hana svo á dyr.
Herra Lauderdale var auðsjáan-
lega á sama máli, því nú stóð
hann upp og gekk á milli þeirra.
„Þú heyrðir hvað frú Lambert
| sagði. Hún borgar þér ekki eyri
framar. Þú þorir ekki að fara til
j lögreglunnar og hún veit það. Þér
' er betra’ að minnast ekki á það
framar að elta hana. Þú sleppur
i vel með þessu. Og hypjaðu þig
svo út“.
„Svínið ‘ hreyfði sig ekki. Hún
stóð í sömu sporum og einblíndi
á Adelaide.
I „Jæja“, sagði Lauderdale. „Þá
kærir frú Lambert þig fyrir þjófn
að á húsmunum og öðru“.
| Adelaide velti því oft fyrir sér
á eftir hvers vegna frú Mounsey
var svona illa við að vera kall-
aður þjófur. tlún var þjófur og
allir vissu það. Þjófnaður taldist
varla til afbrota í Britannia
(Mews. En nú þoldi hún ekki að
heyra það nefnt.
„Skárri er það nú þjófnaður-
inn .. ég hef ekki tekið annað en
það sem hún gaf mér sjálf af
tómu þakklæti fyrir hvað ég hef
verið henni góð. Ég hef ekki snert
neitt, nema það sem hún gaf mér.
Og það eru nú tvö ár síðan. Tvö
ár....“
„Ef hún segir að þú hafir stolið
því fyrir nokkrum dögum, þá
trúir lögreglan henni“.
„Og ég segi það ef þess gerist
þörf“, sagði Adelaide.
Þá missti frú Mounsey alla
stjórn á sér. Rödd hennar varð að
hásum skrækjum. Hún jós yfir
1 þau skammar og blótsyrðum.
jTveggja ára gremja hennar yfir
| að hafa orðið að vera sem þjónn
j Adelaide fékk nú útrás. Hún kad
aði hana öllum þeim ónefnum
sem hún átti til. Adelaide tók
höndunum fyrir eyrun, en röddin
jókst um allan helming og orðin
urðu æ ljótari. Þegar þannig
j hafði liðið ein minúta, gekk herra
Lauderdale að henni, og rak
henni löðrung.
j Hún riðaði við, spýtti út úr sér
blóði og réðist á hann. Lauder-
dale vék til hliðar svo högg henn
ar geigaði. Hún rakst á borðið, og
stóð þar másandi blóðrauð í fram
an eins og hún næði ekki andan-
um. Hún snéri sér að honum aft-
ur. Af handatilburðunum mátti
sjá að hún hafði einhvern tímann
verið æfður slagsmálahundur. En
!nú var hún svo feit að hún gat
ekki einu sinni varist. Þegar
Lauderdale nálgaðist hana aftur
bjóst hún ekki einu sinni til varn
ar.
„Ó, .. ekki", hrópaði Adelaide.
„Ég verð“, sagði Lauderdale.
Hann var orðinn náfölur í fram-
an eins og hún. „Þetta er það
eina sem hún skilur“. Og hann
sló hana aftur og aftur. Frú
Mounsey hefði dottið um koll, ef
hún hefði ekki stutt sig við borð-
ið. „Ef þú yrðir nokkurn tímann
á frú Lambert framar, þá skal ég
brjóta hvert bein í skrokknum á
þér“, sagði herra Lauderdale.
„Hypjaðu þig svo út“.
„Svínið“ staulaðist í áttina til
dyranna, studdi sig við borð og
stóla. í dyrunum leit hún snöggv-
Hrói höfttur
snýr afftur
eftir John O. Ericsson
37.
— Hann veitti honum svo vel, að þessi miskunnsami sam-
verji gat varla á fótunum staðið þegar ég kom aftur í krána
með nokkra af mönnum okkar. Við tókum hann áður en
hann gat svo mikið sem deplað augunum einu sinni. Svo
varð hann að ríða öíugur um allt þorpið á eftir.
Ég á að skila kveðju frá honum og segja, að þá hafi hann
verið virðulegur á að líta. Nú er hann þar, sem allir heimsku-
drjólar eiga að vera.
— Þú átt við ... . ?
— Já, neðst í turninum. Við brugðum honum hælkrók!
og létum hann velta niður alla stiga. Það er bezta aðferð,
sem til er að telja stigaþrep.
Siöttólíurinn giotti ánægður. Guy skellti staupinu í borð-
ið, svo að hinir þykku eikarplankar skulfu.
— Það var ágætt, Stork! öskraði hann. Þú hefir unnið
verk ,þitt vel.
Stork reigðist eins og páfugl undir lofsyrðunum. Hann!
laut kumpánlega að Guy.
— Hvað er nú, Stork? Hefurðu nú eitthvað á samvizk-
unni? Ut með það þá! j
— Þegar við létum hann velta niður stigann, missti hann
af sér hettuna. Og skyndilega sá ég, að hárið á honum var
svo einkennilega þunnt ofan á hvirflinum.
— Við hvað áttu?
— Ég héid að við höfum veitt alveg óvanalega vel, herra.
Snoðklípptur munkur, sem lætur hár sitt vaxa heíir áreið-
anlega sínar ástæður til þess.
Haustrevýjan
Sýriing í Sjálfstæðishúsinn í kvöld kl. 8,30. :j
Dansað til klukkan 1.
Næsta sýning í Sjálfstæðishúsinu annrið kvöld, sunnudag. «|
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 2 — Sími 2339 ■'

HLJÓMLEIKAR !
i
■
(Breytt efnisskrá) -j
■
í Austurbæjarbíói á morgun kl. 7.
Aðgöngumiðar seldir í Hljóðfærahúsinu og Hljóðfæra- ■!
verzl. Sigr. Helgadóttur. 3
■
Síðasta sinn. :
DANSLEIKUB
í Vetrargarðinum í kvöid kl. 9.
Hljómsveit Baldurs Kristjánssonar.
Miðapantanir í síma 6710 eftir kl. 6.
L. S.
Hluta veltca
hefst í Listamannaskáianum kl. 2 í dag
Freistið gæfunnar.
Kastið krónunni. Komið beim með
matarforða til vetrarins.
BansaÖ í dasf
frá klukkan 3,30 — 5
Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar.
Tjarnarcafé.
Til leigu 65—7 0 ferm. rakalaust
geymslupláss
hentugt fyrir vörulager.
Upplýsingar í síma 2761.
14
m