Morgunblaðið - 04.01.1953, Blaðsíða 11

Sunnudagur 4. janúar 1953
MORGUNBLAÐIB
11
Sr. Halláór Jósíssot f:é Reynivölta:
Sýna þarff mjólkurbílsfjórum
iiærgæfnl - með þakklæfl fyr-
ir RauÖsfnlei slörf þeirra
Hinninprorð
i.
ÉG HEFI orðið þess var. að all-
víða, ef til vill mjög víða, þar
sem mjólkurbrúsar eru fluttir frá
liinum einstöku heimilum áleiðis
til mjólkursamsölunnar í Reykja-
vík, eru þeir látnir standa á veg-
arbrún eða við veginn, þar sem
ætlast er til að mjólkurbílstjór-
arnir taki þá og komi þeim upp í
miólkurvagnkassann og hefji þá
frá jörðu, hversu þungir sem þeir j
eru. Þetta hlýtur að vera all- j
mikil þrekraun ef brúsarnir eru
stórir og þúngir, eins og löngum
er, og einkanlega í vondum veðr-
um á vetrum. Bílstjórarnir geta j
tinnig, eins og aðrir menn, verið
eitthvað lasnir eða illa fyrir kall-
aðir og þá verður þetta enn meiri
þrekraun og jafnvel iiætta stafað
að heiisu þeirra.
Sumir bændur hafa komið sér
upp timburpöllum fyrir brúsana.
Eru þeir opnir á þeirri hlið, sem
sízt er áveðurs og er mjólkurbíl-
stjórinn kemur, er ólíku auðveld-
ara fyrir hann að koma þeim
upp á pallinn og þaðan svo upp
í vagnkassann eða í tveím áföng-
um, en hefja þá með einu átaki
frá jörðu og upp í kassann. Hafa
þeir bændur, er þetta hafa gert,
sýnt bílstjóranum tilhlýðilega og
í rauninni sjálfsagða nsergætni.
Verður að segja eins og er, að
flestir bændur ráðast í stærri og
. f járfrekari framkvæmdir en að
koma fyrir þessum lxtlu miólkur-
brúsapöilum, sem kosta hverfandi
Jítið og koma má upp mjög fljót-
lega og virðist sjálfsagt, að þeir
bændur, sem láðst hefir tii þessa,
að stofna til þessara framkvæmda
finni hver um sig hvöt hjá sér
að láta það ekki lengur dragast,
eiginlega ekki stundinni lengur.
IL
Það væri bæði sjálfsagt og mak
legt að sýna mjólkurbílstjórun-
um, sem einnig annast þunga-
flutning fyrir bændurna, full-
komna nærgætni, eins og raunar
hverjum manni og hvert sem
starf hans er. Þessir menn inna
af hendi bæði erfitt og ábyrgðar-
mikið starf fyrir bænduma, sem
mikils er um vert, að vel sé og
trúlega af hendi leyst og án þess-
ara manná er ekki auðið að vera
eins og högum er nú háttað. —
Einnig ber þess að gæta, að þess-
ir menn bæta dagiega ar vand-
kvæðum manna með því að út-
vega ýmislegt, smátt og stórt, sem
heimilin vanhagar um og leysa
úr vandræðum manna á ótal
vegu, og leggja á sig erfiði, snatt
og snúninga án þess að ætlast til
launa fyrir. Slíka þjónustu ber að
virða óg þakka með þvi að sýna
þeim þá nærgætni, sem við verð-
ur komið. meðal annars með því
að koina fyrir áminnstum pöllum
fyrir mjólkurbrúsana. Einnig
með því, að enginn látí standa á
sér að vera til taks með mjólk
eða annan flutning, sem til
greina kemur í hvert sinn, á rétt-
um tíma. Óþörf bið getur verið
bílstiórunum næsta óþægileg og
eigi sízt í skammdegínu eða vond-
um vetrum.
Ónærgætni vildu efalaust fæst-
ir sýna þessum þörfu og ó-
missandi starfsmönnum og er það
víssst af athugalevsi eða fram-
takslevsi, er menn láta undir höf-
uð leggjast að bæta úr þeirri hlá-
legu vöntun, sem aff hefir verið
vikið og er þess að vona og vænto
fastlega, að menn bregðist vel og
drengi'ega við, er á þetta hefix-
verið bent. Virðist sjálfsagt, að
reynt sé eftir föxrgum, að gera
þessum starfsmönnum erfitt starf
svo léttbært sem við verður
komið.
Sums staðar hagar svo til, að
viðkomustaðirnir eru mjög ná-;i
lægt hinum einsíöku heimilum
og i stað palla eru venjulega ein-
hverjir, sem hjálpa bílstjórunum
að koma mjólkinni eða öðrum
þungaflutningi upp í vagnkass-
ana. Þó getur þetta bru'.ðist og að
enginn sé viðlátinn til að rétta
þeim hjálparhönd. Þess vegna er
einnig á síkum stöðum vissast
að hafa palla til taks, svo að bíl-
stjórarnir geti með minni fyrir-
höfn selflutt þunga mjólkurbrúsa
og annan þungaflutning, fyrst
upp á pallana, sem mundu vera
nálægt því í hálfri hæð móts við
efri brún vagnkassans og síðao
alla leið og þannig geti sparað
sér ofreynslö, ef illa tækxst txL
III.
1 sambandi við mjólkurbíl-
stjórana væri ekki úr vegi að
minnast á sérleyfishafana á lang-
leiðum. Einnig þeim ber skylda
að sýna fulla samúð og nærgætni,
að svo mildu leyti, sem við verð-
ur komið. Það er vitað, að ýxnsir
bílaeigendur í sveiíunum ganga
mjög oft á snið við sérleyfishaf-
ana og margoft að ástæðulitlu eða
jafnvel ástæðulausu og nota sína
bíla í stað þess að nota bíla sér-
leyfishafanna. Má gera ráð fyrir
að stundum b'orgi þetta sig fyrir
eigendur bílanna, en þetta verð-
ur þó til að gera ótryggari at-
vinnurekstur sérleyfishafanna, er
þeim er þannig í rauninni neitað
um viðskipti og þar roeð arðs-
vonir að því marki. Það hlýtur
að vera eigi sársaukalaust að
skrölta með nálega tóma eða hálf
tóma hina stóru og afardýru fólks
bíla á sama tíma og ýmsir fara
með sína heimilisbila sömu leið.
Nú ber og þess að gæta, að engin
sveit eða hérað getur verið án
þessara manna eða þeirrar starf-
semi, er þeir hafa með höndum
og hvernig færi, ef eitthvert bíl-
trog væri á hverjum bæ og all-
ir gengi framhjá. Með því að
láta sérleyfishafana njóta við-
skiptanna að svo miklu leyti, sem
við verður komið, er verið að
styðja, sem raunar sjálfsagt er,
hag sérlej'fishafanna og forða
þeim frá efnatjóni, — einnig hitt
að með því móti er verið að gera
þá ánægðari með sitt nauðsyn-
lega og ábyrgðarmíkla stavf. —
Jeppa- eða bíleigandinn sparar
um leið nokkuð í olíum og sliti
á eigin bíl, og þó eitthvað dýrara
væri að láta sérleyfishafana
njóta viðskiptanna, væri munur-
inn aldrei eða sjaldnast sá, að um
munaði, en með því stutt fyrir-
tæki, sem alls ekki er auðið að
vera án. Er þess því að vænta og
vona, að þeir sem að nauðsynja-
lausu hafa gengið fram hjá sér-
leyfishafanum með þeim hætti,
sem að hefir verið vikið, endur-
skoði afstöðu sína og sýni hér
eftir sínum manni meiri sann-
girni og nærgætni, en verið hefir.
IV.
Þetta tvennt, sem um hefir ver-
ið rætt, mundi nú vísast eigi talið
stórmál, heldur smámál. En í mín
um huga er það stærra mál en
gera má ráð fyrir að almennt er
talið. En smámál frá almennu
sjónarmiði, og alira helzt, þegar
lítt er um það hugsað, getur verið
stórmál frá s.jónarmiði þess, ,er
um ræðir. Allt, sem bætir úr þörf
einstaklingsins eða gei’ir honum
lífið léttara, er eðlilega stórmál
í augum hans, þó að aðrir ekki
veiti því athj’gli eða hafi skilyroi
til að meta rétt.
Eitt vil ég nefna, sem eigi er
Framh. á bls. 12
Framhald af bls. 6
urbörnin. Þarna var gleðin,
söngurinn hljómaði um húsið.
Húsmóðirin kom öllum í gott
skap með sínum skemmtilegu til-
svörum og frásögnum.
Mér eru margar stundir er ég
átti á heimili þeirra ógleyman-
legar, en þar hefi ég verið gest-
ur í rúm 40 ár. Þetta og allt sam-
starf okkar Sigurgeirs vil ég
þakka af hjarta.
Nú er þetta neimili ekkí lengur
til í þeirri mynd, sem það var.
Húsbóndinn hefur kvatt þetta
jarðvistarlíf, en minningin um
góðan og elskulegan félaga lifir.
Húsmóðirin liggur nú í sjúkra-
húsi öldruð að árum og þráir nú
það eitt að hitta vininn sinn
horfna á lifsins landi. Bömin og
fósturbörnin eru farin og eiga sín
heimili.
Söngurinn á Merkurgötunni er
þagnaður á þeirra heimili. Jóla-
sálmarnir hljómuðu í þetta sinn
j'fir þér, Sigurgeir, vinur minn,
dárium á heimili sonar þins, sem
einnig er heimili mitt. Þau sungu
börnin þín og tengda- og fóstur-
börn jólasálmana við kistu þína
í þeirri vissu, að nú hafir þú
fengið að koma inn í jóladýrðina
himnesku, þar sem enginn skuggi
er.
Ég kveð þig svo, vinur minn
og þakka þér allar samverustund-
írnar og alla vináttu þína við
mig og tryggð. Ég þakka þér öll
hollu og góðu ráðin, sem þú gafst
mér á lífsleiðinni.
Ég bið góðan guð að vemda
þig og styðja á þeim leiðum, sem
þú leggur út á og leiða þig á
lifsins land.
Jón Einarsson.
jól f
Börffust austur af Hanoí
HANOI, 2. jan. — Bardagi var í
dag 120 km hér fyrir austan. Stóð
hann milli franskra og viet-
namskra hersveita annarsvegar,
en hersveita kommúnista híns-
vegar. Þegar bardaganum Iauk,
lágu 100 kommúnistar fallnir í
valnum.
liafnarfjörður
Óstandsett íbúffarpláss í
nýju steinhúsi, til leigu eða
sölu. Uppl. í dag hjá Ragn-
aii Bjöinssyni, Hringbraut
33, sími 9479.
3 bílar til sölu
og sýnis á Hjallaveg 50 kl.
9—1 í dag. —
7 m. Clirysler, 1942
Ford 1931, 214 tonn
G.M.C. 10 hjóla með sturt
um. — Sími 81850.
KVÆÐI eftir Unúínu. —
XXXII-i-200 bls. með mynd-
um. — ísaíoídarprentsRiiðja
h.f., Rvík 1952.
Ég hafði ánægju af aff lesa
þessi Ijóð. í þeim er svo mikið
af einlægni, hjartahlýju og mann-
kærleika. Skáldkonan var barn
19. aldar, fæad sama árið og Þor-
steinn Erlingsson. Helga Bald-
vinsdóttir hét hún fullu nafni.
Voru þau bræðrabörn Undírxa og
Þorgils gjallandi. Virðast þau
frændsystkin hafa verið lík um
rnargt, höfðu bæði mikið skap
og ríka samúð með öllu, sem lií-
ir, en sterka andúð á því, sem
rangt er og ljótt.
Helga var mikil raunakona, og
bera kvæði hennar þvi ljóst
vitni. Tæpra fimmtán áx’a flutt-
ist hún til Vesturheims og treg-
aði ísland jafnan upp frá því.
Hún átti við heimilisböl að búa
og varð að sjá ástvinum sínum
á bak, hverjum af öðrum. í hlut
hennar kom látlaust ei-fiði svæita-
konunnar. Hún tók þrisvar þátt í
að nema óbyggt land. Þrátt fyr-
ir litla skólagöngu og hörð Iífs-
kjör — eða kannske vegna
þeirra — orti Undína mikið fyrri
hluta ævinngjr, enda hefur skáld-
gáfan verið henni meðfædd.
i,,Nálega má segja, að Helga væri
fædd með ljóð á vöi-um“, segir
Snæbjörn Jónsson í prýðilegri
ritgerð um skáldkonuna, sem
fylgir kvæðum hennar úr
hlaði.
í barnæsku yrkir hún á þessa
leið:
Hnígur sunna og sígur
svartur skuggi á dal bjartan,
fríðum í fjallahlíðum
fjóluna bærir gjóla;
eftir létt eyrum sléttum
ítækur streymir lækui’,
í móum litlum lóum
leiðist ei við sín hreiður.
Þetta er lokavísa eins Ijóðsins:
Ef ég þyi’fti engu að kvíða,
yrði líka vonin smá,
ef ég þyrði ekki að stríða,
engum sigri mætti ég ná.
Svona endar annað kvæði:
Fölur ertu máni, —
og föl er mín kinn, —
ljóð mín þó skrifa ég
við ljósgeisann þinn.
I þessum látlausu erindum
felst meira um lífsreynslu og
izkf
011
Bíbigsnduy
óska eftir gömlum vöru-
bíl. Tilboð sendist afgr. Mbl.
fyrir föstudag merkt: „Bill
— 601“.
ævi skáldkonunnar en margur
rnundi segja i fleiri orðum.
Mikið af eíni bókarinnar eru
annars saknaðarstef og ástarljóð.
Þannig er kvæSið Hiakningur
kveðja til húss og heimilis, sól-
ar og sumars. Nú burt frá þér,
ástvin, eitt fallegasta ljóðið, lýs-
ir hug skáldkonunnar til eigin-
manns síns, er hún unni mjög,
en nevddist þó til að skilja við
að fullu. Þar segir svo:
Nú burt frá þér, ástvin, í fjar-
lægð ég fer
á friðtíma vorsins, sem kallaður
er
nýr árstími ástar og sælu,
þá allt er að blómgast og urmast
í ró,
við einskipa róum á veraldarsjó
í myrkviðri og mótlætiskælu.
Kvöl sinni eftir skilnaðinn lýs-
ir skáldkonan átakanlega í
kvæðinu Undína á hafsbotnj.
Djúpar og fjölþættar tilfinningar
túlkar hún í kvæðinu Ástin er
allt. Hrifning og harmur, von og
kvíði, aðdáun og afbrýðissemi,
skiptast á. Óslökkvandi kærleiks-
hiti gefur kvæðinu gildi. 1 þvi
eru þessar hendingar:
Þegar að hávetrar helkuldinn
veitti
heiminum árás og kældi hans
blóð,
var okkur sumar, því vináttan
breytti
vetrarins ísum í brennandi glóð.
Þessi og þvílíkur ylur er i
kvæðunum. Má vera, að v'or
kaldlynda kynslóð láti sér fátt
um finnast þessi „ljósker úr
liðnum og hverfandi sið“, ejrts-
og Þorsteinn Þ. Þorsteinsson.
skáld nefndi Undínu. Jón Ölafs-
son ritstjóri sagði, að þau væru
jVottur um sterka náttúrugáíu og
i'xgurðarsmekk.“ Mér er ekki
kunnugt um„ að þessu hafi vesið
mótmælt. Og Ijóð hennar nutu
vinsælda á sínum tíma. Vitan-
lega voi’u þau ort í öðrum anda
en nú er gert. Tuttugasta öldin.
hefur líka boðið dætrum sínum
önnur ævikjör en sú nítjánöa bjo
Helgu Baldvinsdóttur.
En er þá sú „viljans, hjartans.
vitsins mennmg“, sem nútíma-
konur á Fróni eiga í fai’i sínu,
að sama skapi meiri, sem betur
hefur verið að þeim bvúð -cu
þessari vestur-íslenzku land-
námskonu?
Þórcdilur Guðmunclsson
frá Sandi.
Öska eftir 8—10 þús kr.
L\m
gegn öiuggri tryggingu. —
l'ullri þagmælsku heitið. —
Tilboð sendist afgr. blaðsins
fyrir þriðjudagskvöld —
merkt: „Lán — 600“.
heldur fund í dag (sunnudag) kl. 1 síðd. í Mjólkurstöðinni. «
UMRÆDUEFNI:
1. Tillögur frá sáttanefnd ríkisins vegna ;
vinnudeilunnar. ’ ;
2. Onnur mál.
Kl. 5 síðd. saraa dag hefst allsherjar atkvæðagreiðsla ii
um framkomna tillögu frá sáítanefnd í skrifstofu fé’- j
agsins, Laufásveg 8, og stendur atkvæðagreiðslan lil ;
klukkan 22,00. ’í;
a
STJÓRNIN ;
HERBERGI
Upplýsingar í Barmahlíð
30, kjallaia kl. 13—13 í dag
X BE7.T AB AUGLÝSA
1 V í MORGUNBLAÐUiU
GJ
oy SALT
fataefnih oviðjafnanlegn nýkomin.
Guðmundur ísfjörð,
klæðskeri,
Kirkjuhvoli. , |
■ >-■ ■■•-■■ &■ ■■••■>■■■■■ ■ *