Morgunblaðið - 17.02.1953, Blaðsíða 9

Morgunblaðið - 17.02.1953, Blaðsíða 9
Þriðjudagur 17. febrúar 1953. MORGZJNBLAÐIÐ R > KRISTINDÓMUR OG KOMMÚNISMI ERU ÓSÆTTANLEGAR ANDSTÆÐUR STÚDENTAFÉLAG Reykjavíkur hélt einn af hinum vinsælu um- ræðufundum sínum urn menn- jngar- og þjóðféfagsmal ú Sjálf- stæðishúsinu s.l. sunnudag 15. þ.m. Var þar rætt uffi efnið: Kristindómur og kommúnismi, og ífluttu framsögueríndi séra Jó- hann Hannesson og Gunnax Bene diktsson. Fundurinn hófst faust fyrír kl. 2,30 og setti hann og stýrðí Ingi- xnar Einarsson formaður Stúd- entafélagsins. Húsið var þá þétt- skipað áheyrendum, enda um- ræðuefnið af fróðlegasta toga spunnið. ★ Jóliann Hannesson flutti fyrr sína ræðu. Vék hann að því í upphafi máls •síns hve mikif nauðsyn það væri hverjum menntuðum manni að virða fyrir sér hiss mikiu félags- legu fyrirbæri, kristindóm og kommúnisma. Kommúnistar ihefðu nú náð undir sitt veldi hinu aegistóra Kínaveldí og svæðum, sem kristnuð hefðu verið af grísk -kaþólsku kirkjunni. Síðan spurði sr. Jóhann: Hvað á kirkja Vesturlanda að gera, ef kommúnisminn nær vöidum í allri Evrópu? Hvercig eiga þá prestar og prelátar aS bregðast við? AFSTAÐAN TIL MANNEÐLISINS Hvað er andstætt eg hvað er sameiginlegt þessum stefnum í hugsjónafræði, mannaneSferð og framkvæmdum? Þá vék Sr. Jó- íhann að afstöðu feristindómsins og kommúnismans til manneðlis- íns, hvort maðurinn vaeri „anima r.aturaliter christiana“ eða aðeins „Zóon Politikon", samféíagsvera ‘sem Aristoteles hugði. Er nauðsynlegt að beíta blóð- ugum hreinsunum í öokfenum, í jpjóðfélaginu og í hugum manna? Hvernig fer um freísishugsjónir vestrænnar menningar, a£ grísk- um og forn-rómverskum toga spunnar undir kommúnisku stjórnarfari? Hvernig fer, þegar ríkisvaldið neytir alTra bragða í iþjónustu stéttabaráttu og áróð- mrs? Og loks þessar spurningar: Hefir ekki kristin kirkja haft ein- fiivern kunningsskap af kommún- ísmanum á liðmim öldum? Hvern ig nota kommúnistar kirkjuna, 'þar sem þeir hafa náð völdum? Hvert er þá hlutskipti smaelingj- ánna 1 þjóðfélaginu? Sr. Jóhann véb síðan nokkuð að síðustu tveimur spurningun- ' tum, að því efni sem að kirkjunni sjálfri snýr. KOMMÚNISMINN f KLAUSTRUNUM Það er athyglisvert s«S frum- ■Stommúnisminn, sem snmir vilja fiialda fram að hafi rikt aúlengi Siér á jörðunni áður en sögur hóf- vust; útilokaði ekki eígnarréttinn i/nnan vissra takmarka. Kristin- (dómurinn varð aftur á móti ekki ■ftil fyrr en að þjóðfélagið var kom sð alllangt á braut menningar- 5nnar.-Þá kom það líka greinilega ii ljós sem menn vilja oft gleyma, iað fornaldarkirkjan tók vanda- mál fátæktarinnar mjög föstum ííökum og miðlaði efnalitlum af gnægtum sínum. SSðan rakti .iræðumaður að nokkru sögu kirkj mnnar á fyrstu öldum hennar, jjafnframt þróun sameígnarhug- smyndarinnar. Fyrstu samyrkju- •íbúín voru ekki stofnuð í Evrópu £af rússneskum kommúnistum á t20. öldinni, helclur af kirkjunni, Sdaustrin sem fyllt voru öreigum jpcirra tíma: immkurmm. Gæti -jjpað því ekki svo veríð, að kírkj- ,-an hefði reynt koipmúnisroann til ■prautar með klausturfyrirkomu- iaginu og kastað honuna siðan f rá ■sér með niðurfellingu klaustr- ranna? Og það er einmitt valdahyggja roiiðaldakirkjunnar. bannfeering- ^axnar og rannsóknarrétturinn ill- Hinn blóðugi rnkhnífur Mnrx- izmons nð verki í Kínn Frá umræSufundi Stúdeniafélagsins. ræmdi, sem minnir óþægilega é aðrar hreinsanir nú á dögum leynilögreglu og fangabúðir. ÞJÓÐFÉLAGSSTARF KIRKJUNNAR Þjóðfélagsvandamálin, sem up; komu í iðnaðarbyltingunni á 18 og 19. öld voru stórkostieg. En prestar og leikpredikar ar kirknanna skiptu sér mikli meira af verkamannahreyfm? unni en rauðir hugsjónafræð ingar vilja viðurkenna. Eink un gætti þessa í Englandi o< þótt algjör sósíalismi komist á þar í landi verður kirkjunn aidrei hætta búin, svo fram arlega sem þjóðfélagið verður ekki skafið með blóðugum rakhníf Marxismans. Ef menn hafa kynnt sér helztu skoðanir Marxismans, þ. á. m. mismuninn á díalektiskri og vél- rænni efnishyggju, kenningar hans og trúarbrögð, menningar- stofnanir, ríkisvaldið o. fl., þá er auðskilið, hve mikið djúp er stað- fest milli hugsjónafræði kristin- dóms og kommúnisma. Fér á eftir skal til frekari glöggvunar aðeins skýrt frá að- ferðum Marxismans og þeim at- hugasemdum, sem gerðar verða við þær út frá kristilegu stjónar- miði: IIINAR ÓSÆTTANLEGU ANDSTÆÐUR 1. Marxisminn hvetur menn til stéttastríðs og notar til þess of- stækisfullan áróður, stundum sannan, en líka oft loginn i með- ferð á staðreyndum. Auk þessa leynilögreglu, falskar ákærur, gerfiréttarhöld, andlega og lík- amlega kúgun, þaivsem hann hef- ir náð völdum. Kristur hvetur til stéttasam- vinnu, mannúðar og kærleika við hvern sem í hlut á. Gerfiréttar- höldin og stjórnaraðferðir, sem Sr. Jóhann Hannesson. leit að sannleika, ekki áróðri. inu, bæði af Marxistum, fasist- um og nazistum. 4. Kommúnistar halda því fram hjartalagið"! að öilum kommúnistaflokkum | beri að hlýða kommúnistaflokki Ráðstjórnarríkjanna (samþ. frá 1920, Moskva) og skiptaum skoð- anir og aðferðir í samræmi við hagsmuni þess lands. kúga lítilmagnann og ofsækja mannkynið! I Voru fundarmenn upp frá því ekki í neinum vafa í hvorum flokknum Gunnar tæki sér stöðu. Kristinöómurinn hefur frá upp- hafi verið samtvinnaður úr öreiga uppreisn og frelsisbaráttu, hélt Gunnar áfram. Menn á reðsta stóli kirkjunnar hafa aldrei trúað einu einasta orði af kenningum hennar. „Pófinn er erkifjandi kristindóms og menningarmála um allan heim. Og stærstu kirkju stofnanirnar hafa aPa tíð verið kúgarar alþýðunnar"!! Eftir að hinn prestvígði guðs- maður hafði í u.pphafi gefið þess- . ar almennu stefnuyfirlýsingar, tók hann að snúa máli sinu að aðalefninu: Rússlandi, svo sem vænta mátti. Hann kvað það blindan mann á 1 söguleg lögmál, sem þyrfti að láta segja sér frá þeim hörðu átökum, sem urðu milli kirkj-l unnar og kommúnismans au.stur þar. Sem betur fór hefðu bolshe- víkar þó borið hærri hlut. Litlu hefði þó skipt um árásir og hryðjuverk kommúnistanna austur þar gagnvart kirkjur.ni, ..bví Guð iítur fyrst og fremst á HRÆSNI OG MORÐÆÐI HI UTI KRISTNINNAR! Síðan kvað Gunnar Rússland vera eina ríkið í Evrópu, þar sem fullkomið trúfrelsi rikti, en bætti Kristur heldur því fram, að þó við !-að enn myndu þó for- maður skuli heiðra sín eigin yfir völd og sýna þeim hlýðni innan ystumenn í Rússlandi lítt kirkju- lega sinnaðir og ekkert á móti siðferðilegra takmarka, ,en er- sþapj valdhafanna, að mynduð lendum yfirvöldum þarf ekki að s£u þar f^iög til að vinna gegn sýna þá auðsveipni að skipta um txúarbrögðunum“. Þá vék Gunn- skoðun að þeirra óskum. SEM VILLIDÝR f SKÓGI 5. Marx getur í sumum grein- um farið með rétt mál og farið vel að mönnum. En hann getur líka notað óskiljanlega rangsnún- inga á staðreyndum og leyft sér veru. ar aðí Kína og kvað afstöðu komm únistanna þar til andlegra leið- toga frá Vesturlöndum einstak- lega eðlilega. Kvað hann víst, að hjörtu trúboðanna myndu titra af fögnuði, nú þegar þjóðin væri leidd til menningarlegrar lífstil- mannmeðferð, sem er engu betri en framferði villidýra í frum- Kristur trúir ekki því, að þess- Þó lét hann þess ógetið hvort hjörtu þeirra 5 milljóna manna, sem kommúnistar hafa myrt í landinu myndu einnig titra í knvja fram skelfingu, viðbjóð og Þrælsotti skapi góða þegna eða þrælsótta hljóta jafnan að vera í g°U Þíoðskipulag. Hin kristna augum kristinna syndsamlegur1 hugsjon er að keppa að hmu bezta marki með hmum beztu skrípaleikur með dýrmæt og heilög mannréttindi. 2. Marx vill, að verkalýðurinn taki öll framleiðslutækin í sínar hendur, þjóðnýti þau og „arð- ræni arðræningjana". Kristur hafnar þeirri kenningu, að blóð- ugar byltingar séu réttmætar, þó þær séu skiljanlegar sökum synd- arinnar og spillingarinnar í heim inum. Reynslan sýnir að saklaus- ir eru oft píndir og líflátnir, en þorparar og óbótamenn taldir hetjur og jafnvel frelsarar lýðs- ins. 3. Marx vill bæla niður alla andstöðu gegn valdi sínu og koma á os viðhalda einræði kommún- istaflokksins. Hann vill endur- skipuleggja allt þjóðlíf sam- kvæmt hugsjónarfræði Marxism- ans og halda öllum völdum um óákveðna framtíð. Kristur heldur því fram, að fremur beri að hlýða Gnði en mönnum og að kristnnm mönn um sé heimilt að andmæla öll- um brotum á kærleikslögmáli Guðs, hver sem í hlut á, rikis- vald, flokkar eða einstakling ar. Fyrir þessa sannfæringu hafa kristnir menn og aðrir verið pyntaðir, fangelsaðir og líflátnir, án þess að hafa fram- ið nokkurt brot gegn þjóðfélag ar aðferðir og þar með fylgjandi þökk. Ræðu sinni lauk presturinn með þ'/í að undirstrika enn einu sinni, að hræsni, stríðsgróðabrask og morðæði væri einn hluti af kristninni! meðölum. Til að mynda gott þjóð- félag þarf góða menn, en ekki menn, sem glatað hafa dómgreind sinni og titra af þrælsótta. Síðan likti sr. Jóhann Marxism LÍÐUR VANTRÚJUÐUM JAFN VEL? Þá reis upp Skúli Thoroddsen. anum við björgunarsveit, sem læt' Hann kvaðst vera kristinn mað- ur mennina týnast og deyja, enj ur) Qg jæsi hann þó ekki borð- hugar ekki um annað en bjarga hæn yfir matföngum sínum. Ef- farkostinum. | aðist hann um, að trúuðu fólki Að lokum varpaði hann fram þði betur en hinum vantrúuðu, þessari spurningu: Er Marxism- ^ sem þo Væru sæmilega kristnir í inn og allt hans böl og hörmung- daglegri umgengni. Taldi Skúli ar ekki einmitt einn þátturinn í sig j geinni flokknum. dómi Guðs yfir syndum mann- anna? KIRKJAN OFSÆKIR MANNKYNIÐ! Eftir að hafa lesið upp sendi- bréf frá Páli Grænlending lauk Skúli máli sínu með þeim dóms- orðum, að kirkjan hefði brugðist, og gengið í þjónustu afturhalds Afstaða hans (öreigans) til' og imperíalisma. Enginn merk- konu og barna á ekkert skylt ingarmunur væri á orðunum við fjölskyldulíf. Lögin, siðirn- j kommúnismi og kristindómur. | ir, trúarbrögðin, — allt er þetta Upp kom r,æst Ingi R. Helga- í hans augum borgaralegir [ son og tók enn upp þráðinn Gunn hleypidómar, ekkert annað en ars og Skúla. Hann kvað mjög skálkaskjól auðvaldsins ....“.' náið hugsjónasamband á milli Karl Marx: Kommúnistávai-pið kommúnisma og kristindóms og Þá tók til máls seinni frum- reyndi síðan að sanna það fyrir mælandinn, Gunnar Benedikts- | fundarmönnum, að Kristu.r hefði son, Kvað heldur við annan tón verið andvígur séreignaskipulag- í ræðu hans. | inu!, Reyndar veeru kommúnist- Lýsti Gunnar því yfir strax í ar ekki í eðli sínu andvígir kristn- upphafi máls síns, að svívirðing- ar kirkjunnar væru legíó. Hún inni, sagði Ingi, því „sælir eru lágt settir, því þeir munu ríkið gengi flestum framar í því að erfa“. KRISTNIN SKÁLKASKJÓL VFIRSTÉTTANNA Þá stóð á fætur Björn Þorsteins son. Var hann mjög sama sinnis og fyrri ræðumenn. Þó reyndist hann þeirra fróðastur Marxistinrl og skýrði svo frá, að kenning s.ú^ skýrði andstæðurnar í þjóðfélag- inu og hvernig sætta ætti þær. Afsakaði hann síðan hörmungafi og blóðsútheilingar kommúniskra bjdtinga með því að líkja þeina við fæðingarhríðir kvenna! Eftir að hafa síðan vikið að Bandaríkjamönnum í Kóreu og „benzínhlaupi'1 þeirra, lýsti hann þeirri skoðun sinni að kristnin væri tæki og skálkaskjól yfirstéttanna og á miðöldum hefði Kristur orðið svo óvinsæll í Frakklandi, að búand- lýðurinn hefði jafnvel tekið upp á þvi að trúa á andskotann! Þá tók til máls Thorolf Smith. ■Hrakti hönn í upphafi máls síns ýmis atriði i ræðum Inga og Skúla. Síðan vék hann að valdaránum kommúnista í Austur-Evrópu og þeirri , siðfræði“, er þar væri beitt. — Þar hafa svik og undir- ferli ráðið mestu og allt fram- ferði kommúnistaleiðtoganna ver ið í æpandi mótsögn við boðorðið: „Þú skalt ekki mann deyða“ Þar hafa kúgun og líflátsdómar ráðið lögum. Vék Thorolf síðan að heimsókn sinni til Rússlands og eyðingu kirkjulifsins þar. Hugsjónir kristindómsins og kommúnisminn í framkvæmd eru ósættanlegar andstæður, hélt Thorolf áfram. Inntak kristindómsins, mannkær- leikur, góðvild hans og umburð- arlyndi getur aldrei samrýmst flokkum, sem þrúga einstakling- inn og meta mannfrelsi hans að engu. Kommúnisminn í fram- kvæmd mun aldrei virða persónu helgi eða frelsi alþýðumannsins, en þar stendur kristindómurinn í fararbroddi. MANNEÐLIÐ ER IIÖFUDATRIÐIÐ Þá stóð upp séra Pétur í Valla- nesi. Kommúnistar hafa sagt hér, að þeir vilji útiloka allan stéttamis- mun, en hvernig er ástandið £ Rússlanai? Myndi ekki rússnesk alþýða fegin vilja lifa í stétta- þjóðfélagi, þar sem lítilmagnan- um er leyft að bera hönd fyrir höfuð sér? Stefnan í Rússlandi og Iepp- ríkjum þess er hræðilegustu svik- in við málstað lítilmagnans, sem nokkurn tímann hafa gjörzt. Takmark okkar kristinna manna er að keppa að réttlátu, sannleikselskandi og góðgjörnu samfélagi. Slíkt mannfélag verð- ur að byggjast á heiðvirðum leið- um að markmiðinu. Falleg orð um takmarkið duga ekki ein. Maðurinn er á valdi vanans og hann mótast fyrst og fremst af starfsaðferðum sínum. Hagkerfið og stjórnarkerfið er ekki aðal- i atriðið, heldur eðli og innræti mannanna, sem framkvæma það. 1 Munurinn á kristindómi og kommúnisma er sá, að kristnir menn segja: „Allt mitt er þitt“. Kommúnistar segja hinsvegar: I „Allt þitt er mitt“. Verum á verði gegn þeirri andlegu skemmdar- starfsemi meðal æskunnar, sem kommúnistar reka með stárfs- aðferðum sínum, sagði sr. Pétur að lokum. ENN UM BENZÍNHLAUP Þá bað Þorvaldur Þórarinsson um að fá að segja nokkur orð pg ræddi hann um „benzính!aup“ og sýkt skeldýr!!! ■* Að lokum stóðu frummælend- ur aftur á fætur, Gunnar Bcnediktsson sagði fátt, Framh. á bls. 12

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.