Morgunblaðið - 06.03.1953, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIB
Fösluðagur 6. marz 1953 1
rw
SYSTi
SKÁLDSAGA EFTIR MAYSIE GRIEG
Eramhaldssagan 15
ir aldrei gera þá tillögu við mig
•— sem var gerð hér í kvöld
„í kvöld? En hvernig má það
vera? Síðan ég fór frá þér eða
hvað?“
„Já, Jack“. Hún faldi andlitið
við öxl hans. „Ég myndi hafa
sagt þér það, ef það hefði gerst
fyrr. Eg veit ekki hvernig stend-
ur á því, en ég get ekki haldið
neinu leyndu fyrir þér. Ég vil
segja þér allt. Þess vegna hringdi
ég til þín í kvöld. En þegar ég
kom heim þá var beðið eftir mér
hérna“.
„Beið einhver eftir þér hér?“
spurði hann. „Hvernig gat staðið
á því?“
„Frú Hinkle hleypíi honum
inn“, sagði hann. „Hann hefur
sagt að hann ætti við mig áríð-
andi erindi".
„Þá veit ég hvervþað var“.
Hún lagði höndina yfir munn
hans. „Segðu ekki nafnið hans,
en auðvitað veiztu hver það var.
Annað hvort varð ég að gera það
sem hann stakk upp á, eða. ...“
Hún leit niður, — Hann sá
hvernig roðinn hijóp fram í
kinnar henni. „Annað hvort varð
ég“, sagði hún, „eða....“ Hún
þagnaði snöggvast og 'hélt svo
áfram: „Svo ég sagði upp stöðu
minni við leikhúsið“.
Hann þrýsti henni fastar að
sér.
„Það var rétt“, sagði hann,
„Alveg rétt. Hvílíkur þorpari. En
þetta hef ég líka alltaf vitað.
Guði sé lof fyrir að þú komst að
því hvaða mann hann hafði að
geyma áður en það var um sein-
an ,
„Já, ég veit hvernig hann er“,
sagði hún. „En það er mér engin
bót. Hvað á ég að gera? Hvernig
á ég að fá aðra stöðu? Það er
ekki auðvelt ef annar leikstjóri
baktalar mann“.
„Það skiptir ekki máli hvort
þú færð aðra stöðu eða ekki,
elsku Janice“, heyrði hann sjálf-
an sig segja. „Ég skal sjá um þig.
Mig langar til að sjá um þig. Ég
vil það fremur en allt annað“.
Hún tyllti sér á tá og vafði
handleggjunum um háls hans.
„Ó, Jack, áttu við....“
„Ég á við að ég vil að þú giftist
mér. Mig hefur langað til að gift-
ast þér frá því ég sá þig fyrst.
Þú ert svo falleg“.
Hún stundi við og hvíldi höf-
uðið við öxl hans.
„Og Derek segir að ég hafí
ekki leikhæfileika“, hugsaði hún.
Alice hafði sáran höfuðverk,
þegar hún fór á fætur næsta dag.
Hún hafði sofið illa. Samt sem
áður reyndi hún að telja sjálfri
sér trú um að ekkert alvarlegt
fælist á bak þið það þó Jack
hefði boðið Janice með sér út
kvöldið áður. Auk þess var það
allt liðið. Þau myndu fara til
Edinborgar um kvöldið. Hún von-
aði að þar myndi allt verða aftur
eins og það hafði verið í Birming-
ham. Hin nánu tengsli myndu
takast aftur á milli þeirra. Hann
myndi segja við haiia það sem
hafði komið fram á varirnar á
honum daginn sem þau voru við
vatnið. Henni varð léttara í skapi.
Hún ákvað að gleyma öllum á-
hyggjum, sem höfðu sótt á hana
kvöldið áður. í skæru morgun-
Ijósinu fannst henni þær líka
lítilfjörlegar. Hún var farin að
raula lag fyrir munni sér þegar
hún kom niður til morgunverðar.
Hún leit í kring um sig en sá Jack
hvergi. Hann hefði sennilega
borðað fyrr uppi í herbergi sínu,
hugsaði hún með sér. Venjulega
fór hann snemma á fætur á
I morgnana. Hann hafði sagt henni
að þegar hann var í frumskógun-
um hefði hann alltaf farið á fætur
I fyrir sólaruppkomu.
Hún hagræddi sér í stólnum á
meðan hún beið eftir að þjónninn
| færði henni matinn. Hún var að
hugsa um sig og Javk — ein í
frumskóginum um sólarupp-
komu. Svo myndu heyrast hljóð-
in í skóginum, sem venjulega
fylgdu komu dagsins, skrjáf í
laufi fluglakvak....
| Þjónninn kom með kaffið. en
það varð kalt í bollanum áður en
hún rankaði við sér.
| Jack hafði beðið hana að vera
stundvísa, svo hún barði að dyr-
um hjá honum þegar klukkan
sló níu. Það varð nokkuð löng
bið áður en rödd hans sagði henni
að koma inn. Hann var kominn 1
buxurnar en var í morgunsloppn-
um. Henni sýndist það á honum
að hann hefði ekki sofið mikið.
„Góðan daginn“, sagði hann.
„Þú kemur snemma".
„Þú baðst mig að koma klukk-
an níu“, sagði hún.
„Gerði ég það“, sagði hann.
,.Já, ég man það núna. Mér þykir
það leitt, en ég var að koma á fæt
ur og ég hef ekki borðað ennþá“.
„Ég fer þá aftur til herbergis
míns“, sagði hún. „Eg hef nóg að
gera við að pakka niður. Förum
við ekki í kvöld?“
„Ég veit ekki hvort ’við förum
í kvöld“, sagði hann. „Ég hef at-
hugað hvernig stendur á ferðum.
Ef við förum ekki fvrr en í fyrra-
málið komum við þó nógu
snemma. Ég skal segja þér....“
Hann þagnaði og leit á hana. Svo
leit hann undan aftur. Af ein-
hverjum ástæðum fór hann hjá
sér. „Janice og ég erum trúlofuð.
Við verðum að taka ýmsar á-
kvarðanir í dag“, sagði hann
loks.
8. kafli.
Síðar átti Alice eftir að vera
stolt af því hvernig henni tókst
að segja með rólegri röddu eftir
Eöskan
sesndisv®Im
14—15 ára, vantar nú þegar.
Vinnutími kl. 1—6 e. h.
stundarþögn: „Ætlar þú að gift-
ast Janice? Það — það er alveg
dásamlegt. Ég óska ykkur báðum
innilega til hamingju".
j „Mér þykir gott að þú ert á-
nægð“, sagði hann lágt og horfði
niður fyrir fætur sér. „Ég vona
að þér finnist ég vera nógu góður
fyrir hana“.
i „Mér finnst Janice vera mjög
heppin“, sagði hún. Hún sneri sér
undan og gekk fram að glugg-
1 anum. Hún skildi þetta ekki al-
mennilega.
| Orð hennar og gerðir voru ó-
sjálfráðar. Hún starði niður á
umferðina á götunni fyrir neðan,
en sá þó hvorki bifreiðarnar eða
fólkið sem gekk á gangstéttinni.
Jack ætlaði að giftast Janice. —
Hún hugsaði með sjálfri sér og
reyndi að trúa því.
| „Ég veit að við Janice höfurn
ekki þekkst lengi“, sagði hann
| vandræðalega eftir langa þögn.
,.En — þetta kemur svo skyndi-
lega“. j
I „Það gleður mig mjög“, endur-
I tók hún, en hún sneri sér ekki að
honuim
I Hann leit til hennar. Hann lang
aði til að leggja hendur á axlir
hennar og hughreysta hana, halda
yfir henni verndarhendi. Forða
henni frá öllum sorgum. En þó
.jvissi hann í hjarta sínu að nú var
það hann, sem var orsök að sorg
hennar. Það fóru að renna á hann
tvær grímur. Gerði hann rétt í
því að giftast Janice? En hvernig
gat hann efast? Hún var svo
falleg og svo góð. En honum þótti
líka vænt um Alice. Honum
fannst þau skilja hvort annað
svo vel. Það var eins og hún gæti
alltaf lesið hugsanir hans og vissi
alltaf hvað hann ætlaði að segja
áður en hann var búinn að segja
það. En auðvitað gátu þau haldið
kunningsskapnum við. Hún gat
verið ritari hans áfram. |
Þegar hann hafði komizt að
þeirri niðurstöðu létti honum.
Hann gekk til hennar.
III
Það var alveg eins og hann væri gerður af demöntum, svo
fagur var hann. Þetta var sannkallaður demantsfugl.
Fuglinn flaug í stórum boga yfir trénu, en renndi sér síðan
niður að því og hjó eitt epli af því.
I Hans var svo undrandi yfir fegurð fuglsins, að hann
[ gleymdi með öllu að reyna að skjóta hann fyrr en hann var
kominn nokkurn spöl frá trénu. Færið var svo langt, að hann
bitti aðeins annan vænginn með þeim afleiðingum, að ein
fjöðrin datt til jarðar, en fuglinn sakaði ekki og var hann
óðara horfinn.
j Hans tók fjöðrina upp og skoðaði hana. Var hún úr demant
svo fögrum, að Hans hafði aldrei séð neitt þvílíkt fyrr. Hann
flýtti sér nú á fund föður síns og sýndi honum fjöðrina. —
Kóngurinn lét strax kalla á ráðgjafa sína og sýndi þeim
I fjöðrina-
j Allir létu mikla undrun í Ijós yfir demantsfjöðrinni, og
þeir héldu því fram, að hún væri eins mikils virði og allt
kóngsríkið.
| „Ef þessi eina fjöður er eins mikils virði og allt kóngsríki
mitt, þá verð ég ekki ánægður fyrr en ég hef fengið fuglinn,“
sagði kóngurinn.
j Elzti kóngssonurinn hugðist nú bæta fyrir brot sitt, og
( bauðst hann til þess að leita að fuglinum. Hann hafði líka
svo mikið álit á sér, að hann hélt að það tæki ekki langan
tíma að finna fuglinn, og þá yrði hann auðugasti maður í
heimi.
! Kóngssonur lagði nú af stað. Hann lenti í nokkrum ævin-
týrum, sem ekki er í frásögur færandi. Hann fór í gegnum
ístóra og dimma skóga, þar sem ýmsar hættur leyndust, en
hann komst heill út úr þeim öllum. Þegar hann var búinn
að vera á stöðugu ferðalagi í mánuð, sá hann dag einn ref,
sém. var í ágætu skotfæri, — Kóngssonur var mjög sólginn
í dýraveiðar, og miðaði hann því á refinn. Þegar hann ætlaði
að íara að hleypa af, brá honum heldur en ekki í brún.
OfAttM
5. DAGUR
N«j fer að verða hver siðastur !
En þó cru margar góðar bækur eftir
á ótrúlega lágu verði á
Útsöiu erlendra bóka í
BÓKABIJÐ NORDRA,
Hafnarstræti 4 — Sími 4281.
A ð e i ii s
2
e f t i r !
77
Burco“
raímagns-J)vottapottar
með sjálfvirka rofanum
eru komnir aftur.
Fást í flestum raftækjaverzlunum.
(flafnr (jíóíaóotx & Co. Lf.
Hafnarstræti 10—12. Sírai: 81370.
KROSSVIBUII -
PILRLÖTUM (ISasmil&e-gerð)
HANNES ÞORSTEÍNSSON & CO.
Símar: 2812—82640. Laugavegi 15.
Laugaves 22 A — Sími 5272