Morgunblaðið - 10.03.1953, Síða 11

r Þriðjudagur 10. marz 1953
MORGUNBLAB19
II
Veirar-OlympíuEeikamir 1952
Eeyna á klífa hæsta ijall heifns
Hefur éður séð spsr effir snjémew!,
LUNDÚNUM, 5. marz. — J. R. Hunt, fyrirliði Bretanna, sem nú.
eru að glíma við að ná tindi Mount Everest, kveðst vera bjart-
sýnn á, að leiðangur hans nái tindinum í þessari tilraun.
GÓÐ REYNSLA I
Við stöndum nokkuð vel að:
vígi, sagði höfuðsmaðurinn enn-1
fremur, því að við höfum áður
gert tilraun til að klifá tindinn1
og getum því fært okkur þá
reynslu í nyt. Auk þess höfum,
við fengið mikilvægar upplýs-1
ingar frá vísindamönnum þeim,
er tóku þátt í svissneska leið- j
angrinum á Mount Everest í,
fyrra.
SÁ SPORIN 1937
Þegar Hunt var að því spurð-
ur, hvort hann byggist við að-
rekast á snjómenn þá, sem sagt
er, að lifi þarna við jökulræt-
ur Himalayja, svaraði hann þvi
til, að hann heíði séS fótspor
þessarar veru á Zimuri-jöklin,-
um í Sikkim árið 1937. Kveðst
hann þess fullviss, að hér væri
um mannapa að ræða, sem mjög'
líktust mönnum, en væru þó isun
stærri en þeir.
- MINNiNGARORÐ
Kvikmyndin frá Vetrar-Ólympíuleikunum 1952 er óvenjulega góð íþróttamynd, sem gefur ágæta
hugmynd um þá keppni, sem þar fór fram. Það verður enginn fyrir vonbrigðum með þá mynd. Þá
ber og þess að gæta, að allur ágóði af sýningu myndarinnar fer til kaupa á tíu herbergjum handa
islenzkum stúdentum á stúdentaheimili í Noregi. Kvikmyndin er sýnd í Nýja biói. Hér að ofan er
mynd af Holmenkollenbrautinni, þar sem stökkk:ppni Ólympíuieikanna fór fram.
Úðvarpstíðindi kcimin
nt í nýfum Isúningi
ÚTVARPSTÍÐINDI hafa ekki komið út á þessu ári, en eru nú að
hefja göngu sína á ný. Jón úr Vör, sem hefur gefið út blaðið undan-
farið, hefur nú selt þeim Guðmundi Sigurðssyni bókara og Jóhann-
esi Guðfinnssyni lögfræðingi blaðið, og munu þeir framvegis annast
útgáfu þess og ritstjórn.
BREYTT FORM
Blaðið helur breytt nokkuð um
form, en fyrsta tölublað þess í
höndum hinna nýju útgeíenda
kom út nú um helgina.
í þessu fyrsta biaði er efnt til
skoðanakönnunar um það hverj-
ír voru fjórir vinsælustu útvarps-
menn ársins 1952. Er ekki vafi á,
að mikil þátttaka verður í þess-
ari atkvæðagreiðslu meðal hlust- •.
enda, en atkvæðaseðill með leið- '
beiningum fylgir þessu fyrsta
blaði. |
FJÖLBREYTT AÐ EFNI
Efni þessa blaðs er m. a.: Les- 1
endum heilsað. Viðtal við Vil-
hjálm Þ. Gíslason útvarpsstjóra,
Jónas Þorbergsson lætur af em-
bætti, Hvað er í útvarpinu?
<dagskrárkynning), Ljóð og létt
hjal, Fréttaauki, Til móður j
minnar, Kvæði eftir Heine, Tvær
konur ræðast við. saga, Hverjir
voru vinsælustu útvarpsmenn
ársins 1952? o. m. fl.
Ilinir nýju útgefendur hyggj-
ast gera Útvarpstíðindi að góöu
útvarpsblaði og skemmtilegu
heimihsblaði í senn.
Hin nýju Útvarpstíðindi eru 20
síður að stærð í smekklegri kápu
og vönduð að ytri og innri frá-
gangi.
„Syndugar sálir" —
nýjar smásögur eftir
Ingélf Krisljánsson
UM þessar mundir er að koma
út ný bók, eftir Ingólf Krístjáns- '
son, ritstjóra. Er það safn 10 smá- |
sagna og ber bókin titilinn „Synd
ugar sálir“. j
Sögurnar í bókinni heita, Vista-
skifti, Blóðfórn, Undir rauðri
regnhlíf, Frelsishetjur, Esikíel,
Skólasystkinin, Því, þessir kett-
ir, í skugga jólanna, Drottning.
ævintýrsins og Syndugar sálir. |
Þetta er fjórða bókin, sem Ing-
ólfur Kristjánsson gefur út. Hin
fyrsta þeirra Dagmál, sem var I
Ijóðabók kom út árið 1941. Næst
komu út 12 smásögur, árið 1947
og síðan kvæðabókin Birkilaut,
árið 1948. |
Ingólfur Kristjánsson hefur
stundað blaðamennsku í 10 ár,
og er nú ritstjóri tímaritsins j
„Hauks“. Hafa fyrri bækur hans,
hlotið góða dóma. I
Öaífimdur Háifúru-
læknfngaféfafis
Reykjavíkur
AÐALFUNDUR Náttúrlækninga-
félags Reykjavíkur var haldinn
5. þ. m.
Björn L. Jónsson, veðurfræð-
ingur, skoraðist eindregið undan
endurkosningu, og var Böðvar
Pétursson, kennari, kjörinn for-
maður í hans stað.
Meðstjórnendur voru kjörnir:
Hjörtur Hansson, Ingólfur Sveins
son, Marteinn Skaftfells og Stein-
unn Magnúsdóttir.
Félagar voru um s.l. áramót
919 talsins, þar af 85 ævifélagar,
Á fundinum flutti Grétar Fells
erindi um þrjá danska yóga, er
hann hafði kynnst í utanför sinni
s.l. sumar.
Ofviðri
ÞRÁNDHEIMI, 9. irarz — Geysi-
legt ofvtðri hefur gengið yfir
Þrssndalög s. 1. sólarhring. Hafa
allir fiskibáíar orðið að leita hafn
ar, og í landi hafa orðið mikil
spjöll á símalínum.
Óveður þetta hefur náð norð-
ur til Lófóten og hefur veiðiflot-
jnn þar einnig þurft að lfeita
hafnar. — Ekkert bendir til þess,
í.S veðrinu sloíi í nétt.
Frá Búnaiarjringi
Á FUNDI Búnaðarþings s. 1.
laugardag var eitt nýtt mál lagt
fram: Erindi Jóhannesar Davíðs-
sonar um heimildakvikmyndir.
Þá fór og fram önnur umræða
um fjárhagsáætlun Búnaðar-
félags íslands fyrir árið 1953.
Til fyrri umræðu voru breyt-
ingatillögur milliþinganefndar
við Búnaðarfélag íslands, tillög-
ur fjárhagsnefndar um skiptingu
á Búnaðarmálasjóði árið 1952 og
erindi Búnaðarsambands Aust-
ur Skaftfellinga um kosningu sér
Staks fulltrúa, en því erindi var
synjað.
í gær voru nefndarfundir.
í ORRAHRÍÐ þeirri, sem, að því
er séð verður af blöðum bæjarins,
hefur verið hafin milli Þjóðleik-
hússstjórnarinnar annars vegar
og tónlistarinanna hinsveg-
ar, hefur í. ummælum hinna
síðarneíridu verið varpað fram
orðum gagnvart dr. Victor Urban
sic, söng- og hljómsveitarstjóra,
sem við teljum mjög ómakleg.
Dr. V. Urbancic hefur nú um
15 ára skeið unnið hér að tón-
listarrri.álum við almenna hylli og
lof. Hann hefur stjórnað Tón-
listarfélagskórnum allt frá stofn-
un hans, og aldrei heyrst nema
aðdáunarorð um það starf hans.
Og síðustu 9 árin, síðan sá kór
kom í Landssamband blandaðra
kóra, hefur dr. V. Urbancic verið
samstarfsmaður okkar og reynzt
okkur sem slíkur hinn allra bezti,
alltaf hæglátur og laus við að
trana sér fram eða halda á lofti
kunnáttu sinni eða verðleikum.
Síðustu 3 árin hefur hann verið
formaður Söngmálaráðs LBK og
notið þar, sem annars staðar,
fyllsta trausts og vinsælda.
Vegna þessarar reynslu okkar
og kynningar, álítum við að dr.
V. Urbancic eigi skilið hrós og
viðurkenningu frá alþjóð manna
hér, bæði fyrir störf sín að söng-
og hljómlistarmálum og sem
maður, Því viljum við mega
segja við þessa stríðsheyjendur:
Hvað sem líður ósamkomulagi
ykkar, þessara tónlistarmanna og
Þjóðleikhússstjórnarinnar, og
hverjar svo sem rætur þessa ó-
samkomulags eru, þá látið vera
að bera vopn á dr. V. Urbancic,
sem frá okkar sjónarhóli séð, og
líklegast flestra annarra, er nú,
sem fyrr, aðeins að vinna að gengi
„hinnar dásömu drottningar með
Stjórn
Landssambands blandaðra kóra.
Framhald af bls. 10 1
endalandi. Þar er víð og fögur
útsýn austur átt og þá einnig
heim að Elliðavatni, sem maka
frú Sigrúíiar er kært síðan er
hann ólst þar upp hjá séra
Kjartani Jónssyni past.emer. og
Ragnhildi Gísladóttur. Á sjónar-
hæð í góðri landspildu hafa þau
reist, ásamt elsta syninum, vist-1
legt sumarhús og heitir það Sjón-
arhóll. Á síðastliðnu voru tók
maki frú Guðrúnar, fyrir aldurs-.
sakir, sér algjöra hvíld frá störf-j
um við Gasstöðina eftir langan
vinnudag. Þau hjón höfðu því bú- ^
ið vel í haginn fyrir efri arin og
hugðu sér og sínum hollt og gott
friðland á sumrum komandi að
Sjónarhól. Þar hafa þau bylt um 1
og lagt grundvöll að ræklun til
nytja, skjóls og skrauts. Bóndinn
byggði þar með handsnilli sinni j
skjólreiti, sem ásamt hækkandi
skógargróðri tryggir góð not sól-
ar, þótt vindar næði að Sjónar-
hól. í þessum heimkynnum hugðu
þau gott til að orna sér við arin-'
glæður af útkulnuðu striti. En, ‘
„nú hefir sól brugðið sumri“, og
.mikil uppistaða þessara heim-
kynna fer á braut með hinni látnu
atorkusömu húsfreyju, en hnípn-
í um bóndanum og ættingjum öll-
um er það raunabót að þar vitn-1
jar magrt um dugnað og sterkan
vilja frú Sigrúnar, sem bar merk j
, ið hátt fyrir bættum hag og heill
heimilisins.
J Góð íslenzk gestrisni hefir ávalt
átt heimaland á heimili þeirra j
hjóna. Þess vegna minnast ætt-
j ingjar og vinir góðra og glaðra'
stunda frá heimili þeirra, þar sem
húsfreyjan, létt í fasi og glöð íj
lund, bjó allt, sem bezt fram og
, með viðmóti, sem gestirnir væru
börnin hennar.
j Frú Sigrún átti þvi láni að
fagna að vera alla ævi sina við
sterka og góða heilsu, þar til hin j
síðustu ár, er heilsu hennar var
brugðið. Hún var lagleg kona,
djarfmælt og hreinlynd, sagði
hug sinn allan, en átti aldrei í,
útistöðum við fólk. Ok fordilöar
lá aldrei á sál hennar, og and-
mæli hennar voru svo létt fram
sett, að þau gátu verið aðlað-
andi; einnig var hún trygglynd
og hjálpfús með afferigðum. Frú
Sigrún var þjóðrækin og elskaði
föðurland sitt. í því sambandi
minnist ég þess að Agnar sonur
hennar haíðflokið kandidatsprófi
við landbúnaðarháskólann í Kaup
mannahöfn bauðst honum ráðu- j
nautsstarf í Noregi, en kaus held j
ur að koma heim, þar sem ærin
verkefni eru víðsvegar á land-
inu við ræktunarstarfið. Þetta
gladdi frú Sigrúnu mikið og hún j
sagði þá: „Það gleður mig mjögj
að drengurinn minn sezt að hér.
heima og ég vona að hann geti
með störfum sínum orðið land-
inu okkar að liði“. Umsögn henn-
ar lýsir bak við orðin heitri bæn
og upphrópun, um liðstyrk til efl-
ingar ungu fullveldi ættlands-
ins.
Fyrir tveim til þrem áratugum
voru utanferðir fátíðar hjá alþýðw
manna, þær voru aðeins draum-
hylling, leynd þrá. Frú Sigrún.
hefir eflaust borið með sér þessa
leynáu þrá, en 1947 vuið húia
að veruleika. Þá tóku þau hjór,-
in sér far utan og gerðust nú
raunverulegir og athuguiir ferða
langar í hinni góðu og glöðu
borg, Kaupmannahöfn. Þai gafst
þeim að líta listasöfn, m. a. Thor-
valdsins, leikhús, lystigarða og
fleiri furðuverk þeirrar borgar.
í veikindum sínum nú í vetur
hugði hún að mikill lífsKiaftur
hennar mundi reisa hana aftur
upp úr veikindunum með hækk-
andi sól og komandi vori. Þá var
það hennar einlæga ósk og
ákvörðun að skreppa með maka
sínum til Parísar, heimsækja
dóttur og tengdason og blanda
íslenzku geði við tengdasoninn,
en sterkur lífsþróttur hsfir hér
þokað fyrir sterkara valdi dauð-
ans. — Frú Sigrún var mikil
móðir, sem lagði til grundvallar
með lífiy sínu mikið og óeigin-
gjarnt starf fyrir maka sinn og
börn og uppskar að launum að
börnin ávaxta dug og' dreiigskap
foreldra sinna. Frú Sigrún er og
verður mikil ættmóðir, sem ætt-
ingjarnir munu minnast með
þakklæti og virðingu í ættir
fram.
Djörf og hugprúð kona hefir
ýtt írá landi hérvistar; hún stend-
ur í stafni á Ijósu fleyi og stefnir
í Drottins nafni til landtöku a
Bláu Eyjunni. Á morgun fer út-
för hennar fram frá Fossvogs-
kapellu, þar sem ástvinir, vanda-
menn og vinir frú Sigrúnar
kveðja hana í þakklátri minn-
ingu um ástúð, umhyggju og vin-
áttu hennar. Glaður og margiadd
aður söngur, sem á liðnum árum
var aufúsugestur á heimili hinn-
ar látnu konu og maka nennar,
breytist þá i alþóruþrungin ut-
fararljóð yfir moldum henr.ar.
í hrynjandi dagsins býr hljóð
dulúð.
Gísli Gíslason,
xrá Mosfelli.
Siprður Júiíus í
Fæddur 14. ágúst 1934.
Dáinn 16. febrúar 1953.
Frændi kær ég noi’fi hljóður
hér á dánarbeðinn þinn,
tengdur mér sem bezti bróður
bei’nsku hreini vinur minn.
Um þitt bjarta æsku vor
okkar saman lágu spor,
margar góðar gleðistundii-,
gáfu okkar vina fundir.
Ástkær minning um þig geymist
alla daga í minni sál,
æskutryggðin aldrei gleymist
okkar geimir hjartans mál.
Bernskukynnin þakka þér,
þau svo dýrmæt urðu mér. ■
Eilífð björt þér unað færi,
æsku vinur hjarta kæri.
Kveðja frá frænda-