Morgunblaðið - 16.04.1953, Blaðsíða 10

10
M O K U I’ * « L 4 fM *>
Fimmtudagur 16. apríl 1953

SYSTIRIIM
SKÁLDSAGA EFTIR MAYSIE GRIEG

Framhaldssagan 51
ar. Fyrir henni var alltaf eitt-
hvað nýtt að gerast svo hún tók
ekki eftir slíku. Sambandið á
milli hennar og Jacks var að
verða eins náið og það hafði
verið fyrir nokkrum mánuðum.
Þau dönsuðu saman stundum
niðri í reykingarsalnum, stundum
uppi á þilfarinu, þar sem tunglið
varpaði daufri birtunni yfir þau.
Þau voru að nálgast suðlsegari
höf. Dagarnir voru heitir og sólin
steikjandi. Á daginn lágu þau í
stólum á þilfarinu eða syntu í
litlu lauginni sem sett hafði verið
upp. Á næturna var líka allt of
heitt, og stjörnurnar á himninum
voru allt of skærar.
,.Þetta er dásamlegt:‘, tautaði
Alice kvöld nokkurt, þar sem
þau stóðu við handriðið uppi á
bátaþilfarinu. ,.Hitinn, stjörn-
urnar og tunglið .... það er eins
og við værum að sigla inn í
himnaríki“.
„Við erum í himnaríki“, sagði
hann. „Það er eins og himnaríki
að vera með þér, Alice. Alveg
eins dásamlegt eins og þegar við
kynntumst fyrst. Hvað kom fyrir
okkur, Alice. Það var eins og við
týndum hvort öðru“.
„Við skulum ekki tala um það,
Jack“, sagði hún.
„Mig langar ekki til að tala um
það“. Hann dró hana nær sér.
„Ég vil aðeins tala um líðandi
gtund .... þessi kvöld með þér“.
„Finnst þér þú ekki gerast
sekur um órétt“, spurði hún lágt.
„Finnst þér?“
Hún hrissti höfuðið og flutti sig
svolítið fjær honum.
„Nei, Jack. Eiginlega ætti mér
að finnast það, en mér finnst það
ekki. Ég hlýt að vera svona illa
innrætt".
Hann kom nær henni aftur og
tók um axlir hennar, „Þú gætir
aldrei verið illa innrætt. Láttu
þér ekki detta það í hug“.
„Ég gæti það“, sagði hún.
„Einu sinni datt mér ekki í hug
að ég gæti gert það, sem mér
finnst ég vel geta gert núna. Þú
ert giftur systur minni, og ég ætti
að muna það alltaf. í stað þess
umgengst ég þig allt of mikið, ég
daðra jafnvel við þig ...“
„Þú veizt sjálf að þú segir
tóma vitleysu núna“, sagði hann
og hló. „Þú ert eins og engill af
himni sendur, og þú gætir aldrei
gert nokkrum mein. Ég vii heldur
ekki gera neinum mein. Þú veizt
hvern ég á við, Alice“. En hann
hafði tekið hana í fang sér og
kyssti hana. „Þú ert dásamleg",
sagði hann. Svo horfði hann á
hana og hélt áfram stamandi:
„Ég skil ekki hvað kom yfir mig
.... Alice, fyrirgefðu, en ég get
ekki iðrast samt .... Ég held að
ég ætti að fara niður“.
Hann tók um hönd hennar og
kyssti hana. Svo hvarf hann nið-
ur stigann. Hún hallaði sér fram
á handriðið. Andardráttur henn-
ar var ör. Jack hafði kysst hana
eins og hana hafði einu sinni
dreymt um að hann ætti að kyssa
hana.
Hávaxinn maður kom í áttina
til hennar í rökkrinu, Hvítt
skyrtubrjóst lýsti í tunglskininu.
Hann var alvarlegur á svipinn.
„Ég bjóst ekki við að hitta þig
eina, Alice“, sagði hann.
„Jack fór niður fyrir nokkrum
mínútum“.
Hann svaraði því engu, en hall-
aði sér upp að handriðinu við
hlið hennar, tók sígarettu úr
veski sínu og bauð henni.
„Undarlegt hve stillt er í
kvöld“, sagði hann. „Það er eins
og skipið hreifist varla. Loks
hefur maður tilfinninguna af því
að við séum komin á hitabeltis-
svæði. Við komum í land eftir
nokkra daga. Hlakkar þú til“.
„Nei, það held ég ekki“, sagði
hún. „Ég hef notið svo vel sjó-
ferðárinnar. Hún hefur verið svo
ólík öllu, sem ég hef áður þekkt“.
„Um leið og við komum í land,
fer ég með mína leiðangursmenn
inn í landið“, sagði hann. „Við
verðum þar í nokkrar vikur.
Kvenfólkið verður um kyrrt í
Port-au-Prince. Hvernig fellur
þér við samfefðakonurnar?"
„Ágætlega“, sagði hún, „en ég
hef ekki umgengist þær mikið“.
Hann lyfti annarri augabrún-
inni og leit á eldinn í sígarett-
unni.
„Nei, ég hef tekið eftir því“.
Hún leit snögglega á hann. —
Hún skildi ekki hvað fólst bak
við orð hans.
Hann hélt áfram: „Mágur þinn
og þú virðist vera góðir vinir“.
„Auðvitað“, sagði hún, en hún
var fegin myrkrinu.
„Ég .... ég vildi helzt ekki
tala um þennan vinskap þinn við
Ashburn“, sagði hann. „Raunar
kemur mér slíkt ekkert við, en
heldur þú að það sé viturlegt að
sjást svo mikið með honum? Ég
á ekki bara við vegna söguburð-
arins, heldur líka þín vegna“.
Það varð löng vandræðaleg
þögn. Hún fann að henni hitnaði
í framan og svo varð henni kalt.
Hún sárskammaðist sín.
„Nei, það er auðvitað ekki vit-
urlegt“, sagði hún lágt. „Mér
datt ekki í hug að það gæti kom-
ið af stað söguburði".
„Það er ekki nema eðlilegt að
þið njótið þess að vera saman“,
sagði hann. „Þið eigið svo margt
sameiginlegt og þið eruð bæði
ung“. Rödd hans var hranaleg.
Þau voru bæði ung. Var það þess
vegna, sem hann var afbrýðissam
ur? Hann hafði álitið að hann
talaði við hana sem eldri vinur.
En þegar hann leit á hana þar
sem hún stóð við hlið hans,
grönn og beinvaxin, í hvítum
kvöldkjólnum, langaði hann
mest til að taka hana í fang sér
og kyssa varir hennar. Hann
hélt sér þó í skefjum, en hönd
hans titraði þegar hann tók um
sígarettuna. „Ekkert er verra en
gamlir menn, sem haga sér eins
og fífl“, hugsaði hann.
„Ég vona að ég hafi ekki kom-
ið þér úr jafnvægi“, sagði hann.
„Það var vingjarnlegt af þér að
benda mér á þetta“, sagði hún. J
Hún reyndi að forðast Jack:
þessa síðustu daga áður en þau
komu til Haiti. Hún reyndi að
vera ekki ein með honum. J
„Ertu reið við mig, Alice“,
spurði hann einu sinni, þegar
hann hitti hana á þilfarinu.
„Nei, ég er ekki reið“, sagði
hún. „Ég .... mér datt í hug að
það væri réttara að ég reyndi að
kynnast betur hinum farþegun-
um“.
„Ég skil“, sagði hann. „Orðin
leið á mér?“
„Nei“, sagði hún og hristi höf-
uðið. Hún gat ekki sagt honum
að Bruce lávarður hefði talað við
hana.
„Ég naut þess svo að vera með
þér“, sagði hann. „En svo er eins
og þú hafir breytzt“.
„Ég hef ekki brevtzt“.
„Hvað er það þá, Alice? Ætlar
þú að taka upp nýja siði?“
Hún leit niður. „Ef til vill“.
Hann horfði í augu hennar, en
hún leit undan. Roðinn þaut
fram í kinnar henni. Þetta var
ekki hægt .... og þó. Átti Jan-
ice nokkuð betra skilið af henni?
Hún hafði varað Janice við og '
sagt að þetta gæti komið fyrir
og Janice hafði bara hlegið og !
skorað á hana að taka hann frá
henni.
□ □ □
Kvöldið áður en skipið lagðist
að bryggju, lá það við akkeri úti
á höfninni við Port-au-Prince.
Það var dimmt en fjöllin virtust
rísa beint upp úr sjónum. Tungl-
ið hafði horfið á bak við ský, svo
að skuggi féll yfir eyna. Alice
minntist sagnanna sem Derek
hafði sagt henni frá. Hún sneri
DRENGURINN,
* J J SEM KUNNI FUGLAMÁL
Spönsk þjóðsaga
3
„Jæja, Piarres, sonur minn. Eins og þú sagðir, þá notaðir
þú tímann í skólanum til þess að læra fuglamál í stað þess að
læra að lesa og skrifa. Nú skulum við sjá hvort þú hefur
sagt satt frá. Segðu mér nú hvað fuglinn segir,“ sagði faðir
hans.
„Ég skil vel hvað fuglinn segir," svaraði Piarres- „Hann
segir, að þótt þú hafir nú yfirhöndina — getir skipað mér í
fyrir verkum — þá muni sá dagur koma, að ég verði yfir-
drottnari þinn.“
Þegar skipstjórinn heyrði þessi ummæli sonar síns, varð
hann ofsareiður. Hann lét sækja tóma tunnu. Síðan setti
hann drenginn í hana og lokið yfir. Að svo búnu lyfti hann
tunnunni upp á borðstokkinn og henti henni í hafið.
„Þessa refsingu færðu, ófétið þitt, fyrir að ljúga að föður
þínum. Óþakkláti ormurinn þinn,“ hrópaði faðir Piarres,
þegar tunnan var komin í sjóinn. Karlinn var ofsareiður.
En í tunnunni lá Piarres, og honum leið langt frá því vel,
því að tunnan kastaðist til í sjónum af miklum krafti. —
Eftir langan tíma skolaði tunnunni upp á strönd nokkra.
Piarres gat eftir mikið erfiði spyrnt botninum úr tunnunni
og síðan svipaðist hann um, hvort hann sæi ekki einhvers
staðar mannabústaði. En hvergi gat hann komið auga á hús.
Hann var orðinn dauðþreyttur og fór því að svipast um
fcftir vatni. — Ekki hafði hann gengið lengi, þar til er hann
kom að læk, þar sem hann svalaði þorstanum. Þegar hann
hafði drukkið nægju sína, hélt hann göngu sinni áfram. t
Þegar komið var kvöld, var hann orðinn mjög þreyttur.
Hann skreið inn í hellisskúta og sofnaði um leið og hann,
lagðist út af. Næsta morgun vaknaði hann eldsnemma og
hélt áfram göngu sinni. Þegar hann hafði gengið nokkurn
spöl, sá hann álengdar hóp ríðandi manna. Og var einn
þeirra glæsilegastur og fagurlegast búinn. — Þetta var sem
sé kóngurinn í landi því, sem Piarres hafði skolað upp á.
Hafnarfjorður!
Hús óskast
Hef kaupanda að litlu ein-
býlishúsi í Hafnarfirði eða
sérstakri íbúð.
Árni Gunnlaugsson lögfr.
Austurgötu 28, sími 9730
kl. 11—12 og 4—6. —
Heima 9270. —
1 herb. og eldhús
til lcigu í kjallara, innan
Hringbrautar. Stór inn-
byggður skápur, en engin
önnur geymsla. Snyrt'klefi
raeð steypibaði. Ekkert
Jjvottahús. Einhver húshjálp
áskQin. Tilboð merkt: —
„Reglusemi — 712“, sendist*
blaðinu fyrir sunnudag.
I.S.I.
I.B.R.
ísiandsiótinu í körfnknattleik
lýkur að Hálogalandi í kvöld klukkan 8.
Mfl. karla: Qosi — Í.S.
Mfl. karla: ÍR — Í.K.F. (úrslit).
Mfl. kvenna: Ármann — Í.R.
Þá leika: S|
Mótanefnd. í
Pappírspokar
1— 2 — 3 — 4 — 5kg.
nýkomnir.
Í3rynfólýóóon ~J*\v
varan
HANDSÁPA
Höfum fyrirliggjandi ágæta tegund
■J
af handsápu sem við seljum á
■
sérlega lágu verði.
■
■
■
Jicfcfert ^JCrlstjáf ióJon Cs? (Jo. h.f. \
mm)
■ ■1
við Njálsgötn
Járnvarið timburhús, hæð og rishæð á steinkjallara,
ásamt eignarlóð, til sölu. — í kjallara er þriggja herbergja
íbúð, þvottahús og geymsla. — Á hæðinni er 3ja herbergja
íbúð og í rishæð 3 herbergi. Vegna brottflutnings eiganda
úr bænum, selst húseignin fyrir kr. 185 þúsund. Til greina
komur að taka tveggja og hálfs til þriggja tonna vöru-
bifreið upp í.
Nýja fasteignasalan
Bankastræti 7, sími 1518 og kl. 7J10—8,30 e. h. 81546
Nýkomin
frönsk
sumarkjólaefni
Glæsilegt úrval
MARKAÐURINN
Bankastræti 4