Morgunblaðið - 23.10.1953, Blaðsíða 10

10
MORG 11NBLAÐIÐ
Föstudagur 23. okt. 1953
Snlíma Stefánsdóttir
Hinningarorð
í GAMLA daga var Tjarnargata
gata hinna æðstu embættis-
manna þjóðarinnar. Þar réðu þeir
húsum ráðherrann og biskupinn,
þá orðin háöldruð og farin að
heilsu og átti erfitt um mál.
Gamla konan fylgdi mér út á
tröppurnar til að kveðja. Þótt
ég skildi ekki orð hennar, fann
ég að í mildu brosi hennar fólust
blessunar og velfarnaðaróskir.
Halidóra Haildérs-
dólfir — §9 ára
landritarinn og póstmeistarinn og ! ^etta var a fögru vorkvöldi og
fleiri af þessum gömu og góðu og 1 sólin var að hverfa bak við kirkju
skylduræknu embættismönnum,
á fyrstu árum heimastjórnarinn-
ar.
Nú eru allir þessir menn horfn-
ir af sjónarsviðinu og nýir menn
í nýjum húsum teknir við störf- (
um þeirra. Þessar fáu línur eru , an<ái geislar þessa fagra sumar-
heldur ekki skrifaðar til þess að | á^gs þeir væru nú sérstaklega
minnast þeirra, heldur til að sendir Súlímu Stefánsdóttur.
minnast gamallar konu, sem um ^eir fluttu henni fagnaðartíðindi,
garðsvegginn á bfekkubrúninni.
Geislar hennar ljómuðu yfir
gömlu konunni, þar sem hún stóð
þarna á tröppum hússins sem hún
hafði þjónað í um meira er. fjóra
tugi ára. Mér fannst eins og dvín-
marga áratugi var í vist i emu
af þessum gömlu embættismanna
húsum undir brekkunni við
Tjörnina í Reykjavík. Það er
Súlíma Stefánsdóttir Tjarnar-
götu 28. Hún andaðist 1. okt. s.l.
hér í Reykjavík tæplega níutíu
ára að aldri.
því að þeir sög.ðu við hinn trúa
þjón: Gakk þú, að loknu starfi,
inn í fögnuð herrans.
G. Brynjólfsson.
Sauðfé og hross
SAIJÐFÉ hefir löngum verið fátt
í Danmörku. Við talningu 18.
, júlí í sumar var tala þess:
Á eyjunum 8.000
Á Jótlandi 32.400
AIls í landinu 40.400
18. júlí 1952 voru tilsvarandi
tölur 7.900, 39.700 og 47.600, svo
að heldur virðist fénu fækka.
Hið sama er að segja um hross-
in. Hross í sveitum eru talin:
18. júlí 1953:
Á eyjunum 131.000
Á Jótlandi 257.000
Alls 388.000
Súlíma var fædd að Grófargili
í Seyluhreppi í Skágafirði 26.
okt. 1863. Foreldrar hennar voru
þau hjónin Stefán Einarsson
bóndi og Lilja Vormsdóttir. Með
þeim fluttist Súlíma að Vatns-
hlíð á Vatnsskarði, en á unga
aldri dvaldi hún hjá Lárusi bróð-
Ur sínum, sem bjó á Skarði í
Skarðshreppi. Fyrir og um alda-
mótin átti Súlíma heima á Sauð-
árkróki ásamt Stefaníu systur
sinni. Tóku þær til fósturs bróð-
Urdóttur sína Emelíu og reyndist
Súlíma henni ætíð síðan ástrík
og umhyggjusöm.
Árið 1901 réðst Súlíma í vist til
sýslumannshjónanna á Sauðár-
króki Eggerts og Guðrúnar Briem
og með þeim fluttist hún til
Reykjavíkur árið 1904. Að þeim
látnum var hún hjá Sigríði dótt-
ur þeirra, sem sýndi henni alveg
einstaka ræktarsemi og umönn-
þn í vanheilsu hennar á efri ár-
um og söm var alúð og tryggð
Gunnlaugs Briem, konu hans og
barna við þessa gömlu konu allt
til hinnstu stundar.
Allir sem þekktu hið prúða
heimili Briemshjónanna fóru
nærri um hina afburða trú-
mennsku Súlímu Stefánsdóttur,
hið hógværa dagfar hennar, hina
göfugu hollustu, sem hún sýndi
í hverju verki alla sína löngu
þjónustutíð. Það þarf því ekki að
hafa mörg orð til að minna á
þessa fórnfúsu þjónustu. Af þeim
sem nutu hennar var hún þökk-
Uð og metin eins og verðugt var.
En þessi minningarorð eru rit-
Uð til þess að láta í ljósi þakk-
læti okkar systkinanna frá Skild-
ingangsi, sem öll vorum tíðir
gestir og sum áttum langa dvöl
í húsi: Guðrúnar frænku. Og öll
eignuðumst við vináttu Súlímu
Stefárisdóttur og nutum þeirrar
hlýju ! og hollu góðvildar, sem
hún var gædd í svo ríkum mæli.
Fyrir ^ietta er nú þakkað í nafni
okkam systkinanna allra og í
þakklátum huga er geymd minn-
ingin ' um ræktarsama vináttu
þessarpr látnu konu.
Síðaþta sinn, sem ég sá þessa
gömluf vinkonu mína átti hún
rúmleéa tvö ár ólifuð. Hún var
18. júlí 1952:
Á eyjunum 141.000
Á Jótlandi 271.000
Alls 412.000
Hin aukna véltækni í búskapn-
um segir til sín.
Jón Gíslason bóndi
Eysfri-Loffssföðum
MinningaroFð
f. 16/9. 1899 — d. 14/10. 1953
Er til ákveðs borinn
einn og sérhver hér,
forlaga fetar sporin;
fyrir það enginn sér.
Jarðnesk tregatárin
titra um sollnar brár.
Eilífð bak við árin
öll vor græðir sár.
Með öldinni þessari ævi þín hófst,
þú varst elztur af systkina hóp.
Með fórnandi skyldum æska þín ófst,
áhugasamur þitt pund hvergi grófst,
því vinnan þér vorgleði skóp.
Afkastamikill með ákveðið skap,
undir niðri samt Ijúfur.
í baráttu lífsins þú beiðst ekki tap,
úr byljunum komstu, og óðst þessi krap,
en stundum var strengurinn hdjúfur.
Þú áttir vini, sem unnu þér hreint,
því alltaf var tryggðin þín söm.
Margt gerist, sem verður oss mönnum leynt,
sá missir lífsins, sem ekkert fær reynt,
þó oft virðist örlögin röm.
Eg geymi þá minning, sem gafstu mér,
gleði og handabandið.
Þú trúðir og vissir að eilífðin er
almáttka valdið, sem stjórnar oss hér.
— Þú fórst inn á framtíðarlandið.
Lárus Salómonsson.
Jón Gíslason verður jarðsunginn í dag að Gaulverjabæ.
Gnðiiiiiir Sifiris-
son bóndi frá
ÁTTRÆÐ er í dag merkiskonan,
frú Haildóra Halldórsdóttir,
Kambsvegi 29, Reykjavík. Hall-
dóra er fædd að Nýp á Skarðs-
strönd 23. okt. 1873', dóttir Hall-
dórs Jónssonar, bónda þar og
Vigdísar Björnsdóttur, konu hans.
Systkini Halldóru voru 14 tals-
ins, og er nú aðeins eitt þeirra á
lífi, auk hennar, frú Ragnheiður
Halldórsdóttir á Hólmavík.
Halldóra giftist árið 1898, Hall-
dóri Hávarðarsyni frá Grundar-
hóli í Bolungarvík. Hann var
lengi formaður á áraskipi, en rak
síðar verzlun. Halldór lézt árið
1924. Þau eignuðust 13 börn, en
aðeins fjögur þeirra eru á lífi.
Torfi skipstjóri í Reykjavík,
Ragnar tollvörður í Keflavík,
Haukur húsgagnasmiður á Sel-
fossi, og Matthildur húsfreyja í
Reykjavík. Til Reykjavíkur flutt
ist Halldóra árið 1930, og hefur
dvalizt þar nær óslitið síðan,
lengst af á heimili dóttur sinnar,
Matthildar, þar sem hún býr nú.
Halldóra er enn hin ernasta og
er hraust og lífsglöð hvern dag,
þrátt fyrir óvenju mikið lífsstarf.
Megi ævikvöld hennar verða
friðsælt og fagurt.
Lifðu heil!
H. J.
Minningarorð
i GUÐMUNDUR Sigurðsson bóndi
frá Háhóli í Álftaneshreppi í
; Mýrasýslu, verður jarðsettur í
dag, föstudag kl. 13,30 frá Hall-
grímskirkju.
Guðmundur var fæddur 5.
marz 1875 að Háhóli, sonur hjón-
anna Lilju Þorbjörnsdóttur og
Sigurðar Sigurðssonar, er þar
■ bjuggu. Guðmundur var þriðji í
i röðinni af 11 systkinum, sjö
] drengjum og fjórum stúlkum og
j eru nú á lífi þrjár systurnar, þær
Guðmundína og Sólveig, báðar í
Borgarnesi, og Helga sem nú býr
vestur á Kyrrahafsströnd.
Guðmundur kvæntist 16. des.
1911, Ólöfu Jóhannsdóttur, bónda
í Skíðsholti Sigurðssonar í
Miklaholti, Salómonssonar,
Bjarnasonar og Borghildar konu
hans Benjamínsdóttur. Byrjuðu
þau búskap á Háhóli og bjuggu
þar góðu búi á þeirra tíma vísu
til ársins 1933, að þau fluttu til
Reykjavíkur.
Þau eignuðust fjögur börn, 2
dætur og 2 syni, sem öll eru á lífi
og búa hér í Reykiavík. Þau eru
Lilja Sigurlín, Jóhann Kristján,
Sigurður og Elínborg. Einnig bar
Guðmundur mikinn kærleik til
stjúpsonar síns, sem hann ól upp,
Sigmundar Míkael Ólafssonar,
sem var mesti efnismaður, en dó
21 árs.
Guðmundur var fæddur og upp-
alinn á Háhóli, og bjó þar til árs-
ins 1933, hann sleit því þar bæði
bernsku og bónda skónum, í 58 ár.
Það dylst því engum að Guð-
mundi var sárt um að yfirgefa
æskuheimili sitt, en fáir munu
hafa heyrt æðru né stóryrði frá
honum.
Guðmundur var lágur og nett-
vaxinn. Hann átti góða greind og
sérstaklega prúða framkomu í
orði og athöfnum Og við alla og
allt. Orð fór af því, hve vand-
aður hann var í viðskiptum við
aðra og orðheldinn. Hann var
reglumaður og snyrtilegur í um-
gengni og með búshluti sína.
Eftir að Guðmundur fluttist
suður stundaði hann ýmiss störf,
en aðallega landbúnað og var um
6 ár ráðsmaður á Fellsmúla í
Mosfellssveit og fram til þess síð-
asti átti hann sjálfur búpening,
því að við búskapinn batt hann
sinn huga.
Guðmundur dó 18. okt., 78 ára
að heimili sínu, B-götu 29 í
Reykjavík. Hann hafði þá legið á
þriðja ár mjög þjáður og síðustu
mánuðina án þess að geta hreyft
sig, en vel bar hann þjáningar
sínar og svo var sálarþrek hans
mikið, að aldrei heyrðist æðru-
orð.
Guðmundur var réttsýnn og
þakklátur til allra, sem vel gerðu
til hans og það var hans vilji að
færa þakkir til læknanna og
hjúkrunarfólksins á Landsspítal-
anum og til allra er veittu samúð
og hjálp í hans löngu og erfiðu
veikindum.
Ég samhryggist konu hans og
börnum og systrum og öðrum
ættingjum.
Ég þakka Guðmundi fyrir góða
kynningu, því hann var hjarta-
hreinn og velviljaður Og átti
marga góða vini, en engan óvin
og því er minning hans góð.
Reykjavík 22. okt. 1953.
Lárus SalómonssoD.
■
Nr. 7/1953 :
Tilkynniraj
Fjárhagsráð hefur ákveðið nýtt hámarksverð á smjör-
líki sem hér segir:
Heildsöluverð
Smásöluverð ...
Niðurgreitt Óniðurgreitt
, kr. 5.17 kr. 10.00 pr. kg.
6.00 kr. 11.00 pr. kg.
Söluskattur er innifalinn í verðinu.
■
■
Reykjavík, 22. október 1953 ■
Verðlagsskrifstofan. ■
■
Norðurlandafarar
með Heklu
í ágúst, halda skemmtifund í Þjóðleikhúskjallaranum
þriðjudaginn 27. okt. kl. 8,30.
Þátttaka tilkynnist fyrir mánudagskvöld í síma 6929
eða 5102. NEFNDIN
HafsuHuvél til sölu
SINDRI H.F.
Sími 82422