Morgunblaðið - 22.11.1953, Side 11

Sunnudagur 22. nóv. 1953
MORGUNBLA9IÐ
11

— Reykjavíkurbréf
ypiJid jem fanib h&fur
> ..... —ýÍQurfór umj^c& jjerc/t
Fæst nú aftur í flestum verzlunum.
Alltaf eitthvað nýtt
Höfum fengið „DORIA“-loftljós og vegglampa,
margar nýjar gerðir. Skrifborðslampa og vinnu-
lampa, mjög hentugir á skrifstofur. Ljósakrónur,
silki- og plastik-skerma, ásamt mörgu öðru.
Lítið á það, sem við höfum að bjóða.
Raflampagerðin
Suðurgötu 3. — Sími 1926.
^■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■B
MSauða bókass
' Framh. af bls. 9.
•
; flóttamennirnir er leituðu á náð-
• ir vestur-þýzkra stjórnarvalda
; 16300 en í september s. 1. var
j tala þeirra 15400. Svo að á þess-
■ um tveim mánuðum flýðu yfir
: 30 þúsund manns úr klóm komm
j únista í Austur-Þýzkalandi.
; Þetta fólk flýði frá eignum
j sínum þar eystra, kaus heldur
; að standa uppi alsnautt er til
I Vestur-Þýzkalands kom, heldur
; en lifa í heimalandi sínu lengur
: við seigdrepandi kúgunina, sem
; þar ríkir.
: í október brutust 525 manns
j daglega undan ánauðaroki komm
; únista í Austur-Þýzkalandi, flúðu
j frá eignum, vinum og heimkynn-
; um, til þess eins að njóta al-
j mennra mannréttinda meðal
; frænda sina vestan Járntjalds.
I Svo sitja menn með sveittan
j skallann hér úti á íslandi og
: skrifa í Þjóðviljann nótt og nýt-
j an dag um hið óviðjafnanlega
; sæiuríki kommúnistanna, sam-
j timis því, að flótti manna úr
; ríki alsælunnar þar eystra er sí-
: vaxandi.
• Skriffinnar Þjóðviljans kynnu
: að vilja ómaka sig til þess að út-
; skýra í blaði sínu hver eru til-
: drög þessa mikla flótta. Ætti
þeim að vera umhugað um að
'*« sýna fylgi sitt og trúmennsku við
; hið kommúniska ofbeldi, með
: þvi að gefa glöggar skýringar á
j þessu fyrirbrigði.
«
■
■
j Móttökurnar
: AÐ sjálfsögðu hefur hið vestur-
j þýzka sambandsríki gert miklar
: og margskonar ráðstafanir til
j þess að flóttafólkinu sé veitt alls-
; konar aðstoð og hjálp í neyð
: þess. Er því t. d. skipt niður í
; borgir og héruð Vestur-Þýzka-
: lands, eftir því hvernig bezt er
; kleift að sjá því farborða. En
j flóttafólkið sjálft telur sýnilega
. að hverskonar neyðarbrauð sé
• «^9f
æskilegra til að bæta úr vand- i
■ ræðum þess en hin kommúniska
forsjá í Austur-Þýzkalandi. Tug-
þúsundir flýja heimkynni sín í
j kommúnistaríkinu og leita á náð-
ir vandalausra heldur en búa við.
, hin kommimisku ókjör heima
j fyrir.
Svo mikill er flóttamannafjöld-
1 inn sem kominn er til Vestur-
Þýzkalands á síðustu misserum,
I að vestur-þýzka stjórnin hefur
fyrir löngu skipað séistakan ráð-
herra og stjórnardeild til að leysa
j úr brýnustu vandamálum flótta-
fólksins, að því leyti, sem hin
duglega og starfsama þýzka þjóð
megnar að leysa slík vandræði
I manna.
| í Þjóðviljanum í gær stendur
með stóru letri að ríkisbanki
j Vestur-Þýzkalands viðurkenni að
lífskjör almennings séu stórum
betri í Austur-Þýzkalandi. Mun
það því vera hægðarleikur fyrir
kommúnista Þjóðviljans að gera
gerin fyrir lífskjörunum þar
eystra er gæti komið þeim að
gagni við væntanlegar útskýr-
' ingar þeirra á flóttamanna-
straumnum. Að sjálfsögðu er það
i ekkert undrunarefni, að mörgum
í Vestur-Þýzkalandi þyki þar
þröngt fyrir dyrum. Því mönn-
um hefur talizt svo til, að sam-
tals séu 9,5 milljónir flótta-
manna frá ýmsum þjóðum Aust-
ur-Evrópu nú staddir í Vestur-
Þýzkalandi. Er þó allmargt af
þessu bágstadda fólki þegar
komið leiðar sinnar vestur um
haf eða til annarra fjarlægra
landa.
Meðal flóttamannanna í Vest-
ur-Þýzkalandi er t. d. fólk úr
Sudetahéruðunum í Tékkó-
slóvakíu og fólk úr Rúmeníu og
víðar að. Allir eiga þeir um það
sammerkt, að hafa flúið heimili
sín eða verið reknir þaðan fyrir
ofríki kommúnista.
Stríðsföngum
haldið leyndum
FYRIR nokkrum mánuðum síðan
viðurkenndi Moskvastjórnin að í
löndum þeirra væru enn um 13
þúsund stríðsfangar úr síðustu
styrjöld. í október skiluðu Rúss- .
ar 6 þúsund stríðsföngum og var
talið að þá væru eftir í umsjá
Rússa 7 þúsund fangar. Fangarn-
ir hafa verið flestir í námum
Úralfjalla og í Mið-Síberíu.
Það er að segja af einhverjum
ástæðum, sem ekki er hægt að
greina frá eru stríðsfangarnir
frá síðustu heimsstyrjöld, sertv
enn eru í vörzlum Rússa að
minnsta kosti 40 þúsund eöa
fleiri. Hefur Rauði krossinn og
ýmsar hjálparstofnanir, sem sett-
ar hafa verið á fót til að hjálpa
föngunum eftir því sem þess cr
kostur, fengið öruggar heimildir
um tilveru þessara fanga, sem
enn eru í haldi hjá Rússum, og
Rússar vilja ekki viðurkenna að
enn séu uppistandandi.
Þjóðviljinn kynni kannske a3
geta gefið lesendum sínum ein-
hverjar viðbótarupplýsingar urn
það, hvar þessir fangar eru
geymdir og hvað líklegast sé að
rússnesk yfirvöld ætla sér mcð
þá.
Hagiusr Jón, Einœrssoiþ
8Wi>
Fæddur 20. september 1930.
Dáinn 7. nóvember 1953.
AL

EIST AF
SYSTRUWUM
SEX
>Rauða telpu- og unglinga-
Jjbókin í ár heitir ALDIS og
er eftir Carol Brink, en
Freysteinn Gunnarsson--
>skólastjóri hefur íslenzkað
hana.
ALDÍS er eins og POLLÝ-
ANNA og aðrar fyrri
rauðar bækur, úrvalsbók
fyrir telpur og unglinga.
Aldís er bráð-
skemmtileg, hressi-
leg og heilbrigð
telpuhók.
(hóhyC ÍÍtS ú tcjáyvm
Símar 81860 og 82150
| VEIK ER FJOL á milli lífs og
dauða.
Vinur minn, Ragnar, er dáinn
og verður á morgun til moldar
; borinn. Hvernig getur slíkt skeð
svo snögglega og óvænt. Hann
sem var svo ungur, stórhuga og
' sterkur. Ef til vill er það vegna
, þess, að við þekkjum ekki gang
(lífsins, en við verðum of hörð í
: dómum okkar. Við þekkjum ekki
lögmál dauðans, eða hvenær við
verðum kölluð burt úr þessum
heimi, en við verðum að vera
I tilbúin, þegar kall okkar kemur
: til hins æðra og betra lífs, sem
með jarðveru okkar er verið að
búa okkur undir, og hví skyldum
. víð því vera hörð í dómum okk-
ar? Sennilega vegna þess, að okk-
ur tekur svo sárt að sjá að baki
okkar kærustu og nánustu og
þess vegna gengur okkur svo illa
að fyrirgefa. En höfum hugfast
í þessu sambandi, að við biðum
aðeins eftir okkar kalli að fara
sömu leið, til hins æðra lífs, og
von bráðar sameinumst við þar
aftur, þar sem allir eru jafn-
ingjar.
„Þeir, sem guðirnir elska, deyja
ungir". Þannig hefur því verið
varið með þig, kæri vinur. Þú
ert kvaddur á braut, svo snögg-
lega, mitt í námi þínu og undir-
búningi undir það lífsstarf, sem
þú hafðir valið og unnir af alhug
og þegar hafði helgað svo mörg
ár, þrátt fyrir lágan aldur.
Ég kynntist Ragnari fyrst í
Kaupmannahöfn «?orið 1951, en
við unnum saman það sumar í
húsgagnaverksmiðjunni Borc-
horst & Lindhard Tókst þegar
með okkur góður kunningsskap-
ur, er seinna varð að tryggri vin-
áttu. Ragnar kom til Kaupmanna
hafnar, nýútskrifaður frá land-
búnaðarskólanum að Hólum í
Hjaltadal og hugðist stunda hér
framhaldsnám. Var hann fyrst á
landbúnaðarskólamim í Lyngby
veturinn 1951—52, en strax ' að
þeim skóla loknum byrjaði hann.
nám við konunglega landbúnað-
arskólann í Kaupmannahöfn. —-
Nám sitt stundaði Ragnar af ein-
stæðum áhuga og alúð eins Og
allt, er hann tók sér fyrir henrl-
ur, og uppskar vináttu og vifð-
ingu allra, er hann umgekkst,
bæði innan skóla og utan, varð
landi sínu og þjóð til sóma og
öðrum til fyrirmyndar með prúð-
mennsku sinni og dugnaði.
Þú varst vinur sem reyndist
í raun, alltaf kátur og glaður, én
þó fullur af alvöru og alltaf við-
búinn að gefa og miðla öðrum
heilræði þín.
Það er sorglegt að vita þig
kallaðan burt svo snemma ’frá
starfi, sem þú ætlaðir að helga
starfskrafta þína, en það var að
beizla og virkja hina stórbrotnu
möguleika í íslenzkum landbún-
aði, með viti. þekkingu og dugn-
aði.
Ragnar var sonur Einar Guð-
mundssonar, starfsmanns hjá
,3yggingafélaginu Brú“, og konu
hans Svövu Magnúsdóttur, til
heimilis að Seljalandsvegi 17, í
Reykjavík, sem með einstæðu
þreki tók sér erfiða ferð á hend-
ur, hingað til Kaupmannahafnar,
til að sjá jum heimíerð sonar síns,
til fósturjarðartnnar, sem harCh
unni svo heitt.
Framh. á bls. 11