Morgunblaðið - 09.02.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 9. febrúar 1954
Fxamhaldssagan 48
„Hefurðu séð „sjóræningj-
ann?“ hrópaði Georg. „Hann er
im i vígahug, hárið nýklippt. —
Hann líkist blátt áfram siðuðum
rnanni“.
Soames kvaðst ekki hafa séð
hann og gekk þvert yfir gólfið.
Hlé var á dansinum. Salurinn var
hálftómur. Hann gekk upp á sval
h nar.
Vagn var að koma með síðustu
gestina, og fyrir utan dyrnar
höfðu hnappást þessir þolinmóðu
áhorfendur götulýðsins í London,
sem alltaf renna á ljósið og hljóð-
færasláttinn. Fölir og tötralegir
störðu þeir sljóum augum á gest-
ina. Þetta angraði Soames. Því
var þeim leyft að hanga svona?
Því hirti lögreglan þá ekki?
En lögregluþjónninn skifti sér
ekkert af þeim. Hann stóð gleitt
á rauða renningnum, sem hafði
verið lagður á stéttina með sama
sljóa, njósnandi augnaráðið og
götuslæpingjarnir.
í bjarmanum frá götuljósunum
sá Soames, hvernig greinarnar á
trjánum hinumegin við veginn
vögguðust mjúklega til í hægum
blænum. Þar fyrir handan grillti
í ljós í einstaka húsi, og yfir þetta
allt hvelfdist himininn — hinn
dásamlegi næturhiminn Lundúna
hjúpaður Ijósmóðu hinnar miklu
borgar. í þessum volduga spegli,
sem þenur sig á milli ótelgjandi
stjarna, speglast aliar mannlegar
þarfir og tilhneygingar, skraumt
og eymd. Kvel eftir kveld horfir
hann góðlátlega glottandi á þús-
undir húsa og garða, hallir og
hreysi, Forsyta og lögreglu og
þolinmóða áhorfendur götunnar.
Soames sneri sér við og leit inn
í bjartan salinn, en sjálfur fal-
inn í skugganum. Hann sá síð-
ustu gestina, sem voru að koma,
June og afi hennar. Því komu
þau svona seint? Hann sá þau
standa út við dyrnar. Bæði voru
þreytuleg. Furðulegt, að Jolyon
föðurbróðir skyldi fara út svona
seint. Því hafði June ekki komið
til Irenu, eins og hún var vön?
Og nú rann það upp fyrir hon-
um, að hann hafði ekki séð June
óralengi.
Er hann var að virða hana
fyrir sér sá hann, að svipurinn á
henni breyttist allt í einu, hún
fölnaði upp og hann hélt, að hún
myndi falia í öngvit. Hann leit
við til að sjá á hvað hún var að
horfa, og kom þá auga á konu
sína. Hún og Bosinney komu frá
dyrunum að litla herberginu.
Hún leit á hann, eins og hún væri
að svara einhverri spurningu, og
hann hafði ekki augun af henni.
Soames leit aftur á June. Hönd
hennar hvíldi á handlegg Jolyons
gamla. Það var svo að sjá, sem
hún væri að biðja hann um eitt-
hvað. Nú kom undrunarsvipur á
andlit gamla mannsins, svo sneru
þau sér við og hurfu út um
dyrnar, sem þau höfðu komið inn
um.
Hljóðfæraslátturinn hófst aft-
ur. Það var vals. Soames stóð
grafkyrr í felustaðnum. Hann
beið, án þess að geta gert sér
grein fyrir því, eftir hverju hann
væri að bíða. Skömmu seinna sá
hann Bosinney og konu sína
dansa fram hjá örskammt frá
honum. Hann fann heliotróp-
ilminn, sem lagði frá henni, sá
barm hennar hefjast og hníga,
þrána í augum hennar, hálfopnar
varirnar og svip á andlitinu, sem
hann kannaðist ekkert við. Þau
dönsuðu eftir hægri hrynjandi
valsins og honum sýndist að þau
þrýstu sér fast hvort að öðru.
Hann sá að hún leit á Bosinney
blíðum dökkum augunum og svo
niður fyrir sig.
Náfölur gekk hann út að riðinu
á svölunum, hallaði sér út yfir
það og leit niður á torgið Sömu
vesalingarnir stóðu þar enn og
störðu sljótt og þrákelknislega
upp í lýsta gluggána, og lögreglu-
þjónninn glápti líka. Vagn ók að
húsinu og inn í hann steig karl-
maður og kona og óku burt.......
Þetta kveld höfðu June og
Jolyon gamli sezt að miðdegis-
verðarborðinu á venjulegum
tíma. Unga stúlkan var í hinum
venjulega hvérsdagskjól sínum,
sem var hár í hálsinn, og Jolyon
gamli hafði ekki haft fataskifti.
Um morguninn hafði hún
minnst á dansleikinn hjá Roger
og sagt, að sig langaði til þess
að fara á hann. Hún sagðist ekki
hafa gætt þess að biðja einhvern
að koma með sér, og nú væri það
um seinan.
Jolyon gamli leit hvasst upp.
June var vön að fara með Irenu
á dansleiki. Hann leit fast á hana
og spurði: „Því ferðu ekki með
Irenu?“
Hún sagðist ekki vilja fara með
henni, en ef afi sinn vildi fara
með henni — aðeins í þetta eina
sinn, þá færi hún, og hún skyldi
ekki verða lengi.
Jolyon gamli hafði nöldrandi
lofað því, er hann sá hversu óró-
leg hún var og þreytuleg. En
hann kvaðst ekki skilja, hvaða
erindi hún hefði þangað, eins ó-
merkilegt og það myndi verða, og
auk þess væri það ekki hollt fyrir
hana. Hún þyrfti sjávarloft, og
þegar aðalfundinum í „The
Globular Gold Concessions" væri
lokið, gæti hann farið með henni.
— Langaði hana ekki til að lyfta
sér upp? Jæja, þau sæu nú til.
Hann leit áhyggjufullur á hana
og hélt áfram að snæða.
June hafði farið snemma út og
ráfað eirðarlaus í hjtanum. Hún
var eins og á nálum og allt þung-
lyndi.ð sem hún hafði þjáðst að,
var horfið. Hún keypti blóm, sem
hún ætlaði að skreyta sig með á
dansleiknum. Hún ætlaði að líta
eins vel út og kostur var á. Hann
mundi verða þar. Hún vissi, að
honum hafði verið boðið. Og hún
ætlaði að sýna honum, að þetta
hefði ekki fengið mikið á sig. En
í hjarta sínu ákvað hún að á
þessu kveldi skyldi hún endur-
heimta hann. Hún kom heim rjóð
í kinnum og kát, og Jolyon gamli
lét blekkjast.
Síðari hluta dagsins setti að
henni ákafan grát. Hún kæfði
ekkann í koddanum en þegar
hann loks hætti og hún leit í
spegil sá hún, að hún var öll
útgrátin með rauð og þrútin
augu. Hún hélt kyrru íyrir inni
hjá sér til kveldmatarins.
Hún var í mikilli geðshræringu
á meðan þau sátu þögul að kveld
verðinum, og hún leit svo vesæld-
arlega út, að Jolyon gamli sagði
þjóninum að afturkalla vagninn.
Það væri bezt fyrir hana að
hátta. Hún andmælti því, en fór
þó upp til sín og sat þar í myrkr-
inu. Klukkan tíu hringdi hún á
stúlkuna.
„Gefðu mér heitt vatn og farðu
og segðu herra Forsyte, að ég sé
alveg húnin að jafna mig. Segðu
honum, að ef hann sé þreyttur,
geti ég farið ein á dansleikinn“.
Danskjóllinn hennar lá á legu- )
bekknum. Hún snyrti sig vel til,
tók blómin, og gekk niður. Hún
bar litla liöfuðið með mikla rauð-
gullna hárinu hátt. Hún heyrði
til Jolyons gamla inni í herberg-
inu hans, þegar hún gekk fram
hjá.
Gramur og ergilegur fór hann
að hafa fataskifti. Klukkan var
yfir tíu, þau gátu ekki verið kom-
in til Rogers fyrr en ellefu. Stúlk
an hlaut að vera orðin vitlaus.
En hann þorði ekki að neita
henni um þetta. Svipurinn á
henni við borðið leið honum ekki
úr huga.
Hann burstaði hvítt hárið með
fílabeins burstanum þar til það
gljáði eins og silfur í ljósbjarm-
anum. Svo gekk hann út í dimm
an stigaganginn.
Álfkonan hjá lillarvötnum
3.
Er nú Sigurður þar hjá henni, og þótti honum flest óvið-
ieldið. Verður hann þegar hjá henni að sofa og jók það hon-
um hinn mesta viðbjóð, en hlaut þó svo að vera. Svo fór samt
um síðir, að hann felldi sig vel við það.
Morgun einn, þá Andrés, faðir Sigurðar, fór á fætur, sá
hann hvar kindur hans voru í túninu. Taldi hann þær, og
vantaði enga.
Honum þykir vænt um, og hugsar, að Sigurður sé kominn
í bæinn, — leitar hans, en finnur hvergi.
Þykir bónda það undarlegt. Kallar hann síðan menn til sín,
og biður þá að leita hans um fjöll og hálsa. En þeir fundu
ekki. Sneru síðan heim aftur við svo búið.
Féll bónda það svo þungt, að hann lagðist í rúmið af
harmi.
Eina nótt dreymir hann, að honum þótti kona til sín koma
og segja svo við sig:
„Vertu eigi hryggur, bóndi. Sigurður sonur þinn lifir, og
er ánægður eins og hann væri hjá þér, og býr hann með mér.
Kom ég kindum þínum til þín að beiðni hans og vilja.“
Gekk hún svo á burt frá honum. Hann vaknar síðan, og
er hressari. En um morguninn fór hann á fætur, og sér um
eigur sínar, eins og hann hafði áður gert.
Liðu nú 3 ár, að ekki spyrzt til Sigurðar. Um haustið
snemma, á hinu 3. ári, dreymir bónda, að honum þótti Sig-
urður sonur sinn koma til sín, heilsa sér og segja:
B E N D IIX
BENDIX þvottavélarnar eru algjörlega sjálfvirk-
ar. Þær leggja í bleyti, þvo, þrískola og vinda án
þess að dýfa hendi í vatn.
BENDIX þvottavélarnar hafa verið í notkun hér
í f jöida mörg ár.
Várahlutir jafnan fyrirliggjandi.
Eins árs ábyrgð.
Hagkvæmir greiðsluskilmálar.
AUSTURSTKÆTI 14
SÍMI 1687.

Stokkseyringafélagið í Reykjavík
\
SPILAKVÖLD
fimmtudaginn 11. febr. kl. 8,30 í Tjarnarcafé, uppi.
Skemmtinefndin.
GÓÐ VARA
LÁGT VERÐ
Við bjóðum:
Kvensokka með úr-
taki úr ull og baðm-
ull. — Herrasokka,
nýjar gerðir og liti.
— Barnasokka, úr
baðmull, allskonar.
Nærfatnaður, kven-,
karla- og barna,
ágætt snið, ágætur
frágangur.
Umboðsmenn:
Kristján G. Gíslason & Co h.f,
CENTROTEX
Prjónavörudeild. Praha, pósth. 7970,
Tékkóslóvakia.