Morgunblaðið - 12.02.1954, Qupperneq 14

14
MORGUNBLA0IB
Föstudagur 12. íebr. 1954
SMGM FOBSYTMNNA
- RÍKI MAÐURINN -
JoKn Galsworthy — Magnus Magnusson íslenzkaði
Framhaldssagan 51
sér von um að geta staðið hana
að einhverju daðri við Bosinney,
en sú von brást gersamlega. Hún
liagaði sér óaðfinnanlega. Og um
þenna byggingameistara var það
að segja, að hann leit út eins og
.skapillur björn með höfuðverk.
Winifred gat naumast togað orð
út úr honum. Hann neytti lítils
en var þungur á drukknum.
Hann varð því fölari í framan,
sem hann drakk meira og augna-
láðið var mjög einkennilegt.
Allt var þetta mjög ánægju-
legt. Dartie var í sólskinsskapi,
talaði opinskátt og með nokkru
yfirlæti. Hann sagði tvær eða
þrjár sögur, sem máttu ekki gróf-
ari vera, og var það mikil við-
urkenning fyrir sessunauta hans,
því að venjulega fóru sögur hans
út fyrir þau takmörk, sem vel-
sæmi setur. Hann stakk upp á
því í hæðnistón að drukkin væri
•skál Irenu, en enginn drakk hana,
og kona hans sagði:
„Vertu nú ekki að leika fífl,
Monty.“ Hún lagði til, er staðið
var upp frá borðum, að þau
gengu út á grashjallann, sem veit
að ánni, og allur almenningur
hefur frjálsan aðgang að. „Ég
nýt þess svo að sjá alþýðufólk,
þegar það er að draga sig sam-
an,“ sagði hún.
Þar var fjöldi fólks, sem naut
hressandi kveldloftsins eftir hita
og þunga dagsins. Hásar og mæðu
legar raddir runnu saman við
lágar og þýðar.
Winifred tókst brátt, vegna
þeirrar framtakssemi og hagsýni,
sem Forsytunum er í blóð borin,
að ná í auðan bekk handa þeim.
Þau settust á hann. Limar frá
stóru tré hvolfdust yfir þau eins
og voldugur hásætishiminn og
færðist hægt yfir fljótið.
Dartie sat yztur á bekknum við
hliðina á Irenu, þá Bosínney og
Winifred. Það var mjög þröngt
um þau fjögur á bekknum og
Dartie fann að handleggur Irenu
hvíldi fast við hans. Hann vissi,
að hún gát ekki dregið hann til
sín nema með því að sýna hon-
um ókurteisi, og þetta skemmti
honum. Öðru hverju hreyfði
hann sig þannig, að hún hlaut
að færast enn nær honum. Hann
hugsaði eitthvað á þessa leið:
„Sjóræninginn skal nú svei mér
ckki njóta hennar einn. Hérna
sitjum við nú notalega saman.“
Úr fjarska, úti á ánni, barst
ómur frá mandólíni og röddum,
sem sungu þessa gömlu vísu:
opnu vörum undir velhirtu yfir-
skegginu og hinum frökku glettn-
islegu augum. En það verður að
geta þess, að veraldarmaðurinn
hafði fengið sér fullmikið neðan
í því.
Á himinraufinni, sem sást á
milli trjánna, glóðu ótal stjörn-
ur. Aftur varð glatt á hjalla á
grashjallanum.
„Og hann er bara banhungr-
aður úlfur, þessi Bosinney ræf-
ill,“ hugsaði Dartie og þrýsti sér
enn fastar að írenu.
Hún stóð upp og hin fóru að
dæmi hennar.
En veraldarmaðurinn vildi
ganga betur úr skugga um hvaða
efniviður væri í henni. Á leið-
inni heim að hótelinu gekk hann
fast við hlið hennar. Gott vínið
freyddi enn í æðum hans. Nú
hugsaði hann gott til hinnar
löngu ferðar heim, í notalegu
myrkri vagnsins. Soltni bygg-
ingameistarinn gat setið hjá kon-
unni hans. Hann vissí að röddin
var ekki vel skýr o| sagði því
ekkert, en sælubros lét sífellt um
þykar varirnar.
Þau gengu að vögnunum, sem
biðu þeirra fyrir neðan hjallann.
Fyrirætlun hans var mjög óbrot-
in. Hann ætlaði að standa fast
hjá henni unz hún stigi inn í
vagninn og flýta sér svo upp í
hann á hælana á henni.
En þegar írena kom til vagns-
ins, steig hún ekki inn í hann
heldur smeygði sér fram fyrir
hestinn. Dartie hafði ekki á þess-
ari stundu það vald yfir fótum
sínum, að hann gæti hlaupið á
eftir henni. Hún klappaði hest-
inum á múlann, og Dartie til
mikillar skapraunar varð Bos-
inney á undan honum til hennar.
Hún sneri sér að honum og hvísl-
aði einhverju í skyndingu — orð-
in: „Þessi viðbjóðslegi maður“,
bárust til eyrna hans. Hann beið
samt þrákelknislega við dyrnar
eftir að hún kæmi.
En þegar hann stóð þarna kjól-
klæddur í Ijósbjarmanum með
ljósan yfirfrakkann á handleggn-
um en ljósrautt blóm í hnappa-
gatinu, skelmislegur og þó góð-
látlegur, þá var ekki hægt að
neita því, að hann var ví:raldar-
maðurinn.
Winifred var kosmimi i vagninn.
Allt í einu var ýtt ssw® laarkalega
við Dartie, að haa3a vaar ssaer því
oltinn um, og BSBáiaBiy hvæsti
inn í eyrað á ikaistiaa.: .JÉg ek
Gvenn heim, sfeEfji® það?
Hann sá andlit, Æifij®: a>f ofsa og
tvö augu, sem s$feSH feveMtarlega
á hann.
„Hvað eruð þáia' aíí segja?
stamaði hann. „BSeíí,, það gengur
nú ekki. Þér akið> ft3CMai mSB kon-
unni minni."
„Farðu“, hvassts fkssínney,
„annars slæ ég þig.“;
Dartie hopaði, hann sá, að hér
var alvara á ferðum. Irena
smeygði sér fram hjá honum.
Kjóllinn hennar straukst við
fæturnar á honum og í einu vet-
fangi var Bosinney kominn inn
í vagninn og seztur hjá henni.
„Af stað,“ heyrði hann Bos-
inney hrópa. Ekillinn sló í hest- |
inn, sem brá hart við.
Dartie stóð andartak þrumu
lostinn. Svo reikaði hann að vagn
inum, sem konan hans sat í. I
„Flýttu þér,“ æpti hann að
ökumanninum, „og misstu ekki.
sjónar á náunganum þarna.“ j
Hann fór þegar að bölva og
skattyrðast, þegar hann var kom- l
inn inn í vagninn.
,,Já, nú hefurðu farið laglega j
að. Látið sjóræningjann aka
heim með henni. Því í ósköpun-
um gaztu ekki haft hemil á hon-
um. Hann er alveg vitlaus eftir
henni. Það gat nú hver afglapinn
séð.“
Winifred reyndi árangurslaust
að þagga niður í honum. Það var
ekki fyrr en þau komu til Barnes,
sem hann hætti harmatölum sín-
um, en þá var hann líka búinn
að hella sér út yfir hana, föður
hennar, bróður Irenu, Bosinney,
Forsytenafnið og börnin sín. Og
hafði bölvað giftingardegi sín-
um.
Winifred, sem var skapstilling-
arkona, lofaði honum að rausa.
Og þegar hann loks þagnaði, varð
hann ólundarlegur og súr á svip- j
inn. En hann sleppti aldrei aug- i
unum af vagninum sem ók i
myrkrinu með veiðina, sem hon-
um var sýnd en ekki gefin.
Frá ströndinni ferju við skulum
nú skjóta.
Því yfir um förum við — ham-
ingju að hljóta,
hlæja og drekka og lífsgleði
njóta.
Og allt í einu hóf máninn sig,
ungur og sprækur, yfir trjátopp-
ana, og loftið varð svalara, en
anganin af linditrjánum var æ
hin sama.
Dartie skotraði augunum til
Bosinney, sem sat með krosslagð-
ar hendur og starði fram fyrir
sig. Svipur hans sýndist bera
vott, að honum liði ekki vel.
Dartie leit frá honum á Irenu, en
andlit hennar var falið í skugg-
anum.
„Ó, þessar konur," hugsaði
Dartie. Kveldroðinn yfir fljótinu
hvarf, söngurinn hætti, tunglið
faldi sig bak við tré, og allt varð
myrkri hulið umhverfis þau.
Hann þrýsti sér fastara að Irenu
og lét sig engu skifta þótt hann
fyndi hryllinguna, sem fór um
hana við snertinguna og sæi fyr-
irlitninguna á andliti hennar.
Hann líktist meinfýsnum skógar-
púka með hinum þykku, hálf-
Alfkonan hjá lillarvötnum
*
5.
Þá bóndi kom í baðstofu, sá hann son sinn sitja á kistu
fyrir framan rúm, er hann sá konu sitja í.
Hún hélt á barni, en Sigurður var að karra ull. Vaggaj
var fyrir framan rúmið og barn í. Ljós brann á kerti. Bóndi
guðar á gólfinu, við það verður konunni svo bilt, að hún
kastar barninu í rúmið, en stekkur yfir vögguna og ofan,
og ætlar út. En er hún kemur í göngin, tekur prestur um
bana miðja.
Á hann nóg með að halda henni, en hann var þó haldinn
meir en tveggja maki að burðum, og þar að auki nóg les-
inn í förnfræði.
Koma þeir þá úr baðstofunni, bóndi og sonur hans, með
ljós. Fer nú prestur höndum um konuna, og af því gæfist
hún. Eru þeir þar um nóttina, og vakir prestur yfir henni.
Er hún stundum í yfirliði. en þess á milli er hún að gráta
og biðja prest að sleppa sér. En það gerir hann ekki.
Leið svo til dags. En þá dagur var kominn, búa þeir sig
til ferðar. Skilst Sigurður við bæ sinn, en þeir taka börnin
og konuna með sér, og lifandi pening, er þar var.
Er það mál manna, að Sigurður hafi slegið huldu yfir
bæinn, en hann skildi við hann.
Nú heldur það allt leiðar sinnar frá vötnunum, allt þang-
að til það kemur heim á bæ Andrésar bónda. Veður var
gott og bjart loft, meðan það var á ferð þeirri, og tunglsljós,
og áðu því hvergi.
HVOR TVÍBURINN NOTAR TONI?
HVOR NOTAR DÝRA HÁRLIÐUN ?
(Sjá svar að neðan)
JJoni
^enr
Lánh mjúht ocj ehliíeqt
er
Fleiri nota TONI en nokkurt
annað permanent.
Þér munuð sannfærast um, að
TONI gerir hár yðar silkimjúkt.
Hárliðunin verður fallig og end-
ist eins lengi og notað væri dýr-
asta permanent, en verður mörg-
um sinnum ódýrara.
Engin sérstök þekking nauð-
synleg. Fylgið aðeins myndaleið-
beiningunum.
Permanent án spólu kr. 23.00.
Spólur.............kr. 32,25.
Með hinum einu réttu TONI
spólum er bæði auðveldara og
fljótlegra að vinda upp hárið.
Komið lokknum á spóluna, vind-
ið og smellið síðan. Þetta er allt
og sumt.
Þér getið notað spólurnar aft-
ur og aftur, og næsta hárliðun
verður ennþá ódýrari. Þá þarf
aðeins að kaupa hárliðunarvökv-
ann.
Jafnvel fagmenn geta ekki séð
mismuninn. Pamela Smith, sú til
vinstri, notar Toni.
Munið að biðja um
Heima permanent
með hinum einu réttu spólum
og gcrið hárið sem sjálfliðað.
II E K L A H.F Austurstræti 14 — Sími 1687
Brjóstahaldarar
með gúmmískál
(Performed-F oam)
Y T T
Til afgreiðslu fljótlcga
Sendið pantanir
Lady ti.f.
Barmahlíð 56
Sími 2841
Vélatvistur
fyrirliggjandi. Góð tegund.
Ólafur Gíslason & Co. h.f.
Hafnarstræti 10—12. Sími 81370
TT rnIMI 1'OTiTlTlfi'nTiTÍII