Morgunblaðið - 12.06.1954, Qupperneq 11

Morgunblaðið - 12.06.1954, Qupperneq 11
Laugardagur 12. júní 1954 MORGUNBLAÐIÐ 11 Græðireitir skógræ Ragnhildnr Einarsdöttir, Hlíð stöðvarinnar í Fossvogi alls um þrir hektarar Starfið í Heiðmörk gengur mjög vel — Frá aðalfundi Skógræktarfél. Rvíknr OKÓGRÆKTARFÉLAG Reykjavíkur hélt aðalíund sinn siðastl. fimmtudagskvöld. Áður en aðalfundarstörf hófust minntist formaður félagsins, Guðmundur Marteinsson, þriggja félagsmanna, er látizt höfðu á síðasta starfsári, en það voru þeir Knud Zimsan fyrrv. borgarstjóri, Þórður L. Jónsson kaupmaður og Loftur Ein- arsson trésmíðameistari. Höfðu þeir allir hver á sinn hátt unnið að vexti og velgengni skógæktarmálanna. ÖLL STARFSEMI í ÖRUM VEXTI Formaður félagsins og fram- kvæmdastjóri þess, Einar G. E. Sæmundsen, skýrðu því næst frá stai'fseminni á síðasta starfsári. Sténdur hagur félagsins vel og er Einar Sæmnndsen. Öll starfsemi þes í örum vexti. Félagsmönnum fjölgaði verulega á árinu og eru nú um 1600. LANDRÝMI BRÁTT OF LÍTIÐ í SKÓGRÆKTARSTÖÐINNI Rekstur Fossvogsstöðvarinnar gekk mjög vel sumarið 1953. Eru græðireitir hennar nú á þriðja ihektara að stærð, og er sýnt, að jneð sömu þróun og verið hefur, ■verður landrými stöðvarinnar bráðlega of litið. Af atriðum, sem snerta starf- semina í skógræktarstöðinni, má nefna, að árið 1953 voru dreif- settar í gróðurreiti 221 þús. plönt- ur af 16 tegundum. Trjáfræi var sáð í 954 ferm. lands og á síðast liðnu hausti í 300 ferm. Hefur haustsáningin reynzt vel. Mest var sáð af sitkagreni og skógar- furu. í skógræktarstöðinni má nú finna 23 tegundir trjáa frá ýms- lim löndum heims. Auk þessara tegunda eru þar ýmsar tegundir jurta, sem starfsmenn stöðvarinr.- | ar hafa flutt til landsins. Má geta þess, að frá Alaska hafa verið fluttar 46 tegundir ýmissa jurta. GENGLR VEL f HEIÐMÖRK 1 Heiðmörk hefur allt gengið með bezta móti i vor, að því er Einar Sæmundsen tjáði fundar- mönnum. Landnemar áhugasamir um gróðursetningu og góður vöxt- ur í þeim trjápöntum, sem gróður- settar hafa veriS undanfarin ár. Þá voru gróðursettar 1200 sitka- greniplöntur í Eauðavatnstöðinni. Því miður hefur það komið fyrir, að grenitrjám hefvar verið hnuplað þaðan um jólaleytið. — Achyglis- verð er sú staðreynd, að Rauða- vatnsstöðin er sá skógarblettur í nágrenni Reykjavíkur, sem gefið hefur mestan arð, míðað við flat- areiningu. 1 stjóm Skógræktarfélags Reykjavíkur voru kosnir þeir: dr. Helgi Tómasson yfirlæknir, Svein- björn Jónsson hrl., og voru báðir endurkjörnir, og í varastjórn Jón Helgason kaupm., einnig endur- kosinn. —- Kosnir voru 10 fulltrú- ar á aðalfund Skógræktarféiags íslands. BÆKUR OG GGCN GAMLA FÉLAGSINS Formaður félagsins skýrði frá því, að félaginu hefði áskotnazt fundarbækur og önnur plögg hins fyrsta Skógræktarfélags Reykja- víkur, en það var stofnað upp úr aldamótunum, og það félag kom upp Rauðavatnsstöðinni. -- Las formaður og fundarstjóri, dr. Helgi Tómasson, ýmisiegt upp úr þessum gömlu gögnum, og þótti fundarmönnum fróðlegt að kynn- at störfum þesa frumherja skóg- ræktarinnar hér í Reykjavík. Fundurinn færði að lokum Ein- ari G. E. Sæmundsen, fram- kvæmdastjóra félagsins, sam- starfsmanni hans, Birni Vilhjálms syni verkstjóra, og öðrum starfs- mönnum félagsins sérstakar þakk- ir fyrir vel unnin störf. Ötlun félagsstarfsemi ungra Sjálfstæðisnr. í Hangénfallas. Frá aðalfundi „fjölnis". AÐALFUNDUR „Fjölnis“, félags ungra Sjálfstæðismanna í Rang- árvallasýslu, var haldinn að Hellu á Rangárvöllum annan hvíta- sunnudag. Á fundinum mættu m. a. þing- maður kjördæmisins Ingólfur Jónsson, ráðherra, og Gunnar Helgason varaform. Sambands ungra Sjálfstæðismanna. Fund- arstjóri var Hermann Sigurjóns- son, Raftholti, og fundarritari Eggert Haukdal, Bergþórshvoli. Fundur var vel sóttur og urðu umræður miklar um félagsstarf- ið og stjórnmálaviðhorfið og tóku margir til máls. í stjórn voru kjörnir: Jón Þorgilsson, Ægissíðu, form. ög meðstjórnendur: Hermann Sigurjónsson, Raftholti, Eggert Haukdal, Bergþórshvoli, Arnþór Ágústsson, Bjólu og Jón Vigfús- son, Hjallanesi. Varastjórn: Sveinn Jónsson, Drangshlíð, Garðar Jónsson, Tumastöðum og Jóhann Gunn- arsson, Hellu. í „Fjölni“ eru nú á þriðja hundrað félagar og fer félaga- talan stöðugt vaxandi. KAUPMANNAHÖFN — í flug- keppni, sem fram fór á hvíta- sunnudag í Hollandi sigruðu Hollendingar. Armar var Dani en þriðji Englendingur. ÆRIÐ er það misjafnt, hversu auðvelt er að sætta sig við komu dauðans. Allt of oft finnst okk- ur hann vera strangur og misk- unnarlaus dómari, eða jafnvel ræningi, sem hrifsar til sín dýr- ustu perluna úr fjársjóði heim- ilisins. Hinu má þó ekki gleýma, að stúndum kemur hann eins og I frelsandi hönd, er sameinar unn- ' endur og minnir jafnvel á komu nýs sumars eftir strangan vetur. Á þennan hátt verður mér hugs- að, er mæla á eftir frænku mína, Ragnhildi Einarsdóttur, hús- 1 freyju í Hlíð. Svo mjög finnst * okkur vinum hennar og vanda- j mönnum, hún hafa verðskuldað ’ frelsun þá, sem dauðinn veitti henni, er hún lézt 7. þ. m., eftir óvenju langvinnan og þungbær- an sjúkdóm. Hún fæddist að Hæli í Gnúp- verjahreppi 10. jan. 1879, dóttir hjónanna þar, Einars Gestssonar og Steinunnar Vigfúsdóttur Thor- arensen. í föðurhúsum ólst Ragnhildur upp og vissulega við betri þroska skilyrði en algengt var. Hún dvaldi heima eins og títt var um heimasætur þess tíma, þar til hún árig 1902 giftist Páli Lýðs- syni, hreppstjóra í Hlíð, bónda- syninum á næsta bæ. Þau tóku við föðurleiíð hans og bjuggu þar meðan heilsa og kraftar entust, en voru þar til æfiloka hjá sonum sínum tveim, sem nú búa þar. Páll lézt á öndverðu ári 1943. Allt æfistarf Ragnhildar var því unnið á þessum tveimur bæj- um, sem aðeins er hálftímavegur á milli, auk örstutts tíma, er hún lærði fatasaum og hannyrðir í Reykjavík. Það felst að sjálfsögðu ekki mikil mannlýsing í því, að greina í stuttu máli frá æfistarfi sveitakonu, sem eins og gengur, fórnaði manni sínum, börnum og öðru heimilisfólki, öllum sínum kröftum. Hins vegar finnst mér, að sá, sem kynni tök á, að gera rétta lýsingu af Ragnhildi, gæti þar með skapað listaverk og því fegurra, sem lýsingin væri nákvæmari. Ragnhildur var einkar fríð sín- um og ég held fríðust á efri ár- um, þegar tign hinnar hjarta- hreinu konu hafði mótað svip- inn. Hún var svo góð og næstum barnslega saklaus, að hún gat engum ætlað illt og stundum fannst manni nóg um hvað hún var fundvís á málsbætur. Hlíðarheimilið var í tíð þeirra hjóna, eins og raunar fyrr og síðar, mjög rómað fyrir myndar- skap allan og góð uppeldisáhrif á börn og unglinga. Enda voru þau hjón óvenju samhent og bæði mjög farsælum gáfum gædd. Einkum finnst mér áhrifin frá þesum hjónum hafi stefnt til þess að gera menn að eigin gæfu- smiðum, eins og þau voru sjálf fyrir sakir hófsemi í öllum hátt- um og þroskaðrar skapgerðar. Þau eignuðust 6 börn, sem öll eru komin á þroskaaldur og eru merkir Árnesingar; auk þeirra ólu þau upp að meira eða minna leyti 4 börn önnur, sem einnig áttu góðu að mæta hjá þeim eins og þeirra eigin börn. Éð hef ekki getað minnst Ragn hildar svo ag ég ekki geti líka um mann hennar, svo voru þau samhent og örlög þeirra sam- ofin. — Páls hefur áður verið minnst. Um Ragnhildi vildi ég segja nú þegar hún er látin: Öllum, sem nokkuð kynntust henni þótti vænt um hana. Margir sýndu henni ræktarsemi eftir sinni getu, en mest á hún að þakka tengda- dætrum sinum, sem hún dvaldi hjá eftir að heilsan þraut og sonum sínum tveimur, bændun- um í Hlíð. Þó ég viti vel að þetta ágætisfólk taldi aldrei neina fyrirhöfn eftir sér, er það þó ekki á allra færi að leysa svo mikinn vanda jafnvel af hendi. Hinningarorð Ragnhildur Einarsdóttir og mað- ur hennar, Páll Lýðsson. Hún verður jarðsett í dag, 12. júní, á Stóra-Núpi. Við kveðjum hana með lotningu. Eirikur Einarsson, bróðir henn ar, gerði kvæði eftir ömmu j þeirra látna, Ragnheiði Thorar- i ensen. Flest í þessu kvæði gæti eins verið um Ragnhildi. Ég get ekki stilit mig um að láta eitt erindið fylgja: Hvítklædd og prúð á dauðans brúðarbekk þú bjóst svo vel að enginn leit þar flekk, og hvílir nú hin fagra, á fögrum stað, en fölnuð eins og blóm, er haustar að. Senn grær og ilmar þekjan þar, sem þú ert undir, líkt og heima var. E. G. ÞÉR kæra sendi þér kveðju í dag, á leið þinni á björtu vori í bjart- ari heim. Ég sé í anda brúð- gumann nálgast, koma í móti þér, leiða þig frá íslenzkri vordýrð, til enn fegurra lands, þar sem ljós guðsdýrðar skín og geislar, um aldir. Birtan var þinn aðall, þín fylgi- dís, þín vöggugjöf. Hvar sem þú, Ragnhildur á Hæli fórst, stafaði birtu frá þinni björtu sál, ósýni- legt ljósblik hvíldi yfir þér og gerði umhverfið bjart. Þú varst án alls efa í því ljóssins bjarta liði, sem innblásni trúarsnilling- urinn mælir svo um: „En allir vér sem með óhjúp- uðu andliti sjáum endurskinið af dýrð Drottins, ummyndumst til hinnar sömu myndar frá dýrð til dýrðar". — Þér tileinka ég þá, þér bjarta Ragnhildur mín á Hæli, björtust allra ungra kvenna í Gnúpverjahreppi, í vitund minni í örófi fyrstu bernskudaga minna, þar sem þjónninn tigni undir „Núpnum“ mælti eitt sinn til huggunar vinum sínum um fölnaða rós: Gáfnaljós og guðhrætt hjarta, geislum urpu á lilju bjarta. Oss það hverf, — en ei skal kvarta, aldrei týnast perlur þær. í fyrstu heimsókninni að Hæli, — er ég klifraði einn upp á bláa kistu í stofunni til að sýna fyrstu íþrótt mína (af fáum) í stökki — fannst mér Ragnhildur heilla mig mest af systrunum þremur, enda mest þá mér við hönd. Hún mun hafa haft innsæi „hins hreina hjarta“ jöfnum höndum í fegurð blómanna, og auga barnsins, jafnt á gullkorn óvenju bókaauðugs heimilis og hörpuslátt trúarmáls- ins i anda jafnt og óði. Hversu markviss og hljóðlát í senn var því fylking heilladís- anna er þær fylgdu hinni björtu sjálfmenntuðu mey frá Hæli (fyrir nærfellt hálfri öld) — eina bæjarleið að Hlíð — til brúðgum- ans, Páls Lýðssonar, hreppstjóra og Aldísar Pálsdóttur Hann gekk að eiga hina siðfáguðu, björtu mey úr nágrenninu. Reistu þnu bú að Hiíð til varanlegrar ham- ingju á báða bóga meðan sam- vera og kraftar beggja entust. En þar i Hlíð ríkti fyrir óvenju lega klassisk íslenzk speki í orði jaínt sem anda og athöfn. Tryggðin var á traustu bjargi byggð, því bæði blessuð gömlu hjónin, Aldís og Lýður í Hlíð, sönnuðu næsta vel daganna dýr- mæta gildi í þeim gömlu, gulJnu dyggðum, sem heimtuðu ísland aftur úr höndum þeirra, cr snauðir voru að andanym frá Hæli og Hlíð. —---En eftir komu Ragnhildar að Hlíð, sameinaðist þar dillandi gleðin, spaugig og ljúflyndið, og birtan frá Hæli sameinaðist þannig gullinu og stálinu, sem sérstaklega hún Al- dís, sú einstæða kona í Hrepp- um, miðlaði jafnt á stundum ör- lyndum eiginmanni en dyggðar- stórum í drenglund og vináttu, eins og mörgum merkum börn- um þeirra 5, er styrkja munu látinn og lifandi í afkomendum sínum máttarviðu dyggðar.na. Var ekki von, að spekingurinn dr. Helgi Péturs dáði mést IUiða- heimilið allra hinna mörgu er hann renndi augum yfir á feið- um sínum. En þar prýddi næsta lengj cn þó alltof stutt sakir sjúkdóms- fjötra meira en ár og tug, „bjarti engillinn" frá Hæli. Ljcsin slokkna nú óðum í aust- urátt, þ.e. „aldamótaljósin" í fríðu sveitinni vig Þjórsá. — A Hæli eru auð skörð (og þó nokk- uð bætt) eftir Gest og Eirík, Ing- veldi og nú Ragnhildi. •— Ferm- ingarsystir mín, Sigríður á FJjóts- hólum, liíir öll hin. Samt lifir Hælisandinn enn og mun lifa, en andlega birtan og hjartamildin hennar Steinunnar minnar á HæJi og fegurstu eltir- líking hennar þar, og ávaljt, af ágætum börnunum 5, hún Ragn- hildur Einarsdóttir, fölnaði rósin í dag, þetta skraut ísl. þjóðlífs í björtum dyggðum og trúarsöngv- um mun enn ljóma og gleðja hjörtu „rneðan spekin kallar“ og tryggðaguliin ljóma, sem hin gof- uga vitra Aldís fann og átti í sjóði með traustum og tryggum vini, sem byrjaði að meitla og slípa guJlið fyrir hana. Stáiið átti hann sjálfur. Guð Ijóssins, fegurðarinnar, kærleikans, blessi nú kveðjudag- inn þinn, hugljúfa bjarta æsku- vina og bernskunarprýði jafnvcl á eyðimörku okkar fyrstu kynn ingar. Blessun Guðs, Ijós, cn aldrei skuggar séu yfir öllum af- komendum þínum þó að duft þitt verði í dag dufti hulið. Eg þakka þér Ragnhildur mín frá Hæli perluna „mína“, perlu góðleikans og andlegrar legurð- ar — aðrir þakka fyrir sig í dag og þú þeim, er geymdu þig svo vel í þrautum þínum. Margir munu aítur leggja perlur hins dýrmætasta í eigu sinni í kistu þína í anda. Þær eru sendar þér í kærleiksbylgj um hjartnanna, í söknuði, þakklæti, virðingu og ó- venjubjörtum minningum. — Og perlurnar! Gefnar, geymdar — og sendar. Þær heita minningar, — þær eru auðurinn bezti, og þær skaltu geýma sál þinni í heimfararnesti. Birtu Drottins leggi yfir Iilíð, Hæli, — og Stóra-Núp, í dag. — Birtu Drottins leggi fyrir björtu sálina, sem kvödd er í kærleikum og kveður, frelsuð, „líkt og engill Guðs mcð himneskt ljós í auga“. Úr fjarlægð, þakklátur cg blessandi æskuvinur — Ragn- hiJdar á Hæli. Ólafur Ólafsson frá Vestra-Grldingaholti.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.