Morgunblaðið - 27.10.1954, Blaðsíða 14

u
MORGZINBLAÐIÐ
Miðvikudagur 27. okt. 1954
NICOLE
Skaldsaga ©ftii Katheiine Gasin
Framhaldssagan 77
fyrir það, sagði hann. Ef að Þjóð-
verjar vildu hreinsa til í sínu
eigin landi, þá var ekki annarra
manna að skipta sér af því. Hún
varð vör hins brezka stolts hjá
honum er hann skrifaði, að Þýzka
land myndi aldrei geta farið út
í aðra styrjöld gegn Bretum; svo
gersamlega voru Þjóðverjar
sigraðir siðast, sagði hann. Hún ,
las bréfin hans margsinnis. '
Charles virtist ekki vilja skilja
það, að Þýzkaland hafði ekki
verið sigrað 1918. Þjóðverjar
höfðu beðið um vopnahlé er þeir
liorfðust í augu við þá staðreynd,
að þeir höfðu ekki bolmagn gegn
andstæðingum sínum. Hann virt-
ist ekki sjá það að það var nýtt
hýzkaland, sem nú var að koma
upp. Ný kynslóð sem trúði á
yfirburði kynþáttar síns. Þar
liafði vígbúnaður farið fram um
árabil. Þýzkaland var nú tilbúið
til að leggja út í styrjöld — að
því marki hafði verið keppt þar í
landi. Og þegar hún íhugaði skrif
in frá Charles, sá hún, að þau
hjálpuðu henni ekkert. ,
Bréfin sem hún fékk fár
Cambridge voru óákveðin. Þau
mátti skoða sem spegilmynd af
skoðunum lærðra manna í Eng-
landi og í þeirra hópi var talað
um að erfiðir og dimmir tímar
væru framundan í Evrópu. Það
gat varla verið vísindalegra ;
hugsaði hún. í
En um einn dásamlegan sum-
armánuð gleymdi Nicole öllum
áhyggjum vegna styrjaldar.
Lloyd hafði ákveðið að dvelja
um mánaðartíma hjá bróður sín-
um og mágkonu í Georgíu. Húr.
hai^Si fúslega samþykkt þá á-
kvörðun, því hún var þess óafvit-
andi að Lloyd hafði annað mark-
mið með för sinni þangað en að-
eins skemmtun og gaman. Tom
og Beth tóku.þeim tveim hönd-
um — og þau léku við Judith og j
dekruðu öllum stundum. Hún var j
þeim eins og sumargjöf. Nicole
og Lloyd létu það viðgangast. —
Þau vissu það af reynslunni, að
Judith mundi þola slíkt dekur án
þess að spillast. Lloyd lét annars
fátt á sig fá þennan sumarmánuð, 1
hann bara brosti að öllu og hló,
skemmti sér og naut lífsins eins
og hann hafði sett sér, að láta
ekkert raska ró sinni. Nicole var .
hamingjusöm — óendanlega ham |
ingjusöm. Evrópa og vandræðin
öll voru svo órafjarlæg; á þessu
ættaróðali Fenton-fjölskyldunn-
ar ríkti friður og vandræði voru
óþekkt. Tom hló stríðnislega er
hann komst að ótta og kvíða Nic-
ole, slíkur ótti er ástæðulaus,
sagði hann. Og nú lifði Lloyd
sumar — sem hann alltaf hafði
þráð — sumarið, sem hann hafði
dreymt um á köldum vetrarnótt-
um í Englandi, sumar eins og þó
er hann hafði áður notið í
Georgíu. Enginn þarna á heim-
ilinu, jafnvel ekki Lloyd virtist
liafa hinn minnsta ugg framtíð-
arinnar vegna; hún naut þess að
lifa í þessu andrúmslofti, ,,komi
hvað sem koma skal“ — en það
ríkti svo sannarlega á þessum
Georgíubúgarði. Lloyd sýndi
henni allt umhverfið — staðina
þar sem hann hafði leikið sér sem
drengur og hann átti svo ótal
margar minningar bundnar við.
Nú. skildi Nicole hvers vegna
Lloyd hafði getað verið svona
lengi í Englandi, en verið ósnort-
inn af dvölinni þar og alltaf hugs-
*ð heim. Meðan hann átti þessa
fjársjóði í Georgíu, mundi hann
3ldrei breytast.
Þau fóru frá Georgíu í annari
viku júlímánaðar. Lloyd sagðist
nauðsynlega þurfa að komast aft-
ur til starfs síns. Þá var Judith
litla orðin útitekin og frískleg.
Og hve dásamlega daga höfðu
þau ekki átt með henni þarna í
sveitasælunni. Nicole fann til á-
byrgðarkenndar — meira nú ailt
í einu við brottförina en svo oft
áður. Hún hafði í raun og veru
aldrei þekkt barn fyrr. Judith
var hennar barn — það fannst
henni undarleg tilhugsun. Hún
hafði oft velt því fyrir sér, en
alrrei skilið til fulls, að hún gæti
átt eins mikið í Judith og Lloyd.
Barnið var svo líkt honum. Ef
Lloyd ekki nyti við, þá mundi
Judith verða eins og allt annað
barn, hugsaði Nicole með sér. —
Sjálf vissi hún svo lítið um börn,
fannst henni — hvernig ætti að
gera þau hamingjusöm, hvað þau
vildu helzt gera og hvernig átti
að leika við þau. Þetta kunni
Lloyd og Fionie. En þetta hafði
Nicole ekki uppgötvað fyrr en
Judith var orðin það gömul að
hún tók að leika sér. Nicole hafði
staðið ráðþrota er hún átti að
velja leikföng handa henni, og
hvernig hún átti að kenna henni
að nota þau. Það hafði alltaf ver-
ið Lloyd, sem sýndi henni hvern-
ig aðferðin var. Og þegar Judith
var orðin þreytt á því, þá hafði
það verið Lloyd, sem stakk upp
á því að lofa henni að fara út
með litla skóflu og hamast í garð-
inum að vild, og óhreinka sig
eins og hún vildi. í fyrstu hafði
Nicole látið sem hún sæi ekki ó-
hreinindin á barninu — en þegar
dóttir hennar var að borða jarð-
veginn í garðinum, þá fannst
henni nóg komið. En sér til mik-
illar skelfingar virtist Lloyd
standa á sama um það þó að
dóttir hans stingi jarðvegsmolun-
um af og til upp í sig. Hann bara
hló og sagði að hún væri það
hraust, að hún þyldi það vel.
I Lloyd hafði það fyrir tóm-
: stundagaman að taka myndir af
| Judith. í fyrstu reyndist það erf-
itt verk fyrir hann, því telpan
var ófús til að sitja fyrir. En svo
snarbreyttist viðhorf hennar til
myndanna. Hún lét pabba sinn
taka eins mikið af myndum og
hann vildi. Myndirnar tóku að
fylla heil albúm — og það albúm
, tók Nicole oft fram þegar hún
var ein — hún vildi ekki þröngva
J öðrum til að skoða og dáðst að
' myndum af hennar dóttur. — í
þessari myndabók var fjölbrevtt
efni — þó allt um þessa litlu
' stúlku. Judith í baði, Judith sof-
j andi, Judith og kisa í leik á gras-
fletinum, Judith skellihlæjandi
o. fl. o. fl.
Nicole leit á dóttur sína, hör-
undsdökka — og af henni á Lloyd
sem var enn hörundsdekkri. Þá
óskaði hún þess af heilum hug,
að þannig mætti allt líf hennar
verða, hamingjusamt og elsku-
legt. ,
o—O—o I
Það var árla morguns. Glugga-
tjöldin bærðust í morgungolunni.
Nicole hallaði sér út í gluggann
og leit niður í garðinn. Hún
heyrði að Todd garðyrkjumaður
var að klippa graskanta blóma-
beðanna. Þetta var yndislegur
garður, sem varð fallegri með
hverju árinu. Hún hafði vanrækt
ýmislegt, aðeins til þess að geta
verið í garðinum — en það var
þess virði. Hún var glöð yfir því
að vera komin heim aftur. Það
var að vísu dásamlegt í Georgíu,
en alltaf var samt bezt að koma
heim — að hafa aftur fyrir eyr-
um sér skvaldrið í Fionie, Bess
og Sue og sjá þær glaðar við verk
sín. Er þau höfðu komið heim úr
sumarleyfinu hafði þjónustufólk-
ið tekið þeim eins og að konungs-
hjón hefðu verið að koma aftur
til ríkis síns úr utanför.
Það brast í rúminu að baki
henni. Lloyd bylti sér óþyrmi-
Innflufningsleyfi
fyrir sendiferðabíl
óskast keypt. — Tilboð óskast send í pósthólf 293,
merkt: „Sendibíll“.
3 IBIiÐIR
fokheldar til sölu í Kleppsholti. — 2 fimm herbergja
100 ferm. og ein þriggja herbergja kjallaraíbúð. — Upp-
lýsingar í síma 81735.
VERZLUNARHÆÐ
Til sölu er verzlunarhúsnæði á Bergstaðastræti 28, þar
sem áður var Últíma og síðar verzlunin Vogue. — Upp-
lýsingar gefur Kristján Friðriksson, síma 6520
VESTURBÆINGAR!
ÍBÚÐ ÓSKAST
Vantar tveggja herbergja íbúð í Vesturbænum hjá rólegu
fólki, sem fyrst. Tilboð merkt: „Tvennt í heimili — 701“,
sendist afgr. Mbl. íyrir fimmtudagskvöld.
1
Austin A40 sendibifreið
Hafið þér kynnt yður þessa bifreið
Vélin er kraftmikil og gangviss og sérstaklega sparneytin.
Bifreiðin hefir sjálfstæða grind, sem gerir hana traust-
ari og endingarbetri.
Flutningspláss bifreiðarinnar er 116 cu. fet og burðar-
magn 500 kg.
Verð bifreiðarinnar með 2 sætum er aðeins krónur
15.628,00 f.o.b., og hingað komin er útsöluverð áætlað
kr. 40.350.00.
Auk þess framleiða Austin verksmiðjumar minni sendi-
ferðabifreið „Austin A30“, sem kostar aðeins um
kr. 31.350.00 hingað komin.
Komið og leitið upplýsinga.
Garðar Gíslason h.f.,
Reykjavík
■ iS
■
i
EPLI
DELICIOUS
KALTERER BÖHMER
Koma 25. nóvember — Lítið óselt
J. (Hrynfólfláóon, & J(v
varan
Síðdegiskjólar
GULLFOSS
AÐALSTRÆTI
■*S
WALTHER reiknivélar, bæði rafmagns og
handsnúnar eru nú aftur fyrirliggjandi.
/. BRYNJÓLFSSON & KVARAN
■■1