Morgunblaðið - 22.04.1956, Blaðsíða 15

31
Sunnudagur 22. aprii 1956
MORGVNBLAÐIÐ

Kenwood hrærivé
Kostar aðeins kr. 2.795,00 með öllum
hjálpartækjam — ÁrsábyréS
'Á Kenwood hrærivélin er é-.i.
miðað við afköst og gæði
ftr Kenwood er aflmikil. Full not
af öllum hjálpartækjum
★ Kenwood hrærivélin er vm-
sæiust hér á landi og óska-
'•'■'nimur húsmæðranna
Aufturítrnrt/ 14
SYSTURNAR ÞRJÁR
ífiTIR IkA LÉVIN — Annar hluti: ELLEN
Framh ald ssagan 71
Loks leit hann upp: — „Gjöf
frá pabba þínum, býst ég við?“
„Nei“, svax-aði Marion inn í
spegilinn. — „Ellen gaf mér þetta
einu sinni.“
„Ah“. Hann virti hlutinn fyrir
sér enn um stund, en lagði hann
svo aftur á borðið.
Marion snéri sér frá speglin-
um og fylgdi honum eftir með
augunum, þegar hann gekk þvert
yfir stofugólfið, staðnæmdist
framan við lága bókaskápinn og
horfði á rnálverkið, sem hékk
uppi yfir honum.
„Okkar gamli vinur, Deuth“,
sagði hann brosandi og leit til
hennar.
Marion endurgalt brosið. Hann
leit aftur á mýndina. Andartaki
síðar gekk hún þangað og stað-
næmdist við hlið hans,
„Þetta er falleg mynd“, sagði
hann og snéri sér að Marion. —
„En hvað er nú að? Hefi ég
kannske svartan blett á nefinu?“
„Af hverju spyrðu að því?“
„Þú stóðst og horfðir svo ..“
„Hú, nei. Langar þig ekki i
eitthvað að drekka?“
„Jú, þakka þér fyrir.“
„En það er bara ekkert til nema
vín á heimilinu".
„Það er alvcg eins og það á að
vera“.
Marion snéri sér við og ætlaði
framm í eidhúsið, en Bud stöðv-
aði hana:
„Áður en þú ferð ..“ Hann tók
litla skju, sem vafin var innan
i silkipappír, upp úr vasa sín-
um: — „Til namingju, vina mín.“
„Ó, Bud. Þú áttir ekki að vera
að eyða pemngum í gjöf handa
mér,“
„Þú áttir ekki að vera að eyða
peningum í gjöf handa mér“, end-
urtók hann og hermdi eftir henni.
— „En finnst þér nú samt ekki
dáiítið vænt um það?“
í öskjunni lágu eyrnahringir úr
silfri, einfaldir, gljáslípaðir þrí-
hyrningar.
„Ó, þakka þér fyrir Bud. Þeir
eru dásamlegir“, hrópaði Marion
og kyssti hann.
Hún flýtti sér yfir að vegg-
borðinu, til þess að máta þá.
Hann staðnæmdist rétt fyrir aft-
an hana og horfði á hana í spegl-
inum. Þegar hún hafði fest báða
eyrnahringana, tók hann um axl-
ir hennar og snéri henni að sér:
— „Dásamlcg, það er rétta orðið"
sagði hann.
Eftir kossinn sagði hann: —
„Og hvar er svo þetta vin, sem
þú varst að bjóða mér?“
Maricn kom framan úr eldhús-
inu með flösku af Bardolino og
tvö glös á bakka. Bud hafði klætt
sig úr iakkannm ng sat með kross
lagðar fætur á gólfinu, framan
við bókaclrápir.n, með opna bók
á hnjánum.
„Ekki vissi ég að bú hefðir mæt
ur á Prcust*”, sagði hann.
„Jú, það heíi ég svo sannar-
lega".
Hún sctti bakkann á kaffiborð-
ið. — „Hérna", sagði hann og
benti á bókaskápinn. Marion
fluttin bakkann yfir á skápinn,
fyllti bæði glösin og rétti Bud
annað Svo sparkaði hún af sér
skónum og settist á gólfið við hlið
hans. Hann lét. blaðsiðurnar
renna á milli fingranna: — „Nú
skal ég sýna þér staðinn, sem ég
er mest hrifinn af“, sagði hann.
Hann studdi á takkann, lokaði
svo grammófóninum aftur. gekk
yfir gólfið tii Marion og settist
við hlið hennar á legubekkinn
með foláa fóðrínu. Fvrstu tónarn-
ir úr öðrum píanókonsert Rach-
maninoffs bárust um stofuna.
„Einmitt rétta platan", sagði
Marion.
Bud hallaði sér upp að þykkum
bakpúðanum og renni augunum
um síofuna, þar sem aðeins einn
lampi sendi frá sér daufa birtu.
— „Allt er svo fullkomið hér“,
sagði hann. „Hvers vegna hef-
urðu aldrei boðið mér hingað
upp, fyrr en núna?“
„Ég veit það ekki..“ sagði hún.
„Ég . . ég hélt að þú myndir
kannske ekki kunna við þig
hérna.“
„Hvernig hefði það mátt ske?“
spurði hann.
Fingur hans fikruðu sig fim-
lega niður eftir langri röð af
hnöppum. Heitar hendur hennar
gripu um fingur mannsins, tii
þess að stöðva þá, þegar þeir
voru komnir niður á milli brjósta
hennar.
„Bud, ég hefi aldrei .. gert
neití svona fyrr“.
„Ég veit það, elskan mín Þú
þarft ekki að segja mér neitt um
það“.
,Ég hefi aldrei elskað neinn
karimann áður.“
„Ég hefi heldur ekki elskað
neina konu, enga fyrr en þig
núna.“
„Er þetta alvara þín? Er það
alveg satt?“
„Aðeins þig ..“
„Ekki einu sinni Ellen?“
„Aðeins þig. Ég get svarið það“.
Hann kyssti hana aftur.
Hendur hennar slepptu fingr-
um mannsins og struku blíðlega j
um vanga hans.
6. KAFLI
Frá New York Times, mánudag-
inn 24. des. 1951:
MARION J. KTNGSHTP HET.D-
UR BRÚÐKATIt* HTT Á LAUG-
ARDAGÍNN
Ungfrú Marion Kingship, dóttir
L. Kineship, Manhattan og konu j
hans, Phyllis Hatcher, sem nú er
látin, og hr. Burton Corliss, son-
ur frú Joseph Corliss, Menasset,
Mass. og hins látna hr. Corliss,
verða gefin saman í hjónaband
n.k. laueardag hinn 29. des.
Bjónavíeslan fer fram á heim-
ili brúðarinnar.
Unefrú Kingshio er útskrihið
frá Columbia-háskólanum. Hún
var, þar til í s'ðastliðinni viku,
fastur starfsmaður á auglýsinea-
sVrirtitofunni Camden & Gail-
fornith.
Hinn tilvonandi brúðeumi, sem j
yn-r : hernum í síðaH heimsst,''-H- j
öiainni. og sem hehir stundað j
rím vjð Caldvvell -háskól nrm,
Poiawptl. Wis., starfar nú í sölu-
debd Kingship Kopper h.f. hér í
horeinni.
7. KAFLI
Ungfrú Riehardson sat við skrif
borðið sitt, rétti fram hægri hand
legginn með hreyfingu, sem hún
áMt sjálf að væri ákaílega þokka
4?. .11 ~ --
1.UX1 lllUlKACg WJ, utnu(j,uui 1UVU
hálfluktum augum gullarmband-
ið. sem hún bar um þriflegan og
ávclsn úlnliðinn.
Þcð var áreiðanlega allt cf ung
gæðislegt fyrir móður heunar.
fullyrti hún með sjálfri sér. Þess
vegna ætlaði hún að finna eitt-
hvað annað, sem væri frekar
við hpnnar hæfi, en eiga sjálf arm
bandið.
Einhver opnaði dyrnar og kom
inn. Hún leit upp og brosti. en
hoear hún sá, að það var enn
þessi sami friðarspillir, sem kom
inn var, hvarf brosið jafn skvndi
1orr'> af yörum hennar og það
hn-fkí komið.
TTalló", saeði hann glaðlega.
Unefrú Richardsson dró fram
emi H-úffuna og renndi fingrun-
um pftír hrúninni á nokkrum ó-
''HfnSutn ritvélarhiöðum. —
,.Hr. Kineship er ekki kominn úr
m^riTnmre^ðinum ennþá“, sagði
hún þurrlega.
,.Kæra ungfrú. Hann var að
snæða morgunverð klukkan tólf
cg nú er hún orðin þrjú. Segið
mér, er hann eitthvert voðalegt
átvagl, eða hvað?
„Ef þér viljið panta viðtal við
hann seinna í vikunni, þá.. “
„Ég vildi gjarnan fá áheyrn hjá
hans hátign, síðdegis í dag.“
Ungfrú Richardson lokaði
skúffunni hranalega með háum
smeíl. — „Á morgun er jóladag-
ur“, sagði hún — „og hr. King-
ship er önnum kafinn. Hann gaf
mér ströng fyrirmæli um að
trufla sig ekki eða ónáða á einn
eða neinn hátt.“
„Þá er hann sem sagt ekki að
borða morgunmatinn núna“.
„Hann gaf mér ströngustu skip-
anir.... “
Maðurinn andvarpaði mæðu-
lega. Hann fleygði frakkanum
yfir aðra öxlina og tók pappírs-
örk af hillu.nnivið hliðinaá síma
ungfrú Richardsons. — „Má ég?“
spurði hann, er hann hafði þegar
tekið blaðið. Svo lagði hann það
á stóra bláa bók, sem hann lét
styðjast upp við boginn handlegg
inn, tók penna ungfrú Richard-
son, sem lá á borðinu og byrjaði
að skrifa.
„Nei, nú er mér alveg nóg boð-
ið“, hreytti ungfrúin gi-emjulega
út úr sér. — „Aðra eins frekju
hefi ég aldrei .. “
Þegar maðuiinn hafði lokið
skriftum sínum, lagði hann penn
an á sinn stað aftur og blés á
skriftina, til þess að blekið þorn-
aði því fyrr. Svo braut hann blað
ið saman, með stökustu vand-
virkni og rétti ungfrú Richard-
son það.
„Afhendið honum þetta“, sagði
hann. — „Ýtið því inn undir hurð
ina, ef ekki vill betra til.“
Ungfrú Richardson starði á
hann með reiðisvip, svo fletti hún
sundur blaðinu, ofur rólega og
las það, sem skrifað stóð þar.
Hún leit undrandi á manninn
aftur:
„Dorothy og Ellen?"
Andlit hans var sviplaust. Hún
reis hægt á fætur:
„Hann sagði mér að það mætti
ekki ónáföa sig undir neinum
kringumstæðum", endurtók hún
lágt. — „Hvert er nafnið?
„Verið þér nú svo góð, að fá
honum miðann orðalaust“.
Hann leit mjög alvarlega á
hana, enda þótt hann talaði í
léttum og glaðlegum tón. Ungfrú
Richardson hrukkaði brýrnar,
leit enn einu sinni á miðann og
braut hann svo aftur saman.
Hún gekk yfir að þungu, út-
skornu hurðinni: — „Þá það“,
sagði hún svipþung. — „En bíðið
bara við og sjáið til. Hann gaf
mér ströng fyrirmæli.“
Hún drap varlega á dyrnar, opn
aði þær svo og læddist inn um
þær með blaðið framrétt í hend-
inni, eins og það skvld1 friðþægja
fyrir frekju hennar.
Hún kom aftur út að vörmu
snori með vonsvikinn svip á and-
litinu: — „Gerið þér svo vel“, ^
sagði hún hvasst og hélt dyrunum j
opnutn fyrir hann.
Maðúrinn hraðaði sér framhjá
henni, með frakkann á öxlinni og
foókina í handarkrikanum: „Bros
ið þér nú ofurlítið", hvíslaði hann
glettnislega.
Við hið lága hljóð, sem heyrðist
þegar hurðin féll að stöfum, leit
Leo Kih^ship upp frá blaðinu,
sem hann hélt á í hendinni. Hann
stóð innan við skrifborðið á milli
sfovrtunni, en jakkirm hékk á
stólbakinu, fyrir aftan hann. Gler
aiuumum hafði han ýtt upp á ljós
rautt ennið.
Sólskinið féll í mjoum, björt-
um geis^um inn um ríjftlatialdið.
Háftn deplaði ákaft og óróiega
awgunum, )>egar hann hórfði á
mannipn, sém gekk til hansliröð-
urp Skrefum í geenura dúklagt,
vegefóðraS herbergið.
,„Ah“, sagði harin. hegar mað-
urinn kom svo að Kingship gat
KæSiskápar
KELVINATOR KÆLISKÁT
rúmgóð og örugg matvælagej'msla.
KELVINATOR KJFLISKÁPURINN hef-
ur stærra frystirúm en nokkur annar
kæliskápur af sömu stærð. —
5 ára ábyrgð á kælikerfi.
KELVINATOR KÆLISKÁFURINN er
stolt húsmóðurinnar og prýði eldhússins.
KELVINATOR KÆLISKÁPNUM er allt
af hægt að kynnast hjá okkur.
I
strcsfi M — Sími 1637
usf
VOKUFLUTNINGAE
REYKJAVÍK - AKUISEYRS
Með fyrsta flokks bifreiðum — Vörumóttaka alla
virka daga í pakkhúsi Sameinaða. -*■ Simar 3025 og 4025.
Bifreiftastöðin Stefnir, A kureyri.
U Afgr. í Beykjavík. Sytsþaafgr.
Jes Zimsen.