Morgunblaðið - 06.09.1956, Blaðsíða 8

8
MORCU \BL 4Ð1F>
■Flmmtudagur 6. sept 1956
Útg.: H.f. Árvakur, Heykjavík
Bramkv.stj.: Sigfús Jónsson
Ritstjóri: úaltýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Stjórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600
Askriftargjald kr. 25,00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1,50 eintakið
Afstaðan til sérfrœðinga
fyrr og
nu
ENGINN íslertzkur stjórnmála-
flokkur hefur lagt eins mikla
áherzlu á það og Sjálfsíæðis-
flokkurinn að skapa skilning
þjóðarinnar á skaðsemi verð-
bólgu og dýrtíðar. Leiðtogar
flokksins hafa varað almenning
alvarlega við kapphlaupinu milli
kaupgjalds og verðlags. Því mið-
ur hafa þær aðvaranir ekki bor-
ið nægilegan árangur. Þess vegna
er nú komið sem komið er, að
framleiðslutækin eru mörg sokk-
in í fen hallareksturs og víkis-
sjóður verður að greiða of fjár
til stuðnings atvinnutækjunum.
Það fé verður síðan að inn-
heimta með tollum og sköttum.
Sjálfstæðismenn hljóta að
fagna því, að nú, þegar komm-
únisíar og Alþýðuflokkurinn
eru komnir í ríkisstjórn, taka
þeir undir aðvörunarorð
þeirra og lýsa því yfir, að
Sjálfstæðisflokkurinn hafi
haft rétt fyrir sér er hann
brýndi fyrir launþegum, að
kauphækkanir, sem fram-
leiðslan gæti ekki risið undir
væru ekki aðeins gagnsiausar
heldur beinlínis skaðiegar.
Þessar játningar hinna svo-
kölluðu „verkalýðsflokka" eru
mikill sigur fyrir Sjálfstæðis-
menn. Verkalýðurinn hefur nú
fengið það staðfest svart á hvítu,
að hann hefur verið herfilega
blekktur af þeim, sem hann fól
forystu samtaka sinna. Komm-
únistar lugu að honum þegar
þeir héldu því fram, að kaup-
hækkanirnar, . sem knúnar voru
fram með stórverkföllunum í
fyrravetur fælu í sér kjarabæt-
ur honum til handa. Sjólfstæðis-
menn höfðu hins vegar mann-
dóm í sér til þess að segja verka-
lýðnum satt. En fyrir það köll-
uðu kommúnistar þá „verkalýðs-
böðla“ og „arðræningja“. Þannig
kemur sannleikurinn ævinlega í
ljós að lokum.
Engin nýjung
Þær ráðstafanir, sem ríkis-
stjórnin hefur nú gert til þess að
stöðva verðbólguna fela hins
vegar ekki í sér neina nýjung.
Sjálfstæðismenn hafa oft áður,
einnig í samvinnu við aðra
flokka, beitt sér fyrir festingu
kaupgjalds og verðlags. En
kommúnistar hafa þá barizt gegn
þeim eins og ljón og ævinlega
orðið vel ágengt í að sprengja
alla varnargarða, sem reistir hafa
verið gegn dýrtíð og verðbólgu.
Þaff elna, sem er nýtt nú,
er það, að kommúnistar játa,
aff þeir hafi fariff meff fals og
blekkingar, þeir hafi gegn
betri vitund hvatt verkalýff-
inn til þess að eyðiieggja alla
viffleitni til þess aff hindra
kapphiaupið mdli kaupgjalds
og verfflags.
Áður hefur verið bent á, að
ástæða þessarar afstöðu komm-
únista nú, er sú, að þeir þurftu
að kaupa sig inn í ríkisstjórn til
þess að koma stærsta áhugamáli
sínu, einangrun Islands frá vest-
rænum þjóðum, í framkvæmd.
Erlendir sérfræðingar
Ríkisstjórnin hefur nú fengið
tvo erlenda sérfræðinga til þess
að leggja sér ráð í sambandi við
aðgerðir í efnahagsmálum okk-
ar. Er gott eitt um það að segja.
Færir og dugandi hagfræðingar,
innlendir og erlendir, geta vafa-
laust gefið góð ráð um það,
hvemig við vanda okkar skuli
snúizt. Verður þá einnig að vænta
þess, að ráðum þeirra verði fylgt.
En í þessu sambandi mætti á
það minna, hvernig kommúnist-
ar snerust við þvi, er minui-
hlutast j órn S j álf stæðisf loltksins
fékk tvo íslenzka hagfræðinga, þá
dr. Benjamín Eiríksson og pró-
fessor Ólaf Björnsson til þess
veturinn 1949—1950 að gera til-
lögur um úrræði til lausnar ís-
lenzkum efnahagsmálum. Þá
voru þessir íslenzku hagfræðing-
ar hundeltir og svívirtir daglega
í blöðum kommúnista. Sérstak-
lega var dr. Benjamín lagður í
einelti af ritsóðum kommúnista.
Var honum sérstaklega fundið
það til foráttu, að hann hefði
starfað við fjármálastofnun í
Ameríku og hefði jafnvel stund-
að nám í þeirri heimsálfu!! A
hitt var ekki minnzt, að dr.
Benjamín hafði getið sér frá-
bæran orðstír, bæði í amerískum
háskóla og hjá þeirri fjármála-
stofnun, sem hann síðan gerðist
starfsmaður hjá vestanhafs.
Ráð sótt til Ameríku
En svo hlálegá viil til, aff
ríkisstjórnin sækir nú sér-
fræðinga sína til sömu fjár-
máiastofnunar og dr. Benja-
mín vann hjá þegar fyrrver-
andi ríkisstjórnir kvöddu
hann lieim til íslands frá
Ameríku. Var annar þessara
sérfræffinga undirmaffur hans
en hinn vann viff hliðstæð
störf.
Kommúnistar telja það nú mik-
ið afrek að hafa fengið þessa
efnahagsmálasérfræðinga frá
Ameríku. Þegar íslenzkur maður,
sem hafði getið sér frábæran
orðstír, var hins vegar fenginn
frá sömu stofnun i sömu heims-
álfu, ætluðu kommúnistar vit-
lausir að verða!
Þannig er samræmið í orðum
og athöfnum kommúnista. Nú
hæla þeir sér af að hafa fengið
fjármúlasérfræðinga frá Amer-
íku til þess að kryfja íslenzk
efnahagsmál til mergjar og gera
tillögur um nýjar leiðir til lausn-
ar erfiðleikum atvinnuveganna.
Verður ráðum sérfræð-
inganna fylgt?
Þegar Sjálfstæðismenn leit-
uðu tillagna sérfræffinga um
leiðir til úrbóta í íslenzkum
efnahagsmálum var tillögum
þeirra í affalatriðum fylgt. Og
þær báru í upphafi mikinn
og góðan árangur. Kommún-
istum tókst hins vegar að
hindra framkvæmd þeirra
þegar á leiff.
En fylgir núverandi ríkis-
stjórn tillögum þeirra sér-
fræðinga, sem hún hefur hvatt
sér til affstoðar? Viff bíðum
og sjáum hvaff setur.
UTAN UR HEIMI
Zsranóbir lœndur t U-^fdL
ffijílýaót heim otj J^ranófur íancllu'ma &

framtíS
í
fátækasta og niður-
níddasta héraði Suður-Frakk-
lands — héraðinu, þar sem
Poujade hefur unnið hvað mest
fylgi — á sér nú stað bylting —
stórfelld bylting, sem gefur Frakk
landi enn nýja von um betri fram
tíð. Þúsundir franskra bænda,
sem búið hafa í Norður-Afríku,
hafa sagt skilið við heimkynni
sín, vegna þess ótrygga ástands,
er þar ríkir nú — og flutt aftur
heim til gámla landsins. Mestur
hluti þeirra hefur setzt að í
Suður-Frakklandi, þar sem hing-
að til hafa verið lítt búsældar-
um að láta til skarar skríða og
uppræta hina frumstæðu bænda-
menningu.
O kyndilega hafa við-
horfin breytzt. Norður-Afríku-
menn af frönskum ættum hefur
að undanförnu drifið að, og þeir
hafa reynzt kærkomnir nýbyggj-
ar.
Fólksstraumurinn hófst árið
1954, þegar nokkrir franskir land-
nemar í Túnis seldu jarðir sínar [
þar, vegna þess að þeir gátu ekki
lengur stundað atvinnuveg sinn.
Hinir arabisku þjóðernissinnar
verðgildi jarðanna meira en tvö-
faldazt.
Jr að er þessum ötulu
landnemum að þakka, að fransk-
ur landbúnaður eygir nú betri
tíma og langtum betri afkomu.
Kotbændurnir hafa vart áttað
sig á þessum snöggu umskiptum.
Verð jarðanna hefur stigið — og
þeir, sem áður gátu ekki selt
jarðir sínar — bjóða jarðirnar nú
hverjum, sem vera vill, til kaups
—■ og sækja síðan atvinnu sína
til stórbændanna, sem rísa upp
hver öðx’um. ötulli.
E
f mannflutningar þess
ir halda áfram um sinn í jafn-
miklum mæli og hingað til, munu
þeir færa Frökkum í heild mikinn
auð. Fyrst og fremst veitir þetta
nýjum krafti inn í franskan land-
búnað og gefur frönskum bænd*
um um gervallt landið gott for-
dæmi. í öðru lagi er það eitt
höfuðviðfangsefni Frakka í Norð-
ur-Afríku að vernda Frakka og
eignir þeirra þar i landi — og

legar jarðir ög kot, sem franskir
smábændur hafa hokrað á af
lítilli fyrirhyggju og — látið
hverjum degi nægja sína þján-
ingu. Afríku-landnemarnir hafa
nú margir hverjir fengið víðlend
landflæmi til umráða á þessum
slóðum — og með atorku og dugn
aði hafa þeir sýnt það, að enn
er kjarni í hinu franska blóði.
1. essi hluti Suður-Frakk
lands hefur um árabil valdið ríkis
stjórninni miklum áhyggjum. Þar
í héruðunum umhverfis Toulouse
og Lot, hafa bændur verið á
einna lægstu menningarstigi.
Gengið hefur verið á frjósemi
jarðarinnar af mikilli fávizku.
Býlin minnka óðum, búnaðar-
hættirnir eru mjög frumstæðir —
og stjórnarvöldin hafa ekki séð
annað til úrbóta síðustu árin en
að hálda lífinu í íbúunum með
opinberum stuðningi. Stuðningur
þessi hefur samt ekki getað orðið
það mikill, að hægt hafi verið að
gera byltingu í búnaðarháttum,
en stjórnarvöldin hefur dreymt
í Marokkó hafa Berbarnir hrakið
Frakka úr landi. Mynd þessi er
tekin er styrjöldin þar stóð sem
hæst, og sýnir hún nokkra Berba,
sem gefizt hafa upp fyrir Frökk-
um. —
fóru með báli og brandi yfir
landið — og franskir menn máttu
þakka fyrir að sleppa lifandi.
vissulega mun þetta létta her-
kostnað þeirra og flýta fyrir
þeirri þróun, sem óhjákvæmileg
er þar. Það mun stytta þann tima,
sem franskur her verður í Norður
Afríku — og flýta fyrir því, að
löndin þar fái sjólfstæði.
i
E
r tiT Frakklands kom,
hófúst þeir handa um að reyna
að útvega sér landrými. Þeir
buðu mikla peninga fyrir hvern
landskika — já, svo mikla, að
frönsku kotbændurnir í Suður-
Frakklandi gátu bókstaflega ekki
sagt nei. Landnemarnir tóku í
þjónustu sína nýtízku vinnuvélar,
og á einu ári tókst þeim að marg-
falda uppskeruna frá því, sem
hún hafði áður verið. Þeir voru
sæmilega efnum búnir og vörðu
öllum fjármunum sínum til að
auka frjósemi jarðarinnar. Þeir
notuðu nær 20-falt áburðarmagn
við það, sem áður hafði verið
notað — og á tveim árum hefur
Styrjöld hefur varað í Pyrenea-f jöllum í átta ár
Madrid, 3. sept. —
HIÐ heimsþekkta blað ABC í
Madrid, sem er helzta mál-
gagn einvaldssinna og eitt af
fremstu morgunblöffum Mad-
ridborgar, segir, aff á árunum
1944 til 1952 hafi átt sér staff
stöðugir bardagar í Pyrenea-
fjöllunum, milli vinstrisinn-
affra innrásarsveita frá Frakk-
landi og spænskra stjórnar-
sinna.
Fyrsta stóra innrásin var
gerð árið 1944, og hinar leyni-
legu aðalstöffvar í Toulouse í
Frakklandi réffu yfir 8000
manna liðsafla. Innrásarher-
mennirnir voru búnir nýtízku
hergögnum og þungavopnum.
Þeir réðust yfir landamærin
frá miðhluta Suffur-Frakk-
lands og gerðu ráff fyrir aff
ná iskyndiáhlaupi til Navarra,
Giupuzcoa og gegnum Aran-
dalinn niður til Aragon.
Hermennirnir bjuggust viff,
aff þeim yrði tekiff opnum örm
um, en spænskar hersveitir,
landvarnarliff og vopnuð lög-
regla veitti harðvítugt viffnám
og 40% féll af liði innrásar-
manna. Skæruhernaffur átti
sér staff öffru hverju allt til
ársins 1952.
ABC, sem rýfur þögnina um
þessi mál, krefst þess, aff
stjórnin gefi opinbera skýrslu
hiff fyrsta.
þriðja lagi kemur
þetta ekki ainungis landbúnaðin-
um í Suður-Frakklandi til góða,
því að mikil atvinna mun skapast
umhverfis atorkumennina — og
verkamenn og iðnaðarmenn, sem
undanfarið hafa haft lítið að bíta
og brenna á þessum slóðum, eygja
nú einnig betri tíma. Fx’önsku
stjórnarvöldin líta því með vel-
þóknun á flutninga þessa frá
Afríku til heimalandsins, enda er
efnahagur Frakklands þannig,
að allur stuðningur er þeginn
með þökkum — hvaðan, sem hann
kemur.
E,
ins og allar nýjungar,
hafa hinir breyttu búnaðarhætt-
ir í Suður-Frakklandi skapað
mörg vandamál. Kotbændurnir,
sem selt hafa jarðir sínar land-
nemunum, rækta nú þá jörð fyrir
nýbyggjana, sem áður var þeirra
eigin. Velgengni -nýbyggjanna^er
mikil — og hafa kotbændurnir
fyllzt mikilli öfund vegna þessara
snöggu umskipta. Hefur þetta
einnig orðið til þess að auka
fólksstrauminn úr sveitunum til
bæja og borga — en þar er það
húsnæðisskorturinn, sem ætíð er
vandamál dagsins. Þó eru miklar
vonir bundnar við olíufundinn í
Suðvestur-Frakklandi, og vonast
menn til, að þar rísi innan tíðar
upp iðnaður, sem veitt geti mikl-
um hluta af hinum uppflosnuðu
bændum næga atvinnu.