Morgunblaðið - 10.11.1956, Qupperneq 6

G
MORCVNBLAÐIÐ
Laugardogur 10. nóv. 1956
Ófriðarefnin eru alls sfaðar í heiminum
BRETAR raðast
'a EGYPTA
FYUSTA UPPRf ISN
GEUN RussuM J
ONNtlK IIPFREISNIN
OEON RuSSUM
uPPPf'S.NB cRígnik
./NftVER)Ay UPPPQt |)M
FRAKKAR RAÐAST
A t&YPTA
fyrsta LEPPAlKIO
‘IM PRAST
F RtGNIIR AF
0ROA
V jUPPPOT OEON
ITRYG&UE
PRICUR I
FJANDIKAPUB
OEGN BAtTUM
Tt'RIP AF
EOfPTUM
BARDAGAR ViÐ
F IVAKkA |
L ANDAMT r d
UPPPOT MEÐ 00
MOTI KOMMUNISTUN
| ARAOISkA R
TANPAMÆRA&fllug
OTRrro&T
astai-ip
oemtn* oeon
BK.E1UM
KORTIÐ hér að oían sýnir
nokkra staði þar sem ófriður
hefur brotiit út á síðustu vik-
um eða þar sem uppreisnir
eða skærur liafa átt sér stað
á alira síðustu tímum. Enn-
Sinfiómukljómsveitin
i l»ióðleikhúsinu
SINFÓNÍUHLJÓMSVEIT ís-
lands hélt þriðju tónleika sína
á þessum vetri í Þjóðleikhúsinu
sl. mánudagskvöld. Stjórnandi
var Olav Kielland, en einleikari
Árni Kristjánsson píanóleikari.
Á efnisskránni voru tvö verk:
Sinfónía nr. 6 (Pathetique),
eftir Tschaikowsky og píanókon-
sertinn í a-moll eftir Grieg.
Bœði þessi merkilegu verk hafa
verið flutt hér fyrr af hljóm-
sveitinni og Olav Kielland. En
það er sízt ástæða til ao amast
við, því, þó slík verk séu flutt
jafnvel aftur og aítur, því segja
mætti mér, að margir hlustendur
hefðu gott af heyra þau sem oft-
ast til þess að geta skilið þau
til nokkurrar hlítar, og á þetta
ekki sízt við um sinfóníu Tschai-
kowskys. Siík verk á að flytja
sem oftast. Þessi sinfónía er i
sannieika djúpúðugt tónverk,
sem krefst fullrar athygli hlust-
andans. Hér hefur tónskáldið
lagzt einna dýpst, og þungir
straumar sterks tilfinningalífs
eru hér að verki. Olav Kielland
og sinfóníuhljómsveitin leystu
hlutverk sín af hendi með mikilli
prýði og var allur flutningur
verksins stórkostlegur.
Pianókonsert Grigs er merk-
asta verk sinnar tegundar, sem
samið hefur verið á Norðurlönd-
um, og einn af vinsælustu píanó-
konsertum yfirleitt. Gerir hið al-
norska innilTald sitt til að hrífa
menn, en einnig hinfl snjalli bún-
ingur og meistaralega handbragð
Griegs verkar töfrandi, og svo
sannfærandi, að maður þreytist
aldrei á að hlusta á þetta glæsi-
lega æskuverk Griegs; en hann
var aðeins 26 ára er hann lauk
við verkið, sem einna mest
hefur borið frægð hans sem tón-
skálds út um heiminn.
Það er erfitt að hugsa sér betri
og sannara túlkara Griegs en
Árna ICristjánsson. Leikur hans
er t. d. mjög samofinn þessu
verki, og í hæsta máta skáld-
legur og djúpur. Vil ég sérstak-
lega benda á hæga ltaflann, sem
er ilmandi af fegurð. Hér var
í heild um endursköpun að ræða,
sem er sjaldgæf. Annars er
ástæða til að minna á það enn,
að flygill Þjóðleikhússins full
nægir ekki þeim kröíum, sem
gera verður til konsertsflygiis.
Þarf hér skjótra úrbóta við.
Tónleikar þessir voru sérstak-
lega vel undirbúnir og í alla staði
tilkomumiklir.
Olav Kielland og Árni Krist-
jánsson voru hylltir ákaft að lok-
um af þéttskipuðum sal hrif-
inna áheyrenda. —P.í.
s -
Bandalag kvenna
iordæmir ofbeldið
FUNDUR Bandalags kvenna í
Reykjavik haldinn dagana 5.—6.
nóv. 1956 fordæmir harðlega of-
beldi Rússa við Ungverjaland og
vottar hinni hugrpuðu og dug-
miklu ungversku þjóð dýpslu
samúð.
Jafnframt harmar fundurinn,
að tvær lýðræðisþjóðir, Bretar
og Frakkar, skuli hafa gerzt sek-
ir um ofbeldisárás á Egypta og
vonast til þtss, að lýðræðisunn-
andi þjóðir heims bregðist eigi
þeirri skyldu sinni, að standa
vörð um frelsi og sjálfsákvöi'ð-
unarrétt allra þjóða.
íremur eru sýiidir nokkrir
staðir, þar sem áður var ófrið-
ur en þar sem nú cr najög
ótryggt ástand, þó friöur eigri
að heita.
En hér cr aðelns um staoi
að ræða þar sem ófriður í
einni og annarri mynd, hefur
brotizt upp á yíirborðíð. Óírið
arefnin eru samt miklu víðar
þó þau hafi ekki cnnþá orðið
efni til átaka. Fasstum hefði
t.d. dottið' í hug að Súez-málið
gæU leitt til vopnaviðskipta
eins og kom á daginn en þann-
ig er háttað um fleiri staði
í heiminmn, þar sem ólga er
undir niðri og miklir liags-
munir í veði, þó enn hafi ekki
leitt til átaka út af þeim.
gg slsrifar úr
Igyj fiA Hf daglega lífinu v
Eugg- og veltumyr.d
IDAG getur Velvakanai flutt
lesendum sínum þær fregnir
að kvikmyndin Rcck around the
clock verður sýnd hér í Stjörnu-
bíói á næsta ári.
Eins og menn rekur minni til
var hennar getið hér í dálkunum
í því tilefni að eitt dagblaða bæj-
arins ílutti fregnir um að kvik- ]
myndin yi’ði ekki leyfð til sýn-
inga hér. Mun mörgum þykja
þetta góðar fregnir einkum
yngri kynslóðinni, sem á sér nú
fáar skemmtanir betri en dansa
rugg- og yeltudansinn. Myndin
hefur farið sem eldur í sinu um
alla álfuna og ekki er að efa að
hún verður afar vinsæl hér
á landi. En við frábiðjum okkur
allar óeirðir í sambandi við sýn-
ingar hennar.
Gallið í smáleturs •
dálkuuum
STUNDUM er það haft á orði að
bessir smáletursdálkar dag-
blaðanna séu ein allsherjar nöld-
urskjóða, sem allir spýii galii
sínu í hvenær sem tilefni gefst.
Satt er það, að oft er hér að
ýmsu fundið, bréf og ábendingar
birt frá reiðum lesendum, sem
þykir sinn hlutur hafa verið fyr-
ir borð borinn. Því ánægjulegra
er það að geta líka stundum
hrósað því sem vel er gert.
Mér barst nýlega bréf frá tízku
verzluninni Vogue, þar sem skýrt
er frá því í sambandi við skrif
um langan drátt á afgreiðslu vara
úr tollinum, að nýlega hafi verzl-
unin fengið snið með flugvél frá
Bandaríkjunum. Maður frá verzl-
uninni fór til þess að fá vöru
þessa tollafgreidda og tók hann
alls 28 mínútur að greiða flutn-
ingsgjaldið í afgreiðslu flugfé-
iagsins, greiða tollinn í tollbúð-
inni og ná í vöruna í vöruaf-
greiðslu tollsins— þar til sniðin
voru komin til sölu í Vogue.
Hinir lipru tollheimtu-
menn
ELETTA segir verzlunin að sé
* fyrirmyndarafgreiðsla og vill
að getið sé um það sem vel er
gert, og skal undir það tekið að
hér hefir verið unnið af hinni
mestu prýði í þessari ríkisstofnun
og ætti svo að vera sem víðast á
þeim vettvangi. Það er ekki nema
sjálfsagt að geta þess sem vel er
gert. Það eru verðug laun þeirra,
sem dyggilega hafa unnið og hvöt
öðrum að hafa það fordæmi sér
til aukinna starfa.
Doöranturinn
þvcrhandarþykki.
N þess að ég vilji á nokkurn
hátt draga úr þessum um-
mælum langar mig til þess að
geta um atvik sem kom fyrir
kunningja minn hér á dögunum,
sem átti viðskipti við ríkisskrif-
stofu eina í Hafnarhúsinu. Hann
þurfti að fá vöru afgreidda þar,
kom í skrifstofuna og beiddist af-
greiðslu þegar að honura kom.
Maðurinn var heldur stuttur í
spuna og féklt kunningja mínum
þverhandarþykkan doðrant eftir
nokkurt þóf og sagði honum að ef
hann vildi hljóta afgreiðslu og íá
að grei'ða lögskipað gjald af vör-
unni yrði hann að finna nafn sitt
í bókinni.. Kunningi minn benti
honum kurteislega á að það væri
starf afgreiðslumannsins að gera
svo en ekki þess sem afgreiðslu
beiddist.
Við það firrtist afgreiðslumað-
urinn nokkuð og fengust ekki önn
ur svör en hann skyldi koma síð-
ar um daginn. Þá hafði nafnið
fundizt en svo undarlega bar þá
til að engin eyðublöð voru til
þess að fylla út nauðsynlega
skýrslu og varð að senda eftir
þeim í aðra stofnun uppi í Arn-
arhvoli. Þegar blöðin loks komu
var búið að loka skrifstofunni og
maðurinn fékk ekki vöru sina af
greidda þann daginn. Slík dæmi
um stirfni afgreiðslumanna ýta
enn undir þá hugmynd að einhver
opinber aðili ætti að gangast íyr-
ir slcóla I afgreiðslumenningu og
umgengisvenjumm fyrir þá sem
að þeim störfum vinna.