Morgunblaðið - 03.01.1957, Síða 11

Fimmtudagur 3. Jan. 1957
MORGUNBT, AÐIÐ
11
Maður, er 19 sinnum hefir vnrið
mark Eistlands
nnddar ísl.
Helga Jónsdóttir — Kveðjuorð
FYRIR nokkru síðan mátti
lesa í „Dagbók“ Morgunblaðs-
ins að „einn þakklátur frá
nuddstofu íþróttavallarins“
hefði bcðið blaðið að koma kr.
300 til lamaða íþróttamanns-
ins. Þetta stakk nokkuð í stúf
við aðrar tilkynningar um
gjafir og áheit. Ekki munu
allir hafa vitað að á íþrótta-
vellinum er nuddstofa, hvað
þá að sá er sér um rekstur
nuddstofunnar, sé svo góður
nuddari, að menn þakki hon-
um — sjálfsagt að hans eigin
ábendingu — með stórgjöf til
lamaðs íþróttamanns. Þessi
láilausa tilkynning um gjöf-
ina sýnir því, að vel er unnið
á nuddstofunni og að sá er þar
vinnur ber vinarhug til ís-
lenzkra íþróttamanna.
Og hver er þessi maður? Og
hvernig er þessi nuddstofa? Við
fórum „út á völl“ til að hitta
manninn og fræðast um fyrir-
tsekið.
Hann heitir að skírnarnafni
Edward Mikson, sá sem til dyra
kom. Hann er nú orðinn íslenzk-
ur ríkisborgari og ber nafnið Eð-
varð Hinriksson — faðir hans hét
Hendrik.
-— Nuddstofan er opin öllum,
ungum sem gömlum, sagði hann,
er við komum. Það er íþrótta-
völlurinn sem rekur hana en aðal
hvatamaðurinn að stofnun henn-
ar var íþróttalæknirinn Jón
Eiríksson.
•— En ert þú sjálfur ekkert með *
í „spilinu“?
■— Ég bara nudda.
— Annars veitti ég því fyrir
löngu eftirtekt, hélt hann áfram
eftir nokkra stund, — hve brýn
nauðsyn væri á, að koma upp
nuddstofu íþróttamanna. Ég
fékkst svolítið við nudd í Vest-
mannaeyjum og ég átti nudd-
stofu á Akureyri. Þegar ég var
þar nuddaði ég lomunarveikis-
sj úklinga að beiðni lækna.
Hann virðist alls staðar hafa
verið þessi erlendi íslendingur,
hugsum við og aðspurður gefur
hann skýringar.
— Ég er Estlendingur og átti
þar heima allt þar til hildarleik-
ur stríðsins barst þangað. Ég
flúði þá land mitt og kom hingað
sem flóttamaður. Ég hafði haft
mikil kynni af íþróttum og fékk
strax atvinnu sem íþróttaþjálf-
ari á Akureyri. Gerðist bað fyrir
i knattspyrnu,
íþróttamenn
Sfutt samtal v/ð Eðvorð Hinriksson
m&mm
Eðvarð Hinriksson
landsliði Estlands í kröfuknatt-
leik á Ólympíuleikunum 1936. 6
sinnum var ég með í landsliði
Estlands í ísknattleik. Síðast lék
ég með landsliði árið 1940. Það
var í knattspyrnu gegn Lettlandi.
Svo kom stríðið — og þá var búið
með íþróttirnar.
— Hvernig er nuddið til komið,
hvar og hvenær?
— Nudd hefur tíðkast hjá Ind-
verjum, Japönum og Kínverjum
um aldaraðir. Það má segja að
það sé jafngamalt menningunni.
Orðið nudd er tilkomið úr arab-
ísku, „nass“ eða „nas’h“ og þýð-
ir að pressa eða klemma mjúk-
lega, — eða frá gríska orðir.u
Massein, að elta. Hjá fyrrnefnd-
um þjóðum voru bæði sjúkir sem
heilbrigðir nuddaðir og nudd fyr-
ir íþróttamenn byrjar í Grikk-
landi. Á miðöldum þekktist nudd
ekki í raun. Um aldamótin 1800
kemur það aftur til sögunnar og
hefur síðan verið vinsælt mjög.
Það hefur linað þjáningar þeirra
er haft hafa liðamótasjúkdóma
eða vöðvasjúkdóma. Samtímis
hefur nuddið farið sigurför meðal
íþróttamanna.
Íþróítamenn eru nuddaðir til
þess að mýkja harða vöðva og
gera blóðrásina örari, en við það
flytjast hraðst ýmis þreytuefni
frá vöðvunum. Margir vöðvar,
sem krefjast á hins ítrasta af,
þurfa nauðsynlega nudd. En þeg-
ar íþróttamennirnir hafa tíma og
vilja til að æfa reglulega og rétt
alit árið, þá er nudd ekki eins
nauðsynlegt.
—O—
Þannig sagðist Eðvarð Hinriks-
syni frá. Hann bætti því við að
lokum að kynni sín af íslenzkum
íþróttamönnum hefðu verið mjög
góð. Framfarir þeirra eru miklar
og athyglisverðar, þegar þess er
gætt að þeir eru hreinir áhuga-
menn. — Suma held ég, sagði
hann, ætti að styrkja svo að þeir
gætu helgað sig íþróttunum. Við
íhugun þeirra orða skulum við
hafa í huga að Eðvarð hefur
mikla rynslu, bæði sem landsliðs-
maður í mörgum greinum og sem
fullorðinn maður, sem alla tíð
hefur með athygli fylg'zt með
íþróttum, stundað þær og kennt.
A. St.
í DAG verður Helga Jónsdóttir,
Bergstaðastræti 73 borin til mold-
ar að Eystri-Sólheimum í Mýrdal.
Hún andaðist í Bæjarspítala
Reykjavíkur skömmu fyrir dag-
renningu á aðfangadag jóla eftir
stutta legu rúmlega hálfsjötug að
aldri.
Hér verður ævisaga Helgu ekki
rakin í löngu máli. Hún var Norð-
lendingur að ætt, fædd í Siglu-
firði 7. júlí 1890, dóttir hjónanna
Jóns Loftssonar og Guðrúnar
Jónsdóttur. Föður sinn missti
hún kornung. Var hún í mörg ár
í fóstri hjá séra Zophoníasi Hall-
dórssyni prófasti í Viðvík og
konu hans. Dvaldi hún þar til
fullorðinsára og mun hafa hlotið
þar gott veganesti. Átti hún ýms-
ar beztu minningar sínar frá Við.
vík, og séra Zophaníasar fóstur-
föður síns og fólks hans minntist
hún til æviloka með stakri virð-
ingu og þökk. Eftir að Helga fór
frá Viðvík, vann hún alla ævi
fyrir sér við heimilisstörf, lengst
af í Reykjavík.
Nokkur ár var hún þó með móð-
ur sinni, sem var ráðskona hjá
séra Birni Stefánssyni prófasti á
Auðkúlu, og í allmörg sumur var
hún á Eystri-Sólheimum í Mýr-
dal. Fyrir fimmtán árum réðist
hún til tengdaforeldra minna, og
hjá þeim, og síðar hjá okkur
hjónunum, dvaldi hún það sem
eftir var ævinnar.
Helga var alla ævi ógift en
eignaðist einn son, Viðar Björg-
vinsson, sem nú er starfsmaður
hjá Kaupfélagi Skaftfellinga,
Gleði hennar var þá einlæg og
kæti hennar sönn. Varð þá hverj-
um manni léttara í skapi við ná-
vist hennar. Hitt gegnir engri
furðu um konu, sem svo margt
hafði reynt og var örlynd að eðl-
isfari, þótt henni væri stundum
þungt í skapi og geð hennar ekki
alltaf létt.
Helgu var ekki markað vítt at.
hafnasvið né haslaður völlur,
þar sem þau tíðindi gerast, er
helzt spyrjast. Henni mun ekki
hafa gefizt mikið svigrúm til að
kjósa, hverja braut skyldi ganga.
Ytri aðstæður munu hafa markað
götuna. Slíkt er ekki fágæt saga.
En að verkalokum er ekki aðeins
um það spurt, hvert verk var
unnið. Hitt varðar meiru, hversu
það var af hendi leyst. Hér er létt
kvæntur Hildi Andrésdóttur. Var greiða svar við þeirri spurn-
jafnan mjög kært með þeim inSu- HelSa vann 011 sin storf af
mæðginum.
Helga var vinföst kona og ætt-
rækin. Hún átti margt vina og
rækti vel gömul kynni, sótti vini
sína oft heim og var þá aufúsu-
gestur. Ættingja sína reyndi hún
að styðja og styrkja eftir föng-
um. Einkum lét hún sér annt um
móður sína, sem lengi dvaldi hér
í Reykjavík, en nú er búsett hjá
dóttur sinni að Narfastöðum í
Skagafirði, háöldruð kona. En
næst hjarta Helgu stóð þó sonur
hennar og síðar fjölskylda hans.
Fyrir hann hefði hún viljað fórna
öllu.
skyldurækni og trúmennsku.
Vandvirkni hennar og natni var
einstök. Hún kunni vel til verka
og lagði sig jafnan fram um að
leysa öll sín verk af hendi svo vel
sem kostur var. Umhyggjusemi
hennar var mikil, ráðdeild henn-
ar með afbrigðum. Vel sé öllum
er svo vinna.
Við leiðarlok þökkum við, sem
samleið áttum með Helgu síðustu
árin, henni fyrir samfylgdina.
Þökkum henni fyrir verkin henn-
ar, fyrír drengina litlu, sem hún
lét sér svo annt um, og fyrir allar
samverustundirnar. Vegir skild-
Þegar ég kynntist Helgu, var ust með skjótari hætti en við var
manns
a vegiiin
AÐALFUNDUR Glímufél. Ár-
manns var haldinn 27. nóv. í upp
hafi fundar rdinntist form. Jens
Guðbjörnsson, á hina ágætu
frammistöðu íþróttamanna okkar
á Olympíuleikunum og þá sér-
staklega Vilhjálms Einarssonar
og bað fundarmenn að hylla þessa
ágætu fulltrúa okkar og var það
orð góðra manna, Ben. G Waage | ósvikið gert.
og Jens Guðbjörnssonar, sem |
æia
íþróttir
Armanns
Ármenningar voru í landsliði ís-
lendinga gegn Dönum og Hollend
ingum.
hún komin af léttasta skeiði.
Mörg ár voru að baki, og ekki
hafði alltaf blásið óskabyr. Oft
mun hafa verið þörf þreks til að
verjast ágjöfum. Eigi að síður
hélt hún lífsgleði sinni, og fáa
hefi ég séð gleðjast jafn barns-
lega og innilega á gleðistundum.
að búast, og sá skilnaður varpaði
skugga á jólabirtuna í hugum
okkar. En sjálf hygg ég, að hún
hefði ekki fremur kosið annað
skapadægur en hátíð ljóss og
friðar.
Magnús Þ. Torfason.
var mjög sigursæll á árinu. Þær
voru íslandsmeistarar bæði í inni-
og útihandknattleik og 1 og 2. fl.
Handknattleiksflokkur kvennaiurðu fslandsmeistarar í inni-
voru mér mjög hjálplegir. Frá
Akureyri fór ég síðan sem þjálf-
ari til Vestmannaeyja og síðan
aftur til Akureyrar og kenndi þá
á vegum K.A., þar til 1950 að ég
réðst sem þjálfari hjá Í.R. En
sem fjölskyldumaður gat ég ekki
iifað af launum stundaþjálfara
og varð að leita að annarri vinnu.
Hér sem annars staðar getur það
verið erfitt fyrir útlending að fá
vinnu. En enn naut ég aðstoðar
góðra manna og má þar til nefna
Theodór Jónsson, forstjóra í Föt
hf. Hann tók mig til starfa hjá
fyrirtækinu og þar hef ég unnið
síðan.
— Þú sagðist hafa haft náin
kynni af íþróttum í heimalandi
þínu.
— Já. Ég byrjaði minn íþrótta-
feril 12 ára gamall. Ég hef síðan
verið með í flestum greinum í-
þrótta. Fastast hélt ég þó við
knattspyrnu, körfuknattleik og ís
knattleik. Ég var 19 sinnum mark
vörður í landsliði Estlands í
knattspyrnu. Ég var einnig í
* UM 600 ÆFÐU HJÁ
FÉLAGINU
Skýrsla stjórnarinnar sýndi
mjög fjölbreytt starf og umfangs-
mikið s.l. starfsár. Alls voru
skráðir til æfinga 553, fyrir utan
hina mörgu, sem æfa á skíðum
við skíðaskála félagsins í Jóseps-
da'. Kennslukostnaður á árinu
var rúmlega 70 þús. krónur.
Kennt var fimleikar kvenna og
telpna, þjóðdansar og vikivakar,
fimleikar karla, frjálsar íþróttir,
róður, ísl. glíma, sund og sund-
knattleikur, handknattleikur
kvenna og karla, skíðaiþróttir,
körfuknattleikur og hnefaleikar.
* STARF DEILDANNA
í frjálsum íþróttum áttu Ár-
menningar 6 Reykjavíkurmeist-
ara og 8 íslandsmeistara settu 4
íslandsmet og jöfnuðu 2, í 100 og
200 m. hlaupi Hilmar Þorbjörns-
sor, sem einnig setti nýtt met í
60 m. hlaupi. Boðhlaupssveitir
félagsins settu ný met í 4x200 m.,
4x400 m. og 4x800 m hlaupi. 5
Hér getur að líía hina nýorðnu íslandsmeistara í körfuknattleik.
Mótinu lauk rétt fyrir jólin og sigruðu liðsmenn ÍKF. f fremri röð
eru frá v.: Hjálmar Guðmundsson, Ingi Gunnarsson fyrirliði, Páll
Jónsson. Aftari röð: Bogi Þorstcinsson form. ÍKF, Villy Pedersen,
Magnús Björnsson, Friðrik Bjarnason og Páli G. Jónsson. ÍKF er
st.ofnað haustið 1951 og eru félagar um 50. Þeir urðu fsl.meistarar
í körfuknattleik 1952 og 1953 og svo nú. Félagið stundar einnig
knattspyrnu og hefir jafnan átt fulltrúa í úrvalsliði Suðurnesja.
handknattleik. Flokkur tapaði
engum leik á st.arísárinu. Fimleik
ar voru æfðir í 7 flokkum. Úr-
valsflokkur sýndi æfingar á hárri
slá og akrobatik þ. 17. júní á
Arnarhóli og í Tívolí og á frídegi
verzlunarmanna.
Ármenningar tóku þatf í 5
skíðamótum á árinu og stóðu sig
með ágætum í öllum flokkum.
Stefán Kristjánsson, sigurvegar-
inn frá Stórsvigsmótinu keppti á
Vetrar-Olympíuleikunum fyrir
íslands hönd.
í sundi og' sundknattleik voru
Ármenningar mjög sigursælir á
árinu, settu 7 íslandsmet. Pétur
Kristjánsson í 50 og 100 m. flug-
sundi og Ágústa Þorsteinsdóttir
(lr ára) 3 n:et í skriðsundi, boð-
sundssveitin í 4x50 m. fjórsundi
og 4x100 m. bringusundi karla.
Þá unnu Ármenningar Reykja-
víkur- og íslandsmeistaramótið í
sundknattleik.
íþróttanámskeið fyrir ungiinga
hélt félagið á íþróttasvæði félags-
ins við Nóatún. Unnið var við
byggingu félagsheimilisins og er
nú nokkur hluti byggingarinnar
orðinn fokheldur.
★
Stjórnarkosning rór þannig að
•Jens Guðbjörnsson var kosinn
formaður einróma. Aðrir i stjórn
eru Sig. G. Norðdahl, Þórunn Er-
lendsdóttvr, Vigfús Guðbrands-
son, Pétur Kristjánsson, Guð-
Framh. á bls. 15