Morgunblaðið - 25.01.1957, Side 6

6
MORCVNBLÁÐIÐ
Fostudagur 25. Jan. 1957
Ástraliumaður syndir
hraðast allra monna
JOHN DEVITT, Ástralíu, hefur
nýlega náð meiri hrraða á sundi
en nokkur annar maður til þessa.
Hann synti 55 yards (50,3 metrar)
á 24,7 sek. Hraðasta sund fram
að því var 50 metra sund Banda-
ríkjamannsins Patterson, en hann
synti þá vegalengd á 25,0 sek.
o------o-------o
Ástralskir sundmenn halda á-
fram á sinni meta- og sigurbraut.
Murray Rose, Olympíusigurveg-
ari í 400 og 1500 m skriðsundi,
verður æ betri á sprettinum. —
Skömmu eftir áramótin jafnaði
hann Ástralíumet Chapmans í
220 yarda sundi, 2:05,8 mín., en
þar sem hann vann það afrek í
forgjafakeppni verður það ekki
staðfest sem met.
Tveimur dögum síðar setti
hann í 55 yarda sundlaug í Sid-
ney heimsmet í 400 og 440 yarda
skriðsundi, synti á 4:25,9 og 4:27,1.
íslandsmótið
í skautahlaupi
ÍSLANDSMÓTIÐ í skautahlaupi
verður haldið að Akureyri að
þessu sinni og fer fram 9.—10.
fbr. n. k, íþróttabandalag Akur-
eyrar sér um mótið og bér að
tilkynna því þátttöku.
Fyrra metið átti Ford Konno
5:26,7 og Ástralíumaðurinn Mars
hall 4:28,1. Persónulegt met Rose
fyrir þessa keppni var 4:27,0 á
400 m.
Rose leggur nú alla alúð vi£
800 m sund og 880 yarda sund
Vonast hann að geta bætt heims
metin á þeim vegalengdum
meistaramóti Ástralíu. Metið
880 yards á hann sjálfur.
o — o — o
John Hendricks, sigurvegari
100 m á Olympíuleikunun
reyndi sig í flugsundi nýlega. -
Tími hans á 100 m var 1:09,4,
ástralskt met og átti Marshail
skriðsundsmaður hið fyrra 1:10,2
Argentína vill hafa
15 manna kn.sp.lið
John Devitt
Þýzk skiðakono
börnnm og hjó
SÚ FRÉTT hefur borizt frá
Skíðasambandi íslands, að í vet-
ur muni koma hingað kunn þýzk
skíðakona, og mun hún annast
kennslu hér.
Þessi þýzka skíðakona verður
ráðin til kennslu hjá skólum
landsins, en þar sem hún dvelur
munu íþróttafélög á viðkomandi
stöðum verða aðnjótandi kennslu
Theodór Á. Matthiesen
læknir — minniiag
THEÓDÓR læknir, varð bráð-
kvaddur á heimili sínu 18. þ. m.
Um mörg undanfarin ár hafði
hann átt við mikla vanheilsu að
stríða og löngum legið rúmfastur
heima og í spítölurn innanlands
og utan og allt síðastliðið ár má
segja að hann væri óvinnufær.
Samt sem áður lifði vonin um
bata hjá aðstandendum hans, vin-
um hans og sjúklingum, því allir
er nokkur kynni höfðu af hon-
um þótti vænt um hann og sjúkl-
ingar hans biðu í voninni um að
fá að njóta áfram góðs læknis og
góðs drengs.
Theódór var fæddur í Reykja-
vík 12. marz 1907, sonur hjón-
anna Arnfríðar Jósepsdóttur og
Matthíasar skósmiðs Mathiesens.
Stúdentsprófi lauk hann 1928 og
kandidatsprófi í læknisfræði sex
árum síðar. Hann gerði háls-, nef-
og eyrnalækningar að sérgrein
sinni og hlaut sérfræðings-við-
urkenningu 1939 og stundaði
lækningar hér í bæ frá þeim tíma
bæði í sérfræðigrein sinni og sem
sjúkrasamlagslæknir. 1935 kvænt
ist hann heitmey sinni Júlíönu
Sólonsdóttur og varð þeim
þriggja barna auðið.
Allt ævistarf sitt, sem því mið-
ur var allt of stutt, helgaði
Theódór heimili sínu og læknis-
starfinu. Hann var svo lánsamur
að eignast ágætan lífsförunaut,
sem var hans sterka stoð í sjúk-
dómserfiðleikum hans og hafði
fágæta hæfileika til að búa hon-
um og börnunum vistlegt heimili
þar sem gagnkvæmur kærleikur
þeirra allra skipaði öndvegið.
Læknisstörfin rækti hann með
stakri alúð, samvizkusemi og
gætni. Hann horfði hvorki í tíma
né fé til að menntast vel í sér-
grein sinni bæði í Danmörku og
Þýzklandi enda var hann sérlega
kennir skóla-
íþróttolélögum
hennar, eftir því sem við verðtir
komið.
'5INS og skýrt var frá í blað-
íu í gær lenda Argentína
g Bolivia saman í einum riðli
eimsmeistarakeppninnar í
nattspyrnu. Leikir landanna
.u ákveðnir 6. okt. í La Paz
Boliviu og 10 dögum síðar
Buenos Aires.
Nú hafa Argentínumenn sótt
in leyfi til þess að hafa „f jóra
víldarmenn“ í hvoru liði,
,annig að leikmenn verði 15
>g skiptist á um að leika eins
>g í íshokkí og handknattleik
•ðkast.
Þeir rökstyðja þessa beiðni
sína með því að La Paz sé í 3600
m hæð yfir sjávarmáli og að
leikmenn sem ekki hafi þjálfað
í svo þunnu lofti haldi ekki út í
90 mínútur. Þess vegna þurfi
Argentínumenn „hvíldarmenn'"
Sama sé um Bolivíumenn er þeir
koma til Argentínu, þeir séu
óvanir venjulegu andrúmslofti og
þurfi þess vegna „hvíldarmenn
Alþjóða knattspyrnusambandið
hefur ekki svarað ennþá.
Reynsla er fengin fyrir því,
hversu erfitt það er fyrir iþrótta-
menn í úthaldsgreinum, að keppa
í þunnu lofti. Á Pan-Ameríku-
leikunum sem haldnir voru í
Mexico City fyrir 2 árum, náð-
ist mettími í spretthlaupum og
metstökk í stökkum (heimsmet
da Silva í þrístökki er sett á
háum velli) en langhlauparar
ýmist gáfust upp eða voru að-
framkomnir af þreytu og fengu
lélegan tíma, enda þótt þeir
fengju súrefnisgjöf áður en þeir
lögðu af stað La Paz liggur
meir en 1000 m hærra en Mexico
City, svo erfiðleikarnir þar eru
ennþá meiri.
„Gosai“
hyggjast auka
félagsstarlið
ÞANN 25. des. s.l. varð Körfu-
knattleiksfélagið Gosi 5 ára. Fé-
lagið var stofnað 25. des. 1951,
og voru stofnendur 9 talsins,
flestir 6. bekkingar í Mennta-
skólanum í Reykjavík. Þeir
höfðu kynnzt leiknum í skóla og
leikið fyrir skólafélag sitt og
höfðu hug á að halda hópinn, er
skólaveru lyki. í fyrstu var ætl-
un þeirra að hafa petta þröngan
félagsskap, aðeins ríflega eitt
meistaraflokkslið, en brátt sáu
þeir nauðsyn þess að fá unglinga
í félagið og í febrúar 1953 var
stofnaður unglingaflokkur.
Félagið hefur tekið þátt í öll-
um opinberum körfuknattleiks-
mótum, sem hafa verið haldin frá
stofnun þess svo og hafa flokkar
Framh. á bls. 15
sferifar ur
daglega lifinu
lánsamur í öllum læknisstörfum
sínum. Samstarf okkar var mjög
náið allan starfstíma hans hér og
ég get ekki hugsað mér betri
starfsfélaga. Alltaf var hann boð-
inn og búinn að koma til hjálpar
hvaða hluta sólarhringsins sem
kallið kom og þráfallt var hjálp-
fýsin og áhuginn á. starfinu
þreytunni og veikindum yfirsterk
ari. Sjúklingum sínum reyndist
hann ekki aðeins góður læknir,
heldur líka góður vinur, sem allt-
af gaf sér tíma til að kynnast
erfiðleikum þeirra og reyndi af
fremsta megni að bæta úr þeim.
Það var því ekki að undra þótt
vonbrigði þeirra yrðu sár er þeir
fréttu lát hans.
Við kveðjum í dag góðan lækni,
góðan vin og góðan dreng og eig-
um enga ósk heitari en þá, að
innileg samúð okkar allra og góð-
ar bænir megi með guðs hjálp
draga úr sárasta söknuði eigin-
konu hans og barna. Minningin
um góðan dreng lifir áfram hjá
okkur öllum.
Bjarni Snæbjörnsson.
HÉR fer á eftir bréf frá Ragn-
ari Jónssyni forstjóra um
leikritið Þrjár systur:
„Fyrirheit nm framtíð"
¥ AFMÆLISHÓFI Leikfélags
Jl Reykjavíkur fyrir nokkrum
dögum, komst ungur rithöfund-
ur svo að orði um sýningar L. R.
á leikriti Tsékovs, Þremur systr-
um, að með þeim væri gefið
„fyrirheit um framtíð". Þetta eru
sannarlega orð í tíma töluð, og
munu allir sem séð hafa sýningar
félagsins á leikritinu, taka undir
þau. Það mætti næstum líkja
Tsékov við snillinginn Mozart.
Óperur Mozarts eru ekki skrif-
aðar fyrir sérstakar, fáar stjörn-
ur. Þær eru heild, sem hvergi má
rjúfa. Enginn einn stórbokki get-
ur fengið að hafa sviðið fyrir
sig. Hið allra lítilmótlegasta hlut-
verk gefur fólki með snilligáfur
tækifæri. Eftir að hafa hlýtt á
Mozart-óperur, segjum við ekki
hvert öðru frá því sem aðalfrétt-
inni frá sýningunum, hver íafi
verið Don Juan eða Næturdrottn-
ingin, og hvernig þau hafi töfrað
áheyrendur, heldur hinu, hvort
það sem flutt var, túlkaði kjarna
listar Mozarts eða ekki, boðskap
eilífs lífs eða brot þess. Líkt
mætti tíðum segja um Tsékov.
Þó hlutverkin í Þremur systrum
séu ekki jafnstór, er tæplega
hægt að segja að þau séu mis-
munandi vandasöm. Hér er um
samleik að ræða í ætt við
kammermúsík, hið göfugasta list-
form.
Ekki þungmelt
ÞÉR efasemdafullir leiklistar-
unnendur munuð nú eflaust
spyrja, hvort verk hins gerska
meistara sé ekki of þungmelt
fóður treggáfuðum „almenn-
ingi“. Hvílík fjarstæða! Við er-
um hér stödd mitt í róti mann-
lífsins, eins og það gerðist um
aldamót og í gær. Hálfur annar
tugur leikara, flestir úr hópi
hinna kunnustu og beztu, fletta
fyrir okkur dagbókum sínum og
draga ekkert undan, blöðum með
furðu hversdagslegum myndum,
hinum sömu eða nauðalíkum
þeim, sem við höfum fyrir aug-
unum daglega, af atburðúm er
þrúgað hafa lifið umhverfis okk-
ur á ýmsum tímum, þýðingarlitl-
um ef þeir snertu líf annarra, en
skipta öllu máli um hamingju og
velferð, ef við erum sjálf flækt
í netinu og orðnir leiksopparnir.
Ágætur leikur
T LEIKRITINU Þrjár systur
J. koma fram margir beztu leik-
arar okkar. Tveir af höfðingjum
íslenzkrar leikmenntar, Brynjólf-
ur og Þorsteinn ö., eru í vanda-
sömustu hlutverkunum, þar sem
þeim gefst gott tækifæri til að
safna saman í eina heild og
túlka fyrir okkur á sinn óbrotna
0 %
hátt djúpstæða þekkingú á mann-
legum örlögum, jafnt veikleika
manneskjunnar gangvart áleitni
lifsins og ótrúlegu þreki og
seigju þegar á reynir. Hafa þess-
ir fjölvísu galdramenn, sem öðr-
úm fremur fylltu á síðustu ára-
tugum andlegar fjárhirzlur Okk-
ar auðlegð, sem mölur og ryð
nær ekki að granda, fengið hér
hlutverk við sitt hæfi. Gefst
þeim nú tækifæri til að fela
meira að baki orðanna af sinni
ríku sál, en oftast áður. Og þarna
er Guðbjörg Þorbjarnardóttir,
hin kúltíveraða leikona, sem er
skilgetin dóttir Stanislawskys og
Tsékovs, þegar hún er í essinu
sínu, og lætur mjög sjaldan falla
af vörum sínum setningar, sem
ekki lifa áfram í okkur í ein-
hverri mynd. Helga Valtýsdóttir
er í aðalhlutverkinu, ef sú skil-
greining á hér yfirleitt við. Mun
sjaldgæft að hlutverk Masju sé
lagt á herðar svo ungrar leik-
konu, og er mikil sæmd fyrir
hana. En Helga gerir hlutverk-
inu þau skil, að saga hinnar ungu
ástsjúku konu, fylgir okkur heim
og áfram inn í önn nýrra daga.
Þarna er með vissum hætti skráð
saga okkar allra, sem berumst
eins og farfuglar úr einum heimi
í annan og ýmsir þræðir örlag-
anna ná yfirtökunúm, sætleiki
syndarinnar og öryggiskennd
hreinleikans. Og svo er þriðja
systirin, hin yngsta. í hávaða-
lausri baráttu sinni gegn fá-
breytni hversdagslífsins hefur
hún þó hrakizt fram á yztu þröm
algerrar örvílnunar. Það er oft
einkenni góðrar listar að hún
vekur upp úr hljómgrunni hug-
ans bergmál frá liðnum dögum,
eins og skáldið hefur sagt. — í
örvæntingarfullri baráttu sinni
dró hún hug minn að öðrum
sýningum í þessu gamla húsi,
annarri leikkonu, öldu Möller,
sem hafði svo oft, og ekki með
ólíkum mjúkleika komið við
hjartað í okkur í þessum list-
mettaða timburhjalli. Og ekki er
hætta á að frábær leikur Helgu
Bachmann valdi nokkrum von-
brigðum. Hin fjölhæfa og bráð-
snjalla leikkona, er með leik sín-
um í nokkrum hlutverkum hefur
unnið hug okkar, er stöðugt að
vaxa og hefur aldrei verið jafn-
betri en núna. Leikur ungfrú
Bachmann og Steindórs Hjör-
leifssonar er reyfaralega
skemmtilegur með köflum, kát-
broslegur og grátlega hlægilegur,
Þó eru þessar persónur sem
klipptar út úr lífinu eins og
raunar allt þetta rótlausa fólk.
öll eru minni viðfangsefnin með
einhverju móti stór og þýðingar-
mikil hlutverk.
L. R. átti merkilegt afmæli fyr-
ir nokkrum dögum. Þetta ást-
sæla félag hefur nú í meira en
hálfa öld hrifið borgarbúa úr
tröllahöndum þess fábreytileika
og lífsvolaða sálarástands, sem
svo dásamlega er lýst í Þremur
systrum. Þar hefur þó tíðast ver-
ið unnið fyrri lágt kaup og jafn-
vel stundum líka við litlar þakk-
ir. Þeim mun eftirtektarverðari
eru þau ummæli hins unga rit-
höfundar, að einmitt þetta gamla
félag hafi gefið okkur „fyrirheit
um framtið“. — R. J.