Morgunblaðið - 21.03.1957, Síða 9

Flmmtudagur 21. marz 1957
MORGUNBLAÐIÐ
9
Ein póstierð í febrúar
og önnur í marz
GRÍMSSTÖÐUM, 19. marz. —
Tíðarfar var slæmt hér á Hóls-
fjöllum þorrann og fyrri hluta
góunnar. Stöðugar mullur, úr-
koma flesta daga, en kyrrt svo
aldrei hreyfði til snjókorn, þar
til nú fyrir viku. Þá gerði nokkra
stórhríð og reif þá af hávöðum
öllum, gerði sæmilega jörð og
ágætt færi fyrir fé.
Áður var allt ófært, jafnvel
fyrir skíðamenn.
Hestar hafa allir gengið úti í
vetur utan þeir, sem eru í notkun
og eru í ágætum holdum.
Pósturinn fór niður yfir Hóls.
sand snemma í marz og var á skíð
um. Hann kafaði þó í hné alla
leiðina og var 15 klukkutíma
röska 40 km.
Póstsamgöngur hafa verið'
slæmar hér í febrúar og marz.
Aðeins ein ferð í febrúar og
ein það sem af er marz. Stafar
það fyrst og fremst af hinu
fáránlega fyrirkomulagi, að
láta póstinn ganga um Kópa-
sker, en ekki beint frá Akur-
eyri og Húsavík um Mývatns-
sveit, sem er mun betri leið
og alltaf betri samgöngur þá
leið, auk þess sem það er
miklu styttra fyrir Fjallapóst-
inn. — V.G.
ÓÖinn" skorar á Alþingi að samþ. tillögu
Björns Olafssonar um
innheimtu opinberru gjuldu
Þessa mynd tók ljósmyndari Mbl. fyrir nokkru um borð í togar-
anum Akurey, er hann var hér í Reykjavík að búast á veiðar. Það
vaj- eðlilega nóg að slarfa á þilfari og þar voru þessir menn „að
glíma við“ sveran trolivír, sem þeir voru að hjálpasl að við að
splæsa.
MÁLFUNDAFÉLAGIÐ „Óðinn“
hélt fjölmennan fund í Valhöll
við Suðurgötu fimmtud. 7. þ.m.
Á fundinum mættu Björn Ólafs
son alþm. og Gunnar Helgason,
erindreki. Fluttu þeir framsögu-
r
Utgerðarmenn og sldpstjórar óttast
skort sjóntanna hér eftir 5—10 ár
Sjómenu verða að bera meira úr býtum
en landvinnumenn, segir
útgerðarmaður
ALÞINGI bað, er nú situr mun ekki hjá því komast að grípa
til raunhæfra aðgerða til þess að stöðva flóttann frá fisk-
framleiðslunni. Með óbreyttu áframhaldi verður innan svo sem
5—10 ára vart mögulegt að fá unga menn til starfa á fiskiskipunum,
vegna þess að vinnan i landi ei arðvænlegri.
Þetta er álit þeirra manna er
nú fást við útgerð og skipstjórn
á stórum og smáum fiskiskipum
landsmanna, sagði Sturlaugur
Böðvarsson útgm. í samtali við
Mbl. Þessir menn benda á hið
nærtækasta dærni um stefnuna í
málum þessum en það er hinn
mikli fjöldi Færeyinga, sem
hlaupið hefur í skarðið, sem
stækkar stöðugt ár frá ári. Nú
á þessari vertíð hefur orðið að
ráða hingað til starfa á fiskiskip-
in fleiri Færeyinga en nokkru
sinni fyrr.
MIÐALDRA- OG ELDRI
MENN
Á Akranesbátum, sagði Sturl.
Böðvarsson, eru nú langsamlega
flestir sjómennirnir miðaldra og
eldri. — Á Akranesi hófst
flóttinn af bátunum í fyrravetur,
með þeim afleiðingum sem ég
benti á áðan, sagði Sturlaugur.
Hvert eigum við að sækja sjó-
menn á fiskiskipin okkar eftir
5—10 ár með slíku áframhaldi?
Til þess að hægt væri að manna
bátaflotann hér, rúmlega 20
skip, á yfirstandandi vertíð, þurf-
um við útgerðarmenn hér sá
Akranesi, að ráða allmarga Fær-
eyinga, því ella hefði trúlega
©rðið að leggja fleiri eða færrl
bátum.
UNGIR MENN SÆKI AÐ
SJÁVARÚTVEGINUM
Hér verður að spyrna við fót-
um, sagði Sturlaugur Böðvars-
son. Ríkisvaldið þarf þannig frá
hnútunum að ganga, að sjósókn
verði sú atvinna sem menn sæk-
ist eftir. Hún verði miklu arð-
vænlegri en vinna í landi, en
aðalorsökin til flóttans af fiski-
bátunum er einmitt launahlut-
fallið. Tekjur sjómanna þarf að
gera miklu hærri 1 hlutfalli við
landvinnuna.
STORKOSTLEG AHRIF
Sjósókn á fiskiskipum er erfið-
asta og áhættusamasta starfið, en
þangað þarf einmitt að fá kjarn-
ann úr vinnuaflinu. Samdráttur
útgerðarinnar af þessum sökum
mun hafa stórkostleg áhrif á alla
afkomu manna og kjör, a. m. k.
verður það svo ef við ætlum á-
fram að stunda fiskveiðar í þessu
landi. Með síminnkandi vinnu-
afli við sjávarútveginn er tómt
mál að tala um að láta byggja
fleiri togara og fiskibáta, svo sem
ráðgert er, ef ungir menn telja
hag sínum betur borgið t.d. í iðn-
aði en með því að fara á sjó-
inn. Hér er nánast um einfalt
reikningsdæmi að ræða sem
ménn hljóta sjálfir að átta sig á,
en lausn þess þolir litla bið,
sagði Sturlaugur Böðvarsson að
lokum. .
ræður. B. Ó. talaði um þings
ályktunartillögu þá er hann flyt-
ur á Alþingi um breytt innheimtu
fyrirkomulag á innheimtu opin-
berra gjalda, og miðar að því, að
skattar verði innheimtir jafnóð-
um og tekna er aflað. Gunnar
Helgason ræddi um verkalýðsmál
og ófarir kommúnista í verka-
lýðshreyfingunni, að undanförnu.
Var gerður mjög góður rómur að
máli frummælenda, og margar
ræður fluttar.
Fundurinn samþ. einróma eft
irfarandi ályktun:
„Fundur haldinn í Málfundafél.
„Óðni“ 7. marz 1957, telur æski-
legt að breyting sé gerð hið allra
fyrsta á innheimtu opinberra
gjalda, á þann hátt, að útsvar,
skattar og önnur gjöld séu greidd
af tekjum jafnóðum og þeirra er
aflað.
Skorar því fundurinn á Alþingi
að samþykkja tillögu sem nú ligg
ur fyrir þinginu, um undirbúning
slíkrar breytingar á innheimtu
opinberra gjalda".
Kom greinilega í ljós í ræðum
manna, að þetta myndi vera eitt
mesta kjaramál allra launþega nú
sem stendur og hvöttu þeir fund-
armenn til þess að beita öllum
þeim áhrifum er þeir gætu, til að
efla framgang þessa nauðsynja-
máls.
Tvennlr tónleikar
AÐRIR tónleikar Kammermúsik-
klúbbsins, og fyrstu tónleikar
"Spnlistarfélagsins á þessu ári
voru skemmtileg nýbreytni í tón-
listarlífinu. Söngskemmtun Þor-
steins Hannessonar með aðstoð
Árna Kristjánssonar var við'burð-
ur og hið sama má raunar segja
um tónleika Kammermúsik-
klúbbsins.
Þorsteinn söng lög eftir Sehu-
mann, Schubert og Síbelíus og
ennfremur eftir Jón Þórarinsson
og Emil Thoroddsen. Þorsteinn
er mikill og alvarlegur listamað-
ur, en hann er kannske ekki fyrst
og fremst söngvari, heldur túlk-
ari. Meðferð hans á Sctmmann
og Síbelíus-lögum var frábær,
þar var allt dregið frarn, sem
máli skipti og meðferð hans á
textanum er með ágætum. Verk
Jóns Þórarinssonar, Of love and
death var ekki jafnvel sungið og
áður, en lög Emils framúrskar-
andi vel. Hámarkinu náði lista-
maðurinn í Síbelíus-lögunum.
Árni Kristjánsson lék afbragðs-
vel undir. Það er vissulega vottur
hárrar tónmenningar að eiga hér
tvo slíka listamenn sem kenn-
ara við tónlistarskólann.
Á kammertónleikunum -vovu
þrjú verk, nýtt tónverk eftir
ungt tónskáld, Leif Þórarinsson,
samið á þessu ári. Er of snemmt
að lýsa áhrifum verksins, en það
virðist vera samið af kunnáttu
og dirfsku. Ef til vill náðu spil-
ararnir eklci fullkomlega tökum
á verkinu, sem er mjög erfitt og
á allan hátt með óvenjulegu sniði.
Áheyrendur hylltu hinn unga
listamann innilega.
Annað verkið var sónata fyrir
flautu og píanó eftir Prokofieff,
stórfagurt verk og framúrskar-
andi vel flutt af Ernst Normann
og Rögnvaldi Sigurjónssyni. Að
lokum var Kvintett op. 16 eftir
Beethoven, dásamlegt verk og
leikið, einkum af blásurunum, af
innileika og djúpum skilningi.
Árni Kristjánsson kynnti verkin.
Það er eins og bærinn hafi
fengið nýjan svip með þessum
nýju tónleikum og ber að þakka
þeim mönnum, sem að þeim
standa.
Vikar.
MUSIGA SACRA
FÉLAG ísl. organleilcara efndi til
tónleika í Kristskirkju í Landa-
koti síðastl. sunnudagskvöld. —
Voru þetta fyrstu tónleikarnir,
sem bera nafnið Musica sacra, á
þessu ári. Dr. Victor Urbancic
lék á orgelið, en sex menn voru
honum til aðstoðar, þeir Paul
Pampichler (trompet), Björn
Guðjónsson (trompet), Herberí
Hriherschek (horn), Jón Sigurðs-
son (horn), Björn R. Einarsson
(básúna) og Magnús Sigurjóns-
son (túba).
Tónleikar þessir voru hinir
ánægjulegustu í alla staði. Þó
hefði ég óskað þess að dr.. Ur-
bancic hefði leikið meira einn á
hið ágæta orgel kirkjunnar, svo
ágætur organleikari sem hann er.
Hann flutti þarna nýja sónötu
fyrir orgel eftir Þórarin Jóns-
son. Er hún samin um gamla ísl.
sálmalagið „Upp á fjallið Jesús
vendi“. Verkið er athyglisvert og
vel unnið, einkurn naut sín vel
sjálft lagið í ágætri raddsetn-
ingu og svo allegro con spirito,
þar sem lagið heyrist fléttað sam-
an við kontrapunktísk mótiv. Var
og verkið prýðilega flutt af dr.
Urbancic.
Þá voru þrjú sálmalög fyrir
lúðra og orgel euir Karl O. Run-
ólfsson. Þau nutu sín vel, en ég
hygg þó að þau njóti sín enn
betur í kórbúningi.
Annars voru flutt verk útsett
fyrir orgel og lúðra eftir Bach,
Gabrieli og Hándel, og lúðrar
einir léku smærri lög eftir Bach
og Hándel, en dr. Urbancic lék
einleik, auk áðurnefndrar són-
ötu Þórarins, hæga kaflann úr
a-moll konsert Vivaldis í útsetn-
ingu Bachs.
Kirkjan var þéttskipuð áheyr-
endum og mun öllum hafa þótt
mikið koma til þessara ágætu
tónleika. p. f.
STAKSTEIMAR
Ágreiningur um
tillöguna frá 28. marz.
Eins og kunnugt er lýsti Ákl
Jakobsson því yfir í grein í Al-
þýðublaðinu sl. sunnudag að með
liinum nýju samningum rikis-
stjórnarinnar við Bandaríkin
væri „ályktunin frá 28. marz
endanlega afgreidd og óaftur-
kallanlega úr sögunni sem fyrir-
mæli þingsins til ríkisstjórnar-
innar“. Síðar í sömu grein komst
hann þannig að orði, að „ef ís-
lendingar hyggjast síðar taka
upp það mál að allt varnarlið
hverfi burt af landinu þá verður
að gera um það nýja ályktun á
Alþingi — — —“
Tíminn segir hins vegar frá því
í forystugrein í gær, að „ályktun-
in frá 28. marz standi enn í fullu
gildi þótt framkvæmdunum hafi
verið frestað að sinni---“
Þannig greinir Tímann og Áka
Jakobsson á um skilning á þessu.
Kommúnistablaðið „Þjóðviljinn“
heldur hins vegar fast við skiln-
ing Tímans. Á þessi skýring ber-
sýnilega að vera „snuð“ upp í
þá, sem átelja hringsnúning
vinstri stjórnarinnar í varnar-
málunum.
Tillagan frá 28. marz er bara
„í salti“, segja kommúnistar og
Timamenn. Við það verður hún
ennþá merkilegri og ágætari. En
einn góðan veðurdag tökum við
hana fram og rekum allan her
út í hafsauga, segja þeir kump-
ánar!!
Árásirnar á Eystein
op Steingrím.
Alltaf eru blessuð vinstri blöð-
in að tala um „arfinn frá íhald-
inu“. „íhaldsstjórnin" sveikst
um að hafa milljónir í handrað-
anum handa vinstri stjórninni tii
húsnæðisumbóta, segja þau. Og
ennfremur: „fhaldsstjórnin“
skildi ríkissjóðinn eftir skínandi
fátækan.
Þessi frómu blöð gleyma því,
að þessir hörðu dómar hljóta
ekki síður að-beinast að Stein-
grimi Steinþórssyni, sem var
húsnæðismálaráðherra og Ey-
steini Jónssyni, sem var fjár-
málaráðherra. Ef einhver ráð-
herra í fráfarandi stjórn hafði
vanrækt að tryggja fé til fram-
tíðar húsnæðisumbóta þá var það
auðvitað sá ráðherra, sem stjórn
aði húsnæðismálunum. Og það
var Framsóknarmaðurinn Stein-
grímur Steinþórsson.
Ef einhver skildi.illa við ríkis-
sjóðinn þá var það auðvitað fjár-
málaráðherrann. En það var
Framsóknarmaðurinn Eysteinn
Jónsson.
Nei, hjalið um „arfinn frá f-
haldinú' er heldur innantómt
hjá blessuðum vinstristjórnar-
blöðunum. En eitthvað verða þau
að hafa til þess að jóðla á, og allt
er hey í harðindum!
Óreiða kommúnista
í Iðju.
Frásögnin af óreiðu og sukkl
kommúnista í Iðju hefur vakið
geysiathygli. Fráfarandi stjórn
félagsins hefur lánað sjálfri sér
hvorki meira né minna en 9«
þús. kr. af sjóðum félagsins. For-
maðurinn, Björn Bjarnason hef-
ur lánað sjálfum sér 36 þús. kr.
til persónulegra bílakaupa,
gjaldkerinn hefur lánað sér 40
þús. kr., og annað er eftir þessu.
Hvað myndu nú kommúnistar
hafa sagt um þá Sjálfstæðis-
menn eða Alþýðuflokksmenn,
sem þannig hefðu farið með sjóði
verkalýðsfélags, sem þeim hefði
verið trúað fyrir að stjórna?