Morgunblaðið - 23.03.1957, Qupperneq 14

T* M O RGUNBLAÐIÐ Laugardagur 23. marz 1957
Sólveig Snorrodóttii
frá Þorleifsstaðakotí
SÖLVEIG lézt að heimili sínu,
Snorrabraut 36, í Reykjavík, 12.
febrúar sl. eftir nokkuð langa
vanheilsu nærri 84 ára að aldri.
Minningarathöfn um þessa mætu
konu fór fram í Haligrímskirkju
í Reykjavík þriðjudaginn 26. s.
m., sem sóknarprestur hennar
séra Jakob Jónsson framkvæmdi.
Daginn eftir, þann 27. febr. var
hún jarðsungin frá Selfosskirkju
og lögð við hlið eiginmanns henn
ar í Laugardalskirkjugarði. Var
sú athöfn mjög fjölsótt af ætt-
ingjum hennar og vinum, bæði
austan fjalls og vestan.
Sólveig var fædd að Þórustöð-
um í Ölfusi 10. apríl 1873. For-
eldrar hennar voru Snorri bóndi
Gíslason og kona hans Kristín
Oddsdóttir, bónda á Þúfu, Björns
sonar og voru þau hjón kom-
in af merkum og kunnum bænda
ættum. Snorri á Þórustöðum var
sonur Gísla hreppstjóra á Krögg-
ólfsstöðum, Eyjólfssonar hrepp-
stjóra Jónssonar bónda Eyjólfs-
sonar prests á Snæúlfsstöðum
Björnssonar ráðsmanns á Melum
í Melasveit, Grímssonar prests í
Görðum á Akranesi Bergsveins-
sonar prests á Útskálum Einars-
sonar prests á s. st. Hailgrímsson-
ar á Egilsstöðum í Vopnafirði
Þorsteinssonar, Sveinbjörnssonar
officialis x Múla (Barna-Svein-
bjarnar) Þórðarsonar d. um 1490.
En móðir Snorra á Þórustöðum
og kona Gísla hreppstjóra var
Sólveig Snorradóttir hins ríka í
Engey Sigurðssonar.
Kristín kona Snorra á Þóru-
stöðum og móðir Sólveigar, dó
í Reykjavík háöldruð. Hún var
happasæl ljósmóðir og hin mesta
myndar- og gáfukona. Hún var
dóttir Odds bónda á Þúfu í Ölf-
usi, Björnssonar hreppstjóra á
Þúfu Oddssonar s. st., Þorsteins-
sonar bónda á Núpum, en hann
var bróðir Guðrúnar í Reykja-
koti Jónssonar, síðast á Breiða-
bólstað í Ölfusi Eysteinssonar. En
móðir Kristínar og kona Odds
bónda á Þúfu var hin nafnkunna
höfðingskona Þórunn ljósmóðir
Magnúsdóttir hreppstjóra hins
ríka í Þorlákshöfn Beinteinsson-
ar lögréttumanns á Breiðabóls-
stað í Ölfusi Ingimundarsonar í
Hólum í Stokkseyrarhreppi Bergs
sonar hreppstjóra í Brattsholti
Sturlaugssonar, en þaðan er
Bergsætt komin sem kunnugt er.
Frú Sólveig Snorradóttir gift-
ist 25. okt. 1895 Vigfúsi Jónssyni
frá Iðu í Biskupstungum Vigfús-
sonar og reistu þau bú að Þor-
leifskoti í Flóa, og bjuggu þar
myndarbúi í 38 ár, eða þar til
maður hennar lézt. Ári síðar flutt
ist hún til Reykjavíkur með syni
sínum Guðjóni, og með honum
hélt hún þar heimili til hins síð-
asta. Þau hjón Sólveig og Vig-
fús eignuðust 7 börn, en misstu
einn son ungan, sem Snorri hét.
Fjögur eru systkinin búsett í
Reykjavík. En tvær dætranna
búa í Árnessýslu, Kristín gift,
Jóni Þorkelssyni í Smjördölum
og búa þau á föðurleifð manns
hennar og Þórhildur gift Þórði
Jónssyni frá Vorsabæ í Ölfusi,
sem búa á eignarjörð sinni Sölv-
holti. Snorri kvongaður Kristínu
Gísladóttur frá Torfastöðum í
Grafningi. Magnús húsasmíða-
meistari kvongaður Sólveigu
Guðmundsdóttur frá Indriðastöð-
um í Borgarfírði, Guðjón verk-
stjóri ókvæntur og Jónina Ing-
veldur gift Sigurjóni Hálfdánar-
syni frá Uppsölum í Borgarfirði.
Öll eru þessi börn þeirra hjóna
dugnaðar og myndarfólk og sem
einnig hafa sýnt Árnessýslu,
sinni fæðingarsveit sérstaka rækt
arsemi (átthagaást), en'da sér-
kenni á öllu góðu fólki, sem að
heiman flytur, að lengi man það
sínar æskustöðvar, enda bera þaú"
öll einkenni sinna góðu foreldra.
Það var ekki hátt til lofts eða
vítt til veggja í Þorleifskoti fyrstu
búskaparár þeirra hjóna, en dugn
aður og framsýni gerðu veginn
greiðan og farsælan. Jörðin var
ræktuð, hús voru byggð. Börnin
voru alin upp í Guðstrú og góð-
um siðum. Þar ríkti friður og góð
sambúð. íslenzk gestrisni sat þar
einnig í fyrirrrúmi.
Það mun vera ánægjuauki flest
um eða öllum Árnesingum, sem
að heiman flytja og síðar fá tæki-
færi til að heimsækja sínar æsku
stöðvar, að staldra við á Kamba.
brún og líta þaðan yfir hinar
fögru og gróðursælu sveitir, er
þaðan blasa við. En á þeim ferð-
um hefi ég aldrei verið ánægðari
heldur en, þegar ferðinni var
heitið að Þorleifskoti í Laugar-
dælahverfi. En það vissi ég fyrir
fram, að tekið yrði á móti mér
með útbreiddum faðmi, ekki ein-
ungis af börnum okkar hjóna, er
þar dvöldu oft að sumarlagi, í
góðu yfirlæti, heldur einnig og
ekki síður af húsbændunum sjálf-
um og þeirra börnum. Það var
líka skólaganga að hlusta á all_
an þann fróðleik í ættfræði og
öðrum bókmenntum, sem hús-
móðirin hafði fram að færa.
Endurminningarnar um þetta
góða haimili og þessi elskulegu
hjón verða öllum, sem til þekktu
ógleymanlegar. Og eftir að frú
Sólveig hætti búskap í Þorleifs-
koti og fluttist til Reykjavíkur
heimsóttu hana margir vinir og
nutu áfram hinnar sömu hlýju
og gestrisni sem áður. Hér var
oft fjölmennt á heimili hennar,
því vinátta hennar var ævarandi
og eru allir sem henni kynntust
þakklátir fyrir samveruna.
Guð blessi minningu hennar.
Þ. J.
- Gæzlumenn S. Þ.
skjóla
KAIRO, 18. marz — Á laugar-
daginn gerðist sá atburður, að
hermaður í gæzluliði S. Þ. skaut
Araba til bana, er var í hópi
manna er ætluðu að ryðjast inn
í bækistöð gæzluliðsins. Á sunnu-
dag gerðist annar líkur atburður
og blaðið E1 Ahram í Kairo seg-
ir að hermenn S. Þ. hafi fellt
þriðja Arabann i dag. Á því hef-
ur þó ekki fengizt staðfesting.
—Reuter.
DALVÍK, 21. marz. — Sæmileg
tíð hefur verið hér síðastliöna
viku eftir nxánaðarsirorpu með
samfelldri norðanátt og snjó-
komu. Miklum snjó hefur kyngt
niður, en þó hefur hann sjatnað
nokkuð hina síðustu daga. Enn
er þó með öllu haglaust. — S.
Pétur Thoroddsen
Kveðja frá lítilli vin-
stúlku í Keflavík
Á enda runninn ævidagur þinn
opnar himinn dýrðarfaðminn
sinn,
móti þér, sem liðna lífsins stund
að líknarstörfum vannst með
kærleikslund.
Þitt göfga hjarta stýrði styrkrl
mund
í stórri fórn og græddi sjúkdóms
und.
I bjartri minning blessuð höndin
þin
frá bernskudögum mér við huga
skín,
er ósjálfbjarga barn i sárum lá
þá barst mér hjálp þin stærri
en orðin tjá
þú græddir mig, ég gieymi aldrei
því
hve göfgi þin var sönn
og mundin hlý.
Min hjartans þökk til himins
stigur nú
og helgast minni hreinu
barna trú,
ég bið þann guð, sem gaf þér
lífið hér,
hin góðu störf að launa
á himnum þér.
Mamma og pabbi einnig ástar
þökk
í eilifð guðs þér senda hljóð
og klökk.
Þitt líf var fagurt líknarstarf
á jörð
að launum ekki spurt né krafa
gjörð,
en vinna í kærleik var þitt
hjartans mál,
það vitnar bezt um þina göfgu
sál.
Um brautir himins blessi
drottinn þig
á björtum lífs og kærleiks
þroska stig.
S
LESBÓK BARNAN:7A
LESBÓK BARNANNA
S
glaðningurinn hans, og
ekkert þótti honura eins
gott og heitur, þykkur
rúsínugrautur.
Svo var það einu sinni
á jólunum, að hann kom
að koti nokkru, sem lá
út við skógarjaðarinn.
Þar hafði hann alltaf
fengið góðan graut, með
miklum kanel og sykri
ofan á. En nú var ekkert
í askinum nema þurr
brauðskorpa. „Hvað á nú
þetta að þýða“, sagði álf-
urinn og hrukkaði ennið,
„á ég ekki að fá grautinn
minn í ár?“
Hann barði að dyrum
og maðurinn, konan og
börnin þrjú, komu til
dyra.
„Þú mátt ekki vera
okkur reiður, gamli góði
búálfur", sagði konan,
„við eigum engan jóla-
graut til".
„Pabbi á enga peninga
afi kaupa fyrir“, sagði
stærsta barnið.
„Ég á aðeins nokkra
koparskildinga", sagði
maðurinn og fyrir þá fæ
ég ekkert keypt".
„Nú liggur þannig í
því“, sagði búálfurinn,
„lof mér að sjá skilding-
ana þína“.
Maðurinn fékk honum
nokkra fimmeyringa. Það
var allt og sumt, sem
hann átti. En gamli bú-
álfurinn dró skeggið sitt
upp úr buxnavösunum,
þar sem hann hafði stung
ið því, svo það dræðist
ekki í • snjónum. Svo
fægði hann skildingana
vel og vandlega og fékk
manninum þá aftur. Síð-
an kvaddi hann brosandi
og fór.
En þegar maðurinn leit
á koparskildingana, sá
hann, að þeir voru allir
orðnir að skínandi gull-
krónum. Nú gátu þau
keypt sér allt sem þau
þurftu til jólanna.
Á bak við kofann stóð
gamli búálfurinn og hló
í langa skeggið. Hann
ætlaði að bíða eftir jóla-
grautnum sínum.
Kæra Lesbók!
Ég ætla að senda þér
nokkrar getraunir.
1. Ég skrifa tólf, tek tvo
af og þá eru eftir tveir.
2. Skrifaðu þúsund þann-
ig, að þú notar aðeins
tölustafinn 9.
3. Stafaþraut.
Lárétt: 1. karlmanns-
nafn — 2. karlmanns-
nafn -— 3. kvenmanns-
nafn — 4. kvenmanns-
nafn.
Lóðrétt: 1. sagnorð,
sem þýðir að ná í.
Ég vona, að einhverjir
hafi gaman af að ráða
þessar þrautir.
Vertu blessuð og sæl.
Ragnheiður Pálsdóttir.
Kæra Lesbók!
Ég hef nú ekki mikið
að skrifa, en ég hef mik-
inn áhuga á að safna Les-
bókinni. Skrítlur finnst
mér skemmtilegar, svo
mér þætti gaman að fá
fleiri af þeim í hvert
skipti. Ég las bréfið frá
honum Birni í blaði nr.
4, og ég vildi eins og
FELUMYND
Eiuu sinni var kona sem átti mörg börxi, en ekkert
hús. Þá fann hún afar stóran skó, sem risinn
hafði einu sinni átt. í skónum byggði hún húsið sitt.
Á myndinni sjáið þið átta af börnunum hennar, en
tvö liafa falið sig, svo hún finnur þau ekki. Getið þið
hjálpað henni að leita?
hann, að blaðið væri
einni blaðsíðu lengra.
Nú ætla ég að senda
þér eina skrítlu:
o-0-o
Bóndi nokkur kom í
búð til að kaupa nagla,
en kaupmaðurinn vildi þá
nota tækifærið til að láta
hann kaupa reiðhjól, sem
kostaði 1000 krónur.
Ef ég ætti 1000 krón-
ur, sagði bóndinn, þá
mundi ég nú heldur
kaupa mér kú.
Það myndi mörgum
finnast skrýtið, að sjá þig
hjólandi á kú, sagði kaup
maðurinn hlægjandi.
Fleirum þætti nú skrít-
ið, að sjá þig mjólka reið
hjól, svaraði bóndinn.
o-0-o
Og að lokum ætla ég
*vo að senda krossgátu,
sem ég hefi búið til sjálf-
ur. Ráðninguna sendi ég
líka, en hún verður að
koma í næsta blaði á
eftir því, sem krossgátan
birtist í.
Lárétt: 1. karlmanns-
nafn — 5. tveir eins —
6. benzíntegund — 9.
veiðiskip — 10. klaki —
11. tónn — 14. Fallegur
staður á Norðurlandi.
Lóðrétt: 1. Kvenmanns
nafn — 2. tveir eins —
3. spil — 4. hnuplaði —
6. tangi — 7. bifreiðastöð
— 8. bifreið — 12. tveir
eins — 13. klukka.
Vertu svo sæl, kæra
Lesbók.
Sveinn B. Rögnvaldsson
11 ára, Reykjavík.
o—O—o
Kristbjörn Árnason,
iópavogi, sendir Lesbók-
nni þessa litlu krossgátu;
Lárétt: Mannsnafn.
Lóðrétt: Hátíð.